Starfield Review: Bethesda schiet voor de sterren

Uitspraak

Starfield is een uitstekende RPG in dezelfde stijl als Skyrim en Fallout, maar met een sci-fi-draai. Het beschikt over een diepgaande vaardighedenboom en lonende zijmissies om je vrije tijd op te vreten, evenals fantastisch vuurgevecht. Maar het voldoet niet helemaal aan de hoge verwachtingen voor ruimteverkenning, met technische beperkingen en talloze saaie planeten die de reis naar de sterren nogal alledaags maken.

Invoering

Bethesda is een begrip geworden in de gaminggemeenschap dankzij de meeslepende wereldopbouw en diepgaande RPG-mechanica van populaire gameseries als The Elder Scrolls en Fallout.

Voor zijn nieuwste game is Bethesda de ruimte in geschoten voor zijn meest ambitieuze project tot nu toe. Starfield neemt hetzelfde RPG blauwdruk waar Bethesda bekend om staat, maar voegt een sci-fi-draai toe. Het is een meer gefundeerde benadering dan die van Mass Effect of Halo, waarbij de mensheid zich in de vroege fase van haar hemelvaart naar de sterren bevindt.

Starfield voegt ook een aantal wendingen aan de formule toe, waardoor je meer dan 1000 verschillende planeten in 100 sterrenstelsels kunt bezoeken. Om deze technische prestatie te volbrengen, heeft Bethesda echter een aantal compromissen moeten sluiten die de aantrekkingskracht van ruimteverkenning aantoonbaar verminderen.

Daarom is Starfield niet helemaal de baanbrekende triomf van de volgende generatie waarvoor het zo werd gehyped. maar zal niettemin een andere favoriet bij fans worden voor degenen die genoten van de vorige klassieker Bethesda RPG's.

Verhaal

• Het duurt minder dan 24 uur om de verhaalcampagne te voltooien
• Verhaalmissies worden snel repetitief
• Talloze geweldige side-quests beschikbaar

Starfield speelt zich af rond het jaar 2310. Er is geen leven meer op planeet Aarde, nu de ooit groen-blauwe planeet is gereduceerd tot een woestijnwoestijn. In plaats daarvan is de mensheid naar de sterren opgestegen en naar talloze sterrenstelsels gereisd om de Settled Systems te vormen.

Met een genereuze tool voor het maken van personages kun je niet alleen het uiterlijk van je personage naar wens aanpassen, maar ook de achtergrond bepalen, waardoor je statistieken kunt verbeteren om mee te beginnen. Welke identiteit je de hoofdpersoon ook geeft, het verhaal begint op dezelfde manier: je sluit je aan bij een groep genaamd de Constellation, met een obsessie voor het verkennen van onbekende ruimte.

Je ontdekt al snel een mysterieus object genaamd het Artefact, dat vreemde visioenen geeft aan degene die het als eerste ontdekt. Ervan uitgaande dat het van buitenaardse oorsprong is, wordt het jouw doel om elk afzonderlijk artefact, verspreid over het universum, op te sporen.

Dit wordt al snel een zware taak, waarbij elke planeet gewoonlijk weinig anders bewoont dan fundamentele levensvormen. Er is over het algemeen heel weinig te doen op deze planeten, behalve het voltooien van de klus, wat frustrerend is repetitieve formule: volg gewoon je tracker naar een tempel, verzamel het artefact en vecht er dan tegen een of twee vijanden.

Wat nog erger is, je zult de echte slechterik pas ongeveer halverwege de hoofdcampagne tegenkomen, wat me minder dan 24 uur kostte om te voltooien. Het heeft een ploeterend tempo, met weinig inzet om het tempo op te voeren. Er zijn een paar missies die echt vermakelijk zijn, met hoogtepunten zoals een spatie station gevangen in een multidimensionale kloof en wordt de bemiddelaar in een bank in westerse stijl beroving.

Helaas vormen deze hoogtepunten de uitzondering op de regel voor de hoofdverhaalcampagne, die voornamelijk bestaat uit ophaalmissies en de verkenning van dorre, levenloze planeten. Het einde is ook buitengewoon teleurstellend en voelt weinig meer dan een manier om toegang te krijgen tot de New Game+-modus.

Starfield schittert het helderst met zijn sidequests, en ik raad je aan om deze prioriteit te geven boven het voltooien van het hoofdverhaal. Mijn persoonlijke favoriet was dat ik door de politie werd gechanteerd om een ​​undercover ruimtepiraat te worden. Dit heeft ook gevolgen voor het bredere universum, aangezien ruimtepiraten mij niet meer aanvielen terwijl ik lid was van hun clan.

Er zijn hier ook talloze andere vermakelijke zijmissies, die elk een kort verhaal bieden dat veel interessanter was dan het hoofdplot. Ik heb geholpen bij het smokkelen van illegale goederen, heb een brouwerijbedrijf gesaboteerd en gehoor gegeven aan de oproep van talloze noodsignalen. Er is vaak ook een goede beloning voor je problemen, of het nu gaat om een ​​overvloed aan credits of zelfs een nieuw wapen.

Verkenning

• De meeste planeten zijn saai om te verkennen
• Ruimtevaart beperkt zich meestal tot snel reizen
• Het aanpassen en bestrijden van ruimteschepen is geweldig

Een van de opvallende kenmerken van Starfield is de mogelijkheid om door de ruimte te reizen in je eigen aangepaste schip en meer dan 1000 planeten te bezoeken. Het klinkt te mooi om waar te zijn... en helaas is dat aantoonbaar het geval.

Bethesda heeft zeker niet gelogen of overdreven – je kunt absoluut zoveel planeten bezoeken, maar de meeste daarvan (naar verluidt 90%) zijn levenloos en hebben weinig anders te doen dan het delven van hulpbronnen. Deze planeten verschillen op tal van manieren, zoals de sterkte van de zwaartekracht, biomen en temperatuur. Maar na een bezoek aan een of twee van deze planeten worden ze steeds saaier om te verkennen.

Bethesda heeft een techniek gebruikt die procedurele generatie wordt genoemd om deze planeten te creëren. Het is een indrukwekkende technische prestatie, maar door het gebrek aan verhalen over het milieu en boeiende zijmissies hebben deze planeten geen gedenkwaardige aandachtspunten meer.

Bethesda heeft op slimme wijze handgemaakte gebeurtenissen geïntegreerd die willekeurig op deze levenloze planeten kunnen plaatsvinden om ze een beetje interessanter te maken. Soms kom je een station tegen vol piraten of gestrande ontdekkingsreizigers die smeken om een ​​ritje naar de de dichtstbijzijnde gekoloniseerde planeet, maar deze exemplaren worden vaak gerecycled, zodat de nieuwigheid eraf is snel.

Je kunt ook veel andere planeten verkennen die wel leven, maar ook deze worden al snel een hele klus om te verkennen. Over het algemeen zul je op deze planeten ongeveer vier of vijf soorten dieren ontdekken, maar ik ben zelden iets tegengekomen dat groter is dan mijn eigen karakter. Het doden van deze wezens kan nuttig zijn voor het vergaren van hulpbronnen, maar dat is de enige vruchtbare interactie. Het scannen van alle beschikbare dieren en planten op een planeet kan je een financiële beloning opleveren, maar persoonlijk vond ik dit zo'n karwei waar ik me zelden druk over maakte.

Ik werd ook afgeschrikt om willekeurige planeten te verkennen vanwege de zware beperkingen op ruimtevaart. Toen ik voor het eerst de ruimte in vloog, was ik verbijsterd toen ik ontdekte dat je niet van planeet naar planeet kunt vliegen. Als je bijvoorbeeld van Mars naar Jupiter wilt vliegen, moet je je ruimtekaart openen en snel reizen activeren.

Dit betekent dat wanneer je handmatig door de ruimte vliegt, je beperkt bent tot de baan van een planeet. Er zijn nog steeds genoeg dingen die je kunt doen in deze ruimte, waaronder het bezoeken van ruimtestations, handel drijven met nabijgelegen ontdekkingsreizigers en het kapen van ruimteschepen. Maar als je te ver uit de baan van een planeet vliegt, stuit je op een onzichtbare muur, wat frustrerend beperkend is, vooral in vergelijking met games als Niemandshemel. Je kunt ook niet naar de atmosfeer van een planeet vliegen om te landen; je moet in plaats daarvan op de planeet klikken en een landingspunt selecteren, wat invloed heeft op de onderdompeling.

Dat gezegd hebbende, ben ik dol op het aanpassen van schepen in Starfield. Je kunt niet alleen je credits sparen om een ​​nieuw ruimteschip te kopen, maar je kunt ook je eigen ruimteschip helemaal zelf bouwen. Er zijn ook een aantal manieren om je schip te upgraden, waaronder het verhogen van de maximale snelheid, selecteren verschillende wapens, schilden verbeteren en de Grav Drive versterken, zodat je nog verder kunt reizen het sterrenstelsel.

Ik vond het ook geweldig hoe het interieur van het schip zal veranderen naarmate je het groter maakt. Ik begon met een klein schip met de hele bemanning in één kamer gepropt, tot een enorm schip met meerdere gebieden en interactieve knutselstations.

Ruimteschipgevechten zijn een opwindende ervaring die rechtstreeks uit een Stars Wars-film lijkt te komen. Je kunt maximaal drie verschillende wapentypen gebruiken om vijandelijke schilden uit te putten, en je kunt zelfs specifieke delen van een vijandelijk schip aanvallen zodra je over de vereiste vaardigheid beschikt.

Er zijn tijdens de campagne echter grote moeilijkheidsgraden voor ruimtegevechten, dus het is belangrijk om te onthouden om je schip te upgraden, anders kan het frustrerend moeilijk worden om tegen meerdere schepen tegelijk te strijden uitdaging.

Starfield is op zijn best in dichtbevolkte gebieden, met veel menselijke personages die side-quests en boeiende verhalen bieden. Hoogtepunten zijn onder meer de door misdaad geteisterde Cyberpunk-achtige stad Neon, die geplaagd wordt door een drugsprobleem, en de cowboy stad Akila die eruitziet alsof een stad uit een oude Amerikaanse westernfilm willekeurig op een buitenaards wezen is neergezet planeet.

Ik zou alleen willen dat Starfield meer bevolkte gebieden van dit soort had om te verkennen, in plaats van zich te concentreren op het proppen van zoveel mogelijk levenloze planeten.

Gevecht 

• Fantastische verscheidenheid aan wapens
• Meerdere opties om elke missie aan te pakken
• Uitgebreide RPG-systemen

Starfield is zowel een first-person als third-person shooter, afhankelijk van je voorkeursperspectief. Mijn eerste indrukken van het vuurgevecht waren overwegend negatief, met krappe ruimteschepen waardoor het moeilijk was om inkomend vuur te vermijden, en het langzaam herladen van pistolen bleek vervelend.

De gevechten verbeterden echter aanzienlijk naarmate ik in mijn vaardighedenboom investeerde en een groter arsenaal aan wapens vergaarde. De jetpack-vaardigheid (Boost Pack Training) maakt een enorm verschil, waardoor ik midden in een gevecht de lucht in kan vliegen en achter hen kan landen voor een shotgun-explosie in de achterkant van het hoofd.

Er is hier ook een indrukwekkende verscheidenheid aan wapens. Ze zijn niet zo grandioos als die uit Halo of Grenslanden, maar ik vond het heerlijk om het brandgevaarlijke jachtgeweer en het lasergeweer te gebruiken. Tijdens de late game was het altijd spannend om een ​​nieuw wapen met een unieke vaardigheid te ontdekken. Je kunt zelfs je vaardigheden verbeteren voor een enorme verscheidenheid aan wapens, van pistolen en jachtgeweren tot granaten en mijnen.

Bethesda's beruchte, overbelaste functie keert terug, omdat het dragen van te veel zware voorwerpen je schade zal berokkenen wanneer je uithoudingsvermogenmeter leeg is. Hoewel ik begrijp dat Bethesda wil dat je goed nadenkt over de uitrusting en wapens die je meeneemt naar elke missie, doe ik dat nog steeds vond het een ongelooflijk irritante afleiding, zelfs nadat ik mijn krachtvaardigheid had gemaximaliseerd en volledig gebruik had gemaakt van de lading van mijn schip ruimte.

Net als bij elke andere Bethesda-RPG krijg je talloze vaardigheden die je kunt upgraden, zodat je niet-dodelijke methoden kunt kiezen om obstakels te overwinnen. Een van mijn persoonlijke favorieten is de vaardigheid Beveiliging, waarmee je deuren en kluizen kunt ontgrendelen die mogelijk waardevolle buit verbergen. Je kunt zelfs terminals hacken om vijandige torentjes en robots te dwingen voor je te vechten. Bij het losmaken van een slot moet je een minipuzzel oplossen, die zowel uitdagend als lonend is op de hoogste moeilijkheidsgraden.

Niet elke vaardigheid is echter gelijk. Ik was niet zo onder de indruk van de stealth-aanpak, omdat sommige vijanden veel te statisch waren in hun patrouilles en er geen optie om ze stilletjes uit te schakelen als je erachter sluipt, tenzij je een echt krachtig slagwapen of een gemuilkorfd wapen hebt pistool.

Bethesda heeft ook geprobeerd het Overtuigingsvermogen te verbeteren, omdat het verhogen van het niveau je kansen vergroot om een ​​gespannen situatie onschadelijk te maken zonder dat er een gevecht nodig is. Maar omdat het puur willekeurig is en je geen vooronderzoek hoeft te doen, zoals in games als De buitenwerelden, het uitvoeren van een succesvolle overreding lijkt op het invoeren van cheatcodes. Ik kon het laatste baasgevecht zelfs omzeilen door een geluksdobbelsteenworp te krijgen in een overredingspoging, die anticlimax en onbelonend aanvoelde.

Niettemin ben ik onder de indruk van hoeveel vaardigheden je kunt upgraden in Starfield. Ik heb nog niet eens de oppervlakte van alle beschikbare vaardigheden bekrast na het voltooien van het verhaal campagne, waarbij je in de New Game+-modus je voortgang kunt behouden en missies kunt aanpakken met een nieuwe benadering.

Prestaties en graphics 

• Grotendeels vrij van bugs en glitches
• Crashte een paar keer tijdens het laden van schermen
• Soepele prestaties, zelfs op Xbox Series S

Bethesda heeft Starfield met trots het meest gepolijste spel tot nu toe genoemd, en uit mijn ervaring lijkt dat het geval te zijn. Ik zag slechts één opmerkelijke storing tijdens mijn playthrough, waarbij de benen van een NPC door het plafond veranderden. Anders is het opmerkelijk om te zien hoe bugvrij deze game is als je de enorme schaal van Starfield in ogenschouw neemt.

Starfied is niet zonder technische gebreken. De game crashte meerdere keren, meestal tijdens een snel laadscherm, of wanneer ik het instellingenmenu opende kort nadat ik een game had geladen. Dit dwong mij om de Xbox-serie S, maar vanwege de frequente functie voor automatisch opslaan verloor ik zelden veel voortgang – of helemaal geen voortgang. Met Starfield kunt u zelfs de frequentie van automatisch opslaan configureren, zodat wordt voorkomen dat crashes ooit een groot probleem worden.

Starfield is een mooi spel, vooral als je naar een planeet kijkt terwijl hij zich in een baan om de aarde bevindt, of als je de horizon van een buitenaardse planeet bewondert. Maar hoewel de karaktermodellen aanzienlijk zijn verbeterd ten opzichte van de eerdere Bethesda-inzendingen, zijn ze nog steeds niet op één lijn met moderne games zoals Baldur’s Gate 3. Dat gezegd hebbende, heb ik Starfield beoordeeld op een Xbox Series S in plaats van op een Serie X of een high-end pc, dus dat kan een belangrijke factor zijn.

Bethesda heeft gekozen voor een gegronde NASA-achtige kunststijl voor de sci-fi-setting van Starfield, en het doet geweldig werk om alles met elkaar te verbinden, waar je ook bent in de melkweg. Persoonlijk was ik geen fan van het korrelige filter dat Bethesda over het display heeft toegevoegd, al kun je dit eenvoudig uitzetten in de instellingen.

Laatste aanbiedingen