Harry Potter en de Orde van de Feniks recensie

”‘Platformen: X360, PSP, DS, PC, PS3, Wii, PS2, GBA – Wii-versie beoordeeld”’

De gamesindustrie is enorm afhankelijk van gelicentieerde content. Of het nu gaat om boeken, films, tv, strips of ergens anders, als er een licentie is, is de kans groot dat iemand in de game-industrie er een game van wil maken. Gezien de aard van de industrie is het niet verwonderlijk, en een goede filmlicentie is misschien wel een van de weinige veilige manieren om een ​​winstgevende game te maken.

Als iemand dit weet, is het EA, en het bezit een aantal grote papa-franchises, waaronder een van de grootste, Harry Potter. Blijkbaar is er op dit moment nog een film uit, wat moet betekenen dat het tijd is voor een spel om samen te vallen. Nooit iemand die teleurstelt, EA is erin geslaagd om Order of the Phoenix uit te brengen voor elk platform dat je maar kunt bedenken - het heeft ons ook elk van hen gestuurd. En, hoe graag we ze ook allemaal zouden willen bekijken, we zijn voor de Wii-editie gegaan.

Zoals je zou verwachten, wordt het gekenmerkt door één enkel bepalend verschil: de afstandsbediening. In OotF (Order of the Phoenix) – niet te verwarren met OoT – worden de afstandsbediening en Nunchuk gebruikt om de acties van het gebruik van een "echte" toverstok na te bootsen. Het is een onderdeel van het spel dat vrij goed wordt uitgevoerd, en het gebruik van de afstandsbediening om spreuken uit te spreken voelt zeker veel meer betrokken dan het indrukken van knoppen. Als zodanig zullen Potter-fans de extra onderdompeling die is gecreëerd zeker waarderen, en de vroege delen van het spel leggen heel goed uit hoe de acties werken. Bovendien, als je ooit vergeet, is er een lijst met spreuken waartoe je toegang hebt om je eraan te herinneren en wordt je vaak gevraagd welke spreuk je moet gebruiken.

Een van de sterke punten van het spel is dat het altijd duidelijk is wat je moet doen en waar je heen moet. Gedurende het spel heb je de Marauders-kaart in je bezit en wanneer je het kaartscherm opent, heb je toegang tot de taken die je momenteel nog niet hebt voltooid en waar je naartoe moet om ze te voltooien. Het enige dat u hoeft te doen, is ze selecteren en vervolgens de voetafdrukken op de grond volgen om uw bestemming te bereiken.

Dit is allemaal heel eenvoudig, maar het leidt je weinig af van het feit dat het eeuwen duurt om ergens te komen. Hoewel er enkele snelkoppelingen beschikbaar zijn, wordt er veel tijd verspild door simpelweg rond te sjokken op Zweinstein op zoek naar mensen of objecten. Hogwarts zelf is echter zeer goed gerealiseerd. Er is veel detail, waarbij locaties uit de films gemakkelijk te identificeren zijn. Karaktergelijkenissen zijn ook sterk en, hoewel de Wii-versie er goed uitziet in vergelijking met sommige, de afgeleefde inspanningen van sommige Wii titels, ontbreekt zelfs de meest elementaire anti-aliasing of filtering waardoor het spel er erger uitziet dan het in werkelijkheid is is.

Een ander sterk punt van het spel is het geluid. Met de film als back-up, bevat de game een aantal uitstekende muziekstukken, terwijl het stemacteren over het algemeen erg goed is, waarbij de overgrote meerderheid van de acteurs ook hun stem aan de game leent. Het is dan ook jammer dat sommige scripts op zijn best ongeïnspireerd zijn en in het slechtste geval ernstig hoogdravend. Maar zelfs dit kan worden getolereerd, en over het algemeen voldoet de presentatie aan de doorgaans hoge normen van EA.

Helaas voldoet de gameplay niet aan die normen — of als cynisch zijn volledig in overeenstemming is met de gelicentieerde gamenormen van EA. Nadat we al hebben opgemerkt hoe vervelend het is om Zweinstein te omzeilen, wordt de hele game ook gekenmerkt door een aantal echt ongeïnspireerde gameplay. In wezen is OotF niet meer dan een grote omgeving gevuld met een enorme selectie van vervelende ophaal- en draagklusjes. Dit maakt het genadeloos saai om te spelen, hoewel in ieder geval enkele van de beloningen Harry Potter-fans zullen interesseren.

Terwijl je de saaie taken en volledig uitdagende puzzels voltooit, krijg je Discovery Points; met deze om je spreuken sterker te maken en bonussen te ontgrendelen in de Room of Reward. Ze komen neer op het game-equivalent van extra's op een dvd, met interviews met de cast en verschillende functies achter de schermen die de vrome fan ongetwijfeld zullen aanspreken. Was het maar niet zo'n gedoe om ze te krijgen!

Het helpt niet dat de game last heeft van het soort cameraproblemen die halverwege de jaren negentig hadden moeten plaatsvinden. Er wordt overal een vaste camera gebruikt, waarbij de speler bijna geen controle heeft over waar hij naar wijst. Dit kan zelfs de eenvoudigste taken ongelooflijk frustrerend maken; tot het punt dat zelfs de meest fervente fans zouden kunnen toegeven.

Gevechten - wat er van is - gaat niet veel beter. Gevechtsspreuken zijn verdeeld over offensieve en verdedigende spreuken, elk met hun individuele acties. Tijdens een gevecht blijf je vastzitten aan je tegenstander, beweeg je met de analoge stick en spreek je spreuken uit met de afstandsbediening. Het is allemaal vrij onbelangrijk, zonder enige strategie of diepgang. Dit is waarschijnlijk de reden waarom er zo weinig van is; dank de hemel voor kleine weldaden.

Voortzetting van deze trend is het centrale verhaal van het spel lukraak in elkaar gezet. Al met al duurt het maximaal acht uur om te voltooien, en de meer bekwame en masochistische gamers zouden waarschijnlijk in een of twee zittingen door het spel slenteren, op voorwaarde dat hun ziel niet eerder door klinische depressie is omhuld dan. Het is een behoorlijk vernietigende aanklacht tegen het spel dat, ondanks de indrukwekkend grote omgeving, er zo weinig te doen is en de ervaring zo kort is. Als het bij Harry Potter allemaal om magie gaat, dan faalt de game op een heel basaal niveau om überhaupt magisch te spelen.

Het is voorspelbaar dat Harry Potter en de Orde van de Feniks aanvoelt als een filmfranchise die veel te vroeg de deur uit is geduwd. De ontwikkelaars hebben duidelijk veel tijd besteed aan het creëren van de omgevingen, die erg goed zijn, maar gameplay stond duidelijk laag op de prioriteitenlijst. Je kunt je alleen maar voorstellen dat de $$$ in de ogen van leidinggevenden verschijnt als ze deze nieuwste titel ontvouwen, en met de game verspreid over zoveel verschillende platforms, is het dan een wonder dat de game zo weinig inspirerend is? Er moet een goed spel worden gemaakt van het Harry Potter-universum, helaas is het er nog steeds niet van gekomen.

"'Uitspraak"'

Er wordt wat belofte getoond, maar uiteindelijk is dit gewoon weer een luie uitvoering van een lucratieve filmlicentie. Dat is geen grote verrassing, maar dat neemt niet weg dat het teleurstellend is. Fans zullen het opeten, alle anderen hebben advies nodig.

Betrouwbare score

Waarom vertrouwen op onze journalistiek?

Trusted Reviews, opgericht in 2004, bestaat om onze lezers grondig, onbevooroordeeld en onafhankelijk advies te geven over wat ze moeten kopen.

Tegenwoordig hebben we wereldwijd 9 miljoen gebruikers per maand en beoordelen we meer dan 1.000 producten per jaar.