Marvel's Spider-Man 2 recensie

Uitspraak

Marvel’s Spider-Man 2 is precies wat je verwacht van een vervolg, voortbouwend op web-swingende traversal en spannende gevechten met talloze upgrades, terwijl je ook optimaal gebruik maakt van de geavanceerde hardware van de PS5 voor verbeterde beelden en onmiddellijke bezig met laden. Het verhaal is ook uitstekend, met een van de beste schermaanpassingen van Venom tot nu toe. Als je een Spider-Man-fan bent, is dit een essentiële aankoop voor PS5-bezitters.

Invoering

Het origineel Marvel's Spider-Man, dat in 2018 op PS4 werd gelanceerd, deed fenomenaal werk door je het gevoel te geven dat je speelde als de vriendelijke buurt Spider-Man, of je nu door de straten van New York slingerde of aan het web was criminelen.

Marvel’s Spider-Man 2 biedt geen ingrijpende veranderingen en blijft trouw aan de kernervaring die zo succesvol is gebleken. En toch is ontwikkelaar Insomniac Games er nog steeds in geslaagd om bijna elk aspect van de game met kleine aanpassingen te verbeteren. De gevechten zijn boeiender, het verhaal meer gefocust en het swingende nog leuker.

Houd rekening met de technische vooruitgang dankzij de kracht van de PS5, met verbluffende 4K-beelden en directe laadtijden, en Marvel’s Spider-Man 2 is wederom een ​​groots succesverhaal voor PlayStation.

Verhaal 

• Zowel Peter als Miles zijn speelbaar
• Fantastisch verhaal met verbeterd tempo
• Venom is een geweldige slechterik

Marvel’s Spider-Man 2 bevat twee hoofdrolspelers in zowel Peter Parker als Miles Morales – de laatste is niet alleen maar een sidekick voor back-upondersteuning, die net zoveel schermtijd deelt als zijn mentor.

Beide personages zijn nog steeds aan het bijkomen van de gebeurtenissen uit de vorige inzendingen en rouwen om de vroegtijdige dood van zowel tante May als de vader van Miles. De woede en het verdriet van deze verliezen voeden beide personages in Marvel’s Spider-Man 2, en het is fascinerend om te zien hoe zowel Peter als Miles met deze emoties omgaan.

Peter heeft het ook financieel moeilijk, omdat hij er niet in slaagt zowel zijn werk als zijn taken als Spider-Man in evenwicht te brengen, terwijl Miles bezig is zich aan te melden voor de universiteit. Het is geweldig om te zien hoe beide personages worstelen met realistische problemen voor jonge volwassenen, waardoor zowel Peter als Miles ongelooflijk herkenbaar zijn, ondanks hun superkrachtige alter ego’s.

Kraven the Hunter is een van de belangrijkste antagonisten, een kolossale huursoldaat die geobsedeerd is door het vinden van zijn grootste tegenstander. Als gevolg hiervan besteedt hij het grootste deel van het spel aan het jagen op de meest beruchte schurken van Spider-Man's New York. wat leidde tot welkome terugkeer van onder meer Scorpion en Mister Negative, maar ook tot nieuwe gezichten zoals Hagedis.

Kraven heeft een dominante aanwezigheid en het was altijd vermakelijk om hem op het scherm te zien, ook al is hij een kleine noot met weinig diepgang in zijn karakter. Venom blijkt de veel overtuigendere slechterik te zijn en blijkt een van de beste aanpassingen op het scherm te zijn van de buitenaardse symbiont tot nu toe, en zeker beter dan de Topher Grace en Tom Hardy iteraties.

Net als in Sam Raimi’s Spider-Man 3 begint Venom als een symbiontpak voor Peter Parker, dat geleidelijk zijn haken in de geest van onze held laat zinken en zijn gedrag en emoties manipuleert. Venom is soms echt angstaanjagend, en wordt alleen maar monsterlijker naarmate het verhaal vordert – gelukkig is er deze keer geen griezelig dansen en vingerschieten.

De originele Marvel’s Spider-Man had ook een geweldig verhaal, maar had last van een slecht tempo, waarbij de meeste schurkenconfrontaties zich in het laatste derde deel bevonden. Marvel’s Spider-Man 2 doet dit veel beter, met een boeiend verhaal en actievolle tussenfilmpjes die gelijkmatig over de campagne zijn verspreid. Ik kon het verhaal in minder dan 20 uur voltooien, maar persoonlijk gaf ik de voorkeur aan een compact verhaal met weinig overtollige vulling, terwijl er genoeg zijmissies zijn om verder in te graven tegoeden.

Gevecht

• Venom-vaardigheden veroorzaken grote schade aan vijanden
• Nieuw blokmechanisme zorgt voor variatie in gevechten
• Sterk verbeterde Mary Jane-niveaus

Marvel’s Spider-Man 2 gebruikt hetzelfde kernvechtsysteem als voorheen, met duidelijke inspiratie uit de Batman Arkham-serie waarin de speler reageert op aanwijzingen op het scherm om een ​​gladde web-swingende afwerking te realiseren beweegt.

Insomniac heeft een aantal aanpassingen gedaan om de gevechten in het vervolg nog boeiender te maken. Het heeft de speciale vaardigheden van de Spider-Man: Miles Morales spin-off, waarbij Miles nog steeds zijn bliksemsnelle stoten kan gebruiken. Peter heeft ook zijn eigen speciale vaardigheden gekregen, waarbij hij de metalen spinnenarmen gebruikt om criminelen te verslaan, evenals de nieuw verworven Venom-krachten die brute botbrekende schade aanrichten.

Met deze nieuwe krachten kun je grote groepen vijanden tegelijk verslaan, waardoor Insomniac niet alleen meer vijanden naar je kan gooien, maar ook een grotere verscheidenheid aan vijanden kan creëren. Spider-Man zal het moeten opnemen tegen mensen, vliegende drones, robothonden, zandhandlangers en symbiontmonsters, die allemaal hun eigen moves en wapens hebben om je scherp te houden.

Spider-Man kan nu zowel blokkeren als doge, wat een beetje vreemd aanvoelt voor de webcrawler, maar ervoor zorgt dat je de aanvalspatronen van de vijand in de gaten moet houden. Het kostte me een tijdje om aan deze aanpassing te wennen, waarbij grote bruten je met blokken moesten counteren om eventuele schade aan te richten. Het scherm kan ook zo druk zijn met vijanden dat het vaak gemakkelijk is om deze indicatoren op het scherm te missen.

Er is geen twijfel dat de gevechten uitdagender zijn dan voorheen, vooral bij de hogere moeilijkheidsgraden, maar persoonlijk denk ik dat de aanpassingen resulteren in een boeiendere en lonende ervaring. Die bonzende afwerkingsbewegingen zijn net zo heerlijk om naar te kijken als voorheen, vooral nu Peter en Miles kunnen samenwerken om een ​​vijand in een stijlvol filmpje te verslaan.

Er zijn ook een paar aanpassingen gedaan aan stealth-gevechten. Vijanden zijn nu een stuk intelligenter en kunnen afleiden dat Spider-Man dichtbij is als ze banden zien, en zullen zo de rest van hun bemanning waarschuwen om in het gebied te patrouilleren. Ook zul je af en toe vliegende drones tegenkomen, waardoor je niet altijd veilig bent als je van bovenaf aanvalt.

Gelukkig heeft Insomniac Spider-Man de mogelijkheid gegeven om zijn eigen zipline-webs te maken om dit tegen te gaan dit geeft je de vrijheid om je eigen uitkijkpunten te creëren in plaats van te vertrouwen op die van de kaart indeling. Je zou kunnen zeggen dat dit stealth iets te gemakkelijk maakt, maar ik heb er nog steeds veel plezier mee gehad.

De op stealth gerichte Mary Jane-segmenten waren waarschijnlijk het zwakste element van Marvel’s Spider-Man, dus fans zullen misschien ontsteld zijn als ze horen dat ze een comeback hebben gemaakt voor het vervolg. Gelukkig is er hier een dramatische revisie geweest voor een veel leukere ervaring.

Het is duidelijk dat Insomniac enige inspiratie heeft gehad van Naughty Dog's De laatste van ons, omdat het besturen van Mary Jane erg lijkt op spelen als Joel of Ellie. Je kunt vijanden afleiden door stenen te gooien, en je kunt achter hen sluipen om ze neer te halen met een verdovingsgeweer.

Belangrijk is dat je niet langer te maken krijgt met een 'game over'-scherm wanneer je ontdekt wordt door een vijand. In plaats daarvan krijg je de kans om terug dekking te zoeken en uit het zicht te verdwijnen. Fysiek vechten is echter geen optie, aangezien Insomniac graag haar kwetsbaarheid wil benadrukken in vergelijking met de superkrachtige Spider-Man. Deze niveaus zijn een enorme verbetering ten opzichte van de vorige game, en ik merkte dat ik er zelfs naar uitkeek.

Verkenning 

• Met webvleugels kun je nog sneller reizen
• De kaart van New York is 2x groter dan voorheen
• 65 pakken beschikbaar om te ontgrendelen bij de lancering

Slingeren door New York was ongelooflijk leuk in Marvel’s Spider-Man, en die verslavende spanning is niet minder geworden voor het vervolg – ​​sterker nog, je kunt zelfs sneller slingeren dan voorheen.

Marvel's Spider-Man 2 introduceert het gebruik van de webvleugels, waarmee je als een vliegende eekhoorn door de lucht kunt glijden. Deze zorgen ervoor dat je beter manoeuvreerbaar bent als je door de straten duikt, en dat je zelfs nog hogere snelheden kunt bereiken als je vanaf een wolkenkrabber opstijgt of door windtunnels duikt. Ik ben een grote fan van de webvleugels, maar deze zijn volledig optioneel (afgezien van een paar zijmissies) als je liever bij het zwaaien blijft.

De kaart van New York is ongeveer 2x groter dan die van Marvel’s Spider-Man en opent nieuwe locaties zoals Queens, Brooklyn en de East River. Snel reizen is nu onmiddellijk mogelijk dankzij de snelheid van de PS5, wat ik vooral handig vond bij het schakelen tussen Miles en Peter. In feite is er absoluut geen laadscherm in dit spel, en ik ben meerdere keren overrompeld tijdens een baasgevecht, waarna ik onmiddellijk na de nederlaag opnieuw opkwam.

Een nieuwe in-game AI-overlay maakt het ook gemakkelijker om interessante punten te spotten zonder dat je erin hoeft te duiken de kaart, terwijl je over de DualSense veegt, wordt een telefoonapp geopend met details van alle beschikbare kanten speurtochten. Dit zijn fantastische verbeteringen, waardoor het aantal keren dat ik het spel moest pauzeren en door de menu's moest bladeren, is verminderd.

Er zijn talloze activiteiten die je buiten de verhaalcampagne kunt voltooien, van het vechten tegen hordes zandmannen, het maken van foto's van interessante plaatsen en het redden van lokale burgers. Knipperende rode pictogrammen waarschuwen je ook voor misdaden in de buurt, maar deze worden al snel repetitief, waarbij meestal een bende vijanden betrokken moet zijn.

Als ik zou moeten muggenziften, heb ik het gevoel dat de open wereld niet helemaal voldoet aan de standaard van andere moderne games, en het niveau van interactiviteit mist als Tranen van het Koninkrijk en de willekeurige gebeurtenissen van Red Dead Redemption 2. Er was een geval waarin een willekeurig vuurwerk mijn interesse wekte; Toen hij aanwezig was, werd een roekeloze burger gefrituurd, waardoor ik hem naar een ziekenhuis moest brengen. Kleine details als deze zorgen ervoor dat New York levendiger aanvoelt, dus het is jammer dat ik tijdens mijn playthrough niet meer van dit soort dingen tegenkwam.

Marvel’s Spider-Man 2 biedt echter een fantastische stimulans voor het voltooien van zijmissies, waarbij je wordt beloond met vaardigheidspunten en valuta waarmee je nieuwe vaardigheden, gadgets en pakken kunt verwerven. Het vervolg biedt bij de lancering maar liefst 65 pakken, en er zijn een aantal fantastische nieuwe toevoegingen, waarvan sommige zijn geïnspireerd op de recente film Across the Spider-Verse.

Prestaties en graphics

• Verbluffende beelden met 4K en raytracing steun
• Absoluut geen laadschermen
• Uitstekende haptische feedback met DualSense-controller

Ik ben kritisch geweest over het vermogen van Sony om de PS5 te voorzien van voldoende games die profiteren van de geavanceerde hardware tot nu toe. Zo goed als God van de oorlog Ragnarok En Horizon Verboden Westen zijn, ze hebben de kracht van de PS5 nauwelijks gemaximaliseerd. Gelukkig is dit geen probleem met Marvel’s Spider-Man 2, wat een technisch wonder is.

Ten eerste is het een fantastisch uitziend spel. Insomniac heeft ray tracing kunnen activeren, ongeacht of je de Fidelity- of Performance-modus kiest, wat resulteert in realistische reflecties in water en de glazen ramen van wolkenkrabbers. Het draait ook in 4K, met rijke details waardoor New York een lust voor het oog is.

De Fidelity-modus is vergrendeld op 30 fps, maar ik had persoonlijk geen probleem met de beweging als ik met hoge snelheden door de stad slingerde, en werd uiteindelijk mijn persoonlijke favoriete keuze. Je hebt wel de optie voor 60 fps via de Performance-modus, maar vermindert de verkeersdichtheid en de bevolking van New York, terwijl de kwaliteit van ray tracing wordt teruggeschroefd. Welke optie je ook kiest, Marvel’s Spider-Man 2 ziet er absoluut prachtig uit.

Ik vond de karaktermodellen er echter een beetje inconsistent uitzien. Mensen als Miles, Kraven en Venom zijn wonderbaarlijk gedetailleerd, maar vreemd genoeg zien de gezichten van Peter en Mary Jane er in vergelijking janky uit. Deze laatste twee personages zien er ook dood uit achter de ogen en worstelen om hetzelfde scala aan emoties te tonen als Miles. Ik kan alleen maar aannemen dat dit het gevolg is van het feit dat Insomniac consistentie in oudere games wil behouden, maar het leidt vreemd genoeg af.

Insomniac heeft hier ook veel gebruik gemaakt van de SSD's. Snel reizen is onmiddellijk mogelijk en er zijn absoluut geen laadschermen, zelfs niet tijdens het laden van het spel, het aangaan van een nieuwe missie of het schakelen tussen Peter en Miles. Het is fantastisch glad.

Ik ben ook onder de indruk van de manier waarop Insomniac de haptische feedback van de DualSense controller, waardoor ik de tippy-tappy-stappen van een spider-drone kan voelen, en de zinderende elektrische krachten die door Miles razen. Marvel’s Spider-Man 2 is een van de weinige games die de upgrade naar de PS5 de moeite waard maakt.

Laatste aanbiedingen