Pentax K10D Digitale SLR Review

Uitspraak

Belangrijkste specificaties:

Beoordelingsprijs: £ 460,00

Het is meer dan acht maanden geleden dat ik de Samsung GX-10 digitale SLR, in feite een in licentie gebouwde kopie van de huidige testcamera, de Pentax K10D. Zoals ik destijds opmerkte, was het ongebruikelijk voor mij om de kopie vóór het origineel te beoordelen, maar ik verwachtte volledig dat ik de K10D op elk moment zou ontvangen, dus ik maakte me niet al te veel zorgen. Ik had echter geen idee dat het zo lang zou duren voordat ik eindelijk een K10D in handen zou krijgen, omdat sommige mensen hun testvoorbeelden niet op tijd terugsturen. De camera werd gelanceerd in september 2006 en wordt mogelijk begin volgend jaar vervangen in het modellengamma van Pentax, wat dit maakt waarschijnlijk de laatste recensie die ik ooit heb gedaan, maar beter laat dan nooit, en ik ben blij dat ik eindelijk de kans heb gehad om dit uitstekende te proberen camera.

Pentax had een van de eerste camerabedrijven kunnen zijn die een speciaal gebouwde digitale SLR lanceerde. Het kondigde de ontwikkeling aan van een indrukwekkend ogende 6-megapixel full-frame DLSR, met de codenaam MR-52, in september 2000, en had zelfs een prototype om te pronken op de PMA-camerashow in januari het volgende: jaar. De camera werd echter als te duur beschouwd om te produceren en werd nooit gelanceerd. Het project werd uiteindelijk stopgezet in 2003, net voor de lancering van de slecht genoemde *ist D, een veel minder ambitieuze 6MP DSLR met de nu gangbare APS-C-formaat sensor. Als we nu kijken naar de dominante marktposities van Canon en Nikon, die beide al vroeg full-frame modellen lanceerden aan en nu goed voor ongeveer 75 procent van de DSLR-verkopen tussen hen, heeft Pentax misschien wat spijt over zijn beslissing. Van de grote camerafabrikanten heeft Pentax het kleinste aandeel in de lucratieve DSLR-markt, met slechts 5,4 procent wereldwijd, en heeft nieuwkomers Sony naar de derde plaats zien springen met slechts één model, de Alpha A100. Dit is vreselijk oneerlijk, want de K10D verdient het echt om veel beter te doen dan hij heeft gedaan.

instagram viewer

Na een reeks nogal flauwe instapmodellen 6MP onder de onbegrijpelijke en slecht doordachte *ist merknaam, heeft Pentax het eindelijk goed gedaan met de K10D en de twee andere DSLR's uit de K-serie, die de camera produceerde waar Pentax-fans al zes jaar op wachtten. Het is volledig gericht op het traditionele territorium van Pentax in de enthousiaste en semi-professionele markt, die momenteel wordt gedomineerd door de Canon EOS 30D (en nu ook de 40D) en de Nikon D80. In theorie zou het goed moeten concurreren met deze twee modellen, omdat het veel van dezelfde functies biedt voor een veel lagere prijs. Hoewel hij nog steeds beschikbaar is, verkoopt de EOS 30D met een EF-S 18-55mm f/3.5-5.6 kitlens momenteel voor ongeveer £ 600, terwijl de nieuwe EOS 40D met een vergelijkbare lens dichter bij £ 900 ligt. De Nikon D80 met een 18-70 mm-lens kost ongeveer £ 650. Daarentegen kost de K10D met de uitstekende 18-55 mm f/3.5-5.6 kitlens die hier wordt getoond slechts ongeveer £ 460, wat een spotprijs is voor een camera die zo goed is.

De bouwkwaliteit is voorbeeldig, met een stevige behuizing van polycarbonaat op een aluminium chassis. Je zou echter nauwelijks weten dat het van plastic was gemaakt, en het voelt net zo solide in de hand als zijn metalen rivalen. Hij weegt alleen 710 g, wat zwaarder is dan de EOS 30D (700 g) of de D80 (585 g). De carrosserie is milieuvriendelijk afgedicht tegen vocht en stof, met weerbestendige afdichtingen op alle carrosserienaden, luiken en bedieningselementen. De camera is als zodanig niet waterdicht, maar wel spatwaterdicht. Het ontwerp van de behuizing is redelijk compact dankzij het lage profiel van de pentaprisma-zoekerbehuizing van Pentax, en de grote rubberen handgreep is comfortabel en ergonomisch. De bedieningslay-out heeft alle functies die u zou verwachten van een high-end camera, met een groot LCD-scherm met achtergrondverlichting op de bovenplaat voor opnamegegevens, instelschijven voor en achter voor het aanpassen van de belichtingswaarden en een grote keuzeknop aan de linkerkant voor de hoofdopname opties. De belangrijkste bedieningsknoppen zijn allemaal verstandig geplaatst voor eenvoudige bediening en zijn groot en duidelijk gelabeld in wit op zwart, waardoor de camera gemakkelijk te bedienen is bij weinig licht. Een handige functie is de Fn-knop, die een snelmenu biedt voor het aanpassen van de drive-modus, ISO, witbalans en flitsmodus. Het hoofdmenu is zowel complex als uitgebreid, waarbij bijna elk aspect van de werking van de camera tot op zekere hoogte kan worden aangepast. Gelukkig is het verstandig ingedeeld, met de meest gebruikte opties op de eerste pagina, inclusief afbeeldingsgrootte en -kwaliteit, en aanpassingen voor contrast, verzadiging en scherpte.

Ik heb de meeste functies van de camera behandeld in mijn review van de GX-10, maar het is de moeite waard om een paar hoogtepunten te noemen. Wat vooral opvalt is de zoeker. Pentax gebruikt traditioneel een pentaprisma-ontwerp in plaats van de penta-spiegels die door sommige andere fabrikanten worden gebruikt, en het resultaat is een van de grootste en helderste zoekerschermen op elke vergelijkbare DSLR, met een framedekking van ongeveer 95 procent en 0,95x vergroting. Het heeft echter wel een probleem dat ik heb gevonden op elk van de verschillende Pentax-spiegelreflexcamera's die ik heb gehad, en dat is een neiging om stukjes stof in de zoeker te krijgen. Het is geen serieus probleem en het stof komt niet op de foto's, maar het kan wel storend zijn. De K10D heeft 11 scherpstelsensoren, waarvan er negen de snellere en nauwkeurigere cross-type configuratie hebben. Deze zijn gerangschikt in een vierkant raster dat het middengedeelte van het frame bedekt, met aan weerszijden twee extra focussensoren. De posities van de sensoren worden in de zoeker omlijnd door dradenkruis.

De andere opvallende kenmerken zijn het beeldstabilisatiesysteem met bewegende sensor en het antistofsysteem, dat een trilfilter en plakstrip gebruikt om stof weg te houden van de sensor. Beide zijn zeer effectief en waren ten tijde van de lancering van de camera belangrijke verkoopargumenten. Hun donder is echter enigszins gestolen door Sony en Olympus, die beide vergelijkbare functies op hun DSLR's hebben opgenomen.

De K10D verschilt op twee belangrijke punten van de GX-10. De Pentax camera heeft een ingebouwde draadloze link voor de Pentax AF-540FGZ en AF-360FGZ externe flitsers, waardoor ze op afstand van de camerabody kunnen worden gebruikt als slave- of invulflitsen zonder extra kabels. Het andere verschil is de RAW-modus. De GX-10 gebruikt het Adobe Digital Negative (DNG) RAW-formaat, terwijl de K10D de optie heeft voor DNG of Pentax' eigen PEF RAW-formaat. Voor zover ik kan zien, heeft geen van beide echter een specifiek voordeel.

Qua prestaties doet de K10D het goed, zelfs in vergelijking met zijn duurdere rivalen. De opstarttijd is bijna onmiddellijk en het is mogelijk om de camera aan te zetten en een foto te maken net zo snel als u fysiek de bedieningselementen kunt bedienen. Het AF-systeem is uitzonderlijk snel en nauwkeurig, en de grote afstand tussen de selecteerbare AF-punten maakt nauwkeurig selectief scherpstellen heel eenvoudig. Het bleek ook erg goed te zijn in het vastleggen van bewegende onderwerpen. De prestaties bij weinig licht zijn ook extreem goed, scherpstellen zonder probleem in een kamer die slechts door een paar kaarsen wordt verlicht. Zoals veel DSLR's kan de K10D een gepulseerde burst van de ingebouwde pop-upflitser gebruiken als AF-hulplamp, waardoor er voldoende licht is om nauwkeurig scherp te stellen in het donker met een bereik van ongeveer vier meter.

De opnamesnelheid is ook uitzonderlijk hoog, dankzij het gebruik van supersnel DDR2-geheugen en de PRIME-beeldverwerkingsengine van Pentax. De K10D kan met drie beelden per seconde fotograferen, wat hetzelfde is als de Nikon D80, maar waar de buffer van de D80 slechts 23 opnamen kan bevatten in JPEG-modus of 6 in RAW-modus, kan de K10D maak continu 3 fps JPEG's totdat de geheugenkaart vol is, of een burst van 11 RAW-bestanden, hoewel ik ontdekte dat het gebruik van een snellere geheugenkaart dit aanzienlijk verbeterde uitvoering. Met behulp van een snelle SanDisk Extreme III SD-kaart kon ik in RAW-modus blijven fotograferen totdat de kaart vol was, met slechts een lichte vertraging in de opnamesnelheid na de eerste 11 frames.

Het is niet verrassend dat de beeldkwaliteitsresultaten van de K10D identiek zijn aan die van de Samsung GX-10. Bij het vergelijken van testopnames ontdekte ik dat de Nikon D80 merkbaar scherpere fijne details produceerde, maar toen heb ik die camera getest met de AF-S DX 18-70mm F3.5-4.5 lens, wat hem iets van een voordeel. Zoals ik al eerder heb opgemerkt, is er heel weinig te kiezen tussen de verschillende mid-range 10MP DSLR's in termen van van de algehele beeldkwaliteit, maar het lijdt geen twijfel dat de K10D op gelijke voet concurreert met de beste van hen. Scherpstellen, belichtingsmeting, kleurweergave en dynamisch bereik zijn allemaal eersteklas. Zoals de meeste Pentax DSLR's, lijken de beelden van de K10D recht uit de camera enigszins zacht, maar reageren goed op een lichte toepassing van een onscherp masker, waardoor veel scherpe details naar voren komen. Het is echter vermeldenswaard dat er een merkbaar verschil in beeldkwaliteit is tussen de JPEG-bestanden, die een verrassend hoge compressieverhouding hebben, en de resultaten van bewerkte RAW-afbeeldingen. Het PEF RAW-formaat is ook gecomprimeerd, maar lijkt verliesvrij te zijn, wat resulteert in veel scherpere en gedetailleerdere foto's zonder compressie-artefacten.

De standaard kitlens die bij de K10D wordt geleverd, is dezelfde f/3.5-f/5.6 18-55 mm SMC-lens die bij alle Pentax DSLR's wordt geleverd sinds de *ist D. Het is een goede lens, zeker beter dan de nogal betreurenswaardige kitlenzen die bij sommige concurrerende camera's worden geleverd. Het produceert wel wat tonvormige vervorming aan het groothoekuiteinde en er is een vleugje chromatische aberratie in de hoeken van het frame, maar het algehele niveau van scherpte en edge-to-edge prestaties is verrassend goed voor kleine en lichtgewicht lens. Al met al is de K10D meer dan een jaar na de lancering nog steeds een geweldige camera en iedereen die op zoek is naar een goede hobbycamera zal er zeer tevreden mee zijn. De enige reden waarom ik hem niet de straight-tens-score toeken die ik aan de GX-10 heb gegeven, is dat de tijd is verstreken, en met camera's zoals de EOS 40D is de nieuwe Sony Alpha A700 en de Olympus E-510 de K10D moet wat harder werken voor zijn Recommended-award.

"'Uitspraak"'
Ondanks dat hij meer dan een jaar oud is, is de Pentax K10D nog steeds goed te vergelijken met de DSLR's van andere liefhebbers uit het middensegment. Het is een van de weinige digitale Spiegelreflexcamera's op de markt met een weerbestendige behuizing, en combineert dit met een uitstekende bouwkwaliteit en ontwerp, uitstekende prestaties en een uitstekend beeld kwaliteit. Voeg daar beeldstabilisatie met bewegende sensoren en een effectief anti-stofmechanisme aan toe en je hebt ongetwijfeld een van de beste middenklasse DSLR's op de markt.

”Op de volgende pagina's laten we een reeks testopnames zien. Op deze pagina is de afbeelding op volledige grootte met de minimale en maximale ISO-instellingen verkleind om u de volledige afbeelding te laten zien, en een reeks uitsnedes met volledige resolutie zijn genomen van originele afbeeldingen met een reeks ISO-instellingen om het algemene beeld weer te geven kwaliteit."

—-

Dit is de full frame bij 100 ISO, de minimale instelling.

—-

Het is niet verwonderlijk dat de beeldkwaliteit bij 100 ISO onberispelijk is.

—-

Bij 200 ISO nog steeds geen problemen.

—-

Wat milde chromatische ruis zichtbaar op deze 400 ISO-opname.

—-

Ruis is zeker meer merkbaar bij 800 ISO, maar het algemene detailniveau is nog steeds erg goed.

—-

De beeldkwaliteit wordt nog verder verminderd bij 1600 ISO, maar het beeld is nog steeds bruikbaar en de korrel van de ruis is niet al te destructief.

—-

Dit is het volledige frame bij 1600 ISO. Zoals je kunt zien is het behoorlijk toonbaar.

—-

”Op de volgende twee pagina's wordt een reeks algemene testopnamen getoond. In sommige gevallen is de afbeelding op volledige grootte verkleind voor bandbreedtedoeleinden en is er een uitsnede van de oorspronkelijke afbeelding met volledige resolutie onder geplaatst om de algehele beeldkwaliteit weer te geven. Op sommige foto's kan worden geklikt om de originele afbeelding op volledige grootte te bekijken."

—-

Dit is mijn standaard testopname voor digitale spiegelreflexcamera's, de kust bij Sidmouth. U kunt op de afbeelding klikken om de volledige versie te zien, of de uitsnede hieronder vergelijken.

—-

Deze afbeelding is afkomstig uit een PEF RAW-bestand, geconverteerd met Adobe Camera Raw in Photoshop CS3 en vervolgens opgeslagen als JPEG met minimale compressie. Vergelijk met de Nikon D80, Olympus E-510, Canon EOS 400D en Sigma SD14 onder andere.

—-

De 1,5x conversiefactor voor de APS-C-sensor betekent dat het 18 mm groothoekuiteinde van de kitlens gelijk is aan 27 mm op een 35 mm-systeem.

—-

Bij volledige resolutie is de centrumscherpte zoals gewoonlijk wat zacht.

—-

De hoek van het frame is net zo goed dankzij de uitstekende kitlens.

—-

”Op de volgende twee pagina's wordt een reeks algemene testopnamen getoond. In sommige gevallen is de afbeelding op volledige grootte verkleind voor bandbreedtedoeleinden en is er een uitsnede van de originele afbeelding met volledige resolutie onder geplaatst om de algehele beeldkwaliteit te tonen."

—-