Asus O!Play Air HDP-R3 Review

Voor degenen die bekend zijn met de nieuwste technologie, maar met beperkte budgetten: de komst van eenvoudige en betaalbare HD-multimediaspelers zoals de Western Digital WDTV, en het origineel Asus O!Play HDP-R1 zal vreugde in uw hart hebben gebracht. Voor minder dan £ 100 zou je een enkele doos kunnen kopen die zowat elk multimediabestand kan afspelen dat je maar kunt bedenken. Je stopte hem gewoon in je HDTV, stopte er een USB-stick in en daar ging je. Zoals altijd gaat de vooruitgang echter door, dus vandaag kijken we naar de Asus O!Play Air HDP-R3, die ingebouwde wifi en een geheugenkaartlezer aan de mix toevoegt.

De Air komt goed beschermd aan in een eenvoudige maar stevige kartonnen doos en wordt geleverd met een netadapter met kabels voor Britse en Europese stopcontacten, een afstandsbediening, een gecombineerde composiet- en stereo-audiokabel en diverse handleidingen. Met name afwezig is echter een HDMI-kabel, die waarschijnlijk de belangrijkste verbindingskeuze is voor iedereen die een apparaat als dit koopt. Aangezien de prijs van HDMI-kabels aanzienlijk is gedaald tot slechts een paar pond, is dit echter minder zorgwekkend dan een paar jaar geleden.

Kijkend naar het apparaat zelf, is het in wezen identiek aan zijn voorganger (of, aangezien beide in de uitverkoop zullen blijven, zijn kleine broertje), ongeveer 18 cm breed bij 12 cm diep en 4,5 cm hoog. Het is gemaakt van zeer stevig zwart plastic met een matzwarte afwerking aan de boven-, onder- en achterkant, terwijl de voor- en zijkanten een helder/glanzend paneel hebben dat zich eromheen wikkelt. Over het algemeen ziet het er netjes uit, hoewel een beetje saai en het is duidelijk geen premium-apparaat. Ondertussen geven vier rubberen voetjes de Air een goede aankoop op de meeste vlakke oppervlakken.

Aan de achterkant bevinden zich de belangrijkste AV-aansluitingen met drie phono-stekkers voor stereo-audio en composietvideo, gevolgd door optische digitale audio, HDMI, een Ethernet-poort en voeding. In een ideale wereld zouden we ook graag componentvideo zien, omdat het een analoog signaal van betere kwaliteit geeft dan composiet en een grotere achterwaartse compatibiliteit heeft dan HDMI. Aangezien de meeste tv's van de afgelopen vier tot vijf jaar HDMI-aansluitingen hebben, denken we echter niet dat dit een groot probleem is.

Aan de linkerrand vinden we een gecombineerde eSATA- en USB-aansluiting (alle USB-poorten zijn versie 2.0), een resetknop met gaatjes en nog een USB-poort. Ondertussen voegt de rechterrand geheugensleuven toe voor CompactFlash, SD/SDHC/MMC en MS/MS-Pro, zodat u uw video's kunt afspelen of uw foto's rechtstreeks vanaf uw camera kunt bekijken.

Als je eenmaal de kabels hebt aangesloten die je nodig hebt en de O!Play hebt ingeschakeld, is er weinig dat hem onderscheidt van zijn voorganger. Het hoofdmenu is gerangschikt in een cirkel, waar je verticaal doorheen bladert. Ik ben nooit een fan geweest van deze roterende menu's, in tegenstelling tot een raster of lijst, tenzij ze bijzonder goed zijn geïmplementeerd, wat deze niet is. Het grootste probleem is dat niet-geselecteerde pictogrammen hun labels verliezen en in de achtergrond krimpen het is moeilijk te zeggen welke functie de volgende is en dus schiet je vaak voorbij aan de optie die je aan het richten bent voor. Ook op esthetisch vlak laat het veel te wensen over. Hoewel we waarderen dat deze apparaten vrij eenvoudig en goedkoop zijn, zou het leuk zijn om wat meer finesse te zien, zoals Apple TV of Windows Media Center.

Elk van de vier multimedia-submenu's - films, muziek, foto's, alle media - bestaat uit een lijst met bladeropties aan de linkerkant met een voorbeeld- of afspeelvenster aan de rechterkant. Video, afbeeldingen en alle media kunnen worden doorzocht op map, datum of recent afgespeeld, terwijl muziek genre-, album- en zangeropties (d.w.z. artiest) aan de mix toevoegt. Helaas werkt het indexeren van mp3-tags waarmee de lijst met artiesten en albums wordt gemaakt alleen op USB-apparaten en niet op geheugenkaarten of netwerklocaties.

Wanneer u door video en afbeeldingen bladert, toont het rechterpaneel een voorbeeld van het bestand, wat best handig is. We merkten echter dat er een duidelijke vertraging van enkele seconden was tussen het selecteren van een bestand en het kunnen openen ervan. We dachten aanvankelijk dat dit te maken had met de voorbeeldmodus, maar zelfs toen we dit uitschakelden, hadden we nog steeds even wachten totdat het apparaat heeft nagedacht voordat het zou reageren als we op afspelen drukten knop. Net als onze andere navigatieklachten, is het op geen enkele manier een dealbreaker, maar het is iets dat, nu deze apparaten al meer dan een jaar bestaan, we hopen gladgestreken te zien.

Als je de Air aansluit op een bekabeld netwerk dat DHCP gebruikt, kun je door je verschillende gedeelde mappen en uPNP-apparaten meteen, en als u handmatig een IP-adres moet instellen, kunt u dit doen in de instellingen. Ondertussen is verbinding maken met een draadloos netwerk net zo eenvoudig als het selecteren van de SSID uit de gedetecteerde en, indien beveiligd, het invoeren van het wachtwoord met behulp van een redelijk responsief schermtoetsenbord. Het kan even duren om naar de gewenste media te bladeren, omdat u geen netwerkstations kunt instellen zoals op een computer - u moet in plaats daarvan bladeren door Workgroup, Device, Folder, enz. - maar nogmaals, we denken niet dat dit te veel is probleem. Ook zijn er geen extra netwerkfuncties zoals YouTube of last.fm-toegang, of clients voor bittorent- en Nzb-downloads zoals op sommige concurrerende apparaten.

Zoom- en panfuncties zijn beschikbaar bij het bekijken van video's en afbeeldingen en er zijn ook verschillende diavoorstellingseffecten beschikbaar, zodat het bladeren door uw familiefoto's zo gemakkelijk mogelijk wordt gemaakt. Helderheid en contrast kunnen ook worden aangepast voor het afspelen van video en ruisonderdrukking kan worden in- of uitgeschakeld, hoewel we eerlijk gezegd niet konden zien welk verschil het maakte. We zouden een dergelijke verwerking hoe dan ook overlaten aan uw tv of AV-ontvanger, want daarin zijn zij gespecialiseerd.

Dat is inderdaad de essentie van deze digitale mediaspelers. Ze kunnen zo eenvoudig zijn, want ze hoeven alleen maar uw video te decoderen en het digitale signaal door te geven aan uw andere AV-apparatuur. Dit elimineert in wezen alle vragen over audio- en videokwaliteit als gevolg van slechte digitaal-naar-analoogomzetters, aangezien dit deel van het decoderingsproces verderop wordt afgehandeld. Het is duidelijk dat als je de analoge verbindingen gebruikt, het een andere zaak is, maar dan zul je veel beperkter zijn door de slechte mogelijkheden van composietvideo in het algemeen in plaats van de details van hoe deze box omgaat met de media die het is decoderen.

Desalniettemin is het vermeldenswaard dat we bij het testen van de Air op een Dell 2407 WFP-monitor de weergave uitstekend vonden, waarbij zelfs Full HD-video soepel werd afgespeeld met nauwelijks een pauze voordat we begonnen. De beeldkwaliteit was ook uitstekend, waarbij alle details van HD-video volledig tot hun recht kwamen. Beweging was ook goed afgehandeld en kleuren leken nauwkeurig.

"'Uitspraak"'

Dus al met al is de HDP-R3 een capabele, zij het wat ongecompliceerde multimediaspeler. Het speelt zeker alle bestanden af ​​waar we op hopen en met wifi-, eSATA-, USB- en geheugenkaartsleuven is het veelzijdig genoeg in zijn connectiviteit. De menu's zijn echter nogal grof, de netwerkondersteuning nogal eenvoudig en de prijs een beetje hoog.

Betrouwbare score