Battlefield 2042 Review: hoe gaat het na een rotsachtige lancering?

Vonnis

Met een teleurstellende lancering die vol zat met bugs, is Battlefield 2042 bekend geworden om zijn problematische servers. Maar zelfs met deze oppervlakkige problemen is er hier nog steeds veel plezier te beleven, je moet alleen bereid zijn om door de haken en ogen te werken.

Invoering

Als zeventiende game in de Battlefield-franchise zou je denken dat zowel EA als Dice dit inmiddels tot kunst zouden hebben verheven, maar dat is duidelijk niet het geval.

Komt binnen met een belachelijke lancering met fouten en zelfs nu zien we meer updates binnenstromen om de bugs op te lossen, Battlefield 2042 had duidelijk meer tijd nodig, hoewel alle tijd van de wereld niet beter had kunnen zijn dan die 128 spelers wedstrijden.

Maar zelfs met een stroeve start, kan ik het niet helpen, maar toegeven dat dit spel op mij groeide naarmate ik langer speelde. Hoewel ik persoonlijk nog steeds worstel met het concept om mensen AAA-prijzen te vragen voor een game die volledig voor meerdere spelers is.

Ik heb Battlefield 2042 de afgelopen weken op pc gespeeld om te zien of het de moeite waard is om het uit te proberen na de controversiële lancering. Hier zijn mijn gedachten.

Totale oorlogsvoering

• Enorme kaarten met 128 spelers kunnen overweldigend zijn
• Moeilijk om deel uit te maken van een team in Breakthrough
• Wapens en gadgets zijn leuk om te gebruiken

De hoofdmodus op Battlefield 2042 is All-Out Warfare, die bestaat uit zowel Conquest als Breakthrough. Dit biedt de meer traditionele Battlefield-ervaring, hoewel deze opgevoerde variant tot 128 spelers op een kaart biedt wanneer je op een next-gen console of op pc speelt.

Bij de lancering was deze modus vrijwel onspeelbaar vanwege de serverproblemen. Ik wil DICE echter de eer geven voor het patchen en repareren van veel van de bugs sinds de lancering (zelfs als de patches nog steeds worden uitgerold).

Momenteel is het spelen van zowel Conquest als Breakthrough een stuk gemakkelijker te hanteren met 128 spelers, hoewel ik niet zou zeggen dat het enorme aantal spelers correleert met zijn capaciteit voor plezier. Ik hoopte dat de kaarten indrukwekkender zouden zijn, gezien de grootte, hoewel veel van de lay-outs waren behoorlijk formeel en niet bijzonder innovatief, wat jammer is als je kijkt naar de kaarten in Call of Duty: Vanguard, die door spelers kan worden beïnvloed voor een meer unieke gameplay-ervaring.

Het aantal gigantische spelers is ook een tweesnijdend zwaard; Ik was ofwel volledig omringd door vijanden zonder hoop om te overleven, of ik rende minutenlang door een enorme lege kaart op zoek naar wat actie voordat het spel eindigde.

Dit probleem was acuter bij het spelen in de Conquest-modus, die zich richt op het veroveren en verdedigen van controlepunten verspreid over de kaart. Aangezien je actief probeert verschillende gebieden op de kaart vast te leggen zonder een plan, wordt verwacht dat je team zich zal verspreiden en zich in verschillende richtingen zal splitsen.

In 2042 zijn kaarten zo groot dat het heel gemakkelijk is om je team uit het oog te verliezen, omdat de veroveringspunten behoorlijk ver weg kunnen zijn van waar je je momenteel bevindt. Dit betekent dat je minder in staat bent om als een verenigd team te werken, en tenzij je van tevoren hebt gepland dat iemand je groep met 128 spelers leidt, wordt het snel hectisch.

Ik vond deze modus vrij flauw en niet herkenbaar als een Battlefield-ervaring. Ik had in elke FPS kunnen rondrennen als een kip zonder kop terwijl mijn team probeerde een plan te bedenken, en hoewel ik de ambitieuze schaal van de kaarten kan waarderen, was het belangrijkste teamwerkelement van Battlefield volledig kwijt.

Elders wordt in de Breakthrough-modus je team van 128 of 64 opgesplitst in kleinere groepen die het tegen elkaar opnemen terwijl het ene team probeert aan te vallen en de kaart te veroveren, terwijl het andere verdedigt. Gezien mijn afkeer van Conquest, lijkt Breakthrough verrassend veel op elkaar, met als belangrijkste onderscheidende factor dat: je kunt slechts één deel van de kaart tegelijk vastleggen voordat je verder gaat, in plaats van de hele kaart voor het oprapen aan te bieden.

De beperking om alleen vooruit te kunnen gaan nadat je een specifiek gebied hebt veroverd, had veel voorkeur; gameplay voelde niet zo hectisch, omdat het duidelijker was waar je heen moest. Er waren ook aanzienlijk minder gevallen waarin ik door kale gebieden rende op zoek naar iets om te doen doen, wat natuurlijk minder saai is, maar ook bijdraagt ​​aan het algemene teamwerkelement waar Battlefield bekend om staat voor.

Doorbraak was meer gericht op hoe je als eenheid speelde, wat de essentie van de Battlefield-serie beter weergeeft. Ik had het gevoel dat ik mijn team eigenlijk van dienst was, en omdat we altijd zo dicht bij elkaar waren, was de revive-functie eigenlijk handig.

Wat wapens betreft, werd ik niet weggeblazen, maar de uitrusting die ik had kon de klus klaren. De selectie was vrij beperkt, maar dankzij de aanpassing van het wapen kon ik het type munitie of het bereik veranderen om beter bij mijn speelstijl te passen.

De beschikbare voertuigen en gadgets waren veel leuker, met de optie om een ​​Ranger Robot Dog los te laten of een helikopter in te schakelen om die vervelende vijanden te verslaan die zich bovenop gebouwen verbergen. Er was veel plezier te beleven hier en enkele echte momenten van trots toen mijn team erin slaagde de tegenstander te verslaan.

Gevarenzone

• Bevat kleinere matches voor 32 spelers
• Kan alleen nieuwe uitrusting ontgrendelen door games te winnen
• Beste modus voor teamspel

In een grote draai aan All-out Warfare, neemt Hazard Zone je weg van uitgestrekte kaarten met meer dan 100 spelers en brengt het terug naar strakke gameplay in een klein team.

Er zijn 32 spelers in elke wedstrijd (24 voor degenen die op de laatste generatie consoles spelen), verdeeld in groepen van vier. Jouw taak is om de kaart te doorzoeken op datapunten terwijl je het uitvecht met andere spelers, evenals de AI. De mix van AI en echte spelers maakte deze modus een stuk leuker, want dat hoefde niet vertrouwen op het kruisen van paden met spelers aan de andere kant van de kaart om een ​​beetje te kunnen schieten actie.

Hazard Zone is mijn persoonlijke favoriete modus, maar er zijn enkele opvallende problemen. Toen ik voor het eerst begon te spelen, had ik heel weinig wapens tot mijn beschikking; alleen een aanvalsgeweer, granaat en een datascanner. En de enige manier om credits te verdienen, die worden gebruikt om je uitrusting te verbeteren, is door het einde van het spel te halen en jezelf van de kaart te halen.

Dus als je door vijanden scheurt en al je wedstrijden wint, heb je geen problemen om je credits op te bouwen. Als je je missie echter verliest, ontvang je nul credits, waardoor ik in een vervelende cyclus zat waarin ik constant werd overtroffen door de andere spelers die betere wapens hadden.

Dit beperkt de gevarenzone in termen van toegankelijkheid, aangezien meer ervaren spelers waarschijnlijk meer zullen winnen credits en gaan door op hun traject van succes, terwijl minder bekwame spelers in de slingeren. Gelukkig kon ik uiteindelijk naar boven klimmen en mijn wapens upgraden om meer substantieel te zijn, maar dit zou mensen gemakkelijk van deze modus kunnen afschrikken.

Deze problemen, en de formulebenadering van de modus, betekenen wel dat Hazard Zone na een tijdje een beetje muf kan worden. Het heeft niet de hectische en gehaaste energie die All-Out Warfare heeft, maar ik ontdekte dat het leren van de kneepjes en het stuiteren van je team leden gaf meer voldoening, ook al is het einddoel vrij eenvoudig: verkrijg de datadrives, vermoord iedereen die je ziet en ga zo snel mogelijk weg mogelijk.

Battlefield Portal

• Biedt toegang tot oudere kaarten en klassen
• Wedstrijden kunnen worden ontworpen door de community

De Portal-modus in Battlefield 2042 brengt wapens, voertuigen, klassen en kaarten van eerdere Battlefield-titels, waaronder Bad Company 2, Slagveld 3, Battlefield 1942 en natuurlijk Battlefield 2042.

De mogelijkheid om kaarten uit eerdere games te kiezen, zoals het favoriete Rush van Bad Company, met verbeterde graphics en soms verbeterde mechanica, is het perfecte voorbeeld van fanservice! goed.

Je kunt ook eenvoudige elementen in het spel aanpassen om het interessanter te maken, of triggers ontwikkelen die tijdens het spel enorme explosies en tornado's veroorzaken.

Mijn gebruikelijke wapen inruilen voor een raketwerper en de bovengenoemde tornado's oproepen om vijanden weg te blazen, was ongelooflijk bevredigend. Van de drie modi bleef deze het langst vers.

Mijn favoriete onderdeel van Portal was het spelen van de kaarten die door andere spelers waren gemaakt; denken Super Mario Maker maar met geweren in plaats van Goomba. Het is geweldig om te zien waartoe andere mensen in de Battlefield-community in staat zijn, en er werd hier meer nadruk gelegd op teamwerk, wat geweldig is om te zien.

Deze modus was niet mijn beste keuze, maar het was verfrissend anders dan zowel All-Out Warfare als Hazard Zone, waardoor er meer variatie werd toegevoegd aan de aangeboden multiplayer-modi.

Laatste aanbiedingen