Razer Lycosa Gaming Toetsenbord Review

Het lijkt me vreemd dat geen enkel bedrijf in de geschiedenis van gaming-toetsenborden tot nu toe met de perfecte is gekomen. Elke inspanning die daarbij komt kijken is op de een of andere manier gebrekkig, en ik heb ongezond veel tijd besteed aan wensen een fabrikant zou gewoon alle goede aspecten van de producten van zijn concurrenten combineren en de valkuilen.

Razer is een naam die veel inhoudt: op het scherpst van de snede, vlijmscherpe prestaties, de vijand uitroeien en soms glad scheren. Degenen die het bedrijf een beetje kennen, zullen waarschijnlijk aan muizen denken, omdat de naam van Razer ooit synoniem was met (misschien wel) de beste gamingmuizen die er te koop zijn. Maar hoewel het nog steeds uitstekende muizen zijn, zijn het niet langer de allesoverheersende knaagdieren van weleer, en modellen van SteelSeries en Logitech hebben hun achterstand meer dan ingehaald. Dus Razer is gediversifieerd en kiest er nu voor om ook gaming-toetsenborden te produceren.

Afgezien van enkele samenwerkingsinspanningen, was de belangrijkste kandidaat tot voor kort de Tarantula, die ondanks het ontvangen van over het algemeen positieve recensies er niet in slaagde om boven het peloton uit te stijgen. Nu heeft Razer een nieuwe mededinger die de naam Lycosa draagt ​​- eigenlijk een soort Tarantula. Dit naamgevingsschema suggereert minderwaardigheid ten opzichte van zijn oudere broer, en inderdaad, de Lycosa is kleiner, goedkoper en heeft minder knoppen. Maar het heeft ook enkele functies die zijn broer of zus mist.

Volgens de verpakking van Razer, die zoals gewoonlijk indrukwekkend is, laat de Lycosa je bestaan ​​op de 'nexus of dominion'. Enkele van de beschikbare functies om u hierbij te helpen zijn onder meer macro-programmeerbare, antislip rubberen toetsen, achtergrondverlichting verlichting (met een WASD-clusterverlichtingsoptie) en de essentiële optie van een gamemodus die de Windows-toets.

Het toetsenbord is goed beschermd in een zachte plastic zak, en dat is ook nodig – alles wat ik tegenwoordig bekijk, lijkt een glanzende pianozwarte spiegelafwerking te hebben, en de Lycosa is daarop geen uitzondering. Hoewel het er prachtig uitziet en het perfecte contrast vormt met de matte, met rubber beklede toetsen, betekent dit ook dat je regelmatig vingerafdruk- en veegreinigingssessies, en het zou leuk geweest zijn als Razer een schoonmaakdoekje had meegeleverd met zijn premium-prijs Product.

Laat me dit alleen zeggen over Razer-uitrusting: de meeste mensen zullen het op zijn minst in de verste verte aantrekkelijk vinden. Het bedrijf heeft een gezonde obsessie met de kleur zwart, meestal aangevuld met funky blauwe LED-verlichting (in tegenstelling tot het opzichtige oranje dat sommigen gebruiken - Logitech, vroeger was je trouw aan blauw). Wat op het eerste gezicht het meest opvalt aan de Lycosa is de prachtige eenvoud.

De Lycosa heeft rondom vloeiende, scherpe lijnen, die alleen worden onderbroken door centrale uitsparingen aan de boven- en onderkant. Het hele bord is een stijlvolle tweekleurige aangelegenheid en de toetsindeling is een van de schoonste die ik in jaren op een gamingtoetsenbord heb gezien. Laat me verduidelijken: afgezien van een afgelegen, bescheiden paneel met aanraakbedieningen net boven het numerieke toetsenblok, is er geen enkele toets die je niet zou vinden op een IBM-toetsenbord uit 1993. Maar het is een gaming-toetsenbord, toch? Hoe zit het met macrotoetsen? Functieknoppen? Mediacontrole?

Hoewel de minimalistische lay-out echt verfrissend is, zijn speciale toetsen niet alleen een gimmick op de meeste gaming-toetsenborden – ze zijn er met een reden, en meestal een verdomd goede. Eenvoudig is niet altijd eenvoudig en overzichtelijk: soms is het gewoon niet geavanceerd. Maar dan zijn er gebruikers die beweren dat de standaardlay-out alles is wat een hardcore gamer echt nodig heeft (hoewel meestal de menigte voor wie World of Warcraft een gruwel is). Razer geeft dit argument echter veel meer gewicht dan het anders zou rechtvaardigen, door gebruik te maken van nogal slimme software.

Wat de driver van Razer doet, is het hele toetsenbord programmeerbaar maken. In principe is elke toets die u ziet een potentiële macrotoets. Voor zover we op kantoor weten, is het een functie die uniek is voor Razer - en dat zou het ook niet moeten zijn. Hardwarefabrikanten hameren er altijd op dat gaming-hardware allemaal te maken heeft met maatwerk, en beknotten vervolgens onze opties door er niet zoveel van aan te bieden als ze zouden kunnen, zelfs niet op softwareniveau.

Dit neemt niet weg dat, door het volledig ontbreken van speciale knoppen, bij de Lycosa de software een noodzaak is; maar het gaat een grote weg om het goed te maken. Persoonlijk zou ik liever een volledig programmeerbaar toetsenbord hebben dan een paar aangepaste macrotoetsen, hoewel ik natuurlijk liever beide zou hebben. En hoewel de Lycosa zou zijn geholpen door de toevoeging van zelfs maar een enkele knop om als macro-shift te fungeren, kun je er altijd een vinden die je nooit gebruikt (mijn slachtoffer is Print Screen) en die gebruiken.

Maar dankzij de meegeleverde software (en tien schakelbare profielen) is de nieuwste poging van Razer er één ongelooflijk veelzijdig toetsenbord, niet alleen voor gamen, maar ook voor Photoshop en andere complexe programma's. De software is ook heel gemakkelijk te gebruiken. Je krijgt een visuele weergave van de Lycosa met zijn blauwe achtergrondverlichting, waar toetsen rood worden als je er met de muis overheen beweegt. Klik dan gewoon en je bent klaar om te macro, met de mogelijkheid om tot 17 individuele toetsaanslagen op te nemen.

Wat de mediabediening betreft, is de Lycosa gewoon te soepel voor toetsen. Zoals ik eerder al zei, vind je een aanraakgevoelig paneel boven het numerieke toetsenblok, waarvan gewone lezers misschien weten dat ik daar niet enthousiast over ben. Het ziet er echter zeker stijlvol uit, vooral het Razer-logo, dat zelf een knop is. Het bevat de gebruikelijke afspeel-/stop-/skip- en volumeregelaars en een schakelaar voor de achtergrondverlichtingsmodus.

Hier beginnen de problemen. Afgezien van het feit dat ze te dicht bij elkaar staan, zijn de bedieningselementen, net als de rest van het toetsenbord, moeilijk te onderscheiden omdat de verlichting gewoon te zwak is – veel meer dan bij concurrerende producten. Omdat de sleutelsymbolen van de Lycosa niet geverfd maar puur transparant zijn, kunnen ze erg lastig te onderscheiden zijn. Voor tiktypisten zal dit geen probleem zijn, en veel gamers zullen de locatie van hun favoriete toetsen uit hun hoofd kennen, maar voor alle anderen zou dit overdag een grote ergernis kunnen zijn.

Er zijn drie achtergrondverlichtingsmodi: uit, aan (alle toetsen) en gamer (alleen WASD). De helderdere gamer-instelling is, in tegenstelling tot de normale, duidelijk zichtbaar onder elke hoeveelheid omgevingslicht. Ik kan het niet helpen, maar denk dat Razer er beter aan zou zijn geweest om de spel- en normale modi te combineren in een enigszins bruikbare enkele.

Zoals elk zichzelf respecterend spelbord, biedt de Lycosa een hardwareschakelaar om de Windows-sleutel te deactiveren, hoewel het proces het meest ingewikkelde is dat ik ben tegengekomen. U moet het Razer-logo aanraken en tegelijkertijd op de Windows-toets drukken, maar vanwege de aanraakgevoelige aard van de logo je hebt geen tactiele feedback en er is geen indicator om te zien of je bent geslaagd, wat betekent dat je moet testen voordat je Speel.

Er zijn microfoon- en 3,5 mm-audiopoorten en een geïntegreerde USB-poort, die u geen poorten oplevert omdat het gewoon een pass-through is; er is nog een andere connector voor naast die voor het toetsenbord. Dat is misschien wel een goede zaak. U wilt tenslotte niet dat een ander randapparaat de 1000Hz Ultrapolling™-bandbreedte en het vermogen van uw pro-gamingtoetsenbord opslokt. Een ander voordeel van dit systeem is dat het volledige USB 2.0-snelheid biedt, terwijl veel concurrenten (inclusief Razer's eigen Tarantula) alleen voldoen aan de oudere, langzamere 1.1-standaard. De USB-poort kan handig zijn als u bijvoorbeeld een USB-headset gebruikt en niet achter uw pc wilt reiken om deze aan te sluiten.

De Lycosa heeft ook een functie die anti-ghosting wordt genoemd, wat betekent (zoals de naam niet zegt) dat hij tot tien gelijktijdige toetsaanslagen kan registreren. Dit kan een echt nuttige functie zijn, vooral in gecompliceerde FPS'en zoals Crysis. Hoewel dit model niet op het hele toetsenbord van toepassing is, zoals bij de Tarantula, ondersteunt het alleen een 'gamingcluster' - ik hoop dat dit verder gaat dan alleen WASD!

Ergonomisch gezien gebruikt het toetsenbord hetzelfde platte profiel dat Logitech lang geleden introduceerde en sindsdien door veel andere fabrikanten is gekopieerd. Natuurlijk, als dit niet jouw kopje thee is, zijn er twee poten die het bord omhoog brengen, maar dit heeft wel invloed op de stabiliteit, terwijl de Lycosa in zijn vlakke positie niet zal schuiven, hoe je het ook misbruikt. De polssteun is ondertussen best comfortabel, hoewel ik er de voorkeur aan geef Logitech's geperforeerde voorbeelden. Het is afgewerkt in een zachter plastic in dezelfde kleur als de toetsen, en stevig bevestigd met vier schroeven.

Een uitsparing aan de bovenkant van het bord wordt gespiegeld door een in het midden van de polssteun, op de exacte locatie waar je rechterhand zal rusten tijdens het typen - wat betekent dat het een minder comfortabele ervaring is dan het zou kunnen zijn geweest. Hoewel het het wikkelen van kabels om het bord gemakkelijker maakt voor gemakkelijk transport, zou slechts één inkeping dit werk voldoende hebben gedaan zonder het ergonomische ongemak.

De toetsen zijn comfortabel en de rubberen antislipafwerking werkt goed – misschien een beetje te goed om te typen, waarbij het schakelen tussen toetsen een beetje modderig aanvoelt. En hoewel onopvallende toetsen een goed idee lijken, waren de meesten van ons op kantoor niet blij met hun feedback. Als ik het na een eerste test zou moeten samenvatten, zou ik goedkoop en lawaaierig hebben gezegd - maar ik geef toe dat de respons op mij is gegroeid in de tussentijd, en degenen die willen dat hun toetsenbord reageert met een hoorbare en voelbare 'klik' op een toetsaanslag, zullen de Lycosa.

Uiteindelijk is de Lycosa echter een gaming-toetsenbord en hoewel, ja, je moet erop kunnen typen, dat is een secundaire overweging. Voor gaming werkt de afwerking perfect, terwijl de luidruchtige feedback niet zo'n grote belemmering is, en hoewel Ik mis wel speciale functie- en macrotoetsen, met het hele toetsenbord als je speeltuin goedmaakt deze. Het onopvallende karakter is een kwestie van smaak, maar is minstens zo responsief als elk ander gamingtoetsenbord dat ik heb gebruikt, en ik moet toegeven dat het gevoel ervan op mij groeide.

Cruciaal is echter dat als je deze recensie leest, je waarschijnlijk op zoek bent naar een gamingtoetsenbord; en om het bot te zeggen, er zijn betere alternatieven voor de prijs. Hoewel de Lycosa op mij is gegroeid, geef ik nog steeds de voorkeur aan enkele van de diepgaande alternatieven zoals Logitech's G15. En niet alleen qua gevoel. Kortom, je moet echt het uiterlijk of de minimalistische ervaring van de Lycosa willen wanneer het alternatief van Logitech betere achtergrondverlichting biedt, eenvoudiger deactiveren van de Windows-toets, speciale macrotoetsen en hardware-macroprogrammering naast een LCD-scherm voor hetzelfde uitgave.

"'Uitspraak"'

Ik wilde de Razer Lycosa echt leuk vinden, vanwege het slanke uiterlijk, de blauwe achtergrondverlichting en het durven vermijden van speciale gametoetsen. En na een tijdje deed ik dat, als de kleinere broer of zus van de Tarantula, overwon het de aanvankelijke afkeer om een ​​gemiddelde type-ervaring en een bovengemiddelde game-ervaring te bieden. Maar de ervaring wordt ontsierd door verschillende gebreken, wat betekent dat tenzij je een bepaalde affiniteit voelt voor de rubberen, laptop-achtige toetsen of de mogelijkheid om elke toets macro te programmeren, er zijn betere opties voor de geld.

Betrouwbare score