Van Goldeneye tot Spectre: hoe een James Bond-titelreeks wordt gemaakt

Zittend naast wapens, meisjes en geschud-niet-bewogen martini's, zijn de titelsequenties die elk James Bond-uitje opzetten een iconisch onderdeel van de spionagefranchise. Max Parker van TrustedReviews gaat zitten met regisseur Danny Kleinman om te zien hoe ze gemaakt zijn.

Het donderende themalied, de piekerige graphics met een verhaal helemaal voor zichzelf, combineren die paar minuten na de eerste uitbarsting van actie om iets speciaals en unieks voor Bond te creëren. Of het nu het pistool is dat uit de mond van de vrouw steekt in Goldeneye, of de moorddadige speelkaarten Door slechteriken in Casino Royale te snijden, zijn deze sequenties vaak net zo gedenkwaardig als de film zelf.

Kleinman is misschien geen begrip zoals Skyfall en Spectre-regisseur Sam Mendes, maar het valt niet te ontkennen dat hij de titelsequenties naar een hoger niveau heeft getild sinds hij de regeerperiode voor Goldeneye op zich nam. Hij stapte weg voor Quantum of Solace, maar kwam terug voor Skyfall en opnieuw voor Spectre van dit jaar.

We gaan zitten met Danny om zijn gedachten te horen over het filmen van de reeks voor Spectre en hoe het proces door de jaren heen is veranderd.

Het filmen van de titelsequentie voor Spectre

Nou, allereerst heb ik het script gelezen. Dan maak ik veel schetsen en brainstorm met mezelf en bedenk ideeën en zoek naar referenties. Ik begin het storyboard te maken en kleine sequenties samen te stellen en te denken ‘Oh dit is misschien cool’.

Dus als ik eenmaal zo begin te denken, geeft het me gewoon heel veel ideeën. Ik breng dat storyboard naar de regisseur en zij kijken het door en zeggen ‘ja, ja dit is geweldig’ of ‘we zijn een beetje minder enthousiast over dat stukje’ en dat kan allerlei verschillende redenen hebben. Het is een beetje te gewelddadig, of wat dan ook, en dan moet ik het fysiek filmen en monteren en dan krijg ik alle muziek.

Verwant: Amazon Prime versus Netflix

Een verhaal toevoegen aan de titelreeks van Skyfall

Je kunt in Skyfall zien dat het suggereert wat er zou kunnen gebeuren zonder al te letterlijk te zijn. Maar hij valt ook in het water, je denkt dat hij door de handen van deze vrouwen naar beneden wordt gezogen en eronder getrokken en je denkt waarom dat is? Dat komt omdat zijn baas M een vrouw is die tegen een andere vrouw, Moneypenny, zei hem neer te schieten.

Zijn hart is gebroken door een vrouw en al die dingen. Dus het probeert al deze dingen metaforisch te suggereren tijdens de reeks.

Intro's maken na Goldeneye

Het was een ongelooflijk langzaam proces. De enige manier waarop ik Goldeneye kon maken, was bijna als een offline reeks. Wat ik daarmee bedoel, is een reeks afbeeldingen met een lage resolutie die ik gebruikte om naar een bewerkingssuite te gaan en die afbeeldingen te verplaatsen. Plaats ze en collage het ding samen. Dan zou ik eindigen met een reeks die dan naar een andere groep mensen zou gaan die eraan zouden werken met een veel hogere resolutie en dat zou absoluut eeuwen duren.

Het is een erg arbeidsintensief proces, maar gek genoeg betekende het dat het vrij intuïtief was omdat ik op een lage resolutie aan het compileren was en dat ik vrij snel aan de creatieve kant kon werken.

Misschien waren de machines 10 jaar later een stuk sneller geworden en om het proces te stroomlijnen, werd dat offline element weggenomen en werkte ik vrijwel rechtstreeks in de machines die het maken.

Maar dat vond ik erg beperkend in termen van spontaan werken. Dus als ik al vroeg dacht ‘oh, ik wil dat dat beeld en dat beeld samen zijn, maar ik wil het een beetje zo’, dan zou ik in het begin gewoon een schakelaar en boem, maar later, hoewel de machines beter zijn, duurde het misschien een uur om het ding zo te laten bewegen, dus het was best langzaam.

Tegenwoordig zijn de computers en de processen zo snel dat het bijna weer helemaal terugkomt en ik kan op een vrij intuïtieve manier werken, redelijk snel en dan gaat het weg en pufft en doet het al het harde werk.

Mijn favoriete reeks ...

Van de mijnen denk ik dat ik een grote zwak heb voor Goldeneye, want het was de eerste die ik deed en ik was zo opgewonden en opgewonden als Bond-fan. Ik ben opgegroeid met Bond als kind en het was zo opwindend om deel uit te maken van de wereld ervan en toen iets nieuws te kunnen brengen in de taal en de media van Bond.

Als ik er nu naar kijk, is het van zijn tijd en waarschijnlijk technologisch behoorlijk ouderwets, maar ik heb er nog steeds veel warmte voor.

Je eigen Bond-intro maken

Ik denk dat ze dat wel kunnen, waarschijnlijk niet tot dezelfde complexiteit of resolutie, maar ik zie niet in waarom niet. Met de technologie van vandaag kun je computeranimaties op een laptop maken, blauw scherm, groen scherm, gelaagde afbeeldingen en dat soort dingen toetsen. Je zou er zeker naartoe kunnen gaan, maar ik gebruik een hele ploeg en dat is buiten de slaapkamer van de gemiddelde persoon.

Danny Kleinman regisseerde onlangs de Sony-technologie ‘Made for Bond-campagne met de Sony RX100 IV camera en gefotografeerd op de F65, met in de hoofdrol Naomie Harris als Moneypenny.

Kijk hier eens naar coole infographic dat geeft je alle Bond-statistieken die je ooit nodig zult hebben.