T-Mobile Sidekick II recensie

Ik heb op de een of andere manier een aantal maanden met de Sidekick II doorgebracht. Ik heb het model dat ik aan het reviewen pas een paar weken gehad, maar een tijdje geleden, en lang voor de lancering in het VK, leende het Amerikaanse bedrijf erachter, Danger, me een apparaat voor een paar maanden. Beide keren dat ik met deze kit heb gespeeld, heb ik niet kunnen beslissen of ik het leuk vind of niet.

Dit is niet iets dat wij recensenten graag toegeven. We horen een mening te hebben. Aan de andere kant denk ik dat onbeslist zijn eigenlijk een mening is, en de realiteit is dat mijn mening meer is complexer dan ‘ik weet het niet’, omdat er elementen zijn die ik erg leuk vind aan de Sidekick II, en elementen die ik niet doen.

Als je er een ziet terwijl je langs een T-Mobile-winkel loopt (het bedrijf heeft exclusief de Sidekick II), dan zal worden getroffen door twee dingen: het lijkt veel meer op een gameconsole dan op een telefoon, en dat is het ook groot.

Qua formaat heb je een ruime zak nodig om dit apparaat op te bergen. Het meet 129 x 66 x 23 mm en weegt 198 g. Het feit dat het eruitziet als een gameconsole, heeft te maken met de verschillende toepassingen waarvoor de Sidekick II is ontworpen, voornamelijk messaging en entertainment. Bellen staat niet bovenaan de lijst. Natuurlijk zijn spraakoproepen technisch mogelijk, maar de Sidekick II voelt als een baksteen om tegen je oor te houden, en omdat er geen Bluetooth is, kun je in plaats daarvan geen draadloze headset gebruiken. Je kunt echter kiezen voor de mono-oordopjes die in de doos worden meegeleverd.

Waarom, denk je, is de oordop mono en niet stereo? De Sidekick II is gericht op een jongere markt, het soort dat van zijn muziek houdt. Maar dat kunnen ze niet hebben met de Sidekick II, die geen faciliteiten voor het afspelen van muziek heeft ingebouwd.

Zelfs als dat zo was, zou je moeite hebben om genoeg muziek in het ding te krijgen om je gelukkig te houden. Er is 16 MB intern geheugen en u kunt dit niet uitbreiden met flash-geheugen, aangezien er, ondanks zijn omvangrijke formaat, geen behuizing is voor een flash-geheugenslot.

Nu klinkt dit allemaal een beetje negatief, maar het maakt wel een aantal redenen duidelijk waarom ik de Sidekick II niet leuk vind. Laten we eens naar de andere kant van de medaille kijken en zien wat er goed aan is.

Ten eerste zijn de hardware en software zeer goed met elkaar verbonden, en de hardware is een schitterend stuk ontwerp.

In de meeste van zijn incarnaties is de Sidekick II ontworpen om te worden gebruikt in groot formaat, tussen twee handen vastgehouden. Het scherm is een niet al te mooie maar bruikbare 60 x 40 mm, 240 x 160 pixel, 65k kleuren TFT, en het is naar buiten gericht. Aan de rechterkant zitten twee grote knoppen en een wiel geflankeerd door bel- en eindknoppen. Het wiel wordt gebruikt om door menu's te bladeren in de verschillende ingebouwde applicaties en doet zijn werk erg goed.

Aan de linkerkant van het scherm bevinden zich nog twee knoppen en een navigatiepad. De boven- en onderranden hebben nog een paar knoppen die langs rubberen strips zitten, inclusief de aan / uit-schakelaar, waarvan er twee hebben toepassingsspecifieke functies en volumeregeling die u aan het stille einde laten trillen en dan eindelijk stil modus.

Overigens gaan inkomende oproepen en waarschuwingen gepaard met enkele van de meest felle flitsende lichten die ik ooit heb gezien die de navigatieknop verlichten. Je zult deze leuk vinden of verafschuwen - geloof me.

Er is een toetsenbord ingebouwd in de Sidekick II. Om erbij te komen duw je zachtjes op de rechter bovenrand van het schermgedeelte. Het scherm draait schrikbarend snel rond op een scharnier in het midden van de bovenste lange rand, eindigend met het display met 180 graden omgedraaid om je er een goed beeld van te geven, en onthullend wat eronder verborgen was - dat toetsenbord.

Door het toegangsmechanisme is het toetsenbord iets verzonken onder de randen van de hardware, maar dat doet niets af aan de bruikbaarheid. De toetsen zelf zijn redelijk goed uit elkaar geplaatst en hoewel ze klein zijn, zijn ze vrij gemakkelijk te raken. Om te bellen door een nummer uit te tikken, moet je een bepaald gebied binnen de qwerty-toetsen gebruiken in plaats van een apart numeriek toetsenblok, wat vervelend is. Het is echter veel waarschijnlijker dat u de ingebouwde software gebruikt om te bellen.

De software is toegankelijk vanuit een hoofdscherm waar je navigeert met de roller aan de rechterkant van de Sidekick II. Er is een webbrowser, AOL instant messenger, e-mailclient, telefoonboek, SMS-tool, MMS-tool, adresboek, agenda, takenlijstbeheer, notulist, camera manager en afbeeldingsviewer, een spel genaamd Rock & Rocket (een Asteroids-kloon), en een downloadgebied waar u nieuwe dingen kunt verkrijgen, zoals beltonen en meer toepassingen.

Wees niet te enthousiast over de camera. Ja, hij heeft een flitser en een zelfportretspiegel, maar hij legt alleen beelden vast met resoluties tot 640 x 480 pixels. Zie het als een tool voor MMS-berichten in plaats van een digitale camera voor dagelijks gebruik.

Wat u zult opvallen in de ingebouwde software, is een reeks PIM-tools die u kunnen doen geloven dat u de Sidekick II PDA-stijl kunt gebruiken. Nou, dat kan, op een bepaalde manier, en dit brengt me bij de functie dat ik echt niet kan beslissen of ik het leuk vind of niet.

De Sidekick II wordt geleverd met een stuk webruimte die u overal kunt openen, op voorwaarde dat u uw inloggegevens onthoudt. U kunt dit gebruiken om uw agenda te beheren, contacten, taken en notities op te slaan, e-mail te bewaren die in de adres dat u krijgt als onderdeel van het Sidekick II-contract, en bekijk de foto's die zijn gemaakt met de Sidekick II ingebouwd camera. Voer informatie in op de website en deze wordt gerepliceerd op uw Sidekick II. Voer het in op de Sidekick II, of maak een foto, en het wordt naar de webruimte gestuurd.

Wat u hier effectief heeft, is overal toegang tot e-mail en PIM-suite die ook dienst doet als een online back-upsysteem. Het is een slim idee en de webinterface is schoon en goed doordacht. Maar - en voor mij is dit een enorme 'maar' - je kunt geen informatie van of naar je pc krijgen zonder een aanzienlijke hoeveelheid jiggery-pokery.

Er zijn geen voorzieningen om een ​​directe link naar uw pc te maken in de productdoos. Als u contactpersonen of agenda-informatie wilt delen met een desktoptoepassing, moet u deze exporteren en vervolgens de importfunctie op de website gebruiken. De info wordt gekopieerd naar uw webruimte en zal te zijner tijd op uw Sidekick II terechtkomen. Prima als je eenmalig een overboeking wilt doen, maar hopeloos als je continu wilt synchroniseren.

Als uw mobiel uw belangrijkste middel is om uw leven te organiseren, dan kan de webgebaseerde back-up een overtuigend idee zijn, en ik kan zien hoe het zeer nuttig zou kunnen zijn. Maar u bindt uzelf aan de Sidekick II, aangezien noch de webruimte, noch de Sidekick II zelf u een manier bieden om er informatie van te exporteren. En als u het soort gebruiker bent dat zowel op uw eigen pc als op een telefoon PIM-type-informatie wil, dan zal dit niet voor u werken.

Tot slot een woord over de prijs. De Sidekick II kost van niets tot £ 49,99, afhankelijk van het tarief dat u kiest. Terwijl ik dit schrijf, biedt T-Mobile drie Web 'n' walk-opties aan voor £ 15, £ 19 en £ 27,50 per maand (of £ 13, £ 16 en £ 23,50 als je hun 'Self Serve'-betalingsschema kiest). Wat je ook kiest, je moet rekening houden met een extra £ 5 per maand voor wat het bedrijf zijn Sidekick II Service Pack noemt. Je zult dit willen, want zonder dit heb je geen toegang tot AOL Instant Messaging, de websiteopslag en back-upservice, e-mailbezorging naar het apparaat of automatische software-upgrades. Houd daar rekening mee bij het vergelijken van de headline-tarieven.

Betrouwbare score