Panasonic Lumix DMC-LX1 Review

Eén ding over de revolutie van de digitale camera; het heeft de fotografiemarkt zeker opengesteld voor bedrijven die voorheen alleen een camera zouden hebben aangeraakt om hun vakantiekiekjes te maken. Zoals blijkt uit de voorbeelden van Sony, Casio, Samsung, Epson en HP, bedrijven die zich voorheen specialiseerden in elektronica voor thuis en op kantoor hebben zeer respectabele delen van de markt weten te veroveren, terwijl sommige traditionele camerafabrikanten het moeilijk vonden om concurreren. Met verschillende bedrijven die duizenden medewerkers afstoten en gerespecteerde merknamen zoals Contax en Minolta is uit de boot gevallen en de cameramarkt ziet er vandaag heel anders uit dan 10 jaar geleden.

Een ander elektronicamerk dat naam heeft gemaakt in de wereld van digitale camera's is Panasonic, beter bekend om zijn hoogwaardige hifi componenten en televisies., betrad Panasonic in 2001 de markt voor digitale camera's in samenwerking met de legendarische Duitse cameramaker Leica, en sindsdien is het een succesvolle reeks camera's van hoge kwaliteit gebleken die zich aan de bovenkant van hun respectieve. hebben gepositioneerd markt sectoren.

De Lumix DMC-LX1, die eind vorige zomer werd gelanceerd, is een high-end zoomcompact dat zich volledig richt op het veld dat wordt gedomineerd door de Canon S-serie. Het beschikt over een uitstekende Leica DC Vario-Elmarit-lens met 4x optische zoom die overeenkomt met een 28-112 mm-lens op een filmcamera, en een maximaal diafragma van F2.8-F4.9. Het heeft ook een innovatief 16:9 breedbeeld 8,4 megapixel CCD en Panasonic's gepatenteerde optische beeldstabilisatiesysteem, Mega OIS. Natuurlijk heeft al deze technische en optische verfijning een prijs, en de LX1 kost je een flinke £ 449,99 in de winkelstraat, of ongeveer £ 330 online winkelen. Het is veel geld, maar het is goed te vergelijken met de regerende koning van powercompacts, de Canon PowerShot S80 voor £ 498,99.

Het valt niet te ontkennen dat de LX1 een erg mooie camera is. Verkrijgbaar in zwart of een soort metallic champagnekleur, het zit goed in elkaar, met een sterke aluminium schaal en stevig gemonteerde metalen bedieningselementen. Het heeft een ongebruikelijke schuifschakelaar voor de hoofdstroom, een draaiknop met negen standen op het bovenpaneel voor het selecteren van de hoofdbelichtingsmodus, terwijl de zoombediening via een kraag rond de ontspanknop gebeurt.

De opstarttijd is een respectabele twee seconden, terwijl de continue rijmodus vijf schoten kan afvuren in ongeveer 2,5 seconden, hoewel er dan een pauze van ongeveer acht seconden is terwijl die opnamen in het geheugen worden opgeslagen kaart. Een andere schuifschakelaar op het bovenpaneel laat de ingebouwde flitser verschijnen, wat een vrij krachtige eenheid is met een maximum bereik van vier meter bij groothoek, hoewel ik vond dat het de neiging had om onderwerpen van dichtbij op te branden.

De ontwerper bij Panasonic lijkt een voorliefde te hebben voor een soort hightech art-deco styling, die enigszins doet denken aan oude Leica meetzoekercamera's uit de jaren dertig. Deze retro-look strekt zich uit tot het feit dat sommige camerabedieningen op de lenscilinder zijn gemonteerd, met name de focusmodusselector en de aspectverhoudingregeling. Deze laatste optie is niet uniek; er zijn verschillende andere camera's op de markt die het 16:9 breedbeeldformaat aanbieden, maar Panasonic is de eerste die daadwerkelijk een breedbeeldsensor gebruikt. In de meeste andere breedbeeldcamera's is een 4:3-sensor aan de boven- en onderkant bijgesneden om in de 16:9-beeldverhouding te passen, pixels, maar in de LX1 heeft de sensor een maximale resolutie van 3840 x 2160 pixels, die allemaal worden gebruikt in de breedbeeld modus. Als je de beeldverhouding 4:3 of 3:2 kiest, wordt het beeld aan de zijkanten bijgesneden. In combinatie met een 28 mm-equivalente lens maakt dit de LX1 ideaal voor panoramische landschapsopnamen met hoge resolutie. Het kan ook breedbeeldfilms opnemen met een resolutie van 848 x 480 pixels bij 30 fps.

Het Mega OIS-anti-shake-systeem is op verschillende andere Panasonic-camera's verschenen en ik heb gemerkt dat het behoorlijk effectief is. Het is niet zo goed als Nikon's VR-systeem, of het bewegende CCD-systeem dat Konica Minolta gebruikte, maar het biedt op zijn minst een paar extra stops om uit de hand te fotograferen bij weinig licht.

Een andere kleine innovatie op de LX1 is een vierrichtingsjoystick die losstaat van de gebruikelijke D-pad voor menunavigatie. Deze extra bediening wordt uitsluitend gebruikt voor het aanpassen van de belichtingsinstellingen in de standen handmatig, diafragmaprioriteit of sluiterprioriteit. Het werkt goed genoeg, maar als er een aparte bediening zou moeten zijn, had ik liever een kleine invoerknop gehad, zoals de draaiknop op de Canon S80.

De andere opvallende functie van de LX1 is een grote 2,5-inch LCD-monitor, hoewel deze vreemd genoeg in 4:3-formaat is. In 16:9-modus heeft het brievenbusbalken boven en onder. Het scherm heeft een resolutie van 207k pixels, wat uitstekend is voor een scherm van dit formaat, al zou het wel wat meer kunnen gebruiken iets snellere verversingssnelheid – er is een merkbare vertraging tussen het bewegen van de camera en het inhalen van het beeld op het LCD-scherm ermee.

In termen van beeldkwaliteit komt de LX1 heel dicht in de buurt van fantastisch, maar hij heeft een paar vervelende gebreken die hem echt teleurstellen. De resolutie van de grote 8,4 MP-sensor is uitstekend, en het lijdt geen twijfel dat het 16:9-formaat buitengewoon goed werkt voor een breed scala aan onderwerpen. Het AF-systeem is wat aan de trage kant, vooral bij weinig licht, maar is meestal nauwkeurig, net als het meerpuntsmeetsysteem. De kleurweergave is erg goed en het is bijna vanzelfsprekend dat de Leica-lens een uitstekende helderheid van rand tot rand biedt en een minimum aan tonvormige vervorming, zelfs bij groothoeklens.

Waar de LX1 naar beneden valt, is de beeldverwerking. Zelfs in de JPEG-modus met de laagste compressie vertonen afbeeldingen een hogere mate van compressie dan normaal artefacten, wat leidt tot een gespikkeld uiterlijk op grote vlakken met een effen kleur, zoals een blauwe lucht of de carrosserie van een auto.

De LX1 heeft wel een RAW-modus en hiermee is het mogelijk om de verscherping en ruisonderdrukking te verminderen en een veel gladder resultaat, maar elke opname in RAW-modus duurt 16 seconden om naar de geheugenkaart te schrijven, dus het is niet echt praktisch in de meeste situaties.

Ik vond ook een groot probleem met beeldruis. Zelfs bij minimaal 80 ISO vertoonden opnamen met lange belichtingstijden (één seconde of langer) merkbare beeldruis, en bij hogere ISO-instellingen werd het probleem veel erger. Bij 400 ISO met een belichting van 1/5e van een seconde was ruis een van de ergste die ik op een recente camera heb gezien.

Al met al is de Panasonic LX1 een allegaartje. Onder normale omstandigheden kan het zeer goede foto's opleveren, maar het is niet echt van het soort kwaliteit waar een professional of zelfs een kwaliteitsbewuste amateur naar op zoek is.

"'Uitspraak"'

De Lumix DMC-LX1 is een interessante camera, met een aantal leuke features en de mogelijkheid om een ​​behoorlijke opname te maken foto, maar de beeldkwaliteit is niet echt hoog genoeg om te concurreren in het soort markt dat de prijs zou doen stel voor. Voor £ 100 minder zou het een koopje zijn, maar er zijn betere camera's voor minder geld.

(tabel: kenmerken)

Op de volgende pagina's wordt een reeks testopnamen getoond. Hier is de afbeelding op volledige grootte verkleind voor bandbreedtedoeleinden en een uitsnede van het origineel afbeelding met volledige resolutie is eronder geplaatst zodat u een indruk krijgt van de algehele kwaliteit. De volgende pagina's bestaan ​​uit afbeeldingen waarvan het formaat is gewijzigd, zodat u de algehele belichting kunt beoordelen. Voor degenen met een inbelverbinding, even geduld terwijl de pagina's worden gedownload.
—-
Opmerking: deze ISO-testopnames zijn binnenshuis gemaakt met behulp van spaarzame gloeilampen voor huishoudelijk gebruik.
—-

Met een belichting van 1 seconde bij F4.9 vertoont deze opname bij de minimale 80 ISO-instelling tekenen van beeldruis, met duidelijke kleurspikkels in de donkere delen.
—-

Bij 100 ISO en een belichting van 0,8 sec bij F4.9 is er iets meer beeldruis.
—-

Bij 200 ISO en een sluitertijd van 0,4 sec is er veel beeldruis dwars over het beeld en worden de kleuren erg vervormd door spikkels.
—-

Bij 400 ISO is het beeld vrijwel onbruikbaar en een van de meest luidruchtige die ik de laatste tijd heb gezien.
—-

Deze pagina bestaat uit afbeeldingen waarvan het formaat is gewijzigd, zodat u de algehele belichting kunt beoordelen.

Dit is het soort opname waarvoor de LX1 is ontworpen, een panoramische groothoekopname in 16:9-breedbeeldformaat. Het detailniveau is subliem.
—-

Vergelijk dit met de vorige opname. In 4:3-modus zijn het de zijkanten van het frame die worden uitgesneden.
—-

Deze pagina bestaat uit afbeeldingen waarvan het formaat is gewijzigd, zodat u de algehele belichting kunt beoordelen.

De 4x optische zoomlens biedt iets meer veelzijdigheid dan normaal, en de hoge optische kwaliteit pikt veel details op.
—-

Nogmaals, de zijkanten van het frame zijn bijgesneden. De 16:9-modus zorgt voor grotere foto's met een hoge resolutie.
—-

Deze pagina bestaat uit afbeeldingen waarvan het formaat is gewijzigd, zodat u de algehele belichting kunt beoordelen.

De uitstekende Leica-lens produceert geen overstraling, zelfs niet wanneer u rechtstreeks in de zon fotografeert.
—-

Kleurweergave en belichting zijn uitstekend, maar de lucht vertoont enige JPEG-compressie en oververscherping.
—-

Deze pagina bestaat uit afbeeldingen waarvan het formaat is gewijzigd, zodat u de algehele belichting kunt beoordelen.

Deze afbeelding wordt omgezet van een RAW-bestand met behulp van de convertersoftware, met verminderde verscherping. Het is een stuk soepeler.
—-

De LX1 is geweldig voor snapshots van hoge kwaliteit, maar is beperkt voor serieuze fotografie.
—-

Betrouwbare score