Sony Cyber-shot DSC-T2 Review

Moderne digitale compactcamera's zijn wonderen van geavanceerde technologie. Functies die een paar jaar geleden ondenkbaar waren, zoals kleine multi-megapixel beeldsensoren, gezichtsdetectie en zelfs gezichtsherkenningssoftware, ultracompacte zoomlenzen met optische beeldstabilisatie, LCD-monitoren met hoge resolutie en kleine geheugenkaarten met gigabytes aan gegevens zijn relatief tegenwoordig gemeengoed. Het moet echter gezegd worden dat ondanks al deze verfijning, de meeste camera's er niet bijzonder modern uitzien. Hoewel ze kleiner zijn geworden, is het algehele ontwerp niet zo veel veranderd sinds de filmdagen. Het is dan ook af en toe verfrissend om een ​​camera tegen te komen waarvoor de ontwerper vrij spel heeft gekregen om een echt stijlvol en aantrekkelijk product, waarin alle bovenstaande functies zijn verwerkt in een pakket dat eruitziet alsof het thuishoort in de 21e eeuw. Wanneer dit gebeurt, is het resultaat zoiets als de Sony DSC-T2.

De T2 bevat een aantal ontwerpideeën die eerder zijn gezien, maar doet dit op een innovatieve en stijlvolle manier. Het heeft een uitschuifbaar voorpaneel dat de lens bedekt, wat geen nieuw idee is, maar in dit geval de bovenste twee derde van het voorpaneel naar beneden schuift en over het onderste derde deel omhoog komt, zodat het in gesloten toestand één vlak vormt oppervlakte. Ondertussen heeft het aan de achterkant een 2,7-inch LCD-aanraakscherm, wederom geen nieuw idee, maar de T2 gebruikt het voor bijna elke bedieningsfunctie, met de weinige overgebleven knoppen die meer in het ontwerp zijn opgenomen omdat de styling floreert in plaats van functioneel controles. De camerabody zelf is ook zowel stijlvol als slim. De voorkant, bovenkant en zijkanten zijn allemaal van glad aluminium en het is verkrijgbaar in een reeks kleuren, waaronder zwart, wit, turkooisblauw, felroze en het metallic limoengroen van mijn recensie-exemplaar.

De basisspecificatie van de T2 is onopvallend. Het is een 8,1-megapixelcamera met een 3x zoomlens die overeenkomt met 38-114 mm. Het is echter uitzonderlijk compact en lichtgewicht, meet 86,8 x 56,8 x 20,2 mm en weegt 156 g inclusief batterij en geheugenkaart. Daarmee is het een van de kleinste camera's op de markt en is het verleidelijk om hem te vergelijken met modellen als de Canon IXUS 80 en Pentax Optio S10. De T2 heeft echter een aantal functies die deze modellen missen, met name het Super SteadyShot optische beeldstabilisatiesysteem. Het is ook vrij duur voor een compactcamera, die momenteel bij de meeste retailers voor ongeveer £ 210 wordt verkocht. De IXUS 80 kost ongeveer £ 180, terwijl de 10-megapixel Optio S10 ongeveer £ 150 kost.

Een van de belangrijkste verkoopargumenten van de T2 is de vier gigabyte intern flashgeheugen. Het idee is dat u geen geheugenkaart nodig hebt en dat u uw afbeeldingen niet naar een computer hoeft te downloaden. De camera kan ruim 1.200 foto's opslaan bij de maximale kwaliteitsinstelling, of meer dan 1.500 bij het 5MP-formaat, dus in theorie kun je al je foto's permanent in het geheugen van de camera opslaan. Het heeft een aantal afspeelopties, waaronder een plakboekfunctie, diavoorstellingen en een aantal bewerkingsfuncties in de camera, zoals het verwijderen van rode ogen en de optie om verf en teken op uw foto's, voeg vooraf ingestelde vormen toe, zoals harten of pijlen, of voeg filtereffecten toe zoals radiale vervaging, die kunnen worden gepositioneerd met behulp van de aanraking scherm. De T2 kan via de multiconnector rechtstreeks op een printer worden aangesloten en foto's kunnen rechtstreeks vanaf de camera worden afgedrukt. Hij heeft wel een slot voor Memory Stick Duo-kaarten, waardoor de opslagcapaciteit met (momenteel) tot wel 4GB kan worden vergroot.

Hoewel ik het concept van een ultracompacte camera met beeldstabilisatie goed vind, heb ik een aantal problemen met het ontwerp van de T2. De eerste is de positie van de lens. Net als bij veel camera's met schuifdeksel, bevindt de lens zich in de rechterbovenhoek van de body, en het is heel gemakkelijk om uw vinger erover te smeren wanneer u de voorklep opent. Als je niet merkt dat je het hebt gedaan, krijg je veel wazige, mistige foto's totdat je de lens schoonmaakt.

Mijn andere zorg is meer specifiek voor de T2. Touchscreens werken goed op PDA's en de iPhone, maar het scherm van de T2 is een stuk kleiner dan die gadgets. Toegegeven, ik heb erg grote handen, maar ik vond de 4 x 7 mm knopgebieden van het aanraakscherm van de T2 te klein om comfortabel met de top van mijn vinger te kunnen werken, en uiteindelijk gebruikte ik de punt van een pen om te bedienen hen. Het scherm is ook vrij zacht en flexibel, wat resulteert in een rimpeleffect bij aanraking.

De andere functies van de camera werken echter buitengewoon goed. Het door aanraking selecteerbare focuspunt is een uitstekend idee, en de beproefde optische beeldstabilisatie van Sony kan ongeveer drie extra stops aan stabiliteit in de hand leveren. De zoomlensbediening is traag maar zeer soepel, waardoor nauwkeurige controle over de framing mogelijk is. De T2 heeft een redelijk goede filmmodus, waarbij het interne geheugen 51 minuten opnametijd biedt bij de maximale kwaliteit 640 x 480, 30 fps-instelling. De zoomlens kan tijdens het filmen worden gebruikt en is stil genoeg om de soundtrack niet te beïnvloeden.

De T2 heeft Sony's "Smil Shutter" -systeem, dat een variatie op het gezichtsdetectiesysteem gebruikt om het afgaan van de sluiter uit te stellen totdat de mensen op de foto glimlachen. Het klinkt als een goed idee, of op zijn minst een interessant idee, maar in de praktijk moet je grijnzen als de Joker om het te laten werken.

De algehele prestaties van de T2 zijn ook behoorlijk goed. Hij start in iets minder dan drie seconden, wat ongeveer gemiddeld is voor een compactcamera. In de single-shot modus is de shot-to-shot cyclustijd en indrukwekkende 1,2 seconden, terwijl in continu opnamemodus kan het een constante snelheid van ongeveer twee frames per seconde aanhouden, wat ook is erg goed. Het meerpunts AF-systeem is erg goed en stelt snel en nauwkeurig scherp in alle lichtomstandigheden, ook in de buurt van duisternis. De ingebouwde flitser is een beetje underpowered, met een maximaal bereik van drie meter bij groothoek, maar het is werkt goed van dichtbij, met nauwkeurige meting en geen doorgebrande hooglichten, zelfs niet bij portretten van zeer dichtbij schoten. Wat de batterijduur betreft, beweert Sony dat de relatief kleine 660 mAh-batterij die de T2 van stroom voorziet goed is voor 280 opnamen op een volle opladen, maar na drie dagen gebruik ontdekte ik dat de camera nog maar één balk op de oplaadmeter had en slechts ongeveer 170 schoten. Dit is zeker geen slechte prestatie voor een ultracompact, maar het is in dit opzicht niet zo goed als sommige rivalen.

Tot nu toe dus goed dan, maar uiteindelijk komen we bij de beeldkwaliteit, en hier is het nieuws niet zo goed. Vermoedelijk om het maximale uit het interne geheugen te halen, zijn de afbeeldingsbestanden van de T2 erg gecomprimeerd, gemiddeld rond 2,1 MB, wat erg klein is voor een 8MP-camera, wat resulteert in zichtbare verwerkingsartefacten en een algemeen gebrek aan fijn detail. Dat is jammer, want de lens, hoewel relatief klein, heeft Carl Zeiss-referenties en produceert goede scherpe beelden met weinig vervorming en een minimum aan chromatische aberratie. De kleurweergave is ook erg goed, met zeer natuurlijke tinten in de standaard standaardinstelling. De belangrijkste problemen met de beeldkwaliteit van de T2 komen voort uit de hardhandige ruiscontrole, die fijne details vervaagt bij opnamen van meer dan 200 ISO. Opnamen van meer dan 400 ISO zijn behoorlijk slecht, en de maximale instelling van 3200 ISO is vrijwel nutteloos, zoals dergelijke instellingen meestal zijn op compactcamera's. Over het algemeen viel de beeldkwaliteit een beetje tegen voor een premium geprijsde compactcamera, vooral een met zulke geavanceerde technologie.

"'Uitspraak"'
De Sony Cyber-shot DSC-T2 is een uiterst stijlvolle ultracompacte camera met een reeks interessante en innovatieve functies. Als je de nogal onhandige touchscreen-interface aankunt en je vingers weghoudt van de lens, je zult het een uitstekende camera vinden voor sociale snapshots, en de creatieve afspeelfuncties zijn veel plezier. Het is echter vrij duur, de algehele beeldkwaliteit voldoet niet aan het prijskaartje.

”Op de volgende pagina's wordt een reeks testopnames getoond. Hier zijn de afbeeldingen op volledige grootte met de minimale en maximale ISO-instellingen verkleind voor bandbreedtedoeleinden om u de volledige afbeelding te laten zien, en een reeks van uitsneden van originele afbeeldingen met volledige resolutie met een reeks ISO-instellingen zijn opgenomen om u een idee te geven van de algehele kwaliteit."

—-

Dit is het volledige frame bij 80 ISO.

—-

Bij 80 ISO is het beeld schoon en scherp, met goede kleuren en geen zichtbare ruis.

—-

Bij 100 ISO zijn er al wat verwerkingsartefacten zichtbaar.

—-

Er is wat kleurruis bij 200 ISO, maar de algehele beeldkwaliteit is nog steeds redelijk goed.

—-

Ruis is een probleem bij 400 ISO, waarbij de ruisonderdrukking fijne details vervaagt.

—-

Bij 800 ISO zijn de effecten van beeldruis en ruisonderdrukking veel beter merkbaar.

—-

De beeldkwaliteit is erg slecht bij 1600 ISO, met veel ruis en weinig fijne details.

—-

Zoals meestal het geval is, is 3200 ISO vrijwel nutteloos.

—-

Dit is de full frame bij 3200 ISO.

—-

”Op de volgende twee pagina's wordt een reeks algemene testopnamen getoond. In sommige gevallen is de afbeelding op volledige grootte verkleind voor bandbreedtedoeleinden en is er een uitsnede van de oorspronkelijke afbeelding met volledige resolutie onder geplaatst om de algehele beeldkwaliteit weer te geven. Er kan op sommige andere foto's worden geklikt om de originele afbeelding op volledige grootte te bekijken."

—-

Hier is de gebruikelijke detailtestopname van het westelijke raam van de kathedraal van Exeter, om te vergelijken met andere camera's. Zie hieronder voor een volledige res-uitsnede, of klik om de hele foto te zien.

—-

De zware beeldcompressie heeft het beeld beroofd van veel fijne details.

—-

Het objectief produceert bij de groothoekstand slechts een lichte tonvormige vertekening.

—-

Het midden van het frame is vrij scherp.

—-

De hoekscherpte is ook goed, met slechts een klein beetje chromatische aberratie.

—-

”Hier volgen enkele algemene testopnamen om de algehele beeldkwaliteit van de camera te evalueren, inclusief het zoombereik van de lens. Op sommige foto's kan worden geklikt om de originele afbeelding op volledige grootte te downloaden."

—-

Het groothoekuiteinde van het zoombereik komt overeen met 38 mm.

—-

Het telefoto-einde is gelijk aan 114 mm.

—-

De kleurweergave is uitstekend, maar de lens is erg gevoelig voor vuil, wat voor enige onscherpte kan zorgen.

—-

De lichtmeter gaat goed om met contrastrijke situaties.

—-

De flitser is niet erg krachtig, maar de belichting en framedekking zijn goed.

—-

Betrouwbare score