Quantum of Solace: The Video Game Review

”‘Platformen: Xbox 360, PlayStation 3, Nintendo Wii, Nintendo DS, PC – Xbox 360-versie beoordeeld.”’

Laten we beginnen met een groot, gewaagd statement: Quantum of Solace is de beste Bond-videogame sinds Goldeneye.

Helaas moeten we die verklaring volgen met een nogal meedogenloze 'echter'. Zeggen dat Quantum of Solace de beste Bond-videogame is sinds Goldeneye, lijkt een beetje op suggereren dat het nieuwe Snow Patrol-album het beste van de band tot nu toe is. Gezien de vaak ellendige kwaliteit van het voorgaande materiaal, betekent dit niet echt dat het per se zo goed is. Met Quantum of Solace heeft het team van Treyarch niet zo'n ellendige game gemaakt als Goldeneye: Rogue Agent of Agent Under Fire, maar dit is ook niet de sterkste of meest fantasierijke actiegame die je dit zult spelen seizoen. In een notendop, Quantum of Solace is een solide maar enigszins gedateerde FPS met een paar interessante Bond-elementen. Het is ongeveer plezierig, maar iedereen die verwacht dat Treyarch voor de Bond-games doet wat Daniel Craig voor de films heeft gedaan, zal zich enigszins teleurgesteld voelen.

De fundamenten zijn helemaal niet slecht. Treyarch – de ontwikkelaar achter de nieuwe Call of Duty: World at War – heeft zijn Bond-game kunnen baseren op de gevestigde CoD4-engine. We hebben al gezien wat dit kan doen als het wordt gepusht en degenen die bekend zijn met het beproefde en vertrouwde Call of Duty-besturingsschema zullen dat ook doen heb een onmiddellijke voorsprong in Quantum of Solace - je hebt al de drill-down 'links-trigger-doel, rechter-trigger-vuur' pat. Er zijn wel wat veranderingen. Met de focus op Bond en Bond alleen, zijn de AI-squadmates en dekkings- en geavanceerde mechanica die de kern vormen van Call of Duty niet meer. In plaats daarvan draait Quantum of Solace helemaal om dekking, met een mooi Gears of War / Uncharted-stijlsysteem dat je vastgrijpt direct van een standaard FPS-weergave naar een close-up van een derde persoon van een digitale Daniel Craig die voor je wegduikt leven. Je kunt van dekking naar dekking wisselen door behendig op de A-knop te tikken, over te springen met Y en zelfs rennen voor de veiligheid tijdens het rennen door een geschikte plek aan te vallen en A ingedrukt te houden. En terwijl je in dekking bent, richt je je op vijanden en druk je vervolgens op de linker trekker om eruit te springen en op de rechter trekker om te schieten. Het gezondheidssysteem werkt op vrijwel dezelfde manier als in Call of Duty 2 tot 4, waardoor Bond een zekere mate van onoverwinnelijkheid krijgt, maar alleen als je je verstandig terugtrekt wanneer dat nodig is. Dit is tenslotte Craig, niet Brosnan.

Sluw genoeg is de game niet volledig afhankelijk van de nieuwe Bond-film. Met de plots van Casino Royale en het vervolg zo nauw met elkaar verbonden en geen bestaande game van de eerste Craig Bondfilm heeft Treyarch toestemming gekregen om sequenties op basis van de eerste te integreren in een verhaallijn op basis van de nieuwe film. Merk echter op dat als ik 'gebaseerd' zeg, ik bedoel 'gebaseerd op de bizarre fantasieën van een dronken geweernoot die Casino Royale op de dezelfde avond als Hard Boiled van John Woo en haalde de twee door elkaar.’ Elke denkbare scène in Casino Royale is ‘verbeterd’ door de toevoeging van twintig tot negentig gewapende lijfwachten, gemaskerde terroristen, corrupte legergoons, elite huurlingen, drugssmokkelaars en exploderende helikopters. Herinner je je de scène nog waarin Bond een wetenschapsmuseum in Florida vernietigt terwijl hij een terrorist en zijn huurlingenleger te lijf gaat? Wat dacht je van die waarin hij een saaie treinreis opfleurt met de meest belachelijk knappe ambtenaar van Engeland (jammer van dat accent – ​​red.) om een ​​klein leger neer te schieten en een drugszending te verstoren? Of wat dacht je van het stukje waar hij het zwembad van het hotel vult met lijken voordat hij het grootste deel van de balzaal in brand steekt in een reeks gewelddadige explosies? Wat? Geen van deze doet een belletje rinkelen? Natuurlijk niet. Moet ik veronderstellen dat soortgelijke vrijheden zijn genomen met de plot van de nieuwe film?

Toch heeft Treyarch zich gerealiseerd dat een Bond-spel niet alleen over hersenloos knallen moet gaan - het heeft ook een deel van stealth en hand-to-hand-gevechten nodig. Verschillende missies zijn voorzien van beveiligingscamera's om te vermijden of te vernietigen (waarmee onmiddellijk bekendheidspunten worden gewonnen bij fans van een bepaalde N64-klassieker) en een een handvol bevat secties waar rondsluipen en het gebruik van het gedempte pistool je een veel gemakkelijkere tijd zal geven dan de standaard run en gun nadering. Sluipen achter een terrorist, handlanger, enz. geeft je ook de kans om een ​​takedown-manoeuvre te gebruiken, net als racen naar een doelwit met de linker analoge joystick ingedrukt.

Helaas worden hand-tot-handgevechten afgehandeld door middel van snelle gebeurtenisreeksen, maar ik denk dat het een manier is om het vastleggen van de gruizige, onvoorspelbare stijl van de gevechten in de films, en deze voorbeelden zijn op zijn minst jammerlijk eenvoudig. Niet één keer tijdens het spelen van Quantum of Solace verloor ik een kladje vanwege moeilijk te zien prompts of overdreven draconische tijdslimieten. Opluchting. Er is ook ruimte voor hacking (geautomatiseerd) en deurontgrendeling (een simpele druk op de puzzelreeks) om je het gevoel te geven dat je een moderne geheimagent bent, niet om noem een ​​pittige recreatie van de reeks vergiftigde drankjes uit Casino Royale (iedereen die ooit heeft geprobeerd een nachtclub te verlaten terwijl hij dronken was, zal dit vreemd vinden bekend).

Maar als de kern van het spel vuurgevechten zijn - en dat is het - dan worden deze in ieder geval in een bepaalde stijl afgehandeld. Je krijgt een enorme verscheidenheid aan wapens, waarvan de meeste bevredigend vlezig zijn, en terwijl je vijanden geen prijzen winnen voor inlichtingen- of squadtactieken - zelfs de zogenaamde 'elitetroepen' - ze doen wel een poging om van dekking naar dekking te gaan en overvleugelen je. Als alles wat je wilde van een game een reeks vaag opwindende confrontaties was met meerdere, goed bewapende tegenstanders, opgefleurd door het vreemde vaste stuk of stiekeme plekje, dan zou Quantum of Solace je waarschijnlijk verlaten verzadigd voelen.

Het probleem is dat dat eigenlijk alles is wat het doet. Ik kan niet zeggen dat Quantum of Solace eentonig of knarsend is zoals Army of Two of Fracture zijn, maar het heeft ook niet het intense tempo of de krachtige momenten van een Call of Duty 4 of Crysis: Kernkop. De levels zijn goed geconstrueerd maar ongelooflijk lineair, en het is belachelijk om te zien hoeveel gesloten deuren, onwaarschijnlijke barrières en jammerlijk voor de hand liggende getriggerde gebeurtenissen die we tegenwoordig in een FPS moeten verdragen en leeftijd. Kijk, Bond kan niet over die middelhoge barrière springen omdat er een scheur in zit. Die? Niet op jouw Nelly. Quantum of Solace is niet ontworpen om je ruimte te laten om na te denken of te improviseren. Het is gewoon ontworpen om je van de ene ontmoeting naar de andere te leiden.

Dit is niet het einde van de wereld, maar tijdens Quantum of Solace merkte ik dat ik me afvroeg hoe anders deze game had kunnen zijn had Treyarch niet alleen besloten om een ​​zwaar aangepaste Bond-mod van Call of Duty 4 te doen, maar had hij naar andere games gekeken voor inspiratie. Splinter Cell: Double Agent had een betere kijk op spionage. Een glimp van Mirror's Edge had het team nieuwe ideeën kunnen geven over hoe platformelementen in een first-person game kunnen worden geïntegreerd. Als je gaat rommelen met de plot, waarom zou je dan niet de omgeving openstellen? Een ding dat we allemaal geweldig vonden aan Goldeneye, was de manier waarop je de locaties van de film volledig kon verkennen. Waarom zou je dit niet naar een nieuw niveau tillen op een generatie consoles met de kracht om het echt te doen?

Natuurlijk moet ook worden gezegd dat het geen zin heeft om die kracht te hebben als je niet altijd zeker weet hoe je die moet gebruiken. Er zijn momenten waarop Quantum of Solace er fantastisch uitziet: de personagemodellen zien er geloofwaardig uit, de omgevingen en verlichting gaan in elkaar over en de landschappen zijn tot in de kleinste details verpakt. Er zijn echter ook veel momenten waarop je het gevoel hebt dat je naar een 360-game van de eerste generatie kijkt; tijden waarin slappe texturen, slechte animatie en boxy, ongeïnspireerde omgevingen het feest bederven. En wat hebben ze in vredesnaam met Daniel Craig gedaan? Ik weet dat het niet de bedoeling is dat hij de langste kerel is, maar in sommige sequenties ziet Bond eruit als een rare kleine kobold met een rubberen Daniel Craig-masker. Kom op Treyarch, hebben de twits van DanielCraigisNotBond.com je hiertoe aangezet? Toch is de muziek - zoals je zou verwachten - uitstekend en het stemwerk van Daniel Craig, Dame Judi Dench en anderen helpt de game een iets overtuigender Bond-gevoel te geven.

Al met al zou ik zeggen dat Quantum of Solace alleen te huur is, ware het niet voor één ding: de multiplayer-game. Het helpt dat het gevoel een beetje CoD4 lite is, maar de game heeft een paar interessante spelmodi. Je zult bekend zijn met de gebruikelijke deathmatch-, team deathmatch- en controlepuntopties, allemaal herwerkt in een 'Organisation vs Mi6'-stijl, maar Quantum of Solace gooit ook in Bond Versus, waarbij één speler Bond speelt als een soort eenmans Counter-Strike-team terwijl alle andere spelers het proberen. om hem te elimineren, Bond Extraction, waar het Mi6-team Bond helpt te ontsnappen van de kaart, en Golden Gun - een variatie op het klassieke Goldeneye-spel stijl. Hier strijden spelers om één superwapen, met als voordeel dat de drager van de Golden Gun onmiddellijk zichtbaar wordt op ieders radar. Het is erg leuk, en hoewel de kansen in de Bond Versus-modus in eerste instantie zwaar gewogen lijken tegen de speler in de Daniel Craig-skin, kun je verrast zijn. Met een Bond-speler die effectief sluipt en snipt, kan Bond Versus een echte thriller zijn. Als er niets anders is, is het een geweldige test voor de hardcore FPS-speler die het gevoel heeft dat hij met iedereen de vloer kan aanvegen.

Het nadeel is dat de multiplayer-modus enkele van de lelijkste kaarten bevat die ik al een tijdje in een commerciële FPS-game heb gezien (deed denkt iemand echt dat het Barge-niveau er acceptabel uitzag?) en de animatie van de Mi6-agenten en organisatietroepen is echt raar op keer. Waarom doen ze allemaal dezelfde gekampeerde imitatie van een Thunderbirds-poppetje? Toch is multiplayer Quantum of Solace vermakelijk. Of er echt ruimte voor is met Gears of War 2, Resistance 2 en Call of Duty: World at War op handen valt nog te bezien.

Toch is het voldoende om Quantum of Solace een lichte boost te geven. Dit is in geen geval een slecht spel, maar gezien de rijkdommen die op dit moment over ons heen komen, zou je Bond gek moeten zijn om het kopen ervan te rechtvaardigen. Miljoenen mensen, verstrikt in Bond-hysterie of gewoon op zoek naar een spel met een herkenbare naam, zullen dat waarschijnlijk doen en wegkomen redelijk gelukkig voelen, maar als je je Call of Duty al kent van je Gears of War, dan zijn er betere manieren om je geld goed uit te geven nu.

"'Uitspraak"'

Quantum of Solace is een solide maar enigszins ouderwetse FPS die niet zoveel doet met het Bond-materiaal. Vermakelijk, maar weinig indrukwekkend.

Betrouwbare score