Sonic Colors Ultieme recensie

Vonnis

Sonic Colors Ultimate is een getrouwe remake van de game uit 2010 die je waarschijnlijk leuk zult vinden als je een toegewijde Sonic-fan bent of een kind dat de gemakkelijke moeilijkheidsgraad en kinderachtige dialoog niet erg vindt. Anders is er hier niet veel om van te houden, met vlotte gameplay en een onaantrekkelijk verhaal.

Invoering

Sonic Colors Ultimate is een remake van de Wii-game uit 2010 die je terugvoert naar Eggman's themapark vol gruwelen met de taak om de aliens te redden die hij gevangen heeft genomen.

Deze remake schudt de zaken niet echt op in termen van verhaal of gameplay, maar is behoorlijk trouw aan het origineel met een paar toegevoegde stukjes inhoud om het interessant te houden.

Hoewel Sonic-fans en jonge kinderen hier misschien plezier kunnen vinden, moet ik helaas zeggen dat ik niet denk dat dit een waardevolle game is voor iemand anders — het is niet verstoken van plezier, maar het is nauwelijks een fatsoenlijke Sonic-game.

Verhaal

• Het verhaal is kindvriendelijk
• Het is hetzelfde als de remake
• Het volgt niet uit een ander spel

Als je Sonic Colors Ultimate opstart, krijg je eigenlijk niet veel in termen van het verhaal totdat je een niveau of twee hebt voltooid.

Je speelt als Sonic, die het Incredible Interstellar Amusement Park van Dr. Eggman bezoekt. Het wordt duidelijk dat Eggman, zoals gewoonlijk, niets goeds van plan is, deze keer met betrekking tot enkele kleine buitenaardse wezens, of Wisps, die hij gevangen neemt en gebruikt in een snode complot om de wereld te beheersen.

Tails is ook hier, wat een nostalgische erfenis is, maar er gebeurt niet veel anders op het gebied van personages of verhaal, dus de game was erg afhankelijk van de gameplay om je aandacht vast te houden.

Het script is op maat gemaakt voor een jonger publiek dan ik, met vervelende grappen over peuken en scheten die hoogtij vieren. Sonic Colors Ultimate maakte me echter af en toe hardop aan het lachen, met de absurde parkaankondigingen van Eggman als een bijzonder hoogtepunt.

Gameplay

• Veel platformen voor Sonic
• Niet erg ingewikkeld, beter voor jongere kinderen
• Geen levens of game-overs

Omdat het verhaal zelden de reden is waarom je een Sonic-game oppakt, wil je dat de gameplay echt schittert. Als iemand die zich herinnert dat hij meer dan tien jaar geleden de originele versie van Sonic Colors speelde, kan ik zeggen dat het ongeveer hetzelfde voelt.

Voor een personage dat bekend staat om zijn snelheid, voelt het echt alsof Sonic veel tijd besteedt aan platformen en wachten in deze game. Er zijn een paar secties die ongetwijfeld leuk zijn, wanneer je naar voren kunt rennen en de. kunt waarderen interessante achtergronden, maar vaak ben je constant aan het stoppen en navigeren onhandig platformen.

Het gevoel van snelheid ontbreekt, zelfs als je een boost geeft, voelt het alsof je nooit zo snel kunt gaan, en er zijn enkele niveaus waarbij Sonic zelfs automatisch naar voren loopt in de intro voor een belachelijke hoeveelheid tijd. Ik zag Sonic rennen zonder mee te doen, of ik probeerde hem over spikes te laten springen.

En ik zou de platformactie kunnen vergeven als het gemakkelijker te controleren was. Ik herinner me dat het origineel eigenlijk beter aanvoelde om op de Wii te spelen in vergelijking met de PS4, omdat de bewegingsbesturing de gameplay een beetje meer innovatie gaf.

Met mijn PS4-controller was Sonic echter zweverig en onhandig om te besturen. Het voelde nooit bevredigend om aan het einde van het level te komen, iets wat ik heb gevoeld met eerdere games, zoals Sonic Mania.

Een van de grootste problemen die ik persoonlijk met deze game had, was de volledige verwijdering van levens en game-overs. Dit maakt ringen behoorlijk nutteloos, tenzij je geïnteresseerd bent in het krijgen van een S-rang, en het betekent dat je bij je laatste checkpoint blijft respawnen totdat je wint.

Ik begrijp dat ik spelers niet gefrustreerd wil maken met een moeilijk niveau, maar zelfs niet door me de mogelijkheid te geven om het spel moeilijker te maken, werd het veel saaier. Wetende dat er geen inzet is, en het feit dat Tails je ook kan terugbrengen naar de exacte plek waar je stierf - zelfs niet de checkpoint - betekende dat ik veel minder gaf om het leren van de lay-out van het niveau of het begrijpen van de beste manier om voorbij te komen een vijand.

De game voelt ook overal erg hetzelfde aan. Ik zou je niet kunnen vertellen wat er in elke wereld is gebeurd of wat ik daadwerkelijk heb bereikt na elk niveau. Met 45 verhaalacts, zijn er maar weinig die ik me kan herinneren als uniek in levelontwerp of gameplay, behalve de weinige die sterk afhankelijk zijn van de Wisps voor hulp.

Er zijn in totaal acht Wisps in Colors, die je elk een unieke mogelijkheid geven om een ​​level te helpen. Sommige zijn beter dan andere, met als persoonlijke favoriet de Cyan Wisps, maar ik waardeerde de variëteit en het feit dat je late-game Wisps nodig hebt om eerdere delen van het spel te voltooien.

Je kunt Sonic ook aanpassen, waarbij je de hoofdattractie van Sonic Krachten, het veranderen van zijn in-game handschoenen, schoenen, boosts en aura. Dit was een leuke kleine toevoeging die ik erg op prijs stelde.

Een andere nieuwe functie was Rival Rush, waar je tegen Metal Sonic kunt racen om beloningen te winnen. Ik vond deze modus leuk en waardeerde de optie, maar ik denk niet dat het iets is waar je echt je tanden in zou kunnen zetten, tenzij je een behoorlijk fervent completist was.

Over het algemeen denk ik dat als je een grote Sonic-fan was of iemand die geen bijzonder moeilijk spel wil, dit geen slechte keuze zou zijn. Maar zonder de liefde van Sonic om me erdoorheen te drijven, voelde het spel erg saai en repetitief aan, terwijl het onredelijk traag was.

Grafische afbeeldingen

• Draait in 4K met 60 fps op PS4, Xbox en pc
• Visuals zien er verouderd uit

Sonic Colors Ultimate heeft de resolutie opgedreven tot 4K-resolutie voor pc, PS4 en Xbox One, met vernieuwde verlichting en stabiele 60fps-prestaties.

Ik denk echter niet echt dat het er heel anders uitziet dan de originele Wii-versie, met weinig schijnbaar down om de activa naar moderne normen te brengen. Sonic en de andere personages zijn niet bijzonder goed gedefinieerd, en ik ben nooit gecharmeerd geraakt van de graphics in het algemeen.

De game is nog steeds mooi genoeg, met het ontwerp van Sweet Mountain dat een speciale schreeuw krijgt om zich te onderscheiden van de andere werelden met een unieke, leuke esthetiek. Maar de graphics staan ​​ver af van wat we gewend zijn van nieuwe games.

Het lijkt ook een gebrek aan glans te hebben dat wordt gevonden bij concurrerende platformgames uit 2021, zoals Ratchet and Clank: Rift Apart, met personages die door de vloer lopen en de nieuwe lichteffecten erg basic zijn.

Laatste aanbiedingen

Waarom vertrouwen op onze journalistiek?

Trusted Reviews, opgericht in 2004, bestaat om onze lezers grondig, onbevooroordeeld en onafhankelijk advies te geven over wat ze moeten kopen.

Tegenwoordig hebben we wereldwijd 9 miljoen gebruikers per maand en beoordelen we meer dan 1.000 producten per jaar.