Sega Superstars Tennis Review

”‘Platforms: Nintendo Wii, Xbox 360, PlayStation 3, Nintendo DS – Wii en 360-versies beoordeeld.’’

Hier is een recept dat Nintendo in het verleden goed heeft gediend: neem een ​​populair videogamepersonage (bijv. Mario) en een even populaire sport (bijv. footie, tennis of golf), gooi er een stel vrienden in (bijv. Bowser, Luigi, Yoshi en de rest) voeg speciale krachten toe en serveer het tot een bewonderende openbaar. Zelfs als het laatste gerecht soms minder dan geweldig was, kun je nog steeds zien waarom het een snaar raakt bij de familiemarkt. Sega Superstars Tennis is echter een andere koek. Hoewel het uitgangspunt in wezen hetzelfde is, is het feit dat het afkomstig is van hetzelfde team dat ons heeft gekocht Virtua Tennis 3 van vorig jaar - momenteel het beste tennisspel op elk systeem - wordt onmiddellijk verhoogd verwachtingen. Bovendien is het een game die niet alleen is ontworpen met kinderen, maar ook met Sega-fans voor de lange termijn in het achterhoofd, waarbij instellingen en personages worden toegevoegd van populaire Sega-titels uit de Mega Drive- en Dreamcast-tijdperken, en het allemaal combineren in één (hopelijk) onweerstaanbare pakket.

Toch is Sega Superstars Tennis minder een herverpakking van VT3 dan je zou verwachten. Uit de carrièremodus komt een compendium van minigames en toernooien op basis van Sonic, Super Monkey Ball, Samba de Amigo, House of the Dead, Jet Set Radio, Space Channel 5 en nog veel meer. Elke wereld geeft je een reeks missies - ofwel een minigame om te voltooien of een wedstrijd of toernooi om te winnen - en door deze te doorlopen ontgrendel je nieuwe missies, nieuwe muziek, nieuwe personages en, ten slotte, nieuwe werelden. Het is een eenvoudige structuur, boordevol beloningen en geeft je nieuwe uitdagingen terwijl je speelt.

Zoals altijd zijn de minigames zelf een gemengd stel. Ballen slaan op zombies in de House of the Dead-wereld is leuk, vooral als de game power-upballen in gooit die exploderen bij impact of splitsen in drieën wanneer geraakt (maak je geen zorgen, mama's en papa's, want het bloederige niveau wordt op een absoluut minimum). Ballen door poorten slaan in de Super Monkey Ball-wereld is wat minder leuk, hoewel ik nog geen minigame ben tegengekomen die ik echt als vervelend of volledig kapot zou omschrijven. Het hoogtepunt is waarschijnlijk de Virtua Cop-sectie, waar je doelen wegschiet met een racket en bal, geen jachtgeweer, maar over het algemeen is de standaard redelijk hoog.

Het daadwerkelijke tennis is ondertussen ongeveer wat je zou verwachten van de jongens achter Virtua Tennis 3. De basisbedieningen zijn uiterst eenvoudig op te pikken, maar het duurt even voordat je echt een gevoel krijgt voor de verschillende opnamen en hoeken, en gewoon aan de backline hangen is een trefzekere manier om te verliezen als je eenmaal verder bent dan de meest elementaire toernooien. De grootste verandering ten opzichte van Virtua Tennis 3 is dat de personages zeer duidelijk gedefinieerde sterke punten hebben en zwakke punten (Sonic's is snelheid, maar Amigo heeft wat meer kracht) en dat heeft elk zijn of haar eigen specialiteit Actie. Door goed te spelen, kun je de ster onder de voeten van je speler opladen, als je eenmaal het maximale hebt bereikt het uit, ontketen een tijdelijke power-up waardoor je de bal raar of onvoorspelbaar raakt patronen.

Mijn grootste zorg was in het begin dat deze power-ups het spel volledig uit balans zouden brengen, maar na verloop van tijd zou je besef dat de bal uiteindelijk zal aankomen waar je hem verwacht, en de patronen kunnen worden geleerd met tijd. De enige manier waarop de speciale bewegingen je zullen irriteren, is dat bepaalde personages obstakels of vijandige personages kunnen oproepen die aan jouw kant van het veld zal verschijnen, wat razend kan zijn als ze je neerhalen of je pad naar de bal. Het kan zijn dat je om precies deze reden een hekel krijgt aan wedstrijden met de Jet Set Radio-crew of Space Channel 5's Ulala.

Nu komen we bij de kern. Als je gewoon op zoek bent naar een geweldig tennisspel, dan is Virtua Tennis 3 ongetwijfeld nog steeds de betere keuze. Het heeft de langere en diepere carrièremodus, meer geavanceerde AI, meer direct indrukwekkende graphics en speelt over het algemeen een iets strakker spel. Wat Sega Superstars Tennis speciaal maakt, is a) dat het meer aantrekkingskracht heeft voor kinderen onder ons met families en b) dat je zulke obscure Sega-sterren als Ulala of Alex Kidd kunt ontgrendelen als je een Sega bent noot. Heck, ik zou liever zelf VT3 spelen, maar ik ben geen pre-tiener of een volledig aangemeld lid van de Blue, Blue Sky-brigade. Toch moet ik een woord van waarschuwing opmerken. Terwijl iedereen die uren in VT3 heeft verzonken Sega Superstars Tennis een mijt te gemakkelijk zal vinden, zullen andere spelers - vooral jongere spelers - het soms erg uitdagend vinden. Ik weet niet zeker hoeveel mensen er tussenin zullen zitten. Alles wat ik zou zeggen is dat ik nog iets moet tegenkomen dat met een beetje hard werken niet te verslaan is, en ik ben zeker geen Virtua Tennis-god.

Degenen onder jullie met zowel een Xbox 360 of PS3 als een Wii zullen ook een moeilijke beslissing moeten nemen. Aan de ene kant zijn de cartoon-graphics op de high-end consoles duidelijk indrukwekkender, niet alleen dankzij het gebruikelijke HD-scherpte, maar ook omdat extra verlichting en oppervlakte-effecten en achtergronddetails de ervaring zo veel maken rijker. Je zou misschien niet denken dat het een schattig tekenfilmspel zou beïnvloeden, maar kijk naar alle activiteit op de achtergrond van de Samba di Amigo-levels en je zult verrast zijn wat je in het 360-spel zult zien. Aan de andere kant heeft de 360-versie last van pijnlijke laadtijden (ik heb de PS3-versie niet gezien, hoewel ik durf te wedden dat het niet veel anders is).

Bovendien biedt de Wii een keuze uit drie besturingssystemen: een standaardsysteem waarbij de afstandsbediening horizontaal wordt gehouden of de klassieke controller; een tennisachtig Wii Sports-systeem dat de bewegingsgevoelige controller gebruikt, en een hybride systeem dat de nunchuck gebruikt om te bewegen en de afstandsbediening om de bal te meppen. De eerste is niet zo bevredigend als je alleen de Wii-afstandsbediening hebt, terwijl de laatste heel erg wennen is. Het Wii Sports-systeem is geweldig en zal alle gezinsleden die al gewend zijn aan Wii Sports in verrukking brengen. Het is echter niet beschikbaar tijdens de minigames, dus je zult in plaats daarvan de standaardconfiguratie moeten gebruiken. Het resultaat hiervan is dat de Wii-versie de betere gezinsvriendelijke partygame is: start gewoon een multiplayer-toernooi en je bent weg. De 360-versie zorgt echter voor een betere singleplayer-ervaring en geeft je ook het voordeel van online spelen.

Als ik ergens anders kijk, merk ik dat veel mensen behoorlijk chagrijnig zijn geweest over Sega Superstars Tennis, vooral omdat ze vinden dat het slecht te vergelijken is met Virtua Tennis 3 als een spel voor één speler. Voor mij is dat een beetje een non-issue - vergelijk het met andere familiesportspellen en het loopt ver voor op de rest. Geef me een keuze tussen dit en Sonic en Mario op de Olympische Spelen en ik weet welke ik liever zou spelen. Wat nog belangrijker is, het is het soort spel dat ik graag zou aanbevelen aan iedereen die een spel wil waar ze met het gezin van kunnen genieten terwijl ze nog iets dat het waard is om alleen te spelen, en een must voor iedereen die op zoek is naar een alternatief boordevol functies voor het tennisspel in Wii Sport. Als dat jou betekent, koop dan weg. Het is niet zo verslavend of lonend op de lange termijn als VT3, maar Sega is nog steeds de beste als het gaat om gezinsvriendelijk plezier.

"'Uitspraak"'

Verwacht niet de diepgang van Virtua Tennis 3 en je zult een van de beste familiesportspellen vinden die er zijn. Ontzettend leuk en een must voor iedereen met rooskleurige herinneringen aan de Dreamcast-jaren.

Betrouwbare score