Planet Puzzle League-recensie

Denk eens terug aan al het hoofd krabben en baardtrekken rond de lancering van de DS - wat is het nut van twee schermen? Waarom de stylusbesturing? Zou er niet meer 3D-pk moeten zijn? – en het lijkt nu zo duidelijk dat Nintendo’s visie absoluut perfect was. Hoewel Sony vastbesloten leek om de ervaring van de thuisconsole opnieuw te creëren in een mobiel formaat, had Nintendo zijn zinnen gezet op de bredere markt, en door een reeks gepolijste, mainstream-vriendelijke titels is het erin geslaagd games naar mensen te brengen die er nooit de moeite voor zouden hebben genomen voordat.

Ik weet niet zeker of dit altijd het plan was of dat het iets is dat met de tijd is geëvolueerd, maar het is een benadering die is uitgekristalliseerd in Nintendo's Touch Generation-reeks titels. Van Brain Training tot Nintendogs tot 42 All Time Classics, dit zijn games die een snaar raken bij mensen die op zoek zijn naar een beetje casual plezier, en die passen in levens die te druk zijn voor het soort lange periodes van toegewijde gameplay dat meer hardcore games vraag. Op het eerste gezicht past de nieuwe game van Advance Wars-ontwikkelaar Intelligent Systems perfect in deze mal. Maar wees gewaarschuwd: hoewel je het in kleine stukjes kunt spelen, of jezelf kunt beperken tot de Daily Play-modus, Planet Puzzle League is een van de meest verslavende 'casual'-titels waar ik ooit de pech mee heb gehad aan de overkant. Het is zo eenvoudig dat iedereen het kan oppakken, maar er is een enorme wilskracht voor nodig om het neer te leggen.

Op het eerste gezicht is PPL gewoon een ander blokpuzzelspel, en niet een miljoen mijl verwijderd van Zookeeper, Meteos of de Pokemon Link van vorig jaar. In de meest basale modus heb je een scherm dat zich langzaam vult met gekleurde blokken van onderaf. Met behulp van de stylus selecteert en sleept u blokken over de rij, in een poging een lijn te verbinden, horizontaal of verticaal. Koppel er drie of vier aan elkaar en de blokken verdwijnen. Veroorzaak kettingen (de ene link leidt naar de andere) of combo's (waarbij twee lijnen tegelijk verdwijnen) en je krijgt meer punten, en je kunt ook 'actieve ketens' vormen door een blok te verplaatsen terwijl andere verdwijnen, dus creëer een andere koppeling. Je doel is over het algemeen om de hoogst mogelijke score te behalen, en als de stapel blokken de bovenkant van het scherm raakt, is het game over. Ik weet wat je denkt - gezien, gedaan, heb het T-shirt - maar wacht. PPL is meer dan zomaar een kloon.

Om te beginnen zit het vol met speelmodi. De modus voor één speler alleen al geeft je zeven opties, waaronder de rechte 'eindeloze' modus, een reeks 'heldere modus' uitdagingsniveaus waarbij je alle blokken boven een lijn moet wissen, een 'time attack'-modus van twee minuten en een reeks puzzels stadia. Voor extra trucjes kun je de 'vuilnismodus' spelen, waarbij massieve blokken van de bovenkant van het scherm vallen en alleen in koppelbare kleurblokken veranderen wanneer ze in contact komen met een nieuw gemaakte schakel of ketting. Als je competitie wilt, kun je een spel met twee spelers tegen de computer spelen, in de vorm van een ‘time attack’ of lijnopruimingsgevecht, of een 'vuilnisgevecht' waarbij het laten verdwijnen van blokken in je podium ervoor zorgt dat er blokken op je computer verschijnen die van de tegenstander. Er is ook een dagelijkse modus, waarin je dagelijks drie games speelt en de game je scores bijhoudt in een grafiek.

Onnodig te zeggen dat het spel draadloos spelen bovenop gooit. Vier spelers kunnen het tegen elkaar opnemen met een enkele cartridge in score-aanval, clear-modus of afvalgevechten. Dit laatste blijkt bijzonder snel en furieus, aangezien afval naar alle tegenstanders wordt gestuurd. Ten slotte is het ook mogelijk om te duelleren met online rivalen via de Nintendo Wi-Fi Connection. Beginners kunnen het opnemen tegen andere beginners in een speciaal voor hen beperkte modus (de game weigert toegang als je eenmaal aan bepaalde voorwaarden hebt voldaan in de modus voor één speler), het is allemaal tegen allemaal in de Free Play Battle-modus, kunnen vrienden vrienden spelen met behulp van het nu bekende vriendencodesysteem, en - bizar - je kunt gerangschikte wedstrijden spelen tegen andere spelers die hetzelfde delen verjaardag.

Nu zouden alle inhoud en speelmodi ter wereld er niet toe doen als PPL niet goed zou spelen, maar feit is dat het een bijna perfect geconstrueerd puzzelspel is. Als je singleplayer speelt, lijkt het in eerste instantie dat een redelijke tijd overleven je een behoorlijke score zal opleveren, maar het feit is dat het spel zoveel snelheid oppikt tegen de tijd dat je de vijftien minuten bereikt dat je geen hoop. In plaats daarvan is de vaardigheid om je tijd te maximaliseren, de blokken zo snel mogelijk op een rij te zetten, terwijl je nog steeds ver genoeg vooruit denkt om hoger scorende ketens en combo's te bouwen. Als gevolg hiervan is het een spel dat snelle reflexen en een langetermijnstrategie vereist, plus het soort mysterieuze intuïtie dat je alleen kunt opbouwen door langere speelperioden. Ik dacht dat ik goed werd, maar toen zag ik mijn vrouw spelen. Ze was de afgelopen week stiekem PPL aan het spelen en keek toe hoe ze kettingen bouwde en... combo's met ronduit misselijkmakende snelheid en precisie lieten me zien dat ik het spel niet eens onder de knie had.

Dit maakte niet alleen de frequente verdwijningen van mijn wederhelft in de afgelopen week duidelijk, het maakte me ook achterdochtig dat het spel voor één speler belachelijk verslavend was. En zo is het ook gebleken. Gisteravond zorgde een rampzalige periode van ‘nog één keer gaan’ ervoor dat ik het eerste half uur van House MD (een programma dat ik normaal gesproken door hel en hoog water gaan om te zien) en toen hield een terugval me op de been vanaf het moment dat House klaar was tot bijna 1 uur 's nachts. Ik kan ook melden dat dit het soort spel is dat je dromen teistert: een prestatie die voorheen alleen werd beheerd door spelers als Tetris en de originele Doom.

Als het dwangmatig is in de modus voor één speler, is PPL fel competitief in multiplayer. Ik ben vernederd in 'score-aanval' thuis, en internationaal door de magie van de NWC, en toch kom ik nog steeds terug voor mij. Nogmaals, Nintendo's service bewijst dat matchmaking en game-configuratie lang niet zo moeilijk hoeven te zijn als de meeste online games maken hen, en ik merk dat het gebrek aan stem in anonieme wedstrijden (je kunt het inschakelen voor vriendenspellen) de prikkel van verplettering verzacht verlies.

Toch denk ik niet dat de echte prestatie van Intelligent Systems ligt in het maken van zo'n fantastisch puzzelspel, maar in er een maken waarvan je zou zweren dat de DS is gebouwd, en een die is ontworpen met een zo breed mogelijk publiek in verstand. Het feit dat je speelt terwijl je de DS vasthoudt als een boek, Brain Training-stijl, is volkomen logisch gezien de verticaal structuur van het speelgebied, en het is moeilijk om een ​​ander puzzelspel te bedenken dat het touchscreen zo vaak gebruikt goed. Iedereen, van een vijfjarige tot je oma, kan het in een kwestie van minuten oppikken, en terwijl je speelt, lijken de besturingen weg te smelten in een vloeiende stroom van snelle sleep-en-neerzetten-manoeuvres. Bovendien krijg je de keuze uit tien verschillende visuele thema's en soundtracks; allemaal schoon en stijlvol, maar met een ander gevoel, van een soundtrack in technostijl met neonblokken tot vrolijke symbolen en een luchtig, gemakkelijk luisterend deuntje. Hoewel de schattige graphics van Pokemon Link of Zookeeper ongetwijfeld sommige spelers afschrikken, is het moeilijk voor te stellen dat iemand hier geen van de opties naar hun smaak vindt. Ik kan me voorstellen dat Nicole Kidman het nu speelt...

Sommige mensen zien dit soort spel misschien als een verwatering van bestaande stijlen voor de smaak van de massamarkt, maar als Nintendo's inclusiviteit games zo goed blijft produceren tegen zulke lage prijzen, dan ben ik helemaal voor het. Ondanks dat het gewoon een ander puzzelspel is, is Planet Puzzle League nog steeds een van de meest substantiële puzzels spelpakketten die ik ooit ben tegengekomen en het is comfortabel daarboven met Lumines als een hoogwaterteken van de genre. Voor £ 20 of minder is het een absoluut koopje.

"'Uitspraak"'

Planet Puzzle League, een nieuwe titaan van het puzzelspelgenre, is alles wat goed is aan de DS. Het is toegankelijk, mooi gepresenteerd en totaal verslavend.

Betrouwbare score