Colin McRae: DiRT Review

”‘Platformen: Xbox 360, PlayStation 3, pc – Xbox 360-versie beoordeeld.”’

Echt, hoe ver moet een serie wegdrijven van zijn oorspronkelijke uitgangspunt voordat het allemaal een beetje belachelijk wordt? Afgezien van het verschijnen van de naam van de Schot in de plaatsingen na de race en het feit dat het een off-road race is game, is het een uitdaging om elementen te vinden die DiRT koppelen aan eerdere titels in de Colin McRae-serie. Waar zijn Colin en Nicky Grist naartoe verdwenen? Waarom is alles transatlantisch gegaan? Waarom is het allereerste wat je hoort als je de game start de stem van de Amerikaanse pro-racer en X-games gouden medaillewinnaar Travis Pastrana? Wil je een rallygame spelen waarin je bijrijder je aanspreekt als kerel?

Als je al heel lang fan bent van de Colin McRae-serie en dit soort dingen zet je tanden op scherp, bereid je dan voor. Het wordt erger. DiRT neemt het in dezelfde richting als de TOCA Race Driver-serie TOCA heeft genomen, met Rally zelf nu slechts een van een reeks van motorsportevenementen waaronder Rallycross (acht auto's op een deel modder/deel asfaltbaan), Hill-Climb, Crossover (twee auto's op twee circuits die halverwege kruisen), Rally Raid (4x4's in competitieve off-road racen) en de US CORR-serie (dirt-track racen in vrachtwagens). Gooi zelfs buggyracen in de mix en je zult misschien opmerken dat verschillende van deze evenementen daadwerkelijk werden behandeld in de laatste aflevering van TOCA. Voor sommige mensen zal het feit dat DiRT zich niet houdt aan verstandige auto's en verstandige sporten een probleem zijn. Ik kon de enorme 4x4's van Rally Raid aan, maar toen ik merkte dat ik een heuvel beklim in wat lijkt op het zakelijke einde van een gelede vrachtwagen, zelfs ik begon me zorgen te maken over wat er aan de hand was.

Kortom, als je een rally-purist bent, is dit misschien het punt waarop je moet stoppen. Je wilt niet eens weten over de verbijsterende uitsluiting van Scandinavië van DiRT, of ontdekken hoe verdacht arcade-achtig het handling-model is geworden. Nee. Je zult uiteindelijk met je tanden knarsen en je afvragen waarom Codemasters 's werelds meest geliefde Rally-serie langs de rivier heeft verkocht in een duidelijke jacht op de Yankee-dollar. Jij zal. Ik garandeer het.

Als u dit soort verandering echter kunt verdragen, lees dan verder. DiRT is misschien niet de beste rallygame ooit (ik laat het aan de puristen over om te betogen of het Rallisport Challenge 2, Richard Burns of Colin McRae 4) is. maar als je je vooroordelen achter je kunt laten, zul je merken dat Codemasters iets anders heeft gemaakt, en het is nog steeds een geweldige racer op zich Rechtsaf.

Reden één ligt voor de hand: kijk maar naar alle eye candy. Visueel is DiRT alles wat Forza 2 niet is. Het zorgt voor belachelijk weelderige begroeiing langs de baan, verbluffend gedetailleerde automodellen, kunstzinnige snelheidsvervaging en prachtige, warme, gloeiende verlichting als geen enkele racer ooit tevoren. De binnenaanzichten, die daadwerkelijk veranderen en kreukelen om autoschade weer te geven, zijn waarschijnlijk de beste die ik ooit heb gezien. Wielen draaien de baan niet op zoals in Sony's MotorStorm, maar er is zeker genoeg stof en modder die rondvliegt om elke potentiële offroader tevreden te stellen. Kijk naar de herhalingen en je zult versteld staan ​​van de incidentele details. Kijk goed en je kunt grassprietjes zien buigen in het kielzog van de auto. Dus wat als al deze goedheid ten koste gaat van een zeer occasionele vertraging of scheuren? Je merkt er nauwelijks iets van en het heeft nooit invloed op de speelbaarheid.

DiRT scoort ook hoog op een ander gebied waar Forza 2 viel: de banen. Van Britse bossen en heidevelden tot Japanse meren en bergen, het spel is bijna te pittoresk qua landschap, en er zijn een aantal spannende combinaties van duivels krappe bochten en snelle smalle, golvende stukken waar je op kunt navigeren snelheid. In termen van pure spanning komt niets helemaal overeen met de meest angstaanjagende Monument Valley-tracks van MotorStorm, maar de heuvelklim de kronkelende, stoffige paden van Pike's Peak komen dichtbij, evenals de halsbrekende razernij door de dichtbeboste Australische sporen. Op de Spaanse en Italiaanse circuits is het verleidelijk om helemaal uit de koers te raken. Zou je geen snel biertje willen drinken in dat uitnodigende heuvelstadje, of een duik nemen in het smaragdgroene water dat in de verte ligt? OK, dus we missen Griekenland, Zweden en Finland, maar ik kan nog steeds geen andere bedenken next-gen racer - nou ja, misschien Burnout: Revenge - die past bij deze voor spektakel en afwisseling van landschap.

Dat brengt me bij de afhandeling. Oké, oké, ondanks alle beweringen van Codemaster over hun nieuwe physics-engine, is het niet wat je ultrarealistisch zou kunnen noemen. Na Forza 2 voelt vrijwel elke auto erg licht aan, en er is nog steeds een overkoepelend gevoel dat ze allemaal rond een centraal punt draaien in plaats van op vier afzonderlijke wielen te rusten. Het is echter wel leuk. Er is een geweldig gevoel van snelheid en een echt broekgevoel tijdens het racen dat je gefocust houdt en elke bocht en verandering van oppervlak met de nodige voorzichtigheid bekijkt. Natte oppervlakken zijn een bijzondere sterkte; de game heeft misschien geen dynamische weersomstandigheden, maar racet door gevaarlijke S-bochten naar beneden op een met regen doordrenkt Japanse bergweg en je zult je snel herinneren wat je rij-instructeur je vertelde over slippen en breken afstanden. Omdat schade, hoewel onmiskenbaar spectaculair, fataal kan zijn voor je kansen op overwinning, wil je echt niet te hard tegen elk bord, elke boom en elke barrière slaan.

Ten slotte is het ook vermeldenswaard dat de audio gewoon fantastisch is. De muziek tussen de races is een enorme verbetering ten opzichte van Forza's rauwe Amerikaanse 'rawk', en de motorgeluiden en omgevingsgeluiden worden uitstekend weergegeven, in de auto of daarbuiten.

Nu heeft de TOCA-achtige benadering die DiRT heeft gekozen zijn sterke en zwakke punten, de grote kracht is variatie, en de grote zwakte is dat niet alle evenementen gelijk zijn. De ergste gebeurtenissen zijn voorspelbaar die die tegemoetkomen aan de Amerikaanse liefde voor enorme voertuigen - racen met een enorm vrachtschip op Pike's Peak is geen bijzonder spannende ervaring. De meeste aangeboden evenementen zijn echter best goed. Zelfs racen met buggy's, een van de dieptepunten van de TOCA Race Driver 3 van vorig jaar, is een behoorlijke lach.

Bovendien hoef je niet aan elk evenement mee te doen als je dat niet wilt. De belangrijkste carrièremodus werkt door middel van een reeks gelaagde evenementen. Punten verdienen in één niveau opent verdere evenementen in dat niveau en uiteindelijk evenementen in het niveau erboven. Op voorwaarde dat je het goed doet in de evenementen die je het leukst vindt, maakt het niet uit of je je niet druk maakt of slecht doet in de evenementen die je niet leuk vindt. Doe de Rally-sportevenementen als je wilt en geef de CORR-dingen een kans - je zou nog steeds vooruitgang moeten kunnen boeken in het spel. De enige factor die u misschien wilt overwegen, is geld. Je hebt contant geld nodig om de 46 voertuigen te kopen die het spel te bieden heeft, en aangezien bepaalde evenementen een bepaald type voertuig vereisen, heb je misschien wat meer middelen nodig voordat je door kunt gaan.

Bovendien kun je de carrièremodus zelfs negeren als je ervoor kiest en een meer traditionele McRae-ervaring hebben in de Rally Championship-modus. Je kunt je een weg banen door Britse, Europese, internationale en wereldwijde kampioenschappen, waarbij je elk meer etappes in meer landen op jouw manier kunt gooien. Nog steeds geen Finland, Griekenland of Zweden, maar je kunt nog steeds doen alsof je een diepgaande Rally-ervaring hebt. Met zoveel fasen om door te vechten, worden setup en schadeherstel veel belangrijker dan in de hoofdcarrièremodus, dus het is een geluk dat de setup-, reparatie- en afstemmingsopties van de auto tussen de fasen zijn zowel uitgebreid als - dankzij een handig in-game hintsysteem - gemakkelijk te begrijpen.

Het beste van alles is dat DiRT een zeer lonende ervaring is. We hebben het niet alleen over nieuwe auto's en prestaties, hoewel succes veel van beide met zich meebrengt, met een behoorlijk aantal zeldzame en klassieke rallymodellen en nieuwe livreien om ze op te zetten. In plaats daarvan komen beloningen in de manier waarop het spel je inspanningen registreert en analyseert, waarbij elke stat met betrekking tot je prestaties wordt vastgelegd, dan vrolijk herinnerend aan de kilometers die je hebt gereden, de voeten die je hebt gesprongen en de snelheden die je hebt bereikt tijdens elke etappe ladingen. Wanneer de race eindigt, wordt je prestatie direct geüpload naar een Xbox Live-scorebord, zodat jij en de wereld kunnen zien dat je wegkwijnt achter NinjaGandalf247 negenduizend oneven posities naar beneden. Dit is misschien ontmoedigend, maar het geeft je zeker de impuls om terug te gaan en de dingen goed te doen.

In feite is de enige grote valse noot de online multiplayer. Hoewel verschillende evenementen zich leenden voor competitief racen, blijft er een selectie van sessies over waarin je kan tegelijkertijd met ongeveer 20 andere spelers hetzelfde evenement racen en de resultaten in realtime zien stijgen terwijl jij drijfveer. Het is niet helemaal verstoken van opwinding, maar het laat je wel een beetje los van de concurrentie.

Al met al zal DiRT sommigen teleurstellen, alleen maar omdat het niet de next-gen, ultrarealistische rallysim is waar ze op hadden gehoopt. Nou, ze hebben een punt, maar als je de arcade-behandeling en de injectie van Amerikaanse houding kunt verdragen, zul je moeilijk worden ingedrukt om een ​​meer afgeronde en verkwikkende offroad-racer te vinden. MotorStorm heeft misschien een voorsprong op spanning en sensatie, maar DiRT wint het van diepte en afwisseling. Als ik één racer van de afgelopen zes maanden moest kiezen om me bezig te houden, zou deze – niet MotorStorm of Forza 2 – het zijn.

"'Uitspraak"'

DiRT is een duidelijke afwijking van de bestaande McRae-lijn - en op manieren die sommige fans woedend zullen maken - tot nu toe het is zo'n rijk gedetailleerde, mooi uitziende off-road racer die alleen de meest po-faced purist niet zal aanbidden het. DiRT is misschien smerig, maar het is zeker leuk.

Betrouwbare score