IFi iDSD Diablo Review: Duivel zit in de details

Vonnis

De iFi iDSD Diablo is niet goedkoop en niet zo discreet, maar levert een upgrade van uw digitale audio-ervaring die veel groter en zelfs minder discreet is dan het product zelf.

Invoering

Al bijna een decennium is iFi bezig met het maken van producten zoals: smartphones en laptops klinken als echt waardevolle audioapparaten. Het is niet eenvoudig om van het oor van de zeug een zijden tasje te maken dat het geluid is van de meeste computers, maar met producten zoals de Zen DAC v2, iFi heeft aangetoond dat desktopaudioprestaties authentiek kunnen zijn indrukwekkend. Thuiswerken draaglijker maken? iFi heeft u gedekt.

Met de iDSD Diablo heeft iFi alles uit de kast gehaald. Maar aangezien het aanzienlijk geprijsd is, moet de iDSD Diablo uw digitale audiospeler veranderen in het audiofiele apparaat van uw dromen als het een zaak voor zichzelf gaat maken.

De iFi iDSD Diablo is nu te koop en kan in het VK van jou zijn voor £ 899. Amerikaanse klanten zullen $ 999 moeten betalen, terwijl luisteraars in Australië naar AU $ 1449 of zo kijken.

Het is een interessant prijspunt, al is het maar om geen andere reden dan dat er niet veel directe concurrentie is. Chord Electronics (een van de erkende koplopers voor dergelijke apparatuur) heeft de meer betaalbare Mojo en de duurdere Qutest (hoewel, toegegeven, de laatste puur een DAC is zonder hoofdtelefoonversterking).

Kortom, iFi lijkt het veld duidelijk te hebben - met de meeste andere DAC / hoofdtelefoonversterker-rivalen die de neiging hebben om een ​​stuk betaalbaarder of veel duurder te zijn.

Ontwerp

• 'Draagbaar' per tas, in plaats van per zak
• Torenhoge bouwkwaliteit
• Ongelukkig lettertype bederft 'premium' look

Het hangt natuurlijk allemaal af van wat je bedoelt met 'draagbaar'. Met 166 x 72 x 25 mm (WDH) en 330 g, lijdt het geen twijfel dat de iDSD Diablo geen last is om op te pakken en mee te nemen. Maar het is aanzienlijk groter en zwaarder dan zelfs de grootste, zwaarste smartphones, wat betekent dat het niet echt een kandidaat is voor de binnenzak van je jas. Gezien het feit dat het een draagtas ter grootte van een 'manbag' biedt, lijkt het erop dat iFi dit erkent.

Let wel, gezien de grondigheid waarmee het in elkaar is geschroefd en afgewerkt, is het verrassend dat het 'slechts' 330 gram weegt. De Diablo heeft een robuustheid die zeer geruststellend is, en het feit dat alleen de volumeregeling trots is op de netjes gebogen behuizing, draagt ​​bij aan de indruk van op zichzelf staande stevigheid.

Echt, het is alleen het lettertype dat iFi heeft geselecteerd om 'iDSD DIABLO' op de behuizing te schrijven dat de kant naar beneden laat. Het is te informeel en te laag voor een product van dit soort – het is alsof Bentley Comic Sans heeft gebruikt om zijn naam op de achterkant van zijn duurste auto te schrijven.

Functies

• Extreem brede digitale audiocompatibiliteit
• Twin Burr-Brown DACS
• Gebalanceerde en ongebalanceerde uitgangen

Zoals zowel de prijs als de reputatie van iFi doen vermoeden, is de iDSD Diablo uitvoerig gespecificeerd. Het vinkt niet absoluut alle vakjes aan als het om functionaliteit gaat, maar je zou extreem kieskeurig moeten zijn om te ontdekken dat het in enig zinvol opzicht ontbreekt.

Aan de binnenkant is de Diablo inderdaad heel serieus. De DAC-sectie bestaat uit een paar fettled Burr-Brown-chips, aangevuld met een nieuwe, geheugenrijke 16-core XMOS-chip. Dit geeft de iFi compatibiliteit met elke waardevolle digitale audiostandaard. PCM 32-bit tot 768kHz, octa-speed DSD512, double-speed DXD768, MQA... noem maar op, de iFi kan het aan.

Vermogen is even serieus - een maximum van bijna 5000mW bij een 32 ohm hoofdtelefoonbelasting is aanzienlijk. En iFi heeft evenveel zorg besteed aan de meer esoterische aspecten van specificatie, door een aantal angstaanjagend complexe in te zetten componenten die zich richten op een effectievere variatie op het vrij algemene 'negatieve feedback'-ontwerp en minimale circuit paden. Het bevat ook gespecificeerde componenten van Texas Instruments, Panasonic en anderen op kritieke momenten om ervoor te zorgen dat de iDSD Diablo optimaal presteert.

Aan de buitenkant zijn de zaken even grondig. Op het achterpaneel vind je een aantal ingangen: een USB-A (nogal vreemd een mannelijke verbinding, wat betekent dat je vrijwel zeker gebruik de USB-aansluiting die in de verpakking is meegeleverd om verbinding te maken met de USB-uitgang van uw computer) en een hybride SPDIF/optische 3,5 mm stopcontact.

Er is ook een USB-C-ingang voor het opladen van de batterij (de tijd dat de Diablo werkt op een enkele lading van zijn 4800mAh lithium-polymeerbatterij hangt volledig af van het energieverbruik van uw hoofdtelefoon) en een gebalanceerde 4,4 mm-uitgang voor aansluiting op een versterker.

Aan de voorkant is er die volumeregeling, een ongebalanceerde uitgang van 6,3 mm en nog een gebalanceerde uitgang van 4,4 mm (dit keer voor gebruik met een koptelefoon). Er is een LED die oplicht in een van de zeven verschillende kleuren, afhankelijk van het bestandstype en de grootte waarmee de Diablo te maken heeft. En dan is er een ‘modus’-schakelaar, die in feite een versterkingsregeling is – posities gemarkeerd met ‘eco’, ‘normaal’ en ‘turbo’ vertellen je alles wat je moet weten.

Echt, de enige omissie van wat een behoorlijk uitgebreide functieset is, is draadloze connectiviteit. Sommige iFi DAC's zijn voorzien van Bluetooth, maar het bedrijf heeft besloten dat de iDSD Diablo draait om puurheid van het doel - daarom is er ook geen mogelijkheid om te knoeien met de sonische handtekening van deze DAC.

iFi heeft niet bezuinigd op de accessoires. In de eerder genoemde draagtas zit die nogal excentrieke USB-kabel die je nodig hebt om de Diablo op een computer aan te sluiten, een 4,4 mm-naar-dual-XLR kabel voor gebruik met een geschikte versterker, een netstekker met adapter om de USB-C-ingang aan te sturen, een 6,3 mm-naar-3,5 mm-adapter en een USB-A-naar-USB-C-kabel te. iFi is ook genereus genoeg geweest om zijn iPurifier 3 te bundelen - deze stevige kleine doos vermindert jitter en ruis van de USB-uitgang van een computer.

Spijtig genoeg eindigt het echter in een USB-B-verbinding - en geeft het iedereen door die een apparaat heeft dat USB-B gebruikt dat geen printer is? Dus om de onbetwiste voordelen van de iPurifier 3 te benutten, luidt de verbindingsvolgorde van de USB-uitgang van uw computer: USB-A naar USB-B-kabel, iPurifier 3, USB-A naar USB-A (mannelijk), iDSD Diablo. Wat, we zijn het er allemaal over eens, niet het laatste woord is in elegantie, noch in beknoptheid.

Geluidskwaliteit

• Opmerkelijke analysekracht
• Onberispelijke tonaliteit
• Dynamiek te over

Met de verbinding met een Apple MacBook Air gemaakt via USB-A naar USB-A aan de ene kant, en een verscheidenheid aan koptelefoons (meestal, maar niet alleen, Bang & Olufsen's Beoplay HX over-ears en Sennheiser's IE900 in-ear monitors) aan de andere kant, het is tijd voor zaken.

Muziek is afkomstig van verschillende streamingdiensten, evenals een aantal bijzonder hoge resolutie-dingen op SanDisk-netwerkverbonden opslag. En zonder direct bij het geldschot te willen komen, zijn er geen omstandigheden waarin de iFi-geassisteerd geluid van de MacBook Air veegt de vloer niet grondig aan met het geluid van de computer alleen. Eigenlijk is ‘vegen over de vloer’ een te zwakke omschrijving van het verschil dat de iDSD Diablo maakt.

Bijvoorbeeld: met een 24bit/192kHz-bestand van Marvin Gaye's Right On is er geen aspect van muziekweergave dat niet significant is verbeterd door de introductie van de Diablo. Misschien wel het meest in het begin opvallend is de opmerkelijke snelheid en controle van de voorbijgaande respons - de aanval en het verval van individuele geluiden is absoluut vlijmscherp. Maar niet op een onnatuurlijke of edgy manier, maar op een meer inherent overtuigende manier. De Diablo is een snelle luisterervaring, maar klinkt nooit op afstand geforceerd.

Het is een soortgelijk verhaal als het om dynamische hoofdruimte gaat. De iFi lijkt geen limiet te hebben aan de afstand die hij kan leggen tussen 'zeer stil' en 'extreem luid', wat het luisteren naar een groot symfonieorkest een veel meer viscerale ervaring maakt dan het anders zou zijn zijn.

En dan is er de rechttoe rechtaan tonaliteit. Er is geen mogelijkheid om het geluid van de Diablo te veranderen, vergeet dat niet; je krijgt wat je krijgt. En ‘wat je krijgt’ blijkt een uiterst overtuigende, natuurlijke tonaliteit die direct en intrinsiek correct klinkt.

Van de (verheugend diepe) onderkant van het frequentiebereik tot de (verrassend uitgebreide) bovenkant, de iFi klinkt natuurlijk, geloofwaardig en, nou ja, muzikaal. Het geluid van een instrument dat wordt bespeeld, is niet altijd gemakkelijk te onderscheiden van het geluid dat actie produceert, maar de Diablo heeft geen moeite om het verschil duidelijk te maken.

Veel daarvan is te danken aan het overvloedige detail dat de iDSD Diablo kan extraheren uit een opname – er zijn maar weinig audioapparatuur die een ‘ik heb dat nog nooit eerder gehoord!’ van een kunnen oproepen luisteraar; maar de iFi doet het routinematig. Het is niet analytisch in de manier waarop het gaat over het serveren van al deze informatie - maar als je luistert naar Kris Kristofferson's Jezus Was een Steenbok en realiseer je dat er meer dan twee stemmen met hem harmoniëren tijdens de refreinen, het is moeilijk om dat niet te zijn onder de indruk.

Wat je ook kiest om te spelen, in feite verandert de Diablo zijn houding geen jota. Het is een schone, goed georganiseerde luisterervaring en genereert een groot maar uniform geluidsbeeld. Het benadrukt geen bepaald deel van het frequentiebereik, en het onderschat het ook niet.

En zelfs als het wordt gevraagd om de troebelheid van The Bug's Poison Dart aan te pakken, haalt het zijn neus niet op; het stroopt de mouwen op en stapelt zich op. Maar zelfs als het de vette, groezelige low-end, de kwaadaardige zang in het middenbereik en de ratelende, sissende hoge frequenties met al hun latente dreiging, het is gecontroleerd en - ja - muzikaal.

Laatste aanbiedingen