Hands on: Ghostwire Tokyo Review

Eerste indruk

Ghostwire: Tokyo introduceert een fascinerende wereld om te verkennen, met de griezelige kijk op Tokyo en verkenning van de Japanse mythologie die een heel andere ervaring bewijst in vergelijking met andere actie-RPG's van Bethesda. De gevechten kunnen echter zowel saai als frustrerend zijn, ondanks het scala aan bovennatuurlijke vaardigheden dat tot je beschikking staat, wat een grote domper is op deze bovennatuurlijke thriller. Hopelijk wordt het na de eerste twee hoofdstukken beter.

Invoering

Spelers zijn in de loop der jaren in Tokio losgelaten in talloze videogames, maar de hoofdstad van Japan voelt heel anders aan in Ghostwire: Tokyo.

De bruisende drukte is verdwenen, er is geen mens meer te bekennen. In plaats daarvan zwerven vijandige, griezelige figuren door de straten. Sommigen zien eruit als gezichtsloze kantoormedewerkers, terwijl anderen de vorm aannemen van schoolmeisjes zonder hoofd, met hun sinistere gekakel dat door de lege straten galmt.

Ghostwire: Tokyo heeft een onmiskenbare griezelige toon, met Tango Gameworks (de makers van The Evil Within serie) weven in meerdere horrorstijlen uit de Japanse mythologie om zowel een verontrustende als unieke instelling.

Maar degenen met een zwak hart hoeven zich geen zorgen te maken, want Ghostwire: Tokyo mist de spanning en jumpscares om echt als onderdeel van het horrorgenre te worden beschouwd. In plaats daarvan is dit een actie-RPG met een first-person perspectief, met tinten van Elder Scrolls en Fallout, ondanks het verwisselen van zwaarden en geweren voor paranormale vermogens.

Bethesda Softworks gaf me toegang tot de eerste twee hoofdstukken van Ghostwire: Tokyo op PS5, dus na de eerste paar uur gespeeld te hebben, zijn hier mijn eerste gedachten.

Verhaal

• Unieke kijk op Tokyo als setting
• Intrigerende premisse zorgt ervoor dat je snel verslaafd raakt
• Open-wereldformaat voelt een beetje archaïsch aan

Ghostwire: Tokyo stort je midden in het centrum van Tokyo tijdens een apocalyps, waarbij de inwoners van de stad verdwijnen terwijl een mysterieuze deken van mist over de stad neerdaalt.

Je neemt de rol aan van Akito, een gewone Japanse man die schijnbaar de enige overlevende is van de zuivering. Dat is duidelijk te danken aan een geest genaamd KK, die Akito bezit om hem bovennatuurlijke krachten te schenken.

Hoewel KK zijn lichaam niet kan beheersen, is hij in staat om met Akito te praten, uitleg te geven voor de bovennatuurlijke gang van zaken en begeleiding te bieden om de stad van de spookachtige bezoekers te bevrijden. Dialoog is standaard in het Japans, met ondertitels die vertalingen bieden voor Engelssprekenden. Je kunt desgewenst overschakelen naar een Engelse dub, hoewel dit merkbaar een afname van de kwaliteit van de stemacteert.

Het verhaal voegt een paar interessante wendingen toe, waarbij Akito's zus op onverklaarbare wijze een persoon wordt die interessant is voor hoofdantagonist Hannya. Ik ben geïntrigeerd om te zien hoe het verhaal zich ontvouwt, hoewel ik persoonlijk niet denk dat dit de belangrijkste aantrekkingskracht van Ghostwire tot nu toe is. De nevenmissies lijken interessanter, omdat je meestal geesten helpt hun 'onafgemaakte zaken' te voltooien om vrede te vinden.

De wereld die Tango Gameworks heeft gecreëerd is intrigerender dan de plot, met geesten die door de straten patrouilleren en yokai - in de vorm van drijvende katten - die goederen verkopen in winkels op de hoek van de straat.

Degenen die niet bekend zijn met Japanse folklore zullen de verschuiving van de toon tussen sinister en goofy schokkend vinden. Op een gegeven moment ontmoette ik een pratende wasbeer die me vroeg om zijn verborgen vrienden in de stad op te zoeken. Het voelt niet op zijn plaats in een game met veel bovennatuurlijke gruwelen, hoewel Japan wel een heel andere kijk op geesten heeft dan wij hier in het westen.

Ik ben ook een beetje bezorgd dat de open-wereldkaart misschien een beetje te formeel is. De kaart is bedekt met pictogrammen en bezienswaardigheden, zoals heiligdommen die waardevolle voorwerpen verbergen en beschadigde Torii-poorten die kunnen worden schoongemaakt om de schade veroorzakende mist te verdrijven.

Daardoor voelde ik me nooit nieuwsgierig genoeg om buiten de gebaande paden te gaan en de stad in mijn eigen tempo te verkennen. Het hebben van een checklist met te voltooien doelen voelt archaïsch na het verlaten van de rug van Elden Ring. Dat gezegd hebbende, ik heb tot nu toe slechts een klein deel van de wereld verkend, dus hopelijk worden de dingen verder in het spel een beetje onvoorspelbaarder.

gevechten 

• Verscheidenheid aan bovennatuurlijke krachten
• Kan aanvallen upgraden via vaardighedenbomen
• Afstandsgevechten kunnen saai worden

Ghostwire: Tokyo geeft je een arsenaal aan bovennatuurlijke krachten genaamd Ethereal Weaving, met de opties van vuur-, lucht- en wateraanvallen die je opties diversifiëren. Ik ben geen vijanden tegengekomen die bijzonder zwak zijn voor een van deze aanvallen, dus ik weet niet zeker of er een soort steen-papier-schaar-systeem in het spel is, maar ze variëren in functie.

Windaanvallen hebben het grootste bereik, maar richten minder schade aan per treffer, terwijl waterstralen de gezondheidsbalken van de vijand snel kunnen leegmaken in gevechten van dichtbij. Uitbarstingen van vuur lijken de goede plek te raken tussen toegebrachte schade en bereik, maar munitie is schaars in vergelijking met de andere twee opties.

Vreemd genoeg wordt munitie verkregen door drijvende levenloze objecten te vernietigen. Het kan behoorlijk vervelend zijn om dergelijke items te moeten zoeken elke keer dat je bijna leeg bent, vooral tijdens een ontmoeting met een baas. Gelukkig kun je je aanvallen upgraden via vaardigheidsbomen om niet alleen je reserves te verbeteren, maar ook om ervoor te zorgen dat dergelijke aanvallen nog meer schade aanrichten.

Ik heb ook een boog ontgrendeld, wat een geweldig alternatief is voor de bovennatuurlijke vermogens. Maar aangezien pijlen nog schaarser zijn dan Ethereal Weaving-opladingen, heb ik het alleen als noodback-up gebruikt.

Je kunt aanvallen ook blokkeren met een fantoomschild, hoewel je alleen kunt voorkomen dat je schade oploopt via een perfecte afweer. Het tijdvenster om dit te bereiken is redelijk genereus, maar is niet erg handig als je tegelijkertijd wordt geconfronteerd met een spervuur ​​​​van aanvallen. Een veilige afstand houden tot vijanden lijkt de beste tactiek, vooral omdat de meeste vijanden vrij langzaam bewegen. Als gevolg hiervan zijn de meeste gevechten die ik tot nu toe heb gevoerd heel gemakkelijk te overwinnen, zelfs bij de 'harde' moeilijkheidsgraad, waardoor gevechten saai worden en er weinig strategie nodig is om te slagen.

Dat verandert drastisch wanneer je wordt geconfronteerd met een ontmoeting met een baas. Wanneer vijanden snel dicht bij je kunnen komen, ben je enorm benadeeld. Er is geen ontwijkknop om aanvallen te ontwijken, en het schild is bijna nutteloos als je probeert een combinatie van aanvallen af ​​te weren. Ik kwam door de eerste paar uur van Ghostwire: Tokyo totdat ik de eerste grote baasstrijd bereikte, wat zo lastig bleek dat ik de moeilijkheidsgraad moest verlagen om verder te komen.

Als zodanig voelt het gevecht op dit moment frustrerend onevenwichtig aan. Als ik deze game zelf had gekocht, weet ik niet zeker of ik door zou willen gaan met spelen. Maar ik heb goede hoop dat gevechten zullen worden verbeterd met een grotere verscheidenheid aan soorten vijanden en nieuwe wapens - of zelfs een ontwijkmechanisme - om gevechten van dichtbij leuker te maken.

Grafische afbeeldingen

• Tokyo ziet er geweldig uit met ray tracing geactiveerd
• Karaktermodellen zien er slecht uit voor hardware van de volgende generatie

De stad Tokio ziet er fantastisch uit in Ghostwire: Tokyo op de PS5. Neon wegwijzers op torenhoge wolkenkrabbers worden weerspiegeld in de plassen wanneer raytracing wordt geactiveerd, terwijl de grote verscheidenheid aan gebouwen ervoor zorgt dat de stad ondanks de desolate straten leeft.

Ik heb ook genoten van levels waarin je je door donkere, claustrofobische gangen van ziekenhuizen en ondergrondse metrostations, die een meer lineair formaat bieden om te fungeren als een welkome afwisseling in de open wereld verkenning.

De verschillende geesten en monsters zien er ook briljant uit, met griezelige ontwerpen die bijdragen aan die horror-achtige toon. Af en toe wordt je omgeving vervormd via bovennatuurlijke visioenen, waarbij kamers op hun kop worden gezet om je zintuigen te desoriënteren.

Karaktermodellen zien er echter niet zo indrukwekkend uit. Akito's gezicht ziet er emotieloos uit, zelfs tijdens traumatische tussenfilmpjes. Het detail in zijn gezicht verbleekt in vergelijking met andere moderne games zoals Horizon Verboden West, wat teleurstellend is omdat deze game alleen beschikbaar is op PS5 en pc, en dus niet geschikt is voor oudere consoles.

Aan de positieve kant heb ik geen technische problemen opgemerkt tijdens het spelen van de eerste paar uur van Ghostwire: Tokyo. De framesnelheid lijkt stabiel en je krijgt de mogelijkheid om prioriteit te geven aan prestaties of beelden, zoals bij de meeste nieuwe generatie games. Het voelt tot nu toe gepolijst aan, hoewel ik niet kan spreken over de prestaties op pc, omdat ik alleen op PS5 heb gespeeld.

Laatste aanbiedingen

Je houdt misschien van…

Gran Turismo 7 Beoordeling

Kob Monney1 week geleden

Kirby en het vergeten land recensie

Ryan Jones2 weken geleden

Steam Deck Review

Ryan Jones2 weken geleden

Elden Ring Beoordeling

Alastair Stevenson3 weken geleden

Battlefield 2042 recensie

Gemma Ryles4 weken geleden

Total War: Warhammer 3 recensie

Ryan Jones4 weken geleden