Olympus SP-550UZ Beoordeling

Het is een tijdje geleden dat ik iets van Olympus heb beoordeeld, behalve een aantal fantastische digitale SLR's van het E-systeem en een aantal meer enigszins teleurstellende mju- en FE-compacts, dus het is verfrissend om te zien dat het bedrijf terugkeert naar een camerastijl die het praktisch heeft uitgevonden, de semi-professionele compactcamera ultrazoom.

Van ongeveer 2002 tot 2004 had Olympus een hele reeks succesvolle UZ-modellen met 8x en 10x zoomlenzen van hoge kwaliteit, maar dit was in de dagen vóór beeldstabilisatie, dus cameratrilling was natuurlijk een groot nadeel voor al deze modellen. Tegenwoordig lijkt het bedrijf zich te beperken tot slechts één UZ-model per jaar en in januari kondigde het de lancering aan van de 7,1-megapixel, 18x zoom SP-550UZ, de nieuwste in deze lijn.

De SP-550UZ is pas net in de winkels verschenen met een adviesprijs van £ 375, maar is al verkrijgbaar bij sommige online retailers voor slechts £ 299. Er zijn niet veel camera's die rechtstreeks concurreren met de 550UZ, maar misschien wel de 6-megapixel 12x zoom Canon S3 IS voor £ 269, de 7-megapixel 12x zoom Panasonic Lumix DMC-FZ8 voor £ 250 of de 6-megapixel 10x zoom Fuji FinePix S6500fd voor ongeveer £220.

Eén blik op de 550UZ en je ziet dat Olympus heeft besloten de UZ-serie een geheel nieuwe richting in te slaan. De camera vertoont weinig gelijkenis met zijn voorganger de SP-510UZ of een van de voorgaande modellen. In plaats daarvan lijkt het een beetje op een miniatuur DSLR, zij het met een stijl die volledig nieuw is en – althans naar mijn mening – zeer aantrekkelijk.

De camerabehuizing is gemaakt van zeer sterk plastic, afgewerkt in glanzend metallic grijs, maar met metaal details, waaronder een chromen strip die verticaal rond de naad van het lichaam loopt en waarin de riem lussen. Vrijwel de hele voorste helft van de camera is bedekt met een wrijvingsarme, gestructureerde rubberen coating, inclusief een ring rond de lenscilinder. Hetzelfde materiaal is toegepast op een groot duimgreepgebied aan de achterkant van de camera, en in combinatie met de goed ontworpen ergonomische handgreep maakt het de camera extreem veilig en comfortabel om vast te houden. Het beschermt de camera ook tegen stoten en krassen en ziet er tegelijkertijd behoorlijk cool uit.

Het belangrijkste kenmerk van de 550UZ is natuurlijk de enorme 18x groothoekzoomlens, met een brandpuntsafstand van 28-504 mm, een groter bereik dan elke andere digitale camera die momenteel beschikbaar is, en een van de weinige superzoomcamera's met een echte groothoek instelling. Gelukkig is de lens beeldgestabiliseerd met zowel een mechanisch CCD-anti-shake-systeem als automatisch geselecteerde hogere ISO-instellingen bij langere brandpuntsafstanden. Het is mogelijk om de ISO handmatig zo in te stellen dat deze niet toeneemt bij gebruik van lange brandpuntsafstanden, maar toch werkt het beeldstabilisatiesysteem verbazingwekkend goed. Zoals je zult zien aan de voorbeeldfoto's aan het einde van deze review, was ik in staat om acceptabel scherpe foto's uit de hand te maken op de maximale telestand met een sluitertijd van slechts 1/20e van een seconde, meer dan vier stops onder de aanbevolen snelheid voor die brandpuntsafstand, wat een opmerkelijke prestatie is voor elke standaard.

De andere opvallende eigenschap is de maximale gevoeligheid van 5000 ISO, wat voor zover ik weet de hoogste is van alle huidige niet-SLR-camera's (de £ 3.300 Canon EOS-1D Mark III kan 6400 manipuleren). Ik kom later terug op ruisonderdrukking bij hoge ISO.

Naast deze indrukwekkende mogelijkheden heeft de 550UZ ook tal van andere functies. Het heeft een volledige reeks optionele handmatige belichtingsregelingen en ook handmatige scherpstelling, met een vergroot middengedeelte in de monitor of zoekerweergave om hierbij te helpen. Het heeft een diafragmabereik van f/2.8 tot f/8.0, wat niet slecht is voor zo'n grote zoomlens, en een bereik van sluitertijden van 15 seconden tot 1/200ste, plus tot acht minuten op de 'B' instelling. Liefhebbers van fotografie zullen blij zijn te horen dat hij ook in RAW-modus kan fotograferen. Verzadiging, contrast en scherpte zijn handmatig instelbaar.

Ondanks deze semi-professionele referenties is de SP-550UZ ook geschikt voor casual snappers en degenen die willen leren over fotografie, de eerste met 23 gebruiksvriendelijke scènemodi en de laatste met een bijzonder nette 'Guide' modus. Deze instelling geeft je een menu met dingen die je misschien wilt doen, zoals fotograferen met tegenlicht, 's nachts fotograferen, de achtergrond onscherp maken, enz., vertelt u hoe u dit moet doen en stelt vervolgens de camera in zodat u de opname kunt maken, inclusief het aanpassen van de belichtingscompensatie, zoominstelling, flitsmodus, enz. Het is bijna net zo gemakkelijk te gebruiken als een programmascènemodus, maar legt ook uit wat het doet en waarom.

Er zijn ook enkele interessante functies in de afspeelmodus, waaronder rode-ogenverwijdering na opname, enkele kaders en tekstbegroeten die aan afbeeldingen kunnen worden toegevoegd, en zelfs kalendersjablonen. Opnamen kunnen ook worden gedraaid, bijgesneden en vergroot of verkleind.

Qua algemene prestaties voldoet de 550UZ redelijk goed. Het start in een fractie van meer dan drie seconden op, wat niet slecht is gezien de grootte van die zoomlens, en het duurt bijna net zo lang om weer uit te schakelen. Het AF-systeem is een beetje aan de trage kant en het duurt meer dan een seconde om te vergrendelen, zelfs bij goed licht, maar gelukkig wordt het niet veel langzamer bij lange zoominstellingen. Bij heel weinig licht is hij iets langzamer, maar dankzij een goede krachtige AF-hulplamp stelt hij in het donker op een afstand van enkele meters scherp.

Shot-to-shot tijden zijn redelijk, hoewel ik een stuk beter heb gezien. In de hoogste kwaliteitsinstelling (SHQ) met bestandsgroottes van ongeveer 3,6 MB kan het drie frames opnemen in 4,5 seconden, maar moet dan pauzeren om naar de geheugenkaart te schrijven. In de HQ-modus van iets mindere kwaliteit, die bestanden van ongeveer 1,1 MB produceert, kan hij elke 1,5 seconde een frame opnemen totdat de kaart vol is. De videomodus is ook competent, fotograferen met 640 × 480 en 30 fps met mono-audio. De zoomlens kan worden gebruikt bij het opnemen van video, maar alleen als de stille modus (geen opgenomen soundtrack) is geselecteerd.

Aangezien de 550UZ op vier AA-batterijen werkt, hangt de duur ervan natuurlijk af van het type en merk dat wordt gebruikt, maar ik nam er ruim 200 opnamen op de set standaard Panasonic-alkalinecellen die bij de camera waren geleverd en de batterijniveau-indicator was nog steeds aan het lezen vol. Gezien de hoeveelheid glas die de focus- en zoommotoren moeten bewegen, is dat een behoorlijk respectabele prestatie.

Eindelijk komen we bij de beeldkwaliteit, en hier moet ik toegeven dat ik enigszins teleurgesteld ben, hoewel ik gezien de indrukwekkende specificaties van de camera misschien te veel verwachtte. Om de een of andere reden heeft Olympus besloten om de 550UZ een kleine 1/2,5 inch sensor te geven, en ik kan niet anders dan denken dat dit een gemiste kans was. Een grotere 1/1,8-inch sensor had hem misschien een betere kleurdiepte en dynamisch bereik gegeven, en waarschijnlijk ook een betere ruiscontrole. Zoals het er nu uitziet, is de kwaliteit bij 50 en 100 ISO erg goed, met uitstekende scherpte en detail, maar bij 400 en meer zijn kleurspikkels en beeldruis duidelijk zichtbaar in alle opnames. 3200 en 5000 ISO zijn alleen beschikbaar in de HQ-kwaliteitsmodus, die automatisch wordt geselecteerd wanneer deze ISO-instellingen worden gekozen, maar de ruis reductiesysteem is erg hardhandig, en opnamen met deze snelheden missen fijne details, hoewel ze minder kleurruis hebben dan ISO 1600 schoten.

Het belichtingssysteem, zoals gewoonlijk het geval is bij Olympus-camera's, presteert buitengewoon goed, en opnamen met een hoog contrast verliezen zelden zowel lichte als schaduwdetails, hoewel het soms dichtbij komt.

Het objectief presteert redelijk goed, met een goede hoekscherpte bij alle brandpuntsafstanden, maar op de breedste stand produceert het wel een zeer opvallende tonvormige scherpte vervorming, terwijl de langste tele-instelling het tegenovergestelde probleem heeft, kussenvormige vervorming waardoor de horizon omhoog buigt aan de randen van de kader. Er was ook zichtbare chromatische aberratie aan beide uiteinden van het zoombereik, evenals de gevreesde paarse randen rond hoogcontrast hoge lichten.

"'Uitspraak"'
Het enorme zoombereik en de indrukwekkende beeldstabilisatie maken de SP-550UZ tot een camera met unieke mogelijkheden, en bij lage ISO instellingen is de beeldkwaliteit erg goed. Handling, bouwkwaliteit, stijl en prestaties bij weinig licht zijn ook hoogtepunten. Het scala aan handmatige opties en de RAW-modus zullen ervaren gebruikers aanspreken, terwijl de beginnersvriendelijke Guide-modus een zegen is voor degenen die graag willen leren. Hoewel langzame scherpstelling en opname-tot-opname-tijden, hoge ISO-beeldruis en lensvervorming aan beide uiteinden van het zoombereik ernstige handicaps zijn.

”Op de volgende pagina's wordt een reeks testopnames getoond. Hier is de afbeelding op volledige grootte bij de minimale ISO-instelling verkleind voor bandbreedtedoeleinden om u de volledige afbeelding te laten zien, en een reeks uitsnedes gemaakt van originele afbeeldingen met volledige resolutie met een reeks ISO-instellingen zijn eronder geplaatst zodat u een beoordeling krijgt van de algehele kwaliteit."

—-

—-

Bij minimaal 50 ISO is het beeld scherp en helder.

—-

Nog steeds goed bij 100 ISO

—-

Nog een stop omhoog naar 200 ISO, en er is al een spoor van beeldruis zichtbaar als spikkels van rood en groen in het blauwe gebied.

—-

Bij 400 ISO is het beeld nu behoorlijk luidruchtig, genoeg om zelfs op een kleine afdruk te verschijnen.

—-

Bij 800 ISO wordt het beeld nu flink aangetast door ruis.

—-

Bij 1600 ISO is het beeld zo slecht dat het nu totaal onbruikbaar is.

—-

Voor 3200 ISO kiest de camera automatisch een lagere kwaliteitsinstelling, wat lijkt te helpen de ruis te verminderen, maar het kwaliteitsverlies is drastisch.

—-

De zeer hoge maximale ISO-instelling van 5000 is echt onbruikbaar, behalve onder extreme omstandigheden.

—-

”Op de volgende pagina's wordt een reeks testopnames getoond. Hier is de afbeelding op volledige grootte verkleind voor bandbreedtedoeleinden en een uitsnede van het origineel afbeelding met volledige resolutie is eronder geplaatst zodat u een indruk krijgt van de algehele kwaliteit.

Volledige versies van enkele van de volgende afbeeldingen kunnen in een nieuw venster worden gedownload door op de voorbeeldopnamen te klikken zoals aangegeven. Houd er echter rekening mee dat de gemiddelde bestandsgrootte ongeveer 3 MB is, dus degenen met een zeer trage verbinding zullen enige vertraging ervaren.

—-

De SP-550UZ heeft een groothoek die gelijk is aan 28 mm, wat geweldig is voor panoramische opnamen, maar de horizon is ernstig vervormd door tonvormige vervorming.

—-

Deze uitsnede van 100 procent linksonder op de vorige afbeelding vertoont enige chromatische aberratie, de rode en groene randen die zichtbaar zijn rond het witte zeildoek.

—-

Dit is het kleine verre bootje rechtsboven in het groothoekbeeld, opgenomen vanuit dezelfde positie met de maximale zoominstelling, equivalent aan 504 mm. Verbazingwekkend genoeg werd deze opname uit de hand genomen op 1/20e van een seconde.

—-

Dit is een uitsnede van 100 procent van de vorige afbeelding, zodat u kunt zien hoe scherp deze werkelijk is.

—-

Dezelfde opname, maar deze keer gemaakt met een statief en een sluitertijd van 1/100ste van een seconde. Het is een beetje scherper, maar niet veel.

"Deze pagina bestaat uit afbeeldingen waarvan het formaat is gewijzigd, zodat u de algehele belichting kunt beoordelen."

—-

De kleine sensor geeft niet veel dynamisch bereik, maar het belichtingssysteem maakt er het beste van.

—-

De kleurweergave is goed, hoewel de bewolkte dag er een beetje vervaagd uitziet.

—-

De grote zoomlens helpt echt om de achtergrond onscherp te maken.

Betrouwbare score