TOCA Race Driver 3 recensie

Mensen van Groot-Brittannië, sta op en roep "hoera!" In de TOCA-serie hebben we een racefranchise om trots op te zijn - een die dat kan weerstaan ​​aan de macht van Gran Turismo of Project Gotham Racing, en toch iets nieuws brengen, iets anders dan de tafel. God weet het, het kan niet gemakkelijk zijn.

Zie je, het is moeilijk voor TOCA en het wordt steeds moeilijker. Op de consoles heeft het al lang te maken met concurrentie van GT of Forza Motorsport. Op de pc is het ondertussen getroffen door Simbins dubbele klap van GTR: FIA GT Racing en GT Legends: games die rechtstreeks zijn gericht op de racesimulatiemarkt die TOCA vroeger de zijne noemde. Dit had niet op een slechter moment kunnen komen. En ondanks al zijn genoegens, leek de laatste incarnatie een franchise te laten zien die de focus dreigde te verliezen. Er was te veel verhaal, te veel video en – aantoonbaar – te veel motorsporten om aan te kunnen. Als TOCA op die weg was doorgegaan, dreigde het enige samenhang te verliezen.

Gelukkig reageert TOCA Race Driver 3 op beide fronten op de juiste manier. Het biedt iets wat de concurrentie mist, terwijl het een meer gestroomlijnde ervaring biedt, die tegelijkertijd nog steeds vol keuze is. Het geheim van dat succes? Gemakkelijk. Structuur.

Kortom, TRD3 is de eerste Race Driver-game die zowel de simfans echt tevreden houdt, als de meer casual racer een toegankelijke rit biedt. En er is nog steeds een belachelijke hoeveelheid en verscheidenheid aan inhoud die geen enkele andere racegame kan evenaren. De motorsporten zijn onderverdeeld in zes klassen - open wiel, GT, toerwagen, ovaal, off-road en historisch - wat betekent dat je mogelijk in de Formule racet De ene minuut Ford-auto's en de andere minuut monstertrucks, voordat ze een paar snelle ovale vrachtwagenraces onderdompelen en vervolgens strijden in een muscle car uit de jaren 70 kampioenschap. Ik kan geen andere racer bedenken die het zo goed doet.

En de gemakkelijke manier om al deze sporten te proberen, is de World Tour-modus. Stelt u zich TRD3 eens voor als het hele scala aan gerechten bij uw lokale take-away, en de World Tour als het vaste menu. Het presenteert je een selectie van kampioenschappen die in niveaus zijn gerangschikt, waarbij je een van de drie kiest in elk. Dit geeft je de kans om het scala aan aangeboden motorsporten te doorlopen, terwijl je alles - laten we zeggen racen met open wielen - vermijdt dat echt niet naar jouw smaak is. Je kunt zien dat World Tour is geëvolueerd van de oude TOCA Race Driver-verhaalmodi, maar het is sneller en meer gericht op het racen.

Ja, er zijn nog steeds links met de sarky Schotse manager, maar deze zijn korter en duidelijker gericht op de komende race of de tekortkomingen van je laatste optreden. Hetzelfde geldt voor zijn opmerkingen vanuit de pit – of hij je nu verwijten maakt over slecht gedrag of slechte techniek, of je aandacht vestigt op het ontwikkelen van autofouten, het is praktisch een objectles in het maken van een racecommentaar dat niet zinloos of intens is vervelend.

Als je racen echter serieuzer neemt, ben je van harte welkom om je te specialiseren. Betreed de Pro Career-modus, kies een discipline en je bent weg, werk je omhoog in de kampioenschappen en ontdek onderweg nieuwe auto's en sporten. Het is een meer realistische ervaring, compleet met oefen- en kwalificatiesessies, crashprocedures en een moeilijker schademodel, en het zorgt ervoor dat TOCA alle bases dekt. Het is nooit helemaal Burnout-gemakkelijk, maar het is toegankelijk genoeg om vooruitgang te boeken als je een beginner bent zonder constant van de baan te vliegen. Aan de andere kant, als je een strenger racespel wilt, heb je het. Er is zelfs een speciaal Pro Simulation-handlingsmodel als je echt de behoefte voelt om je rijvaardigheid te trainen.

En bij dit alles is TRD3 trouw gebleven aan wat de serie altijd speciaal heeft gemaakt: goede handling, een dynamisch schademodel, felle AI en een ruw, nogal Brits real-world gevoel. Rivaliserende racers gaan een gevecht nooit uit de weg; ze zullen je achtervolgen als je in de weg zit, langs duwen als ze kunnen en blokkeren wanneer je probeert voorbij te komen. In tegenstelling tot GT, waar je je een weg door de bochten kunt duwen, de eerste plaats kunt behalen en de rest van de race achterover kunt leunen op gemakkelijke straat, TRD3 geeft je veel heen en weer inhalen - iets geholpen door het feit dat de auto's altijd, zo niet identiek zijn, dan behoorlijk gelijkmatig op elkaar afgestemd. Er is geen manier om je weg naar een onverdiende overwinning hier te kopen of te upgraden, en als dat betekent dat TRD3 soms moeilijk kan zijn, betekent het ook dat wanneer je wint, er een echt gevoel van prestatie is. Verdorie, soms als je derde wordt, is er een echt gevoel van prestatie.

Bovendien, hoewel je altijd de ene boven de andere verkiest, heeft elke sport zijn eigen funfactor. Bij GT is het de snelheid. Met Touring Car is het de felle concurrentie. Soms, zoals bij de Monster Trucks of de hilarische, opgevoerde Baja Beetles, houdt het gewoon de controle over iets dat vastbesloten lijkt om op elk moment van de baan te springen en van de baan te glijden. Zelfs als het niet perfect is, is TRD3 bijna altijd vermakelijk.

Waarom niet perfect? Welnu, er zijn enkele probleemgebieden en in dit geval zijn er veel visueel. Begrijp me niet verkeerd - de graphics zijn vaak uitstekend. Glijden over een nat Hockenheim in een Renault Clio is een geweldige ervaring, terwijl je supersnelle Chevy-trucks duwt rond een zonovergoten Ovaal circuit geeft het spel volop gelegenheid om te pronken met zijn prachtige spiegelende verlichting Effecten. Er zijn echter altijd stukjes die de illusie bederven, of het nu de vlakke, onbezielde toeschouwers zijn, de verontrustend blokkerige wanden van banden of de vreemd ouderwets ogende off-road voertuigmodellen. Het ene moment race je om Brands Hatch in een Impreza en alles is geweldig, het volgende moment zit je in een vreemde kart-achtige voertuig op een onverharde weg en je bent ongeveer vier jaar terug in de tijd gereisd naar een wereld van lelijke texturen en onhandig ogende modellen. Het contrast kan nogal teleurstellend zijn.

Aan de positieve kant is de audio van topklasse, met rauwe motorgeluiden en een groot aantal mechanische klikken, rare geluiden in de auto en knapperige klappen als je iets raakt dat echt bijdraagt ​​aan dat gruizige, realistische gevoel.

En het is een teken van de ruige charmes van het spel dat je bereid bent om voorbij de ruige randen te kijken en gewoon te genieten van de race-ervaring. Misschien heeft TRD3 niet de auto's of de geweldige circuits van GT, maar het levert waarschijnlijk meer bevredigende races op. Misschien matcht Forza het voor competitie, maar het kan het zeker niet evenaren voor afwisseling. En hoewel TRD3 GTR: FIA GT Racing niet zal ontslaan als de keuze van de sim-head, is het misschien wel de beter gebalanceerde, meer rechttoe rechtaan plezierige game. Misschien is het niet de eerste racegame die op een platform wordt gekocht, maar het verdient zeker een plaats in de verzameling van elke racefan. Als je uit het VK komt, beschouw het dan als een patriottische daad - koop Brits, koop TOCA en wees trots.

"'Uitspraak"'

Ondanks een paar ruwe randen op het visuele front, is dit een van de meest ronduit bevredigende racegames die er zijn. Het is een laagdrempelige game met veel afwisseling om de meer casual fan te verleiden, maar er is meer dan genoeg diepgang voor het petrolhead-publiek.

Betrouwbare score