Star Wars: Episode III Revenge of the Sith recensie

”‘Platforms:”’ PS2 & Xbox – PS2-versie beoordeeld.

Het is niet verwonderlijk dat een Star Wars-film kan uitverkocht raken, ongeacht de kwaliteit van de film: de meesten van ons wisten het dat The Phantom Menace niet veel politie was vanaf de eerste keer dat we het zagen, maar het heeft ons er nooit van weerhouden om terug te gaan naar rekening. Tegen de tijd dat je dit leest, weten we allemaal of Revenge of the Sith de prequel is waar we allemaal op hebben gewacht, maar of dat zo is of niet, het is een gegarandeerde hit. We houden allemaal zo veel van de originele trilogie, dat George Lucas nog zes sequels van Phantom Menace-kwaliteit zou kunnen uitbrengen en we nog steeds allemaal in de rij zouden staan ​​voor tickets.

Wat nog verrassender is, is dat games die zijn gebaseerd op de prequel-films nog steeds bovenaan de hitlijsten kunnen staan. Niemand had zulke middelmatige of fragmentarische inspanningen kunnen leveren als Jedi Power Battles, Demolition, Obi-Wan of Super Bombad Racing en denken dat een nieuwe game gebaseerd op Revenge of the Sith een klassiek. Echter, te oordelen naar de grafiekpositie van de afgelopen drie weken, is dat precies wat er lijkt te zijn gebeurd.

Sommigen van jullie hebben misschien verstandig gewacht om Revenge of the Sith te kopen, misschien omdat je de derde niet wilt film vooraf verwend door een game die de plot nauw volgt en clips uit de film bevat als tussenfilmpjes. Goed, er is nog hoop voor je, want hoewel Revenge of the Sith op geen enkele manier de slechtste Star Wars-game is, verdient het gewoon geen succes meer.

In het belang van evenwicht en eerlijkheid zou ik moeten melden wat er goed is aan het spel. Nou, grafisch is het best goed voor een PS2-game - Xbox-bezitters zijn misschien een beetje teleurgesteld, maar Anakin en Obi-Wan zijn herkenbaar van hun filmtegenhangers, de animatie is meestal uitstekend en de levels hebben de Star Wars-look en feel neer pat. Als je iemand anders Revenge of the Sith ziet spelen, kan het er zelfs als een heel opwindend spel uitzien. Het is old-school, min of meer een 3D-variant op de oude Double Dragon-vechter met toegevoegde Jedi-vaardigheden en meer spectaculaire lichtzwaardbewegingen, maar het gevecht ziet er geweldig uit - geen twijfel mogelijk.

De audio is ook behoorlijk respectabel. Natuurlijk voegt de John Williams-score meer toe dan zijn aandeel in de sfeer, en de botsing van lichte sabels en het geluid van blastervuur ​​kunnen niet anders dan alle juiste gevoelens terugbrengen. Met het volume omhoog klinkt het allemaal net zo spannend als het eruit ziet.

Het probleem is het enige dat niet zo opwindend is: de gameplay. Zoals eerder vermeld, is Revenge of the Sith voornamelijk gevechtsgestuurd, waarbij elk niveau in wezen een rush is van van punt naar punt tijdens het vechten tegen droids, Jedi, clone-troopers of welke vijand dan ook de specialiteit van de dag. Er zit een bepaald niveau van verfijning in de actie, met vaardigheden en Jedi-krachten die kunnen worden verbeterd door aan het einde verdiende punten van elk niveau, en een breed scala aan combo's die kunnen worden geleerd en ingezet, maar je kunt redelijk goed rondkomen met de oude knop-mashing nadering. Revenge of the Sith mixt af en toe dingen met schakelaars die moeten worden verwisseld en draden die moeten worden doorgesneden – vaak met behulp van krachtkrachten – maar dit is voor het grootste deel domme gameplay. Wat erger is, het is eigenlijk niet zo uitdagend. Ik ben geen genie in vechtgames, maar ik voelde me bijna nooit bedreigd tijdens de standaard vechtgedeelten van het spel, en dat gebrek aan uitdaging is een probleem. Zonder echte opties om te verkennen of te experimenteren, is het het soort spel waar het je nooit veel echte voldoening geeft.

Dit verandert natuurlijk allemaal als het gaat om de grote spelhervattingen, de Jedi-duels. Dit is misschien een gênante bekentenis van mijn eigen zwakke vaardigheden met een lichtsabel, maar ik liep mijn eerste duel in - graaf Dooku - en verwachtte de cakewalk die het spel tot nu toe had geserveerd. In plaats daarvan opende de eerbiedwaardige graaf een blikje whup-ass en ging verder met me te trakteren op een monster. Steeds opnieuw. Ik had soortgelijke problemen met latere baasgevechten. Nogmaals, dit is misschien gewoon mijn eigen nutteloosheid, maar het hele ding riekt naar een spel waarin er iets vreselijks is gebeurd in de playtesting.

De kern van het probleem is het hele gevechtssysteem. Bij geweldige vechtspellen draait alles om snelheid en tactische flexibiliteit. Als ik een aanval lanceer, wil ik tijd om overstag te gaan als het niet lukt, of als ik wordt aangevallen, moet ik een kans hebben om een ​​teller te lanceren voordat ik wordt weggevaagd. De combo's in Revenge of the Sith zien er geweldig uit, maar ze brengen je effectief in een voorgeprogrammeerde patroon, waardoor je kwetsbaar wordt als de zet te lang duurt of als je tegenstander ontwijkt op het punt van initiatie. Na een tijdje werk je dit uit, ontdek dat graaf Dooku het niet leuk vindt als hij herhaaldelijk wordt aangevallen met een of twee bepaalde combo's, en stuur hem terug waar de Sith niet schijnen, maar dit is geen duelleren - het is schaar, papier, steen.

En het wordt allemaal nog verergerd door het veelzeggende gebrek aan variatie. Natuurlijk speel je Anakin in sommige levels en Obi-Wan in andere, maar het enige grote verschil is de kracht die je tot je beschikking hebt. Te veel niveaus zijn niet te onderscheiden van de vorige, en wanneer je in een nieuw gebied komt, is het teleurstellend om te ontdekken dat je ongeveer hetzelfde zult doen als in de vorige. Er is geen gevoel van vaardigheden die zijn geleerd en vervolgens worden toegepast op nieuwe situaties, alleen een verplichting om door te gaan totdat het level is afgelopen. Dat is nooit goed.

Star Wars-obsessieven zullen Revenge of the Sith willen voor de tussenfilmpjes, maar dit is het game-equivalent van het stickerboek of het postermagazine - een leuk souvenir, maar dat is alles. Er is potentieel voor een geweldige game in Jedi-gevechten, zoals we af en toe hebben gezien in de Jedi Knight-games op pc, maar dit is het niet. Met twee Lord of the Rings-games nam EA een vergelijkbare, op gevechten gebaseerde aanpak, maar voegde voldoende strategie toe om dingen interessant maken, en in ieder geval voelden deze spellen doordrenkt met iets van de geest van de films. Met Revenge of the Sith heeft LucasArts zojuist een saai Star Wars-spel met een leeg centrum geproduceerd. Ga zeker de film zien, maar moet je dit onaangename spel echt kopen?

"'Uitspraak"'

Een lege en onbevredigende oefening in Jedi-gevechten, waarbij de vechtchoreografie voorrang lijkt te hebben op speelbaarheid. Geniet desnoods van de tussenfilmpjes, maar dit is niet wat je een echt spel noemt.

Betrouwbare score