Panasonic Lumix G Vario 45-150mm f/4-5.6 Asferische Mega-OIS

* UHR-glas en asferische profielen

* 3x zoombereik

* Optische beeldstabilisatie

* Micro-Four-Thirds

* Stille interne focus

* Totale afwezigheid van kleurranden

Panasonic's G-serie 45-150mm lens zit naast twee
alternatieven; de ene dekt 45-175 mm (met een powerzoom) en de andere dekt
45-200 mm. De 45-175 mm PZ is aanzienlijk duurder, maar daar oppervlakkig gezien
is weinig te kiezen tussen de andere twee: zelfs hun volledige openingen variëren naar
dezelfde mate, van f/4 bij 45 mm tot f/5.6 bij hun respectievelijke maximale brandpuntsafstand
lengtes.

Het is duidelijk dat de 45-200 mm-lens aantrekkelijker is vanwege:
met een groter zoombereik, maar de lens van 45-150 mm is niet alleen ongeveer £ 50 goedkoper
maar ook kleiner en lichter. Bovendien is het ontworpen voor zowel:
foto- en videofotografie, wat betekent dat het effectief stil is in
gebruik maken van. Kortom, wat het mist aan zoombereik maakt het elders goed.

Uiterlijk is dit een zeer traditionele lens, zonder de
tuimelschakelaars die de elektrisch aangedreven zoomlenzen van Panasonic sieren. Een brede zoomring
vult het middelste derde deel van de loop met een kleinere scherpstelring ervoor:
er is niets aan de achterkant omdat de modus verandert voor scherpstellen en beeld
stabilisatie worden uitgevoerd op de camerabody.

Beide ringen zitten gemakkelijk binnen handbereik en voelen soepel aan
met precies de juiste hoeveelheid weerstand. De zoomring draait door zeer
bijna negentig graden en strekt zich uit met ongeveer 50%: er is geen slot om de
lens in het meest compacte formaat voor opslag, maar hier is geen grote behoefte aan
gezien de bescheiden massa van de zoom.

De scherpstelring is alleen effectief in de MF-modus, dat is:
geselecteerd op de camerabody (via een zeer onhandige schakelaar op de G2-body die wordt gebruikt voor)
deze recensie). Eenmaal geactiveerd, veroorzaakt het draaien van de scherpstelring een vergroot
middelste gedeelte van de scène die in de zoeker moet worden weergegeven: er is geen
elektronische assistentie om aan te geven wanneer nauwkeurig is scherpgesteld.

Het is vermeldenswaard dat de lens opnieuw moet worden scherpgesteld na
zoomen en de minimale objectafstand (kleinste scherpstelafstand) neemt toe
met langere brandpuntsafstanden. Ook is de kans kleiner dat de lens automatisch scherpstelt
in slecht verlichte omgevingen wanneer een langere brandpuntsafstand wordt gebruikt.

Ondanks het zeer bescheiden karakter bleek dit een
zeer plezierige lens om te gebruiken. Het voelt goed aan op een Micro-Four-Thirds body,
zonder de overtollige massa en massa die sommige telelenzen met zich meebrengen
kleinformaat camera's. Het scherpstellen ging inderdaad vrijwel geruisloos en ook nog eens verfrissend
snel. Ondanks enkele technische bedenkingen (zie hieronder) was de beeldkwaliteit subjectief
zeer aangenaam. Het grootschalige gebruik van plastic door de zoom om het gewicht laag te houden
kan een reden tot bezorgdheid zijn, maar de lensvatting zelf is gemaakt van metaal en is
stevig in het vat zit.

Technische tests leverden een acceptabele maar niet-inspirerende set op
van MTF-curven. Onderweg onthulde het echter ook een bijna totale afwezigheid van
chromatische aberratie. Het aanmoedigen van enige vrijheid van kleurranden moet echter
wees, er was iets vreemds met de tooncurves overdwars
hoge contrastgrenzen die mogelijk te wijten zijn aan de toepassing van een afbeelding
correctietechniek om kleurranden te verwijderen in plaats van echte vrijheid
van hen. Hoewel die verklaring pure gissing is, is het waar om te zeggen dat:
in real-world afbeeldingen waren er tekenen van een gebrek aan tonale vloeiendheid, dus misschien
er is toch een tonaliteitsprobleem - maar als dat zo is, dan is dat een camera-gril,
geen lenseigenschap.

Voor minder dan £ 300 is deze lens een koopje. Het is de
meest bescheiden gespecificeerd, maar ook de goedkoopste van drie Lumix-zoomlens die vergelijkbaar bieden
brandpuntsafstanden. Het heeft een vrijwel stil AF-systeem en is zowel licht van gewicht
en compact. Ja, het heeft een vrij beperkt maximaal diafragma op zijn maximum
brandpuntsafstand, maar dat is niet anders dan bij zijn soortgenoten. Evenzo, alle
drie lenzen hebben optische beeldstabilisatie die hun
diafragmabeperkingen, hoewel dit niets compenseert voor het ontbreken van
scherptediepte controle.

Panasonic's 45-150 mm zoomlens vertoont een goede scherpte bij breder
openingen, maar de MTF-cijfers dalen vrij snel in die mate dat foto's
genomen bij f/22 zijn waarschijnlijk zichtbaar zachter dan die genomen rond f/8,
waar de lens maximale scherpte vertoont.

Voorbeeldafbeeldingen

Vonnis

Al met al is dit de perfecte multifunctionele telezoomlens voor ouderwetse fotografen die hun lenzen liever via roterende ringen bedienen in plaats van aangedreven mechanismen.