Iiyama ProLite B2403WS 24-inch LCD-test

Ik hou van een goede prijzenoorlog. Fabrikanten hebben er misschien niet veel baat bij, maar voor de gewone consument is het een echte zegen, op voorwaarde dat je niets koopt voordat de oorlog begint. In dat geval is het wellicht de moeite waard om de markt voor pc-monitoren en in met name de 24-inch sector die, net als de 22in-sector, lijkt op te warmen voor een serieuze concurrentie.

De katalysator? Welnu, tot nu toe werd de 24-inch LCD-markt voornamelijk bevolkt door modellen met hoogwaardige S-IPS en S-PVA-panelen die, hoewel over het algemeen prachtig, een prijskaartje produceren dat past bij hun superieure uitvoering. Nadat ze zich realiseerden dat het prijsverschil tussen 22 inch LCD's en de 24 inch-varianten behoorlijk groot werd, hebben fabrikanten de tovenaar piept om de prijzen van 24-inch LCD's te verlagen door de goedkopere TN-paneeltechnologie te gebruiken om de 1.920 x 1.200 pixels te produceren die zo gewenst zijn veel.

We hebben dit eerder gezien, met Acer die de AL2416WS begin vorig jaar. Die had echter alleen een D-Sub-poort en was gebaseerd op oudere TN-paneeltechnologie die niet voldoet aan de moderne normen. Meer recent keek Riyad naar de Samsung 245B, en Iiyama heeft dit voorbeeld gevolgd met deze binnenkort uit te brengen ProLite B2403WS. Momenteel is het beschikbaar voor pre-order voor alles tussen £ 317 en £ 360, wat belachelijk goedkoop is, hoe je er ook naar kijkt. Biedt het iets dat het een voorsprong geeft op de inspanningen van Samsung?

Qua design waarschijnlijk niet. Begrijp me niet verkeerd, de Iiyama is zeker niet verschrikkelijk, maar de Samsung heeft wel het voordeel als het gaat om uiterlijk en gevoel. Terwijl de Samsung een slimme, puur matzwarte afwerking heeft, heeft de Iiyama een nogal vuile grafietgrijze afwerking, terwijl de ingebouwde luidsprekers van de Iiyama hem een ​​omvangrijker en minder aantrekkelijk frame geven. Een ander opmerkelijk verschil zijn de OSD-knoppen, die er op de Iiyama nogal goedkoop en eenvoudig uitzien in vergelijking met de elegantere knoppen op de Samsung.

Toch zijn dit relatief kleine problemen en Iiyama heeft zeker niet beknibbeld op de verstelbaarheid van de standaard, bouwhoogte, kanteling, rotatie en draaiing tot een mooi geconstrueerde en aangenaam stabiele standaard. Dit is goed om te zien, en maakt iets van een aanfluiting van de beslissing van Viewsonic om zelfs geen hoogteverstelling op te nemen in zijn VX2435wm. Het heeft ook een voordeel ten opzichte van Samsung dankzij het draaipunt, hoewel dit wordt gecompenseerd door de typisch zwakke kijkhoeken op TN-panelen die een portretmodus enigszins betwistbaar maken.

Uit de doos wordt de monitor in twee delen geleverd, waarbij het scherm en de standaard niet zijn aangesloten. Gelukkig is het opzetten van de Iiyama een kwestie van eenvoudig het scherm op de standaard klikken, en als het klaar is, is het meteen veilig en klaar voor gebruik. Zoals je zou verwachten, bevat Iiyama alle kabels die je ooit nodig zult hebben, met een standaard VK-stroomkabel, D-SUB-kabel, audiokabel en een DVI-naar-HDMI-kabel.

Dit geeft duidelijk een hint over connectiviteit, waarbij Iiyama kiest voor D-SUB en een meer verkoopbare HDMI-ingang in plaats van DVI. Ik zeg "verhandelbaarder" omdat dit onmiddellijk de populaire "verbind je gameconsole, HD" opent dvd-, Blu-ray-spelers enz. "-lijn, en natuurlijk is de HDMI-poort HDCP ingeschakeld om dit te bieden functionaliteit. Dit is allemaal erg handig, hoewel het ons meteen opvalt als een lui en slecht bedacht stuk marketing in plaats van een echt nuttige functie.

Om te beginnen is HDMI als pc-verbinding ronduit onzin. Ervan uitgaande dat je de Iiyama misschien met een pc wilt gebruiken, wat niet onredelijk is, aangezien Iiyama wel een DVI-naar-HDMI biedt kabel, elke vorm van beweging resulteert steevast in het losraken van de verbinding en het vervormen van het beeld, of erger nog, gewoon vallen uit. Zoals je je misschien kunt voorstellen, kan dit behoorlijk vervelend worden, en het is hoog tijd dat iemand gewoon een DVI-HDMI-adapter in de doos opneemt die dezelfde functionaliteit zou bieden tegen weinig extra kosten. Wie gaat tenslotte de mogelijkheid missen om de audio naar de zielige 2 Watt-luidsprekers te sturen? Niet ik.

Laten we mijn gemopper even opzij zetten, laten we ons concentreren op enkele van de andere functies van het scherm. Zoals eerder opgemerkt, wordt hiervoor een TN-paneel gebruikt, dat over het algemeen goed is als het gaat om reactietijden en beweging, maar niet zo sterk in kijkhoeken en kleurnauwkeurigheid. Hoewel Iiyama aangeeft dat het scherm 16,7 miljoen kleuren produceert, mag dit niet verkeerd worden geïnterpreteerd als een 8-bits paneel. In feite vermeldt Iiyama de ProLite B2403WS als 6-bit +2-bit dithering, wat gewoon een dubbelzinnige manier is om te zeggen dat het geen 8-bit is.

Elders is de specificatie behoorlijk solide, met een helderheid van 300 cd/m2, een contrastverhouding van 1000:1 en een grijs-naar-grijs responstijd van 3 ms. Er is ook een dynamische contrastmodus, die de geciteerde verhouding verhoogt tot 2000: 1 – hoewel, zoals ik later zal uitleggen, de resultaten enigszins gemengd zijn.

Iiyama heeft er ongebruikelijk voor gekozen om vrij eerlijk te zijn over de geciteerde kijkhoeken, die 85 graden rechts en links, 85 graden omhoog en 75 graden omlaag zijn. Dit is een vrij nauwkeurige beoordeling, en hoewel er duidelijk wat verlies van helderheid en wassen is zonder kleuren, is er geen van de lelijke kleurverschuivingen die we soms zien op de goedkopere TN toont.

Voor prestatietests begon ik met het uitvoeren van DisplayMate, die, hoewel niet 'real-world', de meest consistente maatstaf biedt voor de kwaliteit van een display. Gezien de prijs zou het geen verrassing moeten zijn om te horen dat er wat problemen waren, waarbij de eerste problemen duidelijk werden in de donkergrijze schaal.

Deze test toont een eenvoudig raster van gegradueerde grijze blokken op een zwarte achtergrond en is handig voor het schatten van het contrast en het zwartniveau van een scherm. Zoals met veel TN-panelen worstelde de Iiyama om de donkerste tinten te produceren, door ze eenvoudigweg te versmelten met de zwarte achtergrond. Pogingen om dit aan te passen met behulp van de contrast- en helderheidsregelaars waren vruchteloos, net als de dynamische contrastmodus.

Vergelijkbare dingen kunnen worden gezegd van de White-Level Saturation-test, die min of meer precies het tegenovergestelde is met lichtgrijs gekleurde blokken op een witte achtergrond. Hier werden de lichtere tinten merkbaar gecomprimeerd, en het was bijna onmogelijk om de meer subtiele tinten correct te produceren. Het is ook vermeldenswaard dat de witproductie op dit scherm over het algemeen niet de beste is, met een nogal vuil en gevlekt uiterlijk, zelfs nadat het contrast en de helderheid optimaal zijn aangepast niveaus.

Waar de budgetoorsprong van het scherm echter echt naar voren komt, is in de kleurzuiverheidstests. Hier is het duidelijk hoe de kleuren over het scherm niet zo consistent zijn, met donkere schaduwen die beginnen bij de extreme randen en naar binnen kruipen naar de goede plek van het scherm. Deze, en de Color Scales, laten ook een echt gebrek aan levendigheid en nauwkeurigheid in de kleuren zien, met verschillende trackingproblemen zoals enigszins groenachtig geel en rozerood.

Screen Uniformity-tests toonden ook aan dat er wat backlight-bleeding is, waarbij het zwaarst getroffen gebied het kwadrant rechtsonder van het scherm is. Het is duidelijk dat deze opmerkingen ook moeten worden getemperd door het feit dat dit geen tests in de echte wereld zijn, en voor velen lijken de verschillen misschien klein in het dagelijks gebruik.

Voor wat gametests heb ik Quake 4 gestart om het scherm op de proef te stellen. Hoewel het een relatief oud spel is, is Quake 4 een nuttige test omdat het zowel grote gebieden met duisternis combineert met veel sterke primaire kleuren en lichteffecten.

Van het spelen van het spel is het duidelijk dat dit een redelijk goede gamingmonitor is. Beweging werd goed afgehandeld, zonder waarneembare vegen of nevenbeelden te zien. In Quake 4 waren in ieder geval zwarttinten ook niet slecht, hoewel het gebrek aan levendigheid en levendigheid in de kleuren duidelijk te zien was en dit deed zeker afbreuk aan het algehele gevoel van het spel.

Voor een iets andere test hebben we TrackMania Nations geladen, een heldere en kleurrijke racer met een hoge snelheid en boordevol effecten zoals bewegingsonscherpte. Nogmaals, de Iiyama ging heel goed om met de snel bewegende scènes, maar de gedempte kleuren konden de actie niet tot leven brengen zoals ik zou willen.

Ook teleurstellend was de dynamische contrastmodus, die de achtergrondverlichting 'dynamisch' aanpast aan hoe licht of donker het weergegeven beeld is. Voor gaming bleek dit erg storend, waarbij de overgangen in helderheid duidelijk zichtbaar waren. Bovendien had het niet zo'n groot effect op de zwartniveaus of de helderheid als mogelijk was zonder.

Dit werd verder bewezen toen we een HD-dvd-speler via de HDMI-poort aansloten. Het goede nieuws is dat het werd gespeeld, dus er is geen twijfel mogelijk over de HDCP-ondersteuning, maar hoewel de Iiyama zo ongeveer goed genoeg is voor gaming, toonde high-definition video echt zijn zwakke punten.

Zwarten zagen er vervaagd uit, waarbij de dynamische modus ze alleen maar een donkerdere grijstint maakte. Ondertussen waren de gedempte kleuren even oninteressant en zorgden, in combinatie met de gemiddelde zwartwaarden, voor een benedengemiddelde ervaring. Om welke reden dan ook, benadrukte het gebruik van HDMI met de HD-dvd de problemen met het bloeden van de achtergrondverlichting nog meer, met name het onderste segment van het scherm.

Het opstarten van Casino Royale op de PS3 leverde vergelijkbare resultaten op en hoewel de actie goed werd gereproduceerd, bevestigde het over het algemeen alleen maar opnieuw het gevoel dat de Iiyama geen enkel recht doet aan HD-video. Voor gamen is het goed genoeg en kun je je games zeker met hoge resoluties spelen, inclusief 1080p op een console. Voor video- en ook beeldwerk is de Iiyama echter niet goed genoeg.

Al met al is dit te verwachten, en er is heel weinig om te kiezen tussen dit en Samsung's 245B. Beide zijn alleen bekwaam als het gaat om beeldkwaliteit en functies, maar brengen de 24-inch LCD dichter bij de reguliere markt dan ooit tevoren. Dus als u eerder dacht dat u zich geen 24-inch display kon veroorloven, zal dit zeker in de smaak vallen, maar als u het geld heeft, BenQ FP241W is nog steeds in een heel andere klasse dan deze of de Samsung.

Tussen de twee heeft Iiyama een voorsprong op prijs, maar de Samsung op ontwerp en algehele aantrekkingskracht – wat een moeilijk onderscheid is om te maken. Maar als deze hele oefening waar voor je geld is, dan is de Iiyama de betere gok tegen de huidige prijzen en dit kan de balans in zijn voordeel doen doorslaan. Of dit in de toekomst zal veranderen, is onmogelijk te voorspellen, maar aangezien BenQ al zijn eigen TN-aangedreven 24 inch plant, is het misschien het beste om af te wachten wat het weet te produceren.

"'Uitspraak"'

Op het moment van schrijven is de Iiyama ProLite B2403WS de voordeligste 24-inch LCD die je kunt kopen. Dit maakt het echter zeker niet het beste in het algemeen, en er worden veel compromissen gesloten om je die supergoedkope prijs te geven. Dit maakt het een goede gok voor de gamer met een beperkt budget, of de thuiskantoormedewerker, die gewoon een groot scherm wil met de passende resolutie, maar degenen met meer veeleisende vereisten moeten nog steeds naar de duurdere kijken modellen.

Betrouwbare score