OutRun 2006: Coast 2 Coast Review

”’Platformen: PSP, PS2, Xbox, PC – PSP-versie beoordeeld”’

In de tijd van mijn, weliswaar verkeerd besteedde jeugd, ging er niets boven het klimmen aan boord van de volledig hydraulische OutRun-machine in de amusementshal Oxford Street in het Londense West End. Iedereen die zich de arcade in kwestie herinnert, weet dat OutRun de publiekstrekker was - bijna bij de ingang gepositioneerd op de stoep was OutRun het spel dat voorbijgangers deed stoppen in hun sporen en in hun zakken naar ponden begon te zoeken munten.

Ik vond het geweldig om OutRun te spelen – niet alleen omdat het een geweldig spel was, maar ook omdat ik er heel goed in was, en zo snel toen die voorbijgangers zich realiseerden dat ik het spel ging afmaken, groeide de menigte rond de machine. Hoe kon ik niet genieten van de knikken van erkenning van andere spelers, de verzoeken om hints en tips van rookies en de algemene bewondering van omstanders die niet eens videogames speelden, maar de prestatie konden waarderen.

Ik moet er niet aan denken hoeveel geld mijn vriend Jon en ik in OutRun-machines hebben gestopt, waarschijnlijk genoeg om er uiteindelijk een te kopen, maar het leek op dat moment zeker de moeite waard. OutRun kunnen finishen via alle mogelijke routes leek toen erg belangrijk. Ik denk dat de kans om een ​​Ferrari Testarossa Spyder te besturen (ook al heeft Ferrari er zelf geen gemaakt) op hoge snelheid cross country een onmiskenbare aantrekkingskracht had.

Helaas is het grappige van nostalgie dat het wordt geleverd met een zeer roze getinte bril. Maar al te vaak die films, tv-shows en zelfs videogames die we ons zo liefdevol herinneren uit onze jeugd zijn niet bestand tegen de tand des tijds, waardoor we ons afvragen waarom we dachten dat ze in het begin zo geweldig waren plaats. Maar af en toe zul je merken dat wanneer je het verleden opnieuw bezoekt, het niet alleen zo goed is als je je herinnert, maar het is eigenlijk beter. Gelukkig is OutRun een van die zeldzame gevallen, en dat is maar goed ook, want Sega is niet veel veranderd ten opzichte van de oorspronkelijke formule met OutRun 2006: Coast 2 Coast.

Toen ik OutRun 2006 op mijn PSP opstartte, ging ik meteen terug in de tijd naar de speeldagen van mijn arcade-machine - druk op de startknop, selecteer Magical Sound Shower op de radio (ik heb nooit naar iets anders geluisterd), wacht op die klassieke Sega "Get Ready" en druk op het gas! Ok, dus je kunt het toerental niet helemaal in de bovenste groene limiet houden voordat je het gaspedaal vastspijkert zoals je zou kunnen met de arcade-machine, maar dat terzijde, het is helemaal déjà vu. Wacht dan gewoon tot de eerste keer dat je het woord "Checkpoint" hoort terwijl je naar de volgende fase gaat - het is genoeg om de haren in je nek te laten opstaan, als je een OutRun-speler was.

Het mooie van het OutRun-arcadespel was de eenvoud, en hoewel deze bijgewerkte versie veel meer diepgang heeft, voelt het net zo eenvoudig en gemakkelijk toegankelijk als het origineel. Zoals de meeste racegames, is er een carrièremodus voor één speler waarin je doelen moet bereiken om vooruitgang, maar je kunt dat gelukkig negeren en gewoon de klassieke "OutRun-modus" spelen om een ​​oplossing te krijgen van nostalgie.

In tegenstelling tot het originele spel ben je niet beperkt tot een enkele Ferrari - deze keer heb je een hele reeks steigerende pony's tot je beschikking. Natuurlijk is de originele Testarossa er, maar elke Ferrari-fan zal je vertellen dat dit niet een van de beste voertuigen was om uit Modena te rollen. Maar maak je geen zorgen, er worden enkele absolute klassiekers aangeboden, waaronder een paar van mijn eigen favorieten – de Daytona Spyder en de 288 GTO. Als je iets duurder wilt rijden, kun je altijd gaan voor het huidige neusje van de zalm, de Enzo; maar als je echt de boot naar buiten wilt duwen, waarom kruip je dan niet achter het stuur van een 250 GTO - een van deze werd een paar jaar geleden voor meer dan £ 6 miljoen verkocht!

Als je de carrièremodus voor één speler speelt, heb je om te beginnen maar een paar auto's tot je beschikking, als je de andere wilt, moet je ze verdienen. Dit is een vrij standaardprocedure voor racegames, maar Sega heeft er zijn eigen draai aan gegeven. De meeste games verwachten dat je ofwel uitdagingen overwint of races wint om punten te verdienen die vervolgens kunnen worden gebruikt om nieuwe auto's te kopen, maar met OutRun kun je nieuwe auto's en functies kopen met "OutRun Miles". Het mooie van OutRun Miles is dat je geen race hoeft te winnen of een uitdaging hoeft te overwinnen om ze te krijgen. De race verloren? Maak je geen zorgen, je krijgt nog steeds je miles. Halverwege de race stoppen? U krijgt nog steeds de mijlen die u tot nu toe hebt afgelegd. Er is niets van de frustratie die gepaard gaat met de meeste racegames, omdat je weet dat elke een enkele mijl die je aflegt, wat het algehele resultaat ook is, gaat naar je volgende stukje Italiaans exotisch.

Bediening kan in het begin wat lastig zijn, maar als je eenmaal de belachelijke power slides onder de knie hebt, zul je geen moeite hebben om over de baan te komen met je voet op de grond. Hoewel de analoge stick op de PSP wat gevoeligheid mist, heeft Sega, of om precies te zijn Sumo (de ontwikkelaar) je de mogelijkheid gegeven om de gevoeligheid in het optiemenu aan te passen. Helaas zal geen enkele aanpassing de analoge stick op mijn PSP helpen, die net afbrak tijdens het spelen van OutRun - niet echt wat ik zou verwachten van zo'n dure handheld-console. Een snelle blik op internet leerde dat dit een veelvoorkomend probleem is, dus ik zal een nieuwe analoge stick kopen en een operatie uitvoeren op mijn PSP zodra ik de kans krijg.

In de modus voor één speler worden je gemiddelde rij-uitdagingen erin gegooid, maar het zijn de uitdagingen voor vriendinnetjes die veel leuker zijn. Hier geeft je vriendin je instructies terwijl je aan het rijden bent, dingen als "de auto's raken", "auto's inhalen", "de meteoren vermijden" en zelfs "dribbelen met de strandbal" - ik maak geen grapje. De hele tijd dat je de instructies van je lieve metgezel opvolgt, moet je ook onthouden dat de klok tikt en dat je het volgende controlepunt moet maken voordat de tijd om is.

Maar als het spel voor één speler goed is, is het spel voor meerdere spelers gewoon briljant. Er is iets heel cools aan op kantoor zitten en OutRun spelen op mijn PSP tegen vijf andere spelers online. Verbazingwekkend genoeg is de gameplay ook zijdezacht, met weinig of geen vertraging – niet slecht aangezien zowel de wifi-installatie als ADSL in het TrustedReviews-kantoor niet de meest betrouwbare ter wereld zijn. In tegenstelling tot het spelen van Project Gotham op Xbox Live, is het spelen van OutRun online van begin tot eind leuk. Omdat de gameplay en dynamiek zo eenvoudig zijn, is het gemakkelijk om weer in de race te komen als je crasht. Ik heb zelfs mijn allereerste race gewonnen, ondanks dat ik voor het grootste deel op de laatste plaats stond.

Grafisch ziet OutRun er fantastisch uit en ik kan me niet voorstellen dat Sega het beter had kunnen doen. OK, dus er zijn hier en daar een paar rafels te zien, maar dat benadrukt alleen de beperkingen van de hardware, niet van de game. Het gevoel van snelheid is overtuigend en de heldere en gedetailleerde landschappen lopen lichtjaren voor op de originele arcade-machine. Evenzo is het geluid van topklasse, met alle originele deuntjes van zowel OutRun als OutRun 2 – niet dat ik naar iets anders luister dan naar Magical Sound Shower natuurlijk.

Uiteindelijk is OutRun 2006 alles wat ik had gehoopt dat het zou zijn en meer: ​​het heeft alle directe toegankelijkheid van het originele arcadespel, met genoeg extra's om het interessant te houden. Als dit spel een tekortkoming heeft, is het dat spelers die het originele OutRun-fenomeen niet hebben ervaren, het misschien niet meteen aantrekkelijk vinden. Ze kunnen zelfs deze recensie lezen en zich afvragen waarom ik er enthousiast over ben, terwijl Ridge Racers in vergelijking een veel gedetailleerder en complexer spel is. Maar als ze wat tijd doorbrengen met OutRun, realiseren ze zich misschien dat niet alles uit de jaren 80 het beste kan worden vergeten.

"'Uitspraak"'

Het probleem met de meeste PSP-games is dat ze te slim proberen te zijn, te "next-gen". OutRun 2006 is misschien niet de mooiste game op de PSP, of de meest uitdagende, maar het is erg leuk om te spelen. De laatste tijd speel ik veel meer op mijn Nintendo DS dan op mijn PSP, omdat de spellen eenvoudig op te pikken zijn en leuk zijn om te spelen. Sega heeft echter bewezen dat "Fun"-games net zo goed kunnen werken op de PSP - het heeft het bewezen met OutRun, net als met Virtua Tennis afgelopen jaar.

OK, dus een game als OutRun biedt niet het soort uitdagende levensduur als GTA, maar het heeft wel die "oppakken en spelen" aantrekkingskracht, vooral met het multiplayer-aspect. OutRun was een klassieker in 1986 toen de meesterlijke Yu Suzuki het creëerde, nu, 20 jaar later, is het weer een klassieker.

Betrouwbare score