Panasonic Lumix DMC-FX33 Review

Het zijn een paar drukke maanden geweest in de digitale camerabusiness. De meeste grote bedrijven hebben deze zomer een reeks nieuwe producten gelanceerd, en nog een paar moeten dat nog doen. Een van de eerste grote lanceringen van het seizoen was de aankondiging van Panasonic van de Lumix DMC-FZ18 superzoomcamera, en de FX55 en FX33 ultracompacten, tijdens een uitbundig media-evenement in Dublin vorige maand. Het komt niet vaak voor dat ik het geluk heb om zulke vroege review-samples te krijgen, maar ik heb al naar de FZ18 gekeken en deze week is het de beurt aan de FX33. Dit zijn gloednieuwe camera's die nog nauwelijks in de winkels zijn aangekomen.

Voor de afgelopen paar camera-lanceringen heeft Panasonic zijn inspanningen wijselijk geconcentreerd op datgene waar het het beste in is; hoogwaardige bridgecamera's met superzoom en stijlvolle hoogwaardige ultracompacten. Beide zijn competitieve velden, maar in de latere categorie neemt de Lumix-reeks het rechtstreeks op tegen de uitstekende en terecht populaire IXUS-reeks van marktleiders Canon. Of het nu een voorbeeld is van convergente evolutie, puur toeval of de meest oprechte vorm van vleierij, de nieuwe De FX33 heeft een specificatie die opvallend dicht in de buurt komt van die van een nieuwe camera die Canon deze maand heeft aangekondigd, de nieuwe

IXUS 860 IS. Aangezien dat model een vervanger is voor de meest populaire camera in het IXUS-assortiment, de uitstekende 850 IS, krijgt de nieuwe FX33 van Panasonic een zware klus. Het kan in ieder geval concurreren op prijs. De FX33 is zojuist te koop aangeboden voor ongeveer £ 230 bij verschillende online retailers, wat ongeveer dezelfde huidige prijs is als de 850 IS. De 860 IS wordt in september gelanceerd voor £ 299. De FX33 is nog steeds een vrij dure camera in vergelijking met andere premium compacts zoals de Nikon S500 (£145), Olympus mju 760 (£170) en zelfs de nieuwe Sony Cyber-shot DSC-W90 (£220).

Laten we die specificatie eens bekijken. De FX33 heeft een 8,1-megapixel 1 / 2,5-inch sensor, een Leica-merk 3.6x zoomlens met een groothoekuiteinde gelijk aan 28 mm, een 2,5-inch 207k pixel LCD monitor, het hoogwaardige MegaOIS optische beeldstabilisatiesysteem en een verbeterde Venus Engine III-beeldprocessor die een maximale ISO van 1600. Het beschikt ook over de nieuwe Intelligent Auto-functie van Panasonic, die verondersteld wordt gemakkelijker betere resultaten te produceren. Het heeft geen handmatige belichtingsfuncties, maar het is dan ook niet het soort camera dat ze nodig heeft.

Een van de belangrijkste verkoopargumenten van de FX33 is zijn pure stijl. Ik heb altijd gedacht dat veel van de compactcamera's van Panasonic een ietwat retro-uitstraling hebben, die op de een of andere manier doet denken aan vintage meetzoekercamera's, met een vleugje art deco uit de jaren twintig en dertig. Misschien weet ik niets van ontwerpgeschiedenis, maar het valt niet te ontkennen dat de FX33 een erg mooie camera is. Het is verkrijgbaar in de zwarte of de zilveren versie die ik hier heb, en de bouwkwaliteit is net zo goed als het uiterlijk. Het heeft een sterke volledig metalen behuizing, afgewerkt in een gladde, matte textuur die niet gemakkelijk markeert, met gepolijste metalen details.

Het is een zeer kleine camera en met een dikte van slechts 22 mm is het een van de dunste op de markt. Hij is langer en lager dan de meeste andere vergelijkbare camera's, waardoor hij met zijn afgeronde uiteinden en verzonken opvouwbare lens heel gemakkelijk in een broekzak past. In feite past het redelijk comfortabel in die zakken die je tegenwoordig op bijna alles aantreft en dat is ontworpen om een ​​mobiele telefoon in op te bergen.

Zoals de meeste compacts die voornamelijk zijn ontworpen voor sociaal gebruik, barst de FX33 niet echt van de creatieve opties, maar hij heeft wel een of twee ongebruikelijke functies. De kleine en nogal onhandig verzonken modusknop heeft slechts drie hoofdopnamemodi; Normaal beeld, Scènemodus of Intelligent Auto. In de eerste heb je in ieder geval enige controle over ISO, witbalans, AF-modus en nog een paar opties. De meeste hiervan zijn ook beschikbaar in de verschillende scènemodi, maar in de Intelligent Auto-modus neemt de camera alles over. Het idee van Intelligent Auto is dat het de scène analyseert en de meest geschikte scènemodus of programma selecteert voor de omstandigheden, gezichtsdetectie gebruikt technologie om automatisch scherp te stellen op en te belichten voor alle mensen in de scène, en regelt ook de ISO-instelling om de mogelijkheid van cameratrilling of bewegingsonscherpte. Als dat vaag bekend klinkt, dan zou het moeten; het is een soortgelijk idee als de Hyper Program-modus die al jaren een functie is van Pentax-camera's.

Naast de idiot-modus heeft de FX33 een goede selectie van scènemodi, inclusief alle gebruikelijke verdachten en een zachte huid portret, twee modi voor babyfoto's, één voor vallende sterren, een luchtfotomodus en een onderwatermodus voor gebruik met een optionele duik geval. Andere opname-opties zijn onder meer een macromodus van 5 cm, een videomodus die 848 x 480 breedbeeldfilms biedt met 30 fps met geluid (hoewel de audio kwaliteit is nogal belabberd), en een vreemde "klembord" -modus, waarin je een foto kunt maken en deze op het scherm kunt bekijken, maar niet naar de geheugen. Ik veronderstel dat het handig kan zijn als je weinig geheugen hebt en wilt controleren of een opname eerder werkte door het op de kaart te zetten, maar als je gigabyte SD-kaarten kunt krijgen voor minder dan £ 20 die geen geheugen meer hebben meer?

De algehele prestaties zijn goed, hoewel de opstarttijd van 3,5 seconden wat aan de trage kant is. De uitschakeling van 1,8 seconden is echter snel genoeg, en in de single-shot-modus kan de camera een snelheid van één opname per 2,5 seconden vasthouden, wat redelijk snel is. Het heeft twee continu-opnamestanden, één die een reeks opnamen maakt met iets minder dan één frame per seconde, hoewel het aantal opnamen varieert afhankelijk van de beeldgrootte, met slechts vier frames gemaakt met de hoogste kwaliteit instelling. Vreemd genoeg merkte ik dat ik in de modus Onbeperkt met een snelle SD-kaart (SanDisk Extreme III) kon fotograferen met een iets hogere snelheid (ongeveer 1,2 fps) zonder te stoppen. Dat is best snel voor een compactcamera.

Het autofocussysteem is verrassend complex voor een P&S-model, met zes verschillende gebiedsmodi, waaronder gezichtsdetectie. AF is snel en nauwkeurig, en werkt ook uitstekend bij weinig licht, met een AF-hulplamp met een bereik van ongeveer 3 meter. Als de AF geen slot kan krijgen, zegt hij dat heel snel in plaats van rond te jagen. Het gezichtsdetectiesysteem werkt goed, zolang het gezicht van je onderwerp vrij is en naar de camera wijst.

Beeldkwaliteit is gelukkig een van de gebieden waarop de nieuwste generatie camera's van Panasonic veel heeft gemaakt vooruitgang, maar om de een of andere reden dringt het bedrijf er nog steeds op aan om kleine 1 / 2,5-inch sensoren in al zijn camera's te plaatsen, inclusief de FX33. Veel andere fabrikanten stappen meer over naar grotere sensoren, vanwege de voordelen in kleurdiepte, dynamisch bereik en ruiscontrole. Als gevolg hiervan zouden al deze factoren beter kunnen zijn in de resultaten die door de FX33 worden geproduceerd, maar om eerlijk te zijn, geen enkele is een echt probleem. Kleurweergave en belichting zijn over het algemeen nauwkeurig en het algehele detailniveau is zeer goed, zeker vergelijkbaar met andere hoogwaardige 8MP-camera's. De Venus Engine III biedt een merkbare verbetering in ruiscontrole ten opzichte van eerdere modellen, maar toch zijn er enige kleurspikkels zichtbaar behalve de laagste ISO-instellingen. Veel lof gaat naar de uitstekende lens, die een uitstekende scherpte van rand tot rand produceert en relatief weinig groothoekvervorming.

"'Uitspraak"'
Panasonic blijft de positie van Canon in de premium ultracompacte markt verbeteren en met de groothoek Lumix DMC-FX33 heeft het een camera die het beste van het IXUS-assortiment aankan. Het heeft stijl, elegantie, bouwkwaliteit, prestaties en eenvoud van bediening, en hoewel het is enigszins gebrek aan beeldkwaliteit, zal het zelden teleurstellen en in bijna elke situatie goede foto's produceren situatie.

”Op de volgende pagina's laten we een reeks testopnames zien. Op deze pagina is de afbeelding op volledige grootte met de minimale ISO-instelling verkleind om u de volledige afbeelding te laten zien, en daaronder een reeks uitsnedes met volledige resolutie zijn genomen van originele afbeeldingen met een reeks ISO-instellingen om het algemene beeld te tonen kwaliteit."

—-

—-

Bij de minimale ISO-instelling is het detailniveau uitstekend en is het beeld mooi vloeiend.

—-

Al bij 200 ISO is er sprake van ongelijkmatige spikkels in de donkere kleurvlakken en enige tekenen van ruis.

—-

Bij 400 ISO begint de ruisonderdrukking te werken, en sommige details vervagen.

—-

Bij 800 ISO is er zichtbaar meer ruis.

—-

Bij 1250 ISO wordt het steeds erger.

—-

Zeer vlekkerig bij 1600 ISO.

—-

Dit is de full-frame opname bij 1600 ISO. Zoals je kunt zien is het niet erg.

—-

”Op de volgende twee pagina's wordt een reeks algemene testopnamen getoond. In sommige gevallen is de afbeelding op volledige grootte verkleind voor bandbreedtedoeleinden en is er een uitsnede van de oorspronkelijke afbeelding met volledige resolutie onder geplaatst om de algehele beeldkwaliteit weer te geven. Er kan op sommige andere foto's worden geklikt om de originele afbeelding op volledige grootte te bekijken."

—-

Hier is mijn gebruikelijke detailtestopname, het westelijke raam van de kathedraal van Exeter. Zie hieronder voor een volledige res-uitsnede, of klik om de hele foto te zien.

—-

Het detailniveau is niet geweldig, maar het is ongeveer gemiddeld voor een 8MP-camera.

—-

De 28 mm groothoeklens produceert merkbare tonvormige vervorming.

—-

Deze uitsnede uit de bovenstaande afbeelding laat zien dat de uitstekende scherpte van de Leica-lens zich uitstrekt tot in de hoeken.

—-

In deze groothoekopname, gemaakt op een dag met een heldere blauwe lucht, heeft het beperkte bereik van de kleine sensor ervoor gezorgd dat deze is doorgebrand tot gewoon wit. De 28 mm-lens is echter handig voor het vastleggen van brede scènes.

—-

Dit werd genomen vanaf dezelfde plek als de brede opname hierboven. Het telefoto-uiteinde van de zoom is gelijk aan 100 mm.

—-

”Op de volgende twee pagina's wordt een reeks algemene testopnamen getoond. In sommige gevallen is de afbeelding op volledige grootte verkleind voor bandbreedtedoeleinden en is er een uitsnede van de oorspronkelijke afbeelding met volledige resolutie onder geplaatst om de algehele beeldkwaliteit weer te geven. Er kan op sommige andere foto's worden geklikt om de originele afbeelding op volledige grootte te bekijken."

—-

De veelzijdige lens zorgt voor mooie creatieve composities.

—-

Deze opname zou beter zijn geweest met een groter dynamisch bereik. Zoals het is, zijn de hooglichten overbelicht en missen de schaduwen details.

—-

Slow-sync flash is leuk.

—-

De 16×9 breedbeeldmodus is goed voor panoramische beelden.

—-

Betrouwbare score