Sony Network Walkman NW-HD3 Review

Sony is het bedrijf dat de markt voor muziek in beweging heeft gecreëerd en ooit heeft gedomineerd. In dat opzicht heeft het de laatste tijd echter een heftige tijd achter de rug, gezien het woord iPod het overnam van Walkman als het de-facto merk voor draagbare audio in de 21e eeuw. Maar nu wil het zijn markt terug.

Het probleem komt voort uit het feit dat het gewoon niet de producten heeft die mensen wilden. Sinds Sony de Walkman heeft uitgevonden, is het bedrijf veranderd. Het is niet langer alleen een leverancier van consumentenelektronica, maar ook een veelzijdige producent van content via zijn Sony Pictures- en Sony Music-divisies. Maar door te proberen een synergie te creëren tussen zijn producten en zijn inhoud, miste Sony het grotere geheel. Jarenlang was het geobsedeerd door zijn eigen propriëtaire ATRAC-codec en DRM, terwijl de rest van de digitale wereld overging op open formaten zoals MP3. Dus snellere, slimmere en slimmere bedrijven zoals Apple zijn erin geslaagd om grote delen van hun mindshare en marktaandeel te veroveren.

Maar als een slapende reus die ontwaakt zijn er tekenen dat Sony wakker wordt. Vorig jaar kwam het er eindelijk aan toe om native MP3-ondersteuning toe te voegen voor zijn op flash gebaseerde MP3-spelers en ook heeft een op harde schijf gebaseerde speler uitgebracht - slechts enkele weken nadat hij ons had ontkend dat het ooit zoiets zou doen ding. Deze speler was de NW-HD1 die Riyad heeft beoordeeld hier. Dit product was maar kort houdbaar, en deze nieuwe speler, de NW-HD3, volgde slechts een paar maanden later. Dit grote verschil was dat de HD3 vanaf het begin native ondersteuning voor MP3 toevoegde zonder de tracks te hoeven hercoderen naar het oorspronkelijke ATRAC-formaat. (Er is ook een firmware-update voor de HD1 beschikbaar). Anders dan dat, zijn de veranderingen aan de HD3 subtiel. Het scherm is een beetje verplaatst en het is nu verkrijgbaar in vier kleuren, zilver, blauw, rood en een nogal handig uitziend zwart. Oh, en Sony heeft besloten Apple te volgen en het dock uit de doos te halen. Dit is jammer, want het zag er best cool uit en was mooi om het chassis gewikkeld. Het is ook geïntroduceerd tegen een iets lagere prijs dan de HD1 en de meeste online retailers hebben het te koop voor ongeveer £ 220.

Fundamenteel is het echter nog steeds dezelfde speler met een capaciteit van 20 GB, en helaas moet je nog steeds de beruchte SonicStage-software van Sony gebruiken om je muziek erop te krijgen. Het apparaat verschijnt in Windows als een stationsletter en je kunt er alles op slepen en neerzetten, maar je kunt alleen audio afspelen op HD3 als het is overgedragen door SonicStage. Om de speler op een pc aan te sluiten, moet u echter een USB-adapter aansluiten. Dit betekent dat je dit bij je moet hebben als je het als een externe schijf wilt gebruiken, dus er kunnen gevallen zijn waarin je het niet bij je hebt, wat frustrerend kan zijn.

SonicStage is enorm verbeterd sinds het voor het eerst werd geïntroduceerd, maar Sony is er alleen in geslaagd om het op te waarderen van volkomen en werkelijk verschrikkelijk, naar enigszins bizar, niet intuïtief en onhandig. En hoewel native MP3-ondersteuning het overzetten van nummers veel gemakkelijker maakt, irriteert het nog steeds door te gooien zijn handen omhoog en weigerde meer dan twee MP3-nummers over te zetten van een album dat het anders geen problemen had met. Misschien hield het gewoon niet van Duran Duran. Zo, hallo; misschien zijn ze ook in een smaakfilter geglipt.

Zoals Riyad in zijn recensie opmerkte, is een klassieke 'bizarro'-functie hoe het met afspeellijsten omgaat, of liever niet. Ik ben erin geslaagd om de nogal ingewikkelde manier waarop je deze samenvoegt uit te werken, maar wanneer je deze daadwerkelijk overdraagt, wordt het eigenlijk weer over dezelfde tracks overgedragen. Dit betekent dat als je 20 afspeellijsten met hetzelfde nummer instelt, het het meer dan twintig keer zal kopiëren, - waanzin! Veel succes met de intelligente ruimtebesparende Sony.

Het crashte ook tijdens het coderen van een test-cd. Het afsluiten en opnieuw starten van SonicStage loste het probleem op, maar het was vervelend. Dan was er het feit dat je geen map kunt selecteren en deze naar de SonicStage-bibliotheek kunt slepen en neerzetten - je moet naar de map gaan, alle nummers selecteren en die vervolgens overbrengen. Waar gaat dat allemaal over?

Een ander verontrustend kenmerk van SonicStage is dat het de inhoud van de bibliotheek niet automatisch synchroniseert met de HD3. Het zal over nieuwe nummers worden overgedragen, maar toen ik een album opnieuw labelde met het juiste genre in de bibliotheek, werd deze informatie niet doorgegeven aan het album op de speler bij de volgende synchronisatie. Blijkbaar heeft Sony SonicStage 3.0 opgesteld met een aantal verbeteringen, waaronder ondersteuning voor slepen en neerzetten voor afspeellijsten, dus laten we hopen dat het een echte verbetering is.

Naast MP3 ondersteunt het natuurlijk Sony's ATRAC3-codec met 66, 105 en 132 Kbps en ATRAC3plus met 48, 64 en 256 Kbps. ATRAC3plus is de 2004-update voor ATRAC, oorspronkelijk geïntroduceerd met het Minidisc-formaat. Zoals je in het diagram kunt zien, (door de diagonale lijnen) gelooft Sony dat 64Kpbs plus zo goed is als 132kbps ATRAC3. Ondertussen wordt ATRAC3plus met 256 kpbs beoordeeld als 'bijna cd-kwaliteit' - en beter dan de bitsnelheid van 292 kpbs die in oudere Minidisc-decks wordt gebruikt. 256kpbs ATRAC3plus klinkt inderdaad fantastisch, maar als je dit exclusief gebruikt, is de bestandsgrootte zodanig dat het aantal tracks dat je kunt opslaan daalt van 13.000 bij 48kpbs naar 2.500. De keuze, zoals ze zeggen, is aan jou.

De levensduur van de batterij staat nog steeds op een gezonde 30 uur, maar dit is alleen voor wanneer alle nummers zijn gecodeerd met 48 kbps. Als je hogere bitrates gebruikt, zal de processor harder moeten werken, waardoor de levensduur van de batterij afneemt. Het is echter nog steeds een stuk beter dan de 12 uur die de huidige 20Gb iPod biedt.

Ik zal niet in detail treden over de bediening van de speler, aangezien er niet veel is veranderd sinds Riyad de HD1 bedekte. Over het algemeen is de interface echter prima, hoewel niet zo indrukwekkend als de opstelling op de iPod, of zelfs de Creative Zen of iRiver H10. Het is echter niet zo erg, hoewel scrollen door een lange lijst met artiesten of albums vervelend kan worden.

Met zijn metalen behuizing voelt de NW-HD3 goed gebouwd aan, maar zoals bij elke speler zou ik aanraden om zo snel mogelijk een beschermhoes te kopen. Sony heeft er in ieder geval voor gezorgd dat de gleuf eronder waar je de USB-connector bevestigt een interne flap heeft, zodat dat niet het geval is blootgesteld zoals het is met veel spelers zoals de iPod en de iRiver H10, die in plaats daarvan vertrouwen op een stuk dat gemakkelijk te verliezen is plastic.

Sony beweert ook dat de HD3 enige valweerstand heeft dankzij de G-sensor, die kan detecteren dat het apparaat valt en de opnamekop van de schijf af beweegt om deze te beschermen.

Hij past precies in de hand of zak en is met 130 g lichter en kleiner dan de 158 g 20 GB iPod. Het scherm is een mooi scherm met hoge resolutie, is duidelijk af te lezen en vertelt je handig welke codec de track speelt en de bitsnelheid, wat de iPod niet doet.

De meegeleverde koptelefoon is niet zo slecht als de meegeleverde koptelefoon, maar we raden je toch aan om ze te vervangen voor iets beters. Om de geluidskwaliteit te testen, hebben we een set van superb Koss Porta Pros. Nauwgezet vergeleken met de iPod ontdekte ik dat de HD-3 een warm basgeluid had dat ook aangenaam was om gedurende langere tijd naar te luisteren. De iPod heeft echter een iets gedetailleerder, nauwkeuriger geluid. Als geluidskwaliteit voorop staat, is het misschien de moeite waard om naar een winkel te gaan om de twee te vergelijken en te kijken welke je voorkeur heeft.

Ik ontdekte online verschillende rapporten van gebruikers die klaagden over achtergrondgeluid van het apparaat, maar ik kon geen tekenen hiervan ontdekken in mijn recensie-exemplaar. Bovendien hebben sommige gebruikers geklaagd dat het topvolume te laag is, maar dit komt omdat het was beperkt om te voldoen aan de EU-vereisten. Als u dit wilt omzeilen, zou een Google-zoekopdracht u moeten helpen instructies te vinden over hoe u de service kunt gebruiken menu en verhoog het geluidsdrukniveau, hoewel u het risico loopt uw ​​speler te verpesten als u dat niet doet voorzichtig.

Als een oude iPod-gebruiker moet ik toegeven dat ik onder de indruk was van de HD3 als een stuk hardware en de mogelijkheid om MP3-tracks native af te spelen is een enorme zegen voor de functionaliteit. Hoewel SonicStage met elke versie langzaam en geleidelijk verbeteringen aanbrengt, komt het nog lang niet in de buurt van het gebruiksgemak van iTunes. Ook als je geïnteresseerd bent in het online kopen van muziek, betekent kiezen tussen SonicStage en iTunes ook: kiezen tussen Sony's online Connect-winkel en Apple's iTunes-winkel - nogmaals, niet veel van een wedstrijd.

"'Uitspraak"'

Als stuk hardware is de HD-3 een succes, omdat hij kleiner, lichter en over het algemeen slanker is dan een iPod. Echter, net als bij de HD1 ervoor, weerhoudt de SonicStage pc-software hem ervan een serieuze concurrent van de iPod te zijn. Dankzij de toevoeging van native MP3-weergave is de HD3 het overwegen waard, maar alleen voor degenen die bereid zijn om de eigenaardigheden van SonicStage te verdragen. Voor de massa is de iPod echter nog steeds de beste keuze.

Betrouwbare score

Waarom vertrouwen op onze journalistiek?

Trusted Reviews, opgericht in 2004, bestaat om onze lezers grondig, onbevooroordeeld en onafhankelijk advies te geven over wat ze moeten kopen.

Tegenwoordig hebben we wereldwijd 9 miljoen gebruikers per maand en beoordelen we meer dan 1.000 producten per jaar.