NVidia GeForce GTX 295 recensie

Er is de afgelopen jaren een trend geweest in de computercomponentenindustrie, waarbij Intel en nVidia de baas waren op het gebied van respectievelijk CPU- en grafische kaartprestaties. Ondertussen heeft AMD / ATI een beetje een moeilijke periode doorgemaakt, maar is onlangs sterk teruggekomen met wat concurrerend geprijsde producten die, hoewel misschien niet de snelste, waardevolle investeringen zijn gebleken niettemin.

De enige uitzondering op deze regel was echter de ATI Radeon HD 4870 X2 grafische kaart die feitelijk minstens gelijk en over het algemeen sneller bleek te zijn dan de toenmalige topkaart van nVidia, de GTX280. Het voor de hand liggende probleem voor ATI was dat het al twee grafische chips op één bord moest samenvoegen om de benodigde prestaties te krijgen om te concurreren met de enkele chip van de GTX 280, wat de vraag opriep: "Als nVidia twee GTX 280-chips op één kaart zou plaatsen, zou dat dan niet sneller?”. Welnu, dat is precies wat we vandaag gaan ontdekken.

De GTX 295, die gisteren officieel werd gelanceerd op CES, is de nieuwste topklasse grafische kaart van nVidia en, zoals die preambule u al heeft gesuggereerd, gebruikt twee GTX 280-chips die samenwerken in een enkele kaart (net als SLI maar op één kaart) om de concurrentie in theorie de zijne te geven spreekwoorden. In feite is de GTX 295 niet echt twee volwaardige GTX 280's, omdat de kloksnelheden van de twee chips zijn verlaagd tot dezelfde als die van de GTX 260. Kortom, de twee kernen werken op 576 MHz met de shader-klok ingesteld op 1.242 MHz. De geheugensnelheid is ook verlaagd naar 1.998 MHz.

Naast deze snelheidsverlagingen is het andere geheim om de GTX 295 te laten bestaan ​​(en niet zelf dood te koken) de krimp in het productieproces. De normale GTX 280 was geproduceerd met een 65nm-proces, maar de chips die in de GTX 295 worden gebruikt, gebruiken een kleiner 55nm-proces. Deze schijnbaar kleine reductie heeft een groot cumulatief effect op het totale vermogen en de warmteafgifte van de chip, waardoor nVidia dezelfde rekenkracht in een kleinere thermische envelop past dan anders mogelijk zou zijn.

De kaart zelf heeft een radicaal andere benadering dan die van ATI's 'twee chips op één bord'. In plaats daarvan maakt nVidia in wezen twee complete grafische kaarten in spiegelbeeld - met de belangrijkste grafische kaart Processing Unit (GPU)-chips die tegenover elkaar liggen - en ze vervolgens samenvoegen met behulp van een smakelijke HeatSink Fan (HSF) vulling.

Nou, eigenlijk is toasty misschien een beter woord om het te beschrijven, want ondanks de veranderingen in de fabricage en kloksnelheid die nVidia heeft aangebracht, is dit nog steeds een hotcard. Niet heter dan de meeste andere high-end kaarten, let wel, gewoon heel erg heet dus let op je vingers!

Lucht wordt aangezogen uit gaten aan beide zijden van de kaarten en geleid door een reeks schuine vinnen die in het midden van de kaart lopen. De helft hiervan leidt tot een opening die langs de bovenkant van de kaart loopt, terwijl de andere helft naar een reeks gaten op de tweede plaat van het uitbreidingsvak is gericht.

Dit ontwerp roept de eeuwenoude zorg op dat warmte terug in de behuizing wordt gepompt in plaats van rechtstreeks uit de achterkant, wat kan leiden tot oververhitting. Als u echter een kaart gebruikt die net zoveel warmte pompt als deze, is de thermische ontwerpkracht: 289W - je moet gewoon accepteren dat je behuizing goed geventileerd moet zijn, dus dit zou jou ook niet moeten bezighouden veel.

Ondanks de aanzienlijke hitte, slaagt de ventilator van de GTX 295 erin redelijk stil te zijn. Er is echter een merkbare zachte whoosh, zelfs wanneer de kaart inactief is, dus het is verre van stil, en wanneer op volle pels er is een eigenaardig fladderend geluid waarvan ik aanvankelijk dacht dat het zou komen doordat de vinnen iets in de raken kaart. Nadat ik een tweede kaart had geleend en had bevestigd dat dit iets was dat beide kaarten deden, concludeerde ik dat het zo was slechts een symptoom van de aerodynamica van het koelmechanisme en zou niet iets moeten zijn om je zorgen over te maken over.

Het is ook de moeite waard om erop te wijzen dat de grote rivaal van de GTX 295, de ATI HD 4870 X2, een merkbaar inactief geluid heeft en een iets luider suizend geluid heeft bij volle pels, maar het lichte fladderende effect mist. Het is in wezen onmogelijk om te zeggen of een van beide beter of slechter is, maar net als bij het probleem met de warmteafgifte, is ruis gewoon iets dat je moet accepteren bij het gebruik van zo'n krachtige kaart.

De uitvoerconfiguratie van de GTX 295 is iets anders dan we gewend zijn. In plaats van twee dual-link DVI-poorten en een analoge video-uitgang in meerdere formaten, hebben we nog steeds twee dual-link DVI-aansluitingen, maar deze worden nu vergezeld door een HDMI-poort. Hoewel sommige mensen misschien klagen over het gebrek aan analoge uitgangen, denken we dat al die verbindingen al lang hun beste tijd hebben gehad en dat ze waarschijnlijk al lang geleden de weg van de dodo hadden moeten inslaan. Natuurlijk ondersteunen de DVI-poorten nog steeds een VGA-verbinding via een DVI-naar-VGA-dongle, wat in het geval van deze ASUS ENGTX295 die we kregen met, wordt geleverd in de doos samen met een dual-Molex naar zes-pins PCI-Express voedingsadapter en een dual-zes-pins PCI-Express naar acht-pins PCI-Express adapter.

Asus bevat ook een code waarmee je jezelf 10 procent kunt besparen op een selectie van games, waarvan je de volledige details kunt vinden op de nZone-website. Het laatste kleine extraatje dat u bij deze kaart krijgt, is een nette, kleine leren cd-portefeuille met 12 schijven.

Het is niet verwonderlijk dat deze kaart zowel een zes-pins als een acht-pins PCI-Express-voedingsadapter nodig heeft, dus je hebt een flinke moderne voeding nodig om hem te laten werken - ondanks de opname van stroomadapters in de doos, heb je nog steeds een voeding nodig met een zes-pins en een acht-pins of drie zes-pins aansluitingen en een maximaal vermogen van ten minste 680W.

Als je wilt profiteren van de SLI-verbinding die bovenop de kaart zit, heb je natuurlijk nog steeds een nog grotere voeding nodig. Ik weet echter zeker dat als je overweegt het beste deel van £ 800 uit te geven aan twee van deze kaarten om een ​​quad-SLI-systeem te gebruiken, je het niet erg vindt om een ​​paar honderd euro extra uit te geven aan een nieuwe voeding.

Al onze tests maken gebruik van een verscheidenheid aan handmatige doorlooptijden en geautomatiseerde tijddemo's, maar ongeacht welke testmethode wordt gebruikt, controleren we alle tests om ervoor te zorgen dat de prestaties consistent zijn. Als er valse resultaten of dalingen in de prestaties zijn, zullen we dit noteren. We doen ook meerdere doorlooptijden, nemen het gemiddelde hiervan en rapporteren dat cijfer aan u. De testopstelling is als volgt:

”'Gemeenschappelijke systeemcomponenten''

* Intel Core 2 Quad QX9770
* Asus P5E3
* 2GB Corsair TWIN3X2048-1333C9 DDR3
* 150 GB Western Digital Raptor
* Microsoft Windows Vista Home Premium 32-bits

”‘Kaarten getest’’
* nVidia GeForce GTX 295
* nVidia GeForce GTX 280
* nVidia GeForce GTX 260
* ATI HD 4870X2
* ATI HD4870

”‘Bestuurders”’
* nVIdia GTX 295: Forceware 181.20
* Andere nVidia GTX 2×0-serie: Forceware 174,74
* nVidia 9×00-serie: Forceware 175.19
* ATI Radeon HD 4870 X2: Katalysator 8.10

”‘Games getest”’
* Crysis
* Vijandelijk gebied: aardbevingsoorlogen
* Call of Duty 4
* Tegenaanval: Bron

Opmerkingen:

* Ons exemplaar van Race Driver: GRID is beschadigd tijdens het testen en we konden niet op tijd een nieuw exemplaar bemachtigen, dus deze game is weggelaten uit onze tests.

Hoewel het geen enorm commercieel succes is geweest en de gameplay verre van revolutionair is, is de grafische betrouwbaarheid van Crysis is nog steeds ongeëvenaard en als zodanig is het nog steeds de ultieme test voor een grafische kaart. Met massa's dynamisch gebladerte, glooiende bergketens, helderblauwe zeeën en grote explosies, heeft deze game alle eye-candy die je maar kunt wensen en nog wat.

We testen met de 32-bits versie van het spel, gepatcht naar versie 1.1 en draaiend in DirectX 10-modus. We gebruiken een aangepaste tijddemo die is genomen vanaf de eerste momenten aan het begin van het spel, terwijl we ronddwalen over het strand. Verrassend genoeg, gezien de claustrofobische setting en grafisch rijke omgeving, vinden we dat elke framesnelheid boven 30 fps ongeveer voldoende is om deze game te spelen.

Alle in-game instellingen zijn op hoog ingesteld voor onze testruns en we testen met zowel 0xAA als 4xAA. Transparantie-anti-aliasing wordt ook handmatig ingeschakeld via de driver, hoewel dit uiteraard alleen is ingeschakeld wanneer normale AA in de game wordt gebruikt.

In de laatste doorloop van deze game was het duidelijk dat de GTX 295 op een onvoorziene barrière stuitte in prestaties, aangezien alle andere resultaten hier suggereren dat hij de HD 4870 X2 had moeten verslaan. We worden ertoe gebracht te geloven dat dit een probleem met de geheugenbandbreedte is vanwege het relatief trage geheugen van de GTX 295 (het is in wezen bijna de helft van de snelheid van die op de HD 4870 X2), waardoor de GPU van gegevens wordt uitgehongerd en trage omlaag. Gelukkig was dit geen trend die zich in onze andere games voortzette, maar eerlijk gezegd kan dit zijn omdat ze al een beetje lang in de tand zitten en de kaart niet volledig belasten. Dit is iets dat we de komende weken zullen herstellen wanneer we onze testprocedure herzien. Voor nu is het echter duidelijk dat de GTX 295 de beste kaart is die er is, tenzij deze wordt gebruikt met waanzinnige resoluties.

Vijand gebied: Quake Wars onderscheidt zich van al onze andere tests door gebruik te maken van de open source OpenGL API in plaats van Microsoft's DirectX. Het is een teamgebaseerde first person shooter die zich afspeelt in een dystopisch toekomstig oorlogsscenario. Als speler kun je kiezen uit een enorm scala aan personagetypes en speelstijlen, evenals een hele reeks voertuigen. Gevechten kunnen zich uitstrekken over uitgestrekte open ruimte en er zijn een groot aantal deelnemers bij betrokken. Al met al is het een multiplayer-hemel.

We testen met de 32-bits versie van het spel, die is gepatcht naar versie 1.4. We gebruiken een aangepaste tijddemo van het Valley-niveau, waarvan we denken dat deze grafisch ongeveer net zo intensief is als de game wordt. We zijn van mening dat een framerate van ten minste 50 fps vereist is voor deze game, omdat de intense multiplayer-actie en snelle muisbewegingen dit vereisen.

Alle in-game instellingen zijn maximaal ingesteld en we testen met 0xAA 0xAF, 2xAA 4xAF en 4xAA 8xAA. Transparantie-anti-aliasing wordt ook handmatig ingeschakeld via de driver, hoewel dit uiteraard alleen is ingeschakeld wanneer normale AA in de game wordt gebruikt.

Zoals het geval is met een paar van de oudere games waar we naar kijken, wordt het voordeel van de GTX 295 pas echt duidelijk bij 2.560 x 1.600, op welk punt het verschil behoorlijk verbazingwekkend is.

Call of Duty 4 moet een van onze favoriete games van vorig jaar zijn. Het bracht het merk Call of Duty up-to-date en bewees dat first person shooters niet de beste graphics of de langste speeltijd nodig hadden. Het was slechts acht uur pure adrenalinestoot die je constant op scherp hield.

We testen met de 32-bits versie van het spel, gepatcht naar versie 1.4. FRAPS wordt gebruikt om framesnelheden vast te leggen terwijl we handmatig door een kort gedeelte van het tweede niveau van het spel lopen. We vinden een framesnelheid van 30 fps voldoende omdat, hoewel de sfeer intens is, de gameplay dat minder is - het hangt niet af van snelle reacties en snelle bewegingen.

Alle in-game instellingen staan ​​op hun maximum en we testen met 0xAA en 4xAF. Transparantie-anti-aliasing wordt ook handmatig ingeschakeld via de driver, hoewel dit uiteraard alleen is ingeschakeld wanneer normale AA in de game wordt gebruikt.

Verrassend genoeg zien we de GTX 295 vanaf het begin een aanzienlijke voorsprong nemen in deze game. De grafieken zijn in het begin echter een beetje bedrieglijk omdat de GTX 295 zo snel is dat het het ware beeld vervormt. Als je nog een keer kijkt, zul je merken dat alle kaarten goed en echt speelbaar blijven, zelfs bij de hoogste geteste instellingen dus ja, je hebt de snelste kaart als je de GTX 295 krijgt, maar het zal je niet noodzakelijkerwijs een waarneembaar voordeel opleveren spel. Dat gezegd hebbende, je zou de anti-aliasing altijd wat meer kunnen aanzwengelen en het verschil zou duidelijker worden.

Wat kunnen we zeggen over? Tegenaanval: Bron dat is nog niet eerder gezegd? Het is simpelweg de maatstaf voor online shooters in teamverband en vier jaar na de release is het nog steeds een van de meest populaire games in zijn genre. In compleet contrast met Enemy Territory: Quake Wars, richt het zich op kleine omgevingen en ongelooflijk intensieve kleinschalige gevechten met one-shot kills aan de orde van de dag. Als je alle elementen van je first person shooter-vaardigheden in één keer wilt testen, is dit de game om het te doen.

We testen met behulp van de 32-bits versie van het spel met behulp van een aangepaste tijddemo die is gemaakt tijdens een spel tegen bots op de cs_militia-kaart. Dit heeft een grote hoeveelheid bladeren, dus anti-aliasing van transparantie heeft een aanzienlijke invloed op de beeldkwaliteit en prestaties, en is over het algemeen een van de meest grafisch intensieve kaarten die beschikbaar zijn. We vinden dat een framesnelheid van ten minste 60 fps vereist is voor serieus gamen, aangezien deze game enorm afhankelijk is van snelle, nauwkeurige reacties die eenvoudigweg niet kunnen worden aangetast door wegvallende frames.

Alle in-game instellingen zijn maximaal ingesteld en we testen met 0xAA 0xAF, 2xAA 4xAF en 4xAA 8xAA. Transparantie-anti-aliasing wordt ook handmatig ingeschakeld via de driver, hoewel dit uiteraard alleen is ingeschakeld wanneer normale AA in de game wordt gebruikt.

Counter-Strike: Source heeft altijd de voorkeur gegeven aan de kaarten van ATI en hier wordt dit behoorlijk duidelijk benadrukt. In alle opzichten zou de GTX 295 op zijn minst gelijk moeten zijn aan de HD 4870 X2, maar hij blijft consequent achter. Dit is echter zo'n oud spel dat, net als bij CoD4, de relatieve prestaties een beetje irrelevant zijn omdat ze het allemaal zo goed doen.

Misschien is het enige gebied waar AMD/ATI hoopte dat de HD 4870 X2 nog steeds stand zou houden, het stroomverbruik is, wat de laatste tijd een sterk punt was. Met zijn overstap naar een 55nm-productieproces en een beetje tweaken heeft nVidia echter ook hier ATI overtroffen.

Hoewel inactief vermogen een groot probleem is, verbruikt de GTX 295 onder belasting aanzienlijk minder stroom dan de HD 4870 X2. Op zichzelf is dit goed, maar als je kijkt naar het prestatievoordeel dat je ook krijgt, is de GTX 295 een zeer duidelijke winnaar.

De GTX 295 is dus de snelste grafische kaart ter wereld en verbruikt minder stroom dan de concurrentie. Dat lijkt dan een zeker vuurkaartje naar aanbevelingsland. Nou, ja, verwacht dat er een prijs is om te overwegen en zelfs met de specifieke Asus-kaart waar ik naar kijk, komt een iets goedkoper dan de meeste GTX 295's, het kost nog steeds maar liefst £ 450, wat nogal een duizelingwekkende hoeveelheid is geld. De HD 4870 X2 is echter in prijs gestegen sinds we hem hebben beoordeeld en wanneer je een ruwe prijs / prestatie doet vergelijking, je zult zien dat, in ieder geval in de games die we hebben getest, de GTX 295 gemiddeld meer prestaties levert voor jouw geld. Dus van de twee is het een duidelijke keuze om voor te gaan. Dat gezegd hebbende, zouden we nog steeds zeggen dat beide een beetje te duur zijn om ooit aan te bevelen.

"'Uitspraak"'

nVidia heeft met de GTX 295 gestreefd naar de kroon op het gebied van gamingprestaties en dat is zeker gelukt, hoewel sommige van zijn overwinningen bescheiden waren. Het belangrijkste is echter dat nVidia ook de prijs/prestatie-kroon heeft herwonnen, waardoor dit de duidelijke keuze is van een ultra high-end grafische kaart - ervan uitgaande dat je ooit zou kunnen overwegen £ 450 uit te geven aan een verstandige grafische kaart.

Betrouwbare score