RV770: AMD ATI Radeon HD 4870 Review

De afgelopen weken waren wat chaotisch in de technologische industrie. Niet alleen waren nVidia en AMD allebei van plan om binnen enkele weken na elkaar twee nieuwe grafische kaarten te lanceren, wat al erg genoeg is, maar we hadden ook de eigenaardige legitieme gelekte lancering van de HD4850, die prestatiefiguren en kaartopnamen mogelijk maakte, maar geen architecturale verklaringen, en dan, uit de blauw, kondigde nVidia ook de 9800GTX+ aan, een verkleinde, hoger geklokte versie van de bestaande 9800 GTX. Dit alles laat muggins hier een beetje scheel en een pijnlijk hoofd voelen.

De beste oplossing, werd door ondergetekende geacht, was om al het gejammer en geknars te negeren en gewoon door te gaan met het doorbladeren van recensies. Als eerste was er de enorme, dure en ongelooflijk snelle high-end kaart van nVidia, de GTX280, die is gebaseerd op de GT200-chip. Nu is het de beurt aan ATI met zijn RV770-chip die op de markt zal komen als de HD4870- en HD 4850-kaarten.

Beide zullen 800 streamprocessors, 40 texture-eenheden en 16 ROP's bevatten, waarover we binnenkort meer zullen vertellen. Wat de twee kaarten in wezen onderscheidt, zijn kloksnelheden, geheugenconfiguraties en prijs (uiteraard). HD 4870 wordt geklokt op 750 MHz, gebruikt 900 MHz (3600 MHZ effectief) GDDR5-geheugen en kost ongeveer £ 230. Ondertussen draait HD 4850 op 625 MHz, gebruikt het 993 MHz (1986 MHz effectief) GDDR3-geheugen en kost het £ 130.

Deze prijzen staan ​​in schril contrast met de twee kaarten op basis van GT200 die nVidia net heeft gelanceerd; GTX 280 wordt verkocht voor meer dan £ 400 en de GTX260 kost ongeveer £ 260. Dus nogmaals, het lijkt erop dat ATI tekortschiet als het gaat om prestaties en in plaats daarvan nVidia probeert te ondermijnen. Nou, dat is een manier om ernaar te kijken, maar ATI ziet de dingen een beetje anders.

De traditionele manier waarop grafische kaarten zijn ontwikkeld, is om naar de top te streven met grote dure chips die prestatieprijzen winnen. De minder presterende mainstream-chips worden dan een paar weken of maanden later uitgerold. Met RV770 zegt ATI echter dat het opzettelijk een kleinere, minder krachtige chip heeft ontwikkeld dan de GT200, omdat het streeft naar de meer lucratieve performance/mainstream-markt – het soort mensen dat bereid is £ 100 tot £ 200 uit te geven – in plaats van de ultra-high-end mensen die bereid zijn te betalen €400+ uit.

Of dat waar is of dat het allemaal maar marketingspin is, laat ik aan jou over om te beslissen, maar het is in zekere zin zeker logisch. Toegegeven, de marges in deze sector van de markt zijn niet zo hoog als de ultra high-end, maar het volume is orden van grootte groter. In de tussentijd kan ATI werken aan zijn aanstaande HD4870 X2 (of hoe het ook zal heten) die twee RV770-chips op één zal combineren board en maak gebruik van ATI's steeds indrukwekkendere Crossfire-prestaties om een ​​enkel board te creëren dat zal concurreren op de hoogwaardig.

De andere reden waarom ik geneigd ben te geloven dat ATI niet alleen draait, is omdat RV770 eruitziet als een serieus concurrerende oplossing. In feite had ATI gemakkelijk weg kunnen komen door aanzienlijk meer te vragen voor deze kaart. Dat en het is logisch om af te stappen van grote monolithische GPU's en te werken aan multi-GPU-oplossingen, omdat deze aanzienlijk schaalbaarder zijn. Als ATI zijn multi-GPU-oplossingen kan beheersen tot het punt waarop ze naadloos werken (d.w.z. gameontwikkelaars en stuurprogramma's teams hun software niet hoeven te optimaliseren) zal het goedkopere, krachtigere kaarten kunnen produceren dan ooit voordat.

Net zoals nVidia deed met GT200, heeft ATI de basis van zijn vorige generatie architectuur genomen en een beetje meer toegevoegd hier, daar een beetje weggenomen, en over het algemeen de hele boel geoptimaliseerd om beter te passen bij de moderne, echte wereld, prestaties behoeften. En, net als bij GT200, moet je voor het uitleggen van de verschillen vrij diep ingaan op hoe de hele chip werkt. Laten we dus onderaan beginnen en ons omhoog werken.

Het kernwerk van de RV770 wordt uitgevoerd door zijn Stream Processing Units (SPU). Deze zijn grotendeels vergelijkbaar met de streamprocessors die worden gebruikt in de nieuwste architectuur van nVidia - ze bevatten elk drie elementaire rekenkundige logische eenheden die eenvoudige wiskundige berekeningen met drijvende komma kunnen uitvoeren, zoals optellen en vermenigvuldigen. Zelfs hier zijn er verschillen in hoe de twee fabrikanten deze berekeningen precies uitvoeren, maar ze zijn vergelijkbaar genoeg om te vergelijken. Naarmate we verder uitzoomen, beginnen de twee architecturen echt uit elkaar te lopen.

De volgende stap voor de RV770 is wat ik de Multi Stream Processing Unit (MSPU) noem. Dit bevat vier van de basis-SPU's, samen met een vijfde, Special Function Unit (SFU) die dit kan: alles wat de andere SPU's kunnen doen plus transcendentale berekeningen uitvoeren zoals logaritmen en trigonometrie.

Hoewel de MSPU een aantal verwerkingseenheden bevat, is het in veel opzichten slechts het equivalent van een enkele streamprocessor uit de architectuur van nVidia. Dit komt omdat, hoewel een MSPU tot vijf berekeningen per cyclus kan uitvoeren, al die berekeningen op dezelfde thread moeten staan. Dus tenzij de thread efficiënt kan worden afgebroken, is de hele MSPU misschien maar zo snel als een van de SP's van nVidia. Omgekeerd, dit is waarom nVidia voert zijn shaders op een veel hogere snelheid uit dan ATI - om situaties tegen te gaan waarin de vele processors van ATI berekeningen kunnen uitvoeren sneller.

(centrum)"ATI's SIMD-kern"(/centrum)
Als we nog een stap uitzoomen, zien we een Single Instruction Multiple Data (SIMD)-kern die van buitenaf lijkt op nVidia's Streaming Multiprocessor (SM). Beide bevatten een cluster van verwerkingseenheden, een thread-sequencer en enkele datastores. Er zijn echter een aantal plaatsen waar de twee verschillen.

(centrum)"nVidias Streaming Multiprocessor (SM)"(/centrum)
Om te beginnen omvat ATI (vier) textuurverwerkingseenheden binnen de SIMD, terwijl nVidia de textuur verder op de ladder uitvoert. Elke textuureenheid kan één adresopzoeking en één filterbewerking per klokcyclus uitvoeren. Hoewel dit in wezen hetzelfde is als RV670 (inderdaad de hele chip is tot nu toe grotendeels identiek), zijn er een paar verborgen verbeteringen aangebracht. ATI beweert dat de prestaties per mm^2 met 70 procent zijn gestegen door een aantal onnoemelijke aanpassingen. Er is ook extra L1-textuurcachegeheugen toegewezen aan elke SIMD, wat zorgt voor een aanzienlijke toename van de bandbreedte van de textuurcache.

Wat kunnen we zeggen over Counter-Strike: Source dat nog niet eerder is gezegd? Het is gewoon "de" benchmark voor online shooters in teamverband en vier jaar na de release is het nog steeds een van de meest populaire games in zijn genre. In compleet contrast met Enemy Territory: Quake Wars, richt het zich op kleine omgevingen en ongelooflijk intensieve kleinschalige gevechten met one-shot kills aan de orde van de dag. Als je alle elementen van je first person shooter-vaardigheden in één keer wilt testen, is dit de game om het te doen.

We testen met behulp van de 32-bits versie van het spel met behulp van een aangepaste tijddemo die is gemaakt tijdens een spel tegen bots op de cs_militia-kaart. Dit heeft een grote hoeveelheid bladerdek, dus anti-aliasing van transparantie heeft een aanzienlijke invloed op de beeldkwaliteit en prestaties, en is over het algemeen een van de grafisch meest intensieve kaarten die beschikbaar zijn. We vinden dat een framerate van ten minste 60 fps vereist is voor serieus gamen, aangezien deze game enorm afhankelijk is van snelle, nauwkeurige reacties die eenvoudigweg niet kunnen worden aangetast door wegvallende frames.

Alle in-game instellingen zijn maximaal ingesteld en we testen met 0xAA 0xAF, 2xAA 4xAF en 4xAA 8xAA. Transparantie-anti-aliasing wordt ook handmatig ingeschakeld via de driver, hoewel dit uiteraard alleen is ingeschakeld wanneer normale AA in de game wordt gebruikt.

Counter-Strike: Source is altijd een sterk gebied geweest voor ATI's recente kaarten, dus het is geen verrassing dat de HD 4870 het hier goed doet. Het is echter nog steeds een behoorlijke opgave om elke andere kaart over de hele linie te verslaan.

Call of Duty 4 moet een van onze favoriete games van vorig jaar zijn. Het bracht het merk Call of Duty up-to-date en bewees dat first person shooters niet de beste graphics of de langste speeltijd nodig hadden. Het was slechts acht uur pure adrenalinestoot die je constant op scherp hield.

We testen met behulp van de 32-bits versie van de game die is gepatcht naar versie 1.4. FRAPS wordt gebruikt om framerates op te nemen terwijl we handmatig door een kort gedeelte van het tweede niveau van de game lopen. We vinden een framerate van 30 fps ruim voldoende, want hoewel de sfeer intens is, is de gameplay dat minder – het hangt niet af van snelle reacties en snelle bewegingen.

Alle in-game instellingen staan ​​op hun maximum en we testen met 0xAA en 4xAF. Transparantie-anti-aliasing wordt ook handmatig ingeschakeld via de driver, hoewel dit uiteraard alleen is ingeschakeld wanneer normale AA in de game wordt gebruikt.

Meer succes voor de HD 4870 hier. Het wordt opnieuw verslagen door de GTX 280, maar dat is de enige kaart die het achterlaat en, nogmaals, het verslaat cruciaal de 9800GTX.

Vijand gebied: Quake Wars onderscheidt zich van al onze andere tests door het feit dat het de open source OpenGL API gebruikt in plaats van Microsoft's DirectX. Het is een teamgebaseerde first person shooter die zich afspeelt in een dystopisch toekomstig oorlogsscenario. Als speler kun je kiezen uit een enorm scala aan personagetypes en speelstijlen, en er is ook een hele reeks voertuigen om uit te kiezen. Gevechten kunnen zich uitstrekken over grote open ruimten en er zijn een groot aantal deelnemers bij betrokken. Al met al is het een multiplayer-hemel.

We testen met de 32-bits versie van het spel, die is gepatcht naar versie 1.4. We gebruiken een aangepaste tijddemo van het Valley-niveau, waarvan we denken dat deze grafisch ongeveer net zo intensief is als de game wordt. We zijn van mening dat een framerate van ten minste 50 fps vereist is voor deze game, omdat de intense multiplayer-actie en snelle muisbewegingen dit vereisen.

Alle in-game instellingen zijn maximaal ingesteld en we testen met 0xAA 0xAF, 2xAA 4xAF en 4xAA 8xAA. Transparantie-anti-aliasing wordt ook handmatig ingeschakeld via de driver, hoewel dit uiteraard alleen is ingeschakeld wanneer normale AA in de game wordt gebruikt.

We wisten dat het niet eeuwig kon duren. ATI's traditionele zwakte in OpenGL-titels komt naar voren omdat beide topkaarten van nVidia de HD 4870 verslaan. Dat gezegd hebbende, verslaat de HD 4870 de 9800 GTX over de hele linie cruciaal.

Racecoureur: GRID is de nieuwste game in ons testarsenaal en het is momenteel ook een van onze favorieten. De combinatie van spanning en sensatie in arcade-stijl met een gezonde dosis realisme en extra's zoals Flashback, maakt het een geweldig ophaal- en rijspel. Het is ook visueel verbluffend met prachtig weergegeven instellingen, interactieve menigten, vernietigbare omgevingen en verbluffende verlichting. Dat alles en het is ook niet de meest veeleisende game op hardware.

We testen met de 32-bits versie van de game, die niet is gepatcht en draait in DirectX10-modus. FRAPS wordt gebruikt om framesnelheden vast te leggen terwijl we handmatig een circuit van het Okutama Grand Circuit voltooien, in een Pro Tuned-race op normale moeilijkheidsgraad. We vinden dat een framerate van ten minste 40 fps vereist is om deze game naar tevredenheid te spelen, omdat aanzienlijke haperingen je timing en precisie kunnen verpesten. We zouden ook 4xAA als een minimum beschouwen, omdat de baan, de barrières en de carrosserieën aanzienlijk lijden onder aliasing en een constante afleiding zijn.

Alle in-game instellingen zijn maximaal ingesteld en we testen met 0xAA, 4xAA en 8xAA. Transparantie-anti-aliasing wordt ook handmatig ingeschakeld via de driver, hoewel dit uiteraard alleen is ingeschakeld wanneer normale AA in de game wordt gebruikt.

Het goede nieuws blijft voor ATI in deze titel, zelfs gezien onze beperkte proefpersonen. De HD 4870 vindt deze game zo leuk dat hij zelfs het vlaggenschip van nVidia, de GTX 280, verslaat. Dit is enorm indrukwekkend spul.

Hoewel het geen enorm commercieel succes is geweest en de gameplay verre van revolutionair is, is de grafische betrouwbaarheid van Crysis is nog steeds ongeëvenaard en als zodanig is het nog steeds de ultieme test voor een grafische kaart. Met massa's dynamisch gebladerte, glooiende bergketens, helderblauwe zeeën en grote explosies, heeft deze game alle eye-candy die je maar kunt wensen en nog wat.

We testen met de 32-bits versie van het spel, gepatcht naar versie 1.1 en draaiend in DirectX 10-modus. We gebruiken een aangepaste tijddemo die is genomen vanaf de eerste momenten aan het begin van het spel, terwijl we ons afvragen op het strand. Verrassend genoeg, gezien de claustrofobische setting en grafisch rijke omgeving, vinden we dat elke framesnelheid boven 30 fps ongeveer voldoende is om deze game te spelen.

Alle in-game instellingen zijn op hoog ingesteld voor onze testruns en we testen met zowel 0xAA als 4xAA. Transparantie-anti-aliasing wordt ook handmatig ingeschakeld via de driver, hoewel dit uiteraard alleen is ingeschakeld wanneer normale AA in de game wordt gebruikt.

Wauw, wat een begin voor HD 4870. In een spel waar ATI's kaarten vroeger echt mee worstelden, is de HD 4870 naar de derde plaats gesprongen achter de GTX 280 en 9800GX2. Het belangrijkste is dat het de dichtst geprijsde concurrent van nVidia, de 9800GTX, met enige marge heeft verslagen – vooral wanneer AA wordt toegepast – en de prestaties van de HD 3870 meer dan verdubbeld heeft.

Zoals ik deed met mijn recente GTX 280-recensie, ga ik het hele GPGPU-prestatiedebat opzij zetten en me voorlopig concentreren op goede oude gameprestaties. Wanneer er meer GPU-versnelde software beschikbaar komt, zullen we deze hardware opnieuw bekijken.

Onze tests gebruiken een verscheidenheid aan handmatige doorlooptijden en geautomatiseerde tijddemo's, maar ongeacht welke testmethode wordt gebruikt, doorlopen we meerdere keren en zorgen ervoor dat de resultaten consistent zijn. Het gemiddelde van onze consistente runs wordt dan aan u gerapporteerd. De testopstelling is als volgt:

”'Gemeenschappelijke systeemcomponenten''

* Intel Core 2 Quad QX9770
* Asus P5E3
* 2GB Corsair TWIN3X2048-1333C9 DDR3
* 150 GB Western Digital Raptor
* Microsoft Windows Vista Home Premium 32-bits

”‘Bestuurders”’
* GTX280: Forceware 177.34
* Andere nVidia-kaarten: Forceware 175.16
* ATI: Katalysator 8.4

”‘Kaarten getest’’
* ZIJN ATI Radeon HD 4870
* ATI HD3870
* nVidia GeForce GTX 280
* nVidia GeForce 9800 GX2
* nVidia GeForce 9800 GTX

”‘Games getest”’
* Crysis
* Racecoureur: GRID
* Vijandelijk gebied: aardbevingsoorlogen
* Call of Duty 4
* Tegenaanval: Bron

Een van de belangrijkste kenmerken van de R600 was de 512-bit brede ringbus-geheugencontroller. Dit gaf een ongekende geheugenbandbreedte en daar was ATI destijds erg trots op. Het was echter een zeer silicium-duur ontwerp dat zijn bronnen niet erg efficiënt gebruikte. Dus voor RV770 is ATI teruggegaan naar de tekentafel en heeft het een volledig nieuw (hoewel eigenlijk vrij conventioneel) geheugencontrollerontwerp bedacht.

Een centrale hub zorgt ervoor dat het geheugen toegankelijk is vanaf elk deel van de chip, maar de eigenlijke controllers zijn verplaatst naar de rand van de chip, waar ze zich naast de delen met de meeste geheugenbandbreedte bevinden. Voor onderdelen met weinig geheugengebruik, zoals de CrossfireX-interconnect en UVD2-controllers, wordt de geheugentoegang rechtstreeks door de hub afgehandeld. Door deze nieuwe configuratie te combineren met het nieuwste GDDR5-geheugen (tenminste voor de HD 4870) heeft ATI de latentie verminderd en de bandbreedte vergroot tot een kolossale 192 GB/s – bijna het dubbele van die van R600.

Een andere belangrijke verandering in RV770 zijn de verbeterde AA-prestaties. ATI ging terug naar de tekentafel bij het ontwerpen van de ROP's en heeft met name de speciale AA-hardware aanzienlijk uitgebreid. Op R600 en RV670 was de speciale AA-hardware slecht en werd AA vaker wel dan niet uitgevoerd met behulp van de shaders, wat een enorme impact had op de prestaties.

De energie-efficiëntie is ook verbeterd dankzij klokgating die de klokfrequentie van de kaart verlaagt wanneer er niet wordt gegamed of intensief GPGPU-werk wordt gedaan. Het lijkt erop dat deze verbeteringen ook werken...

Laten we tot slot onze blik op de kenmerken van de RV770 afronden met nog een van die mooie overlay-shots. Net als bij de vergelijkbare opname die we van GT200 hebben bekeken, zal het ongemarkeerde gedeelte (in dit geval oranje gekleurd) een mix zijn van andere besturingslogica zoals de draadplanner en rasterinstellingen.

Hoewel ATI het eigenlijk nodig achtte om eerst de langzamere HD 4850-kaart aan te kondigen en uit te brengen, zullen nu zowel deze als de snellere HD 4870-kaarten beschikbaar zijn. Dus in dit artikel ga ik me concentreren op het vlaggenschip HD 4870.

Voor onze beoordeling kregen we een kaart gemaakt door HIS, maar de kaart heeft exact hetzelfde ontwerp als dat op het referentiebord van ATI, behalve een kleine HIS-sticker in het midden van de ventilator. Dit is een veelvoorkomende situatie voor vroege kaarten op basis van nieuwe architectuur en we kunnen de komende maanden meer exotische koelers en overgeklokte kaarten verwachten.

Een speciale vermelding verdient de retailbundel die bij deze HIS-kaart wordt geleverd. Hoewel de opname van DVI-naar-HDMI-, DVI-naar-VGA-, S-video-naar-composiet- en S-video-naar-component-adapters allemaal standaard zijn, is de funky kleine schroevendraaier zeker lof waard. Het bevat een waterpas, twee verwisselbare magnetische driverbits die elk een grote en een kleine kop hebben, en een kleine LED-zaklamp. Het is weliswaar geen Leatherman, maar het is een handige multitool om naast je pc te hebben. Je krijgt ook een licentie waarmee je een gratis exemplaar van Half-Life 2: Lost Coast en Half-life 2: Deathmatch via Steam kunt krijgen, maar er worden geen "echte" games meegeleverd.

De kaart zelf is een ontwerp met twee sleuven dat erg lijkt op de HD 2900 XT – blijkbaar was de herziene koeler die op de HD 3870 werd gebruikt dat niet allemaal. De PCB is 242 mm lang, wat lang maar niet overdreven is en de hele kaart weegt een flinke 1,25 kg, wat weer hoog is, maar niet ongewoon.

We verwachten de laatste tijd goede dingen van zowel nVidia als ATI met hun high-end koelers en de HD 4870 is daarop geen uitzondering. Ja, het wordt luid onder belasting, maar dan verwachten we dat je sowieso een koptelefoon draagt ​​en het is zeker niet luid genoeg om iemand in de kamer ernaast te storen. Als hij inactief is, is hij bijna stil en reageert de ventilator ook op temperatuur, dus hij zal alleen zo hard zijn als nodig is. De kaart lijkt heter te worden dan de GTX280 als het goed en druk is, maar het ontwerp met twee sleuven zou dat niet moeten doen te veel van die warmte wordt in uw geval opgebouwd (wat uiteindelijk zou leiden tot oververhitting en stabiliteit) problemen).

Langs de bovenrand bevinden zich twee conventionele CrossfireX-connectoren. De kaart kan worden gebruikt voor CrossfireX-configuraties met maximaal drie (misschien vier als je ze op een bord kunt plaatsen) kaarten die naast elkaar lopen.

De stroomvereisten zijn vrij fors met twee zes-pins PCI-Express-verbindingen die nodig zijn om de kaart aan de gang te krijgen. Je kunt dongles krijgen die twee Molex-connectoren omzetten in een van deze zes-pins connectoren, maar je hebt in de eerste plaats nog steeds een behoorlijke voeding met een hoog wattage.

Elders is er echt heel weinig dat buitengewoon is aan de HD 4870. Uitgangen zijn de standaard 2x dual-link DVI-D samen met een analoge uitgang die native S-Video en component en composiet via dongles ondersteunt. De DVI-connectoren zijn HDCP-compatibel om Blu-ray-weergave mogelijk te maken en de audio-over HDMI-mogelijkheden van eerdere ATI-kaarten zijn ook aanwezig. In feite heeft ATI de audiomogelijkheden geüpgraded om achtkanaals LPCM mogelijk te maken voor volledige 7.1-surroundconfiguraties.

Naast het verschil in textuurconfiguratie, verschijnen de SFU's in de architectuur van nVidia pas op dit punt, terwijl er een SFU is in elke MSPU in de architectuur van ATI. Dus voor elke SIMD krijg je 16 SFU's, terwijl elke SM er maar twee heeft.

(centrum)”nVidia combineert 10 TPC's om de shader-kracht van GT200 te creëren”(/centrum)
Als we nog een stap verder gaan, zien de dingen er nog anders uit. Terwijl nVidia drie SM's combineert en textuurmogelijkheden toevoegt (acht per TPC) om een ​​Texture/Processing Cluster (TPC) te creëren en er vervolgens 10 combineert. ATI daarentegen slaat direct over naar het toevoegen van 10 SIMD-kernen bij elkaar. Het resultaat is dat RV770 eindigt met 640 SPU's, 160 SFU's (onthoud dat deze ook alles kunnen wat de SPU's kunnen) en 40 textuureenheden, terwijl GT200 240 SPU's, 60 SFU's en 80 textuureenheden heeft. Ter vergelijking: de R600 en RV670 hadden vier SIMD's, goed voor een totaal van 256 SPU's, 128 SFU's en 16 textuureenheden.

(centrum)"ATI gebruikt 10 SIMD's om de shader-kracht van RV770 te creëren"(/centrum)
Nu hoef je maar even naar die cijfers te kijken om te beseffen dat ergens onderweg de tactieken van nVidia en ATI enorm verschillende resultaten, aangezien ATI niet eens doet alsof de 800 (640 + 160) SPU's in RV770 in de buurt komen van de concurrentie met de 240 op GT200. We hebben al vermeld dat ATI's SPU's slechts op één thread tegelijk kunnen werken, dus in veel opzichten zouden de totale 800 SPU's geacht slechts dezelfde verwerkingskracht te hebben als 160 SP's, wat de gemiddelde prestaties in de echte wereld beter weerspiegelt figuren.

Het is echter niet zo eenvoudig als dat. Als software zo is geschreven dat het profiteert van de extra processors in de architectuur van ATI, dan zal het aanzienlijk sneller werken, zo niet, dan zal het langzamer zijn dan de kaarten van nVidia. De enige echte conclusie die we op dit moment kunnen trekken, is dat de "eenvoudigere" aanpak van nVidia op korte termijn waarschijnlijk meer consistente prestaties zal opleveren. Als softwareontwikkelaars ingewikkelder routines gaan omarmen dan de hardware van ATI op de lange termijn zou kunnen stoppen.

Hetzelfde geldt wanneer u RV770 versus GT200 voor GPGPU-toepassingen overweegt. Hoewel RV770 theoretisch meer rekenkracht heeft, met 1,2 TeraFLOP's in vergelijking met GT200's 933GigaFLOP's, moeten programma's zo worden geschreven dat ze er volledig van profiteren. De tijd en toekomstige benchmarks zullen uitwijzen welke de "beste" methode blijkt te zijn.

Met RV770 heeft ATI een iets andere benadering van het ontwerp van grafische kaarten gekozen. In plaats van te streven naar de top, is het rechtstreeks naar de lucratieve ~ £ 200-markt gegaan en heeft het een kaart geproduceerd die perfect bij de rekening past. De prestaties zijn uitzonderlijk voor de prijs en zeker beter dan we hadden verwacht. Vooral als je kijkt naar de verbetering ten opzichte van eerdere inspanningen van ATI.

Natuurlijk verwaarloost ATI de high-end markt niet volledig en over een paar maanden zullen we een kaart zien, met de codenaam R700, die twee RV770-chips op één bord zal gebruiken. En rekening houdend met de prestaties van een enkele HD 4870-kaart, lijkt het erop dat dit de dominantie van nVidia aan de bovenkant kan verminderen. Zelfs als dat niet het geval is, zal het in ieder geval de prijzen op de markt doen dalen. Voorlopig kunnen we de HD4870 echter niet verwijten over de prestaties voor de prijs.

Het is hetzelfde verhaal als we kijken naar de rest van de kenmerken van de kaarten. Het stroomverbruik is erg laag bij inactiviteit, wat gepaard gaat met het feit dat de ventilatoren bijna geruisloos draaien, en hoewel dit toeneemt als de kaart hard aan het werk is, is het nooit genoeg om je zorgen over te maken.

Als het uiterlijk van een grafische kaart je zorgen baart, dan moeten we toegeven dat de HD 4870 naar beneden valt in vergelijking met het strakke zwart van nVidia's kaarten. We houden ook van de beschermende sluier die nVidia heeft gebruikt op zijn GTX 280 en 9800GX2. Het helpt fysieke schade te voorkomen en vermindert ook de kans op statische schokken die interne componenten vernietigen. Als u echter voorzichtig bent bij het installeren van uw kaart, worden de laatste zorgen teniet gedaan en tenzij u een venster in uw pc-behuizing heeft, zal de eerste op de lange termijn weinig gevolgen hebben.

"'Uitspraak"'

We houden echt van de ATI Radeon HD 4870. Het biedt ongehoorde prestaties voor de prijs en is zeker een aanzienlijke verbetering ten opzichte van de HD 3870. We vinden deze kaart zelfs zo leuk dat hij er vandoor gaat met onze beste, Editor's Choice, award.

Betrouwbare score