Sony SRS-DB500 pc-luidsprekers Review

Ergens in het VK is er een nieuwe groep mensen die onze sympathie verdient. Ze zijn niet met elkaar verbonden door enige klasse, religieuze of etnische banden. Ze zijn niet gekoppeld door baan, bedrijf of hobby, en ze volgen ook geen gemeenschappelijk team, band, artiest of icoon. Je zult ze niet eens allemaal vinden in een bepaalde provincie, stad of buitenwijk. Nee. Al deze arme duivels hebben gemeen dat ze de pech hebben om binnen gehoorsafstand van iemand te wonen met een set Sony SRS-DB500-luidsprekers. Of ze nu eigenaar zijn van het huis ernaast of de flat boven huren, ze zullen nooit meer echte rust en stilte kennen.

Deze baby's zijn monsters; twee satellietluidsprekers die maar liefst 75 W per kanaal uitstralen, ondersteund door een grote bruut van een subwoofer met een machtige 150 W RMS. Aangedreven door een S-Master digitale versterker, is dit een afschuwelijk krachtig desktopluidsprekersysteem. En laten we dat niet vergeten als we verder gaan; dit zijn luidsprekers die zijn ontworpen om binnen een paar meter van u op uw bureau te staan, en geen geluid door uw woonkamer te verspreiden. Als je een set hiervan wilt, ben je ofwel op zoek naar luidsprekers die een Tyson-kracht kunnen inpakken, of je bent al zo doof dat niets anders het werk zal doen.

Het is geen verrassing dat dit – letterlijk – een zwaargewicht systeem is, waarbij het pakket als geheel een enorme 10 kg binnenkomt, geef of neem hier of daar 100 g. Wat een verrassing is, is hoeveel van dit gewicht te danken is aan de sub. De satellieten zijn stevig geconstrueerde eenheden van ongeveer 14 cm breed, 20 cm hoog en 10 cm diep, maar ze zijn eigenlijk vrij licht en wegen slechts 700 gram per stuk. Met een conus van 2,5 inch en een baspoort zijn ze ontworpen om de high-end, mid-range en sommige low-end aan te kunnen frequenties, wat zorgt voor een soepele crossover met de sub, maar bij de eerste kennismaking was ik niet bijzonder hoopvol. Vergelijk de Sony-satellieten met de satellieten die worden geleverd met bijvoorbeeld de uitstekende MX5021-set van Altec Lansing of het Z2300-systeem van Logitech, houd dan rekening met de bog-standaard, beldraadbekabeling en je komt er niet met veel vertrouwen vandaan dat de SRS-DB500 zijn werk zal doen functie,

De subwoofer wekt echter meer vertrouwen. Hij weegt 8,5 kg (buig de knieën als je hem onder je bureau steekt!) en, zoals vermeld eerder, bevat een S-Master digitale versterker, zoals te vinden in Sony's meer conventionele hifi- en thuisbioscoop uitrusting. De 160 mm driver aan het einde van de baspoort ziet er formidabel uit, en dat is ook niet het enige dat dat doet. zoals bij de SRS-GD50iP systeem waar we vorige week naar hebben gekeken, hebben de technici van Sony besloten om aan de slag te gaan met de verlichting door een ring van rood licht rond de grote volumeknop aan de bovenkant van het systeem te plaatsen. Dit werkt niet alleen als een volume-indicator, het klopt en draait ook in de tijd naar de muziek of geluidseffecten waar je naar luistert, met drie verschillende effecten die je kunt selecteren met de meegeleverde IR-afstandsbediening (die helaas ontbrak in mijn recensie) steekproef).

Lichtgevende 'bling' terzijde, de bedieningselementen zijn eenvoudig, met een aan/uit-schakelaar, een ingangskeuzeschakelaar en twee bas en treble-knoppen die de volumeregeling schakelen tussen hoofdvolume en bas/treble-volume respectievelijk. Het enige gebied waar Sony een beetje licht is gegaan, zijn de stopcontacten. Naast de twee niet-standaard connectoren voor de satellietluidsprekers, krijgen we een paar stereo phono-ingangen voor de hoofdbron aan de achterkant, plus een enkele 3,5 mm aux-ingang en een hoofdtelefoonaansluiting. Dit is logisch als u een gameconsole, mediaspeler of Blu-Ray/dvd-speler aansluit als uw belangrijkste bron, maar het is raar om een ​​set desktop-pc-luidsprekers op uw pc aan te sluiten met behulp van de ietwat rommelige aux-ingang aan de voorkant.

Houd echter rekening met de vermelding van het aansluiten van een gameconsole, want games en films zijn waar de sterke punten van het SRS-DB500-systeem liggen. Het is niet zo dat Sony een slecht systeem heeft gemaakt om naar muziek te luisteren; verre van. Ik was aangenaam verrast door de hoeveelheid helderheid en detail geproduceerd door die teleurstellende satellieten, en met pittig, pop- of rockmateriaal is de output echt helemaal niet slecht. Het systeem creëert een fijn, breed geluidsbeeld met een geweldige positionering, en beide Radiohead's Daar daar en massale aanvallen Inertie kruipt klonk briljant, met een goede instrumentscheiding en veel impact.

Maar hoe meer muziek - en hoe gevarieerder de muziek - je luistert, hoe meer je je bewust wordt van de beperkingen van het systeem. Er is sisklank bij bekkens en een ingesloten noot op jazzpiano, koperblazers of orkestrale snaren. Zang en akoestische gitaren klinken geweldig, maar luister naar iets complexer of dynamischer en het geluid krijgt een vreemd, bewerkt randje.

Bovenal is de bas, hoewel krachtig, eigenlijk niet zo goed gedefinieerd. Die spelonkachtige bas die je in zoveel Massive Attack-tracks tegenkomt, werkt goed, maar de akoestische bas in het werk van het Bill Evans Trio van Some Day My Prince Will Come mist focus. Too Far from your Weapon, mijn hoogtepunt van The Dead Weather's Horehound, heeft een moerassige atmosfeer, maar het gebrek aan precisie vertaalt zich in een gebrek aan beet.

Sluit je PS3 aan en plaats een game, en het is een heel ander verhaal. Ik nam de SRS-DB500's voor een snelle draai door THQ's heavy metal-versie van Zelda, Darksiders, en de resultaten waren ongelooflijk, het machtige mes van de antiheld van de game, War, slicing door zombievlees en demonenbot met een heroïsch bloederig hak- en knarsgeluid, terwijl het geluid van wind, verre gekreun en gorgelend omgevingsgeluid een ongelooflijk meeslepende ervaring. Als je – zoals ik – meer van je gametijd voor een desktopmonitor doorbrengt dan voor een tv, dan zijn de SRS-DB500's gemakkelijk goed genoeg om je af te vragen of surround sound dat niet is overschat.

Deze mening werd bevestigd door een korte sessie over Army of Two: The 40(op)e(/sup) Dag. Ik ben geen grote fan van het spel, maar als je zinloos geweld wilt, dan is dit het, en de kakofonie van geweerschoten, machinegeweervuur ​​en geschreeuw was genoeg om mijn wederhelft op de deur te laten hameren en allerlei onaangename gevolgen te dreigen als dat kabaal niet NU STOPT! Dit is eerlijk gezegd precies het soort ding waarvoor je een hele grote set 2.1-luidsprekers koopt.

Het is een soortgelijk verhaal met films. Ik denk niet dat ik de SRS-DB500's zou willen hebben om bijvoorbeeld naar Sense and Sensibility of Mamma Mia te kijken (zou je helemaal naar Mamma Mia willen kijken? – ed), maar met Terminator: Salvation in de PS3 en het opgevoerde geluid heeft de no-hold-batted, belt-it-out-aanpak van het systeem een ​​echte aantrekkingskracht. Met de satellieten op minder dan een meter van je, is het gevoel alsof je in een post-apocalyptisch oorlogsgebied bent. Als je in een echt post-apocalyptisch oorlogsgebied zou zijn, zou er waarschijnlijk minder gevaar zijn dat je oren eraf vallen.

Toch, zoals je misschien uit de eerste paragraaf hebt opgemaakt, is dit zowel de kracht als de zwakte van dit systeem. De SRS-DB500's klinken goed met het volume laag, maar ze klinken echt alleen goed als het volume tot halverwege of hoger is gedraaid. Het probleem is dat zodra je het volume halverwege of hoger hebt gedraaid, je je gehoor verliest en iedereen in de buurt je zal haten. Voor een paar desktopluidsprekers is dit niet per se heel logisch, en – als ik mijn eigen geld uitgaf met een blijvende interesse in samenwonen met mijn naaste en liefste - ik zou eerder geneigd zijn om iets nauwkeuriger, veelzijdiger en niet zo luidruchtig te gebruiken, zoals Creative's GigaWorks T3-set of de 2.0 GigaWorks T20/T40 systemen.

De SRS-DB500's lijken eigenlijk verstandiger als ze worden gebruikt met een console om tv-luidsprekers met een te laag vermogen te vervangen, maar hier raad ik je aan om kijk of je de eerder genoemde Altec Lansing MX5021 of Logitech Z2300-sets kunt opsporen, die naar mijn mening iets beter produceren resultaten. De SRS-DB500's behoren nog steeds tot de beste gaming-luidsprekers die ik ooit ben tegengekomen, maar soms moet je jezelf afvragen: is zoveel vermogen een goede zaak? Een begraven, jongensachtig deel van mij denkt nog steeds van wel, maar een ander deel van mij is daar niet zo zeker van.

Uitspraak

Grote, stevige, ietwat onbezonnen luidsprekers met de juiste referenties voor grote actiegames en films. Dit is echter niet het meest muzikale of veelzijdige systeem dat er is, en het is aantoonbaar te verdomd luid voor desktopgebruik.

Betrouwbare score