HP Pavilion dv2-1030ea

AMD en HP hebben er verstandig aan gedaan om hun nieuwste samenwerking geen netbook te noemen. Waarom? Deels omdat het duidelijk geen netbook is, heeft het een scherm met een resolutie van 1280 x 800, maar vooral omdat we, als ze dit standpunt hadden ingenomen, hebben hen waarschijnlijk verteld om hun nieuwe product in hun favoriete organische opening te steken - we hebben al meer dan genoeg netbooks gezien, Met dank! Begrijp ons niet verkeerd, netbooks zijn prachtig voor zover ze gaan, maar de eindeloze feature-creep (optische schijven, HD-video enz.) gaat alleen maar naar bewijzen dat wat veel mensen (niet alle) altijd al een notebook wilden, zij het een kleinere en goedkopere, geen kreupel mobiel apparaat.

Ga naar de HP Pavilion dv2. Het is de eerste notebook die geen netbook is (we zullen later een goede term bedenken) met AMD's Athlon Neo; een nieuwe processor en platform ontworpen om de kloof tussen netbooks en de ultra-dure ultra-draagbare notebooks zoals de

Sony VAIO TT, Toshiba Portégé R600 en Dell Latitude E4200. Het is een slimme zet van AMD, aangezien er duidelijk vraag is naar zo'n machine - een punt dat versterkt wordt door Intel's zet om mee te doen met zijn CULV-processors (ultra-lage spanning voor consumenten). Totdat deze arriveren, hebben AMD en HP, die zes maanden exclusiviteit hebben op de Athlon Neo, de markt voor zichzelf.

Voordat we echter dieper ingaan op de technische details, moeten we even de tijd nemen om het prachtige chassis te bewonderen dat HP heeft gemaakt voor de Athlon Neo. HP zit Apple al lang op de hielen op het gebied van computerontwerp en we durven te zeggen dat als HP een vergelijkbare minachting voor betaalbaarheid zou hebben, het Apple een echte run voor zijn geld zou kunnen geven. Gelukkig maakt HP machines voor elke man en de dv2 is een goed voorbeeld van zijn bekwaamheid in dit opzicht.

Ondanks de lichte overvloed aan glanzend zwart plastic op het deksel, schermrand en... nou... eigenlijk overal, het combineert heel effectief met de faux-chromen accenten en HP's funky opdrukontwerpen. Deze indruk wordt verder ondersteund door de slankheid van het chassis. Op zijn dunst is de dv2 slechts 23,7 mm dik, de enige smet is dat de batterij aan de achterkant iets naar beneden uitsteekt.

Maar ondanks dat het zo dun is, is dit geen onuitsprekelijk lichte machine. Met 1,7 kg weegt hij minder dan de meeste 12,1-inch notebooks, zoals de vergelijkbare geprijsde Samsung Q210, maar dan heeft de Q210 een goede Core 2 Duo-processor en een geïntegreerde optische drive - iets wat de dv2 mist. In plaats daarvan krijg je een slimme externe USB DVD Rewriter-drive die, ondanks zijn bescheiden formaat, een relatief zware 434 gram weegt.

Het is ook interessant om op te merken dat onze versie van de dv2, de dv2-1030ea, die discrete graphics heeft, een forse 90W AC-adapter heeft; ondanks het feit dat het instapmodel met geïntegreerde grafische kaart en het topmodel beide kleinere 65W-adapters krijgen. We kunnen alleen maar aannemen dat kostenredenen dit dicteren, maar dat maakt het niet minder irritant - sterker nog.

Aangezien we zojuist de verschillende versies van de dv2 hebben aangeroerd, kunnen we het plaatje net zo goed compleet maken. Onze versie, de tweede van drie, kost £ 599 en heeft dezelfde AMD Athlon Neo MV-40-processor als alle modellen. Deze draait op 1,6 GHz en heeft een L2-cache van 512 KB. Dit wordt vergezeld door discrete ATI Mobility Radeon 3410-graphics met 512 MB toegewezen geheugen, een ruime 320 GB Harde schijf van 5.400 tpm en 2 GB RAM - net zo goed gezien het systeem wordt geleverd met Windows Vista Home Premie.

Onder dit model bevindt zich de dv2-1010ea. Dit kost £ 499 en dit wordt geleverd met 1 GB RAM, een harde schijf van 160 GB en geïntegreerde ATI Radeon X1250-graphics. Het wordt ook geleverd met Vista Home Basic, in plaats van Home Premium, vermoedelijk vanwege het RAM-complement. Men kan echter niet anders dan het gevoel hebben dat deze daling van de specificatie ernstiger is dan het prijsverschil van £ 100 suggereert. Aangezien HP voor Vista heeft gekozen, zou 2 GB RAM het minimum moeten zijn.

Eindelijk, voor degenen met diepere zakken, is er de dv2-1035ea. Dit kost £ 699 en biedt 4 GB RAM en maar liefst 500 GB harde schijf die, zoals alle andere modellen zijn voorzien van een vrijevalbeveiliging die de aandrijfkoppen vergrendelt bij een val gedetecteerd. Afgezien hiervan deelt het dezelfde functies als de modellen eronder. Dit betekent Wireless-G Wi-Fi, Bluetooth 2.0, 10/100 Ethernet en een geïntegreerde webcam, die alleen kon worden verbeterd met de toevoeging van Draft-N Wi-Fi – iets dat kan zijn te vinden in sommige netbooks.

Een gebied waar de dv2 gemakkelijk een netbook overtreft, is echter de connectiviteit - puur vanwege het feit dat het een HDMI-uitgang heeft. Deze bevindt zich aan de linkerkant naast een Ethernet-poort, VGA-uitgang en twee USB-poorten. Aan de rechterkant is er ondertussen een geheugenkaartlezer, hoofdtelefoon- en microfoonaansluitingen, nog een USB-poort, de stroomingang en een slot.

Het blijft zijn superioriteit als het gaat om het scherm dat, zoals eerder vermeld, een resolutie van 1280 x 800 is. Het is ook LED-achtergrondverlichting, wat de dunheid bevordert en een welkome boost geeft aan de algehele helderheid. Al met al waren we erg onder de indruk van het scherm. Ondanks een beetje banding in kleurovergangen, produceert het rijke en aangename kleuren, fatsoenlijke zwartwaarden en zeer goede kijkhoeken. Onze enige blijvende klacht is de glanzende afwerking van het scherm, wat een probleem wordt in omgevingen met sterke lichtbronnen.

Een van de onderscheidende factoren tussen een 12,1-inch notebook zoals de dv2 en een netbook is natuurlijk de bruikbaarheid van de machine. Prima, netbooks hebben in dit opzicht grote vooruitgang geboekt, vooral die van HP Compaq Mini 700, maar er is een zeker comfort verkregen uit een groter chassis dat een netbook niet kan bereiken. Hier begint de dv2 echt uit te blinken.

Om te beginnen is er het toetsenbord. Het is lekker groot (92 procent op ware grootte) en de lay-out is vrijwel perfect. Er is een grote Return-toets in Britse stijl, terwijl de cursortoetsen het gebied van de rechter Shift-toets niet binnendringen. In tegenstelling tot sommige notebooks heeft de dv2 geen speciale mediatoetsen, maar dit zijn secundaire functies op de F1-F12-toetsen, waaronder helderheid, volume en afspeelknoppen. Het is ook vermeldenswaard dat de aan / uit-schuifschakelaar, evenals de hardware draadloze radioknop, zich aan de rechterkant van de machine bevinden in plaats van boven het toetsenbord.

Wat betreft de toetsen zelf, wat ze aan diepte missen, maken ze meer dan goed met een heldere en positieve actie die snel foutloos typen helpt. Dit is een notitieboek waarop je met plezier lange documenten, forumberichten, blogupdates of opmerkingen kunt typen zonder het gevoel te hebben dat je handen op het punt staan ​​in miniatuurkrabben te veranderen.

Misschien relevanter dan het toetsenbord is echter het touchpad. Zelfs onze favoriete netbook, de Samsung NC10, lijdt aan de minuscule touchpad-kwaal, net als de HP Compaq Mini 700, Acer Aspire One D150 en Lenovo IdeaPad S10e…de meeste netbooks eigenlijk. Er zijn geen dergelijke problemen met de dv2. Het touchpad is afgewerkt in glanzend imitatiechroom dat bij de afwerking past, heeft een brede beeldverhouding en grote, gebruiksvriendelijke knoppen. Zoals altijd het geval is bij HP is er ook een knop boven het touchpad die het deactiveert; handig als u een externe muis gebruikt of de neiging heeft om de cursor te bewegen tijdens het typen.

Deze twee aspecten, gecombineerd met het hogere resolutie scherm, maken de dv2 tot een erg fijn apparaat om te gebruiken. Dit optimisme wordt echter enigszins bezoedeld door twee zaken: hitte en geluid. Zelfs als hij inactief is, draait de ventilator van de dv2 met een fervente snelheid - luid genoeg om hoorbaar te zijn in een stille kamer. En als je het systeem meer begint te belasten, gaat de ventilator een tandje hoger, waardoor er genoeg geluid ontstaat om erg afleidend te zijn, vooral als je 's avonds laat een video probeert te bekijken. Dit gaat gepaard met een behoorlijke hoeveelheid warmte en hoewel de dv2 nooit onaangenaam heet wordt, is hij warm genoeg dat je het merkt.

Nu weet iedereen met een beetje ervaring in het gebruik van notebooks dat veel hitte en lawaai over het algemeen de levensduur van de batterij beïnvloeden. Het geldt niet minder voor de dv2. Het helpt niet dat HP heeft gekozen voor een relatief lage capaciteit van 41 Wattuur, een viercellige batterij. In de MobileMark 2007 Productivity-benchmark, bijvoorbeeld, slaagde de dv2 er maar net in om voorbij de twee uur te kruipen. In de dvd-benchmark, waar we de helderheid opvoeren om de worstcasescenario-resultaten te krijgen, eindigde het afspelen na slechts 83 minuten.

Wat ons betreft is dit een fundamenteel gemis voor de dv2. Een ultradraagbaar apparaat zou minimaal drie uur moeten kunnen halen onder redelijke gebruiksomstandigheden, maar het is nog maar net twee uur voorbij. Het is een vrij slechte inspanning, een die gemakkelijk had kunnen worden vermeden met de toevoeging van een degelijke zescellige batterij. Prima, het zou de strakke lijnen van de dv2 kunnen verstoren, maar het zou het aanzienlijk nuttiger maken en, gezien de keuze, zouden we neem een ​​betere batterij dan de meegeleverde optische drive die in de digitale wereld van vandaag steeds minder belangrijk wordt.

Het is een mislukking die des te teleurstellender wordt gemaakt door de behoorlijke prestaties van AMD's Athlon Neo-processor. Het is misschien geen snelheidsduivel en dankzij de single-core is het niet geweldig in multitasking, maar in single toepassingen met schroefdraad is het merkbaar sneller dan Intel's Atom en dit zorgt voor responsief en pittig uitvoering. Bovendien, zoals onze PCMark Vantage-resultaten laten zien, schaamt het zich niet voor de Sony VAIO TT, ondanks dat het een dual-coreprocessor en een obsceen prijskaartje heeft. Het is inderdaad alleen in het zeer CPU-intensieve TV & Movies-segment waar een aanzienlijk prestatieverschil ontstaat, waarbij de HP 45 procent langzamer is.

Een ander voordeel dat de Athlon Neo kan claimen, is het afspelen van HD-video. Met 720p kan de processor alles zonder hulp aan, terwijl de discrete grafische kaart kan worden ingeschakeld om 1080p-video te verwerken mocht dat ooit nodig zijn. HP heeft zelfs geopperd om een ​​Blu-ray-drive uit te brengen als een optionele extra, hoewel dit ons een nicheprobleem lijkt.

Net als gamen, waardoor we ons afvragen waarom de dv2 wordt opgezadeld met een vrij substantiële grafische chip. Ja, met het speciale videogeheugen van 512 MB en de aparte grafische kaart kun je misschien wat meer frames per seconde verzamelen, maar wanneer het de verschil tussen volledig onspeelbaar en gewoon onspeelbaar (of aanvallend lelijk en gewoon lelijk) is het een voordeel dat de moeite waard is? nadelen? Als die nadelen een slechte levensduur van de batterij, overmatige hitte en overmatig geluid zijn, zouden we zeggen van niet.

Dit is de kern van onze problemen met de Pavilion dv2. Hoewel we dol zijn op het concept en de ideeën die erin zijn verwerkt, mist het gewoon de uitvoering. Had AMD er bijvoorbeeld voor gekozen om zijn nieuwste generatie chipset te gebruiken met superieure geïntegreerde graphics, of had HP een batterij met een hogere capaciteit, zouden we kijken naar een machine die misschien koeler was geweest, langer mee zou gaan en een stuk beter was geweest beide. Zoals de zaken er nu voor staan, doet het echter niet genoeg om ons ervan te weerhouden te wachten om te zien wat Intel en nVidia – in de vorm van zijn ION-platform – in petto hebben, of, wat dat betreft, uitsluiten, krachtigere en vergelijkbaar geprijsde notebooks zoals de Samsung Q210.

Uitspraak

Ondanks een uitstekend ontwerp en een uitstekende set functies, wordt de HP Pavilion dv2 teleurgesteld door zijn teleurstellende batterijduur en enkele slechte beslissingen met betrekking tot specificatie en bundeling. Er is hier veel belofte en als je graag in een extra batterij wilt investeren, is dit een slimme en praktische machine, maar het is niet helemaal het genrebepalende product dat het had kunnen zijn.

Hoewel de dv2 niet goed overweg kan met multitasking, levert hij een respectabele prestatie - hij blijft in contact met de Sony VAIO VGN-TT11WN ondanks dat deze een dual-coreprocessor heeft.

Bij wat we als plezierige instellingen beschouwen, kan de dv2 geen afspeelbare framesnelheid produceren. Door de instellingen en resolutie te verlagen, kun je sommige games spelen, maar alleen heel terloops.

Met iets meer dan twee uur aan multitasking-productiviteit, levert de dv2 een slechte levensduur die ver onder de verwachtingen ligt voor een ultradraagbare.

Deze test simuleert het lezen van een PDF-document dat elke twee minuten de pagina omslaat. Nogmaals, de dv2 doet een matige inspanning en haalt niet eens drie uur.

In het dvd-segment testen we een "worse case scenario" en de dv2 doet het slecht, zelfs anderhalf uur aan looping afspelen.

Betrouwbare score