Sony Cyber-shot DSC-T70 Review

Ik moet toegeven dat ik een beetje achterloop in mijn missie om elke digitale camera op de markt te beoordelen, grotendeels omdat ik van de 26 modellen in Sony's Cyber-shot-reeks vorig jaar slechts vier heb beoordeeld. Vergelijk dit met meer dan een dozijn recensies van Canon-camera's, evenals twaalf van Pentax, tien van Olympus, tien van Fujifilm, tien van Nikon en zo'n vijftig anderen, en je kunt zien dat ik iets aan het vangen heb te doen. Dit jaar heb ik me voorgenomen om Sony meedogenloos namens jou te vervolgen en zoveel mogelijk van zijn camera's te beoordelen. Ik zal hiermee beginnen, de Sony Cyber-shot DSC-T70.

De T70 is een compactcamera van 8,1 megapixels die stevig in de 'stijlcamera'-beugel past. Het is erg klein en slank, meet slechts 90 x 56,4 x 20,7 mm, en ook licht, met een gewicht van ongeveer 128 g. De body is geheel van metaal, met een schuifdeksel over de lens en de flitser die ook dienst doet als aan/uit-schakelaar. Een voor de hand liggende vergelijking is de

Fujifilm Z100fd (£ 160) die ik vorige week heb beoordeeld, maar andere modellen met vergelijkbare sociale ambities zijn de Casio EX-S880 (£ 140), de Olympus mju 830 (£ 180) en de nieuwe Nikon Coolpix S51c (£ 200). De T70 kost momenteel ongeveer £ 180, wat hem aan de bovenkant van zijn markt plaatst, maar hij biedt wel veel gadget voor je geld.

Het algehele ontwerp is erg strak en eenvoudig, mede dankzij de opvallende afwezigheid van knoppen op het achterpaneel. Stijlcamera's hebben meestal een soort slimme truc, en voor de T70 is het de grote 3-inch, 230k aanraakgevoelige breedbeeldmonitor die ook dienst doet als het belangrijkste bedieningspaneel van de camera. Afgaande op de schijnbare status van de iPhone als stijlicoon van die tijd, verwacht ik dat we nog veel meer van dit soort dingen zullen zien, namelijk jammer, want hoewel ik in de loop der jaren een aantal touchscreen-camera's heb gezien, heeft geen van hen me ooit overtuigd dat het een goede idee. Het scherm van de T70 is groot en scherp, en het aanraakgevoelige gedeelte is zeker gevoelig genoeg, maar de pictogrammen erop zijn erg klein, de meeste ongeveer 5 mm hoog, en ik vond ze te onhandig om gemakkelijk te bedienen met een vingertop. Toegegeven, ik heb handen die meer geschikt zijn voor smeden dan voor fotografie, maar je hebt vingertoppen in de vorm van potloden nodig om het touchscreen van de T70 gemakkelijk te kunnen bedienen.

Gelukkig heeft de T70 nog een aantal andere functies die nuttiger zijn, of in ieder geval potentieel, waaronder Super SteadyShot-beeldstabilisatie. zoals bij de Cybershot W80 Ik heb een paar weken geleden een review gegeven, maar ik heb van Sony geen opheldering kunnen krijgen over wat dit precies betekent. Zoals een scherpzinnige lezer heeft opgemerkt, vermeldt ten minste één buitenlandse Sony-website dat het een systeem met bewegende sensoren is, zoals te vinden in sommige van Sony's grotere camera's onder dezelfde merknaam en de Fuji Z100fd toonden aan dat het op zijn minst mogelijk is om CCD-shift IS-systemen te hebben in een camera van dit formaat en in deze prijsklasse, maar ik herhaal dat voor zover ik weet het IS-systeem in de T70 eigenlijk elektronisch. Hoe hij ook werkt, hij werkt erg goed en produceert scherpe opnamen uit de hand bij een aantal buitengewoon lage sluitertijden, zo langzaam als ¼ van een seconde bij groothoek en 1/20e van een seconde aan het telefoto-einde.

Een andere interessante functie is iets dat Sony een "Smile shutter" noemt. Deze speciale scènemodus is een uitbreiding van het portretgezichtsdetectiesysteem, waarbij de camera niet alleen de aanwezigheid van een menselijk gezicht in het kader detecteert, maar ook de uitdrukking van dat gezicht. De theorie is dat je de scène kadreert, op de ontspanknop drukt, "Say cheese!" roept, en wanneer de uitdrukkingen op de gedetecteerde gezichten veranderen in die van een glimlach, de camera maakt de foto automatisch. In de praktijk merkte ik dat het zelfs in een goed verlichte kamer nauwelijks werkte. Ik probeerde het uit met verschillende vrienden en een zelfportret, maar de enige glimlach die de camera zou krijgen om een ​​foto te maken was een grimas zo extreem dat ik het niet durfde te publiceren uit angst om opgejaagd te worden door Batman.

Het gezichtsdetectiesysteem heeft een eigenaardige eigenschap. Een gedetecteerd gezicht, zoals op het scherm wordt weergegeven door een wit kader eromheen, kan via het aanraakscherm worden geselecteerd. De camera volgt dan dat specifieke gezicht en gebruikt het als het primaire doel voor meten en scherpstellen. Best handig, denk ik, maar niet echt iets dat je leven dagelijks gemakkelijker zal maken. Een andere handigere functie met betrekking tot het aanraakscherm is de mogelijkheid om het scherpstelpunt te selecteren door op het scherm te tikken, wat erg handig kan zijn, vooral voor close-ups.

Afgezien van deze ongebruikelijke kenmerken, is de T70 strikt gericht op het richten en schieten. De menu-opties omvatten drie basisopnamestanden; ofwel volautomatisch, waarbij alleen beeldgrootte, flitsmodus, zelfontspanner of macrofocus kan worden geselecteerd; een automatische programmamodus met aanpassingsopties voor meetmodus, ISO, witbalans, belichtingscompensatie en flitsniveau; en scènemodus, met tien scèneprogramma's, waaronder een hoge ISO-modus en de gebruikelijke selectie van landschap, sport, nachtportret, strandscènes, sneeuwscènes en vuurwerk. De filmmodus is de nu standaard 640 x 480 bij 30 fps met monogeluid, wat misschien een beetje vreemd is gezien de breedbeeldmonitor en het feit dat de T70 kan worden aangesloten op een HD-tv via een optionele dockinghouder en composiet video kabel kabel.

De algemene prestaties van de T70 zijn erg goed. Het autofocussysteem is uitstekend, stelt snel en nauwkeurig scherp in alle lichtomstandigheden, met de beste prestaties bij weinig licht en geen licht die ik in een tijdje heb gezien. De camera start in ruim twee seconden op en in de single-shot modus heeft hij een shot-to-shot cyclustijd van ongeveer 1,6 seconden, wat zeer respectabel is. In de continu-opnamemodus is het nog indrukwekkender, fotograferen met twee frames per seconde totdat de kaart vol is of de batterij leeg is. Helaas is het waarschijnlijk het laatste, want de T70 heeft precies hetzelfde probleem als de Fuji Z100fd; het heeft veel complexe elektronica die stroom haalt uit een zeer kleine batterij, in dit geval een relatief nietige oplaadbare Li-ion van 660 mAh. Rekening houdend met het feit dat mijn testcamera niet nieuw was, en de batterij al minstens een paar… oplaadcycli, begon het na ongeveer 120 schoten de waarschuwing 'batterij bijna leeg' te knipperen en siste het volledig af na 130. Volgens recente normen is dit een extreem slechte batterijduur, vooral gezien het feit dat Sony 270 opnamen per lading claimt.

De algehele beeldkwaliteit is ook niet zonder problemen. De lens draagt ​​de merknaam van de vereerde Carl Zeiss Vario-Tessar, maar ik ben bang dat het niets doet om die onderscheiding te verdienen. Aan de groothoekkant produceert het een grote en ongelijkmatige mate van tonvormige vertekening, meer naar rechts in het beeld. Hoewel het midden van het frame redelijk scherp en goed gedetailleerd is, is het erg zacht in de hoeken, vooral de linkerbovenhoek. Aan het telefoto-einde van de zoom was er een zeer opvallende kussenvormige vervorming. Kleurweergave en belichtingsregeling zijn beide over het algemeen goed, maar verrassend voor een sociale snapshot camera zoals deze Ik ontdekte dat de flitser extreem slechte rode ogen produceerde, zonder optie om dit te corrigeren in de camera. Ruisbeheersing is ongeveer gemiddeld voor een camera in deze klasse, met weinig zichtbare ruis tot 200 ISO, maar dan de beeldkwaliteit daalt dramatisch bij 400 ISO, en zoals gewoonlijk is de maximale instelling van 3200 ISO inbegrepen, alleen omdat grote aantallen meer verkopen camera's. Foto's in deze setting zijn volkomen hopeloos.

"'Uitspraak"'
De Sony Cyber-shot DSC-T70 is een redelijk aardige kleine snapshot-camera met een aantal interessante high-tech features, maar dit zijn vooral gimmicks en beperkt bruikbaar. De beste verkoopargumenten zijn echt de uitstekende scherpstelling bij weinig licht, goede beeldstabilisatie en snelle prestaties. De bouwkwaliteit is uitstekend, en hoewel het duur is in vergelijking met sommige rivalen, heeft het een gevoel van echte kwaliteit. Helaas wordt het in de steek gelaten door een slechte batterijduur, een extreem onhandige touchscreen-interface en een onverschillige beeldkwaliteit.

”Op de volgende pagina's wordt een reeks testopnames getoond. Hier zijn de afbeeldingen op volledige grootte met de minimale en maximale ISO-instellingen verkleind voor bandbreedtedoeleinden om u de volledige afbeelding te laten zien, en een reeks van uitsneden van originele afbeeldingen met volledige resolutie met een reeks ISO-instellingen zijn opgenomen om u een idee te geven van de algehele kwaliteit."

—-

Dit is het fullframe bij 80 ISO.

—-

Bij 80 ISO is het beeld schoon en scherp, met goede kleuren en geen zichtbare ruis.

—-

Vrijwel hetzelfde resultaat bij 100 ISO.

—-

Er is wat kleurruis bij 200 ISO, maar de algehele beeldkwaliteit is nog steeds redelijk goed.

—-

Ruis begint een probleem te worden bij 400 ISO, waarbij de ruisonderdrukking fijne details vervaagt.

—-

Bij 800 ISO zijn de effecten van beeldruis en ruisonderdrukking veel beter merkbaar.

—-

De beeldkwaliteit is erg slecht bij 1600 ISO, met veel ruis en weinig fijne details.

—-

Zoals meestal het geval is, is 3200 ISO vrijwel nutteloos.

—-

Dit is de full frame bij 3200 ISO.

—-

”Op de volgende twee pagina's wordt een reeks algemene testopnamen getoond. In sommige gevallen is de afbeelding op volledige grootte verkleind voor bandbreedtedoeleinden en is er een uitsnede van de oorspronkelijke afbeelding met volledige resolutie onder geplaatst om de algehele beeldkwaliteit weer te geven. Er kan op sommige andere foto's worden geklikt om de originele afbeelding op volledige grootte te bekijken."

—-

Hier is de gebruikelijke detailtestopname van het westelijke raam van de kathedraal van Exeter, zodat u deze kunt vergelijken met andere camera's. Zie hieronder voor een volledige res-uitsnede, of klik om de hele foto te zien.

—-

Het niveau van fijne details nabij het midden van het frame is erg goed voor een 8MP camera.

—-

De lens produceert een aanzienlijke tonvormige vervorming bij de groothoekinstelling, die rechts van het frame erger lijkt te zijn, en de linkerbovenhoek is behoorlijk wazig.

—-

Het centrum van het frame is vrij scherp, al is er wel wat kleurruis zichtbaar in de middentonen.

—-

Afgezien van de linkerbovenhoek valt de hoekscherpte mee.

—-

Er is een aanzienlijke speldenkussenvervorming aan het telefoto-uiteinde, waardoor deze lijnen naar het midden worden gebogen.

—-

”Hier volgen enkele algemene testopnamen om de algehele beeldkwaliteit van de camera te evalueren, inclusief het zoombereik van de lens. Op sommige foto's kan worden geklikt om de originele afbeelding op volledige grootte te downloaden."

—-

Het groothoekuiteinde van de zoom is gelijk aan 38 mm, niet echt heel breed.

—-

Het telefoto-uiteinde is gelijk aan 114 mm.

—-

De flits is goed belicht, maar produceert behoorlijk slechte rode ogen.

—-

Kleurweergave is zeer goed.

—-

Betrouwbare score