Proeven 2: Tweede editie recensie
Uitspraak
”’Platform: pc”’
Kick Start was nooit helemaal zo. Natuurlijk, de klassieke motorproefshow uit de jaren tachtig had zijn aandeel in vervelende valpartijen, maar moesten de tienerrijders - of hun Junior Kick Start-equivalenten - onderhandelen duivelse parkoersen op meer dan dertig meter hoge steigers, met het risico op fatale salto's en maagkarnende botsingen tussen helm en plank die je doen huiveren bij het zien van de herhalingen? 
Uiteraard niet, anders zou de tv-carrière van Dave Lee Travis veel, veel eerder voorbij zijn. Zelfs de machtige Hairy Cornflake zou hebben geworsteld om woorden met een deel van de bottenkrakende chaos die hier gaande is. Noch zouden de zachte tonen van Blue Peter's Peter Purves hebben kunnen verdoezelen wat er gebeurt als een crossmotor in een vervelende hoek omslaat en de band in de lies van de ongelukkige rijder slijpt. Yeesh - het is genoeg om je ogen te laten tranen.
Toch is Kick Start niet de enige retro-knop die door de mooie kleine verhuizer van RedLynx wordt ingedrukt. Herinner je je Wheelie op de Spectrum of Kick Start op de Commodore 64 nog? Nou, dit is eigenlijk een bewerking uit 2008. Op het eerste gezicht is het ongelooflijk eenvoudig. Je rijder start aan de linkerkant van een 2D scrollend speelveld en moet de finish aan de rechterkant halen. In het midden staat een reeks hellingen, platforms, boomstammen, betonnen buizen en diverse obstakels, waarvan sommige in brand kunnen staan. U hoeft zich maar om vier toetsen te bekommeren: gas geven, remmen, naar voren leunen en achterover leunen. Veel fundamenteler dan dat wordt het niet.
De complexiteit komt binnen als je je realiseert dat Trials 2 is gebaseerd op een standaard physics-engine uit 2008. simuleren – zij het met een beetje fantasie – de werking van gewicht, momentum, wrijving, balans enz. Springen is niet alleen een kwestie van snel een helling raken; je moet je rijder in evenwicht houden, zodat je het meeste uit de zendtijd haalt vanaf het opstijgen, en het landingsgebied kunt raken in een hoek die geen tragische flip zal veroorzaken. Om over een stapel boomstammen of een angstaanjagende helling te komen, moet je zorgvuldig jongleren met de magere toetsen en het gaspedaal. Als je het goed doet, kun je in één keer opladen naar boven. Begrijp het verkeerd en het is een geval van gezicht ontmoet hout, herhaaldelijk en nogal pijnlijk.
Wat er in eerste instantie uitziet als een rare 2D-racer, blijkt dus een coole hybride te zijn van platformgame, puzzelgame en vermakelijke physics-simulatie. Van alle games die ik onlangs heb gespeeld, is degene waaraan het me het meest doet denken N+, om de simpele reden dat beide games alles over je een weg banen door een kleine set bedieningselementen en op elkaar inwerkende fysieke krachten om van A naar. te komen B. 
Beide games vereisen een behendig gebruik van de besturing – je moet een gevoel ontwikkelen voor al dat springen, flippen en landen – maar beide games vereisen ook denkkracht. Als je die reeks oplopende hellingen of die verbijsterende reeks neerwaartse kwartpijpen niet kunt halen, dan komt dat waarschijnlijk omdat je de juiste aanpak nog niet hebt gevonden. Soms ben je eeuwen bezig om uit te zoeken wat die aanpak in hemelsnaam zou kunnen zijn, waarbij je fiets en rijder keer op keer crasht, maar als je het eindelijk goed hebt - Eureka!
Trials 2 is zeker verslavend. Aan de ene kant is het bijna onmogelijk om te stoppen met kauwen op een niveau als je eenmaal bent begonnen, hoe vaak je ook faalt. Als je het eenmaal hebt uitgewerkt, kom je in de verleiding om het nog een keer te proberen, mede omdat het spel nauw geïntegreerd is met zijn online leaderboards, wat betekent dat je precies kunt zien hoe ellendig je inspanningen zijn in vergelijking met die van anderen spelers. 
Tijd telt, maar het aantal fouten (bijv. crashes) heeft ook invloed op je score, dus je wilt echt een zo zuiver mogelijke run krijgen. In een spel waar fouten gemakkelijk kunnen worden verdubbeld - hey, wie maakt een grapje? Triple – cijfers, dat valt niet altijd mee. Als je een perfectionist bent, is dit misschien niet de beste game om mee bezig te zijn. Tot ziens, verspilde uren.
Trials 2 zorgt ervoor dat je je tegelijkertijd een sadist en een masochist voelt. Ik zeg sadist, omdat veel plezier zit in het kijken naar je zielige ruiter die wordt verpletterd, gekraakt en gemalen tegen elk oppervlak gaan - en het spel houdt vrolijk zijn fragiele staat en het aantal kapotte bij botten. Ik zeg masochist, omdat Trials 2 een absoluut meedogenloos spel kan zijn. 
Ondanks een verstrooiing van tutorial-sessies in het begin, duurt het niet lang voordat de game mild wordt lastig, en niet lang daarna beginnen de leveldesigners met een aantal zeer wrede trucs inderdaad. Zelfs met een royale verspreiding van checkpoints op elk niveau, zul je gefrustreerd raken. Je zal je tanden knarsen en vloeken. Je begint je toetsenbord dreigende blikken te geven. En dan ga je terug en doe je hetzelfde verdomde stukje opnieuw en opnieuw en opnieuw totdat je het goed hebt, of totdat de aderen in je slapen ontploffen. Kortom, wat het eerst komt.
Er is hulp uit onverwachte hoek: je medespelers. Kijk naar het leaderboard voor de huidige cursus en je ziet een Play-knop naast elke naam. Eén klik erop en je ziet bijna onmiddellijk een herhaling van hun run, compleet met een overlay van de knoppen die worden ingedrukt. Dit is misschien geen kortere weg naar de goddelijke vaardigheden die worden getoond door de lading Trials 2-rijders, maar je bent gegarandeerd een paar hints over hoe je bakstenen muren kunt kraken waarvan je merkt dat je tegen je hoofd stoot tegen.
Nu, op dit punt verwacht je misschien dat ik de veelvoorkomende fout van het low-budget indie-spel excuseer - low-budget, indie-presentatie. Het team van RedLynx heeft echter een commerciële achtergrond en dit is eigenlijk een verrassend gelikt spel. De actie is misschien 2D, maar het spel wordt weergegeven met een echte 3D-engine. Om het op zijn best te zien, bekijk je gewoon de herhalingen en bekijk je je beste bewegingen (en ergste rampen) vanuit verschillende coole camerahoeken.
Terwijl de graphics dicht bij een industrieel thema blijven en de cursussen bestaan uit een vrij beperkte selectie van bouwstenen, is de modellering en animatie van de fiets en berijder zijn uitstekend en de game maakt effectief gebruik van verlichting. De audio-effecten zijn mogelijk een beetje gedempt - we zouden graag nog een paar gruwelijke kiekjes en gepiep horen van pijn wanneer je rijder opnieuw in het stof bijt - maar de OTT-rock-soundtrack past bij de algehele stijl perfect. Het doet misschien niet veel, maar wat Trials 2 doet, doet het goed.
Als dit een volledig geprijsde game was, weet ik niet zeker of ik iedereen die ik ken in de kraag zou vatten om Trials 2 te proberen, maar gezien de downloadprijs van minder dan £ 10 is het een absoluut koopje. Het is het soort spel dat floreert als je je partner het kunt laten spelen, en terwijl dat het ontbreken van een vriend maakt lijst en bijbehorend gefilterd leaderboard teleurstellend, je kunt in ieder geval samenkomen in een team en je. combineren pogingen. Het is geen spel voor mensen die snel gestrest, neerslachtig of ongeduldig zijn, en je kunt het niet helpen om een beetje meer genereuze leercurve, maar als je eenmaal bent gebeten door de Trials 2-bug, zul je het erg moeilijk vinden om het ding te verlaten alleen.
Uitspraak
Trials 2 is een eenvoudige maar afschuwelijk effectieve tijdverspiller en kan waanzinnig frustrerend zijn, maar de boeiende gameplay en slimme online integratie maken het net zo verslavend.
