Olympus SP-560UZ Beoordeling

In maart van dit jaar testte ik de 18x zoom, 7,1 megapixel Olympus SP-550UZ. Hoewel ik onder de indruk was van het ontwerp en de enorme lijst met functies, was ik minder onder de indruk van de beeldkwaliteit, vooral gezien het forse prijskaartje van £ 320. Ik denk dat ik niet de enige was in mijn mening, want in oktober lanceerde Olympus deze, de 8,1-megapixel SP-560UZ, een krachtigere en zelfs meer ambitieuze kijk op het compacte superzoomconcept, dat een aantal belangrijke verbeteringen bevat ten opzichte van het eerdere model, en een grote verbetering in de prijs. De SP-560UZ is al beschikbaar voor ongeveer € 240.

High-end superzoomcamera's zijn een soort specialiteit van Olympus, maar de SP-560UZ is niet zonder sterke concurrentie. De meest voor de hand liggende is de superb Canon S5 IS (£ 217), hoewel die alleen een 12x zoomlens heeft. In de categorie 18x zoom neemt hij het op tegen twee zeer indrukwekkende camera's, de

Panasonic FZ-18 (£243) en de Fuji S8000fd (£187).

De SP-560UZ heeft dezelfde carrosserie als de 550, wat ik prima vind omdat het een mooi ontwerp is. Hij meet 116 x 78,5 x 78 mm en weegt 365 g, wat hem kleiner maar zwaarder maakt dan de FZ-18, en groter maar lichter dan de S8000fd, hoewel in beide gevallen met vrij kleine marges. Hoewel fysiek compact, maken de goed gevormde, omhullende handgreep en het getextureerde rubber dat het grootste deel van het lichaam van de camera bedekt, het uiterst comfortabel en veilig om vast te houden. De zwarte craquelé-afwerking die de rest van het lichaam bedekt, ziet er veel beter uit dan het glanzende grijze plastic van de 550, en oogt ingetogener en toch professioneler. Het lichaam is van plastic, maar de ronde vorm maakt het inherent sterk, en de metalen strip die omhoog loopt de naden aan beide zijden van het lichaam, en het opnemen van de riemlussen, zorgt voor extra bescherming. Hoewel de lenscilinder van plastic is en er nogal precair uitziet als hij volledig is uitgeschoven, is de behuizing waarin hij zich terugtrekt wanneer hij niet in gebruik is, gemaakt van metaal, dus hij is goed beschermd. De kaart- en batterijluiken hebben plastic scharnieren, maar ze zijn redelijk stevig en het batterijluik heeft een vergrendeling.

De besturingslay-out is ook precies hetzelfde als de SP-550UZ, dat wil zeggen, zeer goed. De 560 is een zeer complexe camera, maar de externe bedieningselementen zijn redelijk eenvoudig en goed ingedeeld, hoewel de positionering van de D-pad recht tegen de monitorrand maakt menunavigatie een beetje lastig voor iedereen met grote duimen. Ik heb meestal een beetje een vleugel over het Olympus-menusysteem, maar in dit geval werkt het eigenlijk redelijk goed. Zoals ik al zei, is de 560 erg complex, dus het bovenste niveau van het menu wordt opgedeeld in verschillende subcategorieën: beeldkwaliteit, instellingen, cameramenu, scènemodus enz. - heeft een zekere zin. Ik weet echter niet zeker waarom de stille modus op het hoogste niveau van het menu moet staan, en ik ben er vrij zeker van dat een resetoptie op het hoogste niveau een vreselijk idee is.

De belangrijkste opnamestanden worden geselecteerd via de gebruikelijke draaiknop op het bovenpaneel. Opties zijn onder meer volautomatisch, automatisch programma, diafragma en sluitertijdvoorkeuze en volledig handmatige belichting. Het bereik van blootstellingswaarden dat in het specificatieblad op de officiële Olympus-website wordt vermeld, is blijkbaar onnauwkeurig, omdat de snelste beschikbare sluitertijd lijkt 1/1000ste van een seconde te zijn, niet 1/2000ste zoals geadverteerd, en de langzaamste is 15 seconden, niet 4 seconden. Er is ook een "B"-modus, waarbij de sluiter open blijft zolang de knop ingedrukt wordt gehouden, met een opteltimer op het beeldscherm. Naast deze basismodi is er een scènemodusoptie, met 25 speciale programma's, waaronder een handige pre-focusinstelling om snel bewegende objecten direct vast te leggen. De beginnersvriendelijke Guide-modus die op een aantal Olympus-compacts aanwezig is, is ook aanwezig, al zou het een ambitieuze beginner zijn die deze camera koopt.

Als u in de menu's duikt, wordt de ware veelzijdigheid van de SP-560UZ duidelijk. Het meest voor de hand liggende teken dat dit een serieuzere camera is dan de SP-550UZ is de opname van een RAW modus, met de optie voor RAW+JPEG-opnamen, een functie die veel fotografie zal plezieren liefhebbers. Dit is een functie die ook te vinden is op de Panasonic FZ-18, maar niet op de Fuji S8000fd. Het camera-instellingenmenu bestaat uit vijf schermen en bevat handige creatieve opties zoals instelbare witbalans, verzadiging, contrast en scherpte, de optie om ruisonderdrukking uit te schakelen, meerdere scherpstelmodi, waaronder fulltime AF, voorspellende AF en een AF-instelling met verplaatsbaar gebied, en een goed geïmplementeerde handmatige scherpstelling keuze. Flitssynchronisatie kan worden ingesteld op het eerste of tweede gordijn en de ingebouwde pop-upflitser heeft ook een slave modus, waarin het een enkele onmiddellijke flits met laag vermogen afvuurt, handig voor het activeren van externe slave-flitsers eenheden.

De lijst met opties stopt niet bij het opnamemenu. In de afspeelmodus is er ook genoeg om mee te spelen, waaronder kleurfilters, labeloverlays, paginalay-outs, kaders, kalendersjablonen, een leuk morphing-programma voor gezichtsuitdrukkingen en een optie om de achtergrond van een portret te vervagen schoten. Er zijn ook meer gebruikelijke functies, zoals automatische rode-ogen- en belichtingscorrecties, evenals bijsnijden en vergroten/verkleinen.

Het belangrijkste verkoopargument van de SP-560UZ is natuurlijk de enorme beeldgestabiliseerde lens. Het heeft een brandpuntsafstand van 27-486 mm, hetzelfde bereik als de Fuji S8000fd. Dit is een verandering ten opzichte van het bereik van 28-504 mm van de SP-550UZ, omdat ik vermoed dat de 560 een iets grotere 1/2,3-inch CCD heeft, waardoor de schijnbare vergroting verandert. Het is geen enorm verschil, maar het kleine voordeel aan de groothoekkant kan genoeg zijn om landschapsfotografen aan te trekken. Het beeldstabilisatiesysteem met bewegende sensor is erg goed, net als bij de SP-550UZ. Ik was in staat om redelijk scherpe foto's uit de hand te maken met maximale zoom en sluitertijden van slechts 1/20e van een seconde, hoewel ze niet zo scherp waren als vergelijkbare foto's gemaakt met een statief.

De algehele prestaties van de SP-560UZ zijn ook vergelijkbaar met die van de 550. Hij start in iets minder dan drie seconden op en het duurt ongeveer even lang om weer uit te schakelen, wat identiek is aan de S8000fd, maar iets langzamer dan de FZ-18. Scherpstellen gaat snel en betrouwbaar bij goed licht, en het iESP autofocussysteem is erg goed in het kiezen van het juiste onderwerp. Het vertraagt ​​echter aanzienlijk bij weinig licht, hoewel het scherpstelvermogen bij weinig licht erg goed is, waardoor de scherpstelling redelijk betrouwbaar wordt bereikt in een met kaarsen verlichte kamer. De AF-hulplamp heeft een bereik van ongeveer drie meter in het donker.

De opname-tot-opname-tijd in de single-shot-modus is twee seconden, maar in de continu-opnamemodus zijn de prestaties ingewikkelder, omdat dit sterk afhankelijk is van het type geheugenkaart dat wordt gebruikt. Er zijn twee soorten xD Picture-kaarten beschikbaar, Type M en Type H. De Type H-kaarten zijn veel sneller en het installeren ervan heeft een dramatisch effect op de prestaties van de camera. Met behulp van de langzamere Type M-kaart kan het in de standaard continu-modus zeven frames opnemen op 1,2 frames per seconde, maar met de snellere Type H-kaarten kan het 19 frames opnemen met 1,25 frames per tweede. Evenzo maakt het gebruik van Type M-kaarten in de High Speed-modus met alleen 3 MP 23 frames mogelijk met een indrukwekkende 7 fps, terwijl dit met de Type H-kaart een nog indrukwekkendere 49 frames wordt bij 8 fps. Er is een nog snellere High Speed-modus met 15 fps, maar alleen met een resolutie van 1,2 MP. De prestaties van de videomodus voldoen aan de norm met 30 fps bij VGA-resolutie. Interessant is dat de zoomlens kan worden gebruikt tijdens het opnemen van video, maar alleen als de geluidsopname is uitgeschakeld.

Ik was, zoals ik al zei, een beetje teleurgesteld over de beeldkwaliteit van de SP-550UZ, dus ik ben blij te kunnen melden dat er op dit gebied een grote verbetering is opgetreden voor het nieuwe model. De lens lijkt beter bij de nieuwe grotere sensor te passen dan voorheen, en zowel de tonvormige vervorming bij de groothoeklens als de kussenvormige vervorming bij tele worden verminderd. Ook de hoekscherpte is sterk verbeterd en er is minder chromatische aberratie. Het detailniveau is buitengewoon goed en het rechtstreeks vergelijken van identieke opnamen van de S8000fd en FZ-18 laat een duidelijk voordeel zien ten gunste van de Olympus. Het vertoont een lichte neiging om sommige opnamen te overbelichten, waardoor wat details in de hooglichten verloren gaan, maar het dynamisch bereik van de sensor en beeldprocessor is erg goed, met uitstekende schaduwdetails. Ruisbeheersing is erg goed bij lagere ISO-instellingen, hoewel het, zoals de meeste 8MP-camera's met kleine sensoren, verslechtert vrij snel boven 200 ISO, en de maximale 6400 ISO-instelling lijkt op een webcam van lage kwaliteit en is het beste vermeden. De SHQ JPEG-bestanden zijn een beetje overgecomprimeerd met ongeveer 3 MB, maar dit kan worden omzeild door de RAW-modus te gebruiken. Ik ben echt niet jaloers op iemand die moet kiezen tussen de SP-560UZ en zijn belangrijkste rivalen, maar als je voor deze camera kiest, zul je niet teleurgesteld zijn.

"'Uitspraak"'
De Olympus SP-560UZ is een uiterst geslaagde camera en maakt zijn enigszins teleurstellende voorganger meer dan goed. Uitstekend ontwerp en bediening, goede prestaties en een enorme mate van veelzijdigheid maken het een fantastisch stuk gereedschap voor de enthousiaste hobbyist. De beeldkwaliteit is minstens zo goed als die van zijn belangrijkste rivalen, en de opname van de RAW-modus betekent dat je het beste uit je foto's kunt halen. Als je nog niet vastliep bij het kiezen tussen een Fuji S8000fd en een Panasonic FZ-18, is je beslissing nu nog moeilijker.

”Op de volgende pagina's laten we een reeks testopnames zien. Op deze pagina is de afbeelding op volledige grootte met de minimale en maximale ISO-instellingen verkleind om u de volledige afbeelding te laten zien, en een reeks uitsnedes met volledige resolutie zijn genomen van originele afbeeldingen met een reeks ISO-instellingen om het algemene beeld weer te geven kwaliteit."

—-

Dit is het volledige frame bij 50 ISO.

—-

Bij de minimale 50 ISO-instelling is de beeldkwaliteit buitengewoon goed. Die blauwe lijn is een weerspiegeling.

—-

Nog steeds zeer hoge kwaliteit bij 100 ISO.

—-

Bij 200 ISO is er echter zichtbare ruis in de donkere delen van de opname.

—-

Ruis is wat slechter bij 400 ISO, met minder detail en contrast.

—-

Bij 800 ISO wordt de kleurweergave aangetast en neemt de beeldkwaliteit aanzienlijk af.

—-

De meeste fijne details gaan verloren bij 1600 ISO en de kleur wordt ernstig aangetast.

—-

3200 ISO is vrijwel onbruikbaar.

—-

De maximale 6400 ISO-instelling is een vrijwel nutteloze gimmick.

—-

Dit is het volledige frame bij 6400 ISO.

—-

”Op de volgende twee pagina's wordt een reeks algemene testopnamen getoond. In sommige gevallen is de afbeelding op volledige grootte verkleind voor bandbreedtedoeleinden en is er een uitsnede van de originele afbeelding met volledige resolutie onder geplaatst om de algehele beeldkwaliteit weer te geven. Er kan op sommige andere foto's worden geklikt om de originele afbeelding op volledige grootte te bekijken."

—-

Hier is mijn gebruikelijke detailtestopname van het westelijke raam van de kathedraal van Exeter, zodat u deze kunt vergelijken met andere camera's. Zie hieronder voor een volledige res-uitsnede, of klik om de hele foto te zien.

—-

Vergelijk dit met de resultaten van de Fuji S8000fd en Panasonic FZ-18.

—-

Het niveau van tonvormige vervorming bij groothoek is een stuk lager dan bij de SP-550UZ.

—-

Centrumscherpte is uitstekend.

—-

De hoekscherpte is ook veel verbeterd ten opzichte van het eerdere model.

—-

Er is nog steeds wat kussenvormige vervorming aan het telefoto-einde, maar niet zo erg als de 550UZ.

—-

”Op de volgende twee pagina's wordt een reeks algemene testopnamen getoond. In sommige gevallen is de afbeelding op volledige grootte verkleind voor bandbreedtedoeleinden en is er een uitsnede van de originele afbeelding met volledige resolutie onder geplaatst om de algehele beeldkwaliteit weer te geven. Er kan op sommige andere foto's worden geklikt om de originele afbeelding op volledige grootte te bekijken."

—-

Het 27 mm-equivalente groothoekuiteinde van de zoom is breder dan de meeste andere compactcamera's en is geweldig voor panoramische scènes.

—-

De enorme 18x zoomlens is geweldig voor het uitkiezen van details op afstand. Dit is uit de hand geschoten.

—-

De kleurweergave is uitstekend, maar dat is het dan ook bijna altijd.

—-

Veel meer contrast krijg je niet.

—-

Betrouwbare score