Macintosh Classic op 25: een iconische Apple-computer, maar om heel andere redenen

Op deze dag in 1990 bracht Apple de Macintosh Classic uit, de eerste personal computer van minder dan $ 1000. Jon Stapley maakt een reis terug vijfentwintig jaar.

De kinderen die leren knijpen en inzoomen op een iPad voordat ze leren praten, kan het moeilijk zijn om zich een wereld van technologie voor te stellen die niet door Apple wordt gedomineerd. Natuurlijk weet iedereen die wat langer in de tand zit dat de tijden niet altijd zo rooskleurig zijn geweest voor de bedrijf, en er zijn inderdaad tijden geweest dat niet zo veel tussen Apple en de financiële wereld stond vergetelheid.

De Macintosh Classic werd uitgebracht op 15 oktober 1990 en is misschien wel een van de producten waarvan kan worden gezegd dat ze het fortuin van Apple hebben veranderd.

Hoewel je er tegenwoordig een op eBay kunt kopen voor minder dan £ 100, zou het je op dat moment ongeveer $ 1.000 hebben gekost. Het was niet opmerkelijk om het wiel technologisch opnieuw uit te vinden - sterker nog, het deed zoiets als het tegenovergestelde. Na enkele jaren van steeds duurdere en krachtigere Macintosh-computers (zoals we zullen zien), de Classic was een van de weinige modellen die iets gestroomlijnd en - cruciaal - betaalbaar. Christoph Dernbach van

mac-history.net benadrukt dat dit een keerpunt voor Apple betekende.

‘Ik denk dat je de Apple Macintosh Classic moet zien in samenhang met de LC en de IIsi’, zegt hij, verwijzend naar twee andere producten die rond dezelfde tijd zijn uitgebracht. ‘Deze drie Macs zijn ontworpen om het lage niveau van Apple te versterken. Ze waren zoiets als de eerste Macs voor de massa. De Classic was vergelijkbaar met de Mac SE - alleen zonder de uitbreidingsslots. '

Dus hoe kwam Apple op het punt dat het krijgen van een hit noodzaakte om de complexiteit van zijn producten te verminderen? Om erachter te komen, moeten we een paar jaar verder terugreizen.

De aanloop

De man die het Macintosh-project heeft gestart, is Jef Raskin (hij kan zeker de eer opeisen voor de naam). Raskin kwam voor het eerst bij Apple in 1978, niet lang nadat het werd opgericht, en was ervan overtuigd dat er een geweldige toekomst zou kunnen zijn voor personal computers als ze hun menselijke interfaceproblemen konden oplossen. Hij stelde zich een computer voor die gebouwd was op eenvoud en die tegen relatief lage kosten kon worden gekocht - de metafoor die hij gebruikte was een Zwitsers zakmes.

Zijn visie was om aanzienlijk te veranderen zodra het de aandacht trok van ene Steve Jobs, maar je kunt de Raskin-lijn van eenvoud zien lopen via veel Apple Macintosh-computers uit het begin van de jaren tachtig, zelfs nadat Raskin het bedrijf verliet na meningsverschillen met Steve Jobs (lees overigens de geschiedenis van Apple en je zult de woorden "meningsverschillen" en "Steve Jobs" ook eerder in de buurt zien lang).

Toen Jobs Apple echter in 1985 verliet, na meningsverschillen met de toenmalige CEO John Sculley (we vertelden het u), werden de teugels van de productontwikkeling overgedragen aan Jean-Louis Gassée. Gassée, voorheen manager van Apple France, was een solide keuze om het charismatekort dat door het vertrek van Jobs was ontstaan, te compenseren. in zwart en leer, druipend van Gallische onverschilligheid, was hij gezegend met een extravagante overdaad aan persoonlijkheid, zelfs op de bladzijden van Mode.

Verwant: Is de iPad Pro een alternatief voor MacBook of iPad?

In technologisch opzicht verschilde Gassée echter op een aantal belangrijke gebieden van Jobs. Waar Jobs sterk van mening was dat externe ontwikkelaars uit Macintosh-producten moesten worden gehouden, wilde Gassée hen aanmoedigen. Hij wilde dat Macintosh-computers groter werden, beter, uitbreidingssleuven voor softwareontwikkeling en dingen in prachtige kleuren tentoonstelden.

Als gevolg hiervan werden Macintosh-computers onder Gassée's tijd steeds groter, krachtiger en duurder. Toen journalisten zijn drang naar technologische excessen in twijfel trokken, was Gassée ijzig, zo niet ronduit vijandig: "We willen niet castreren onze computers om ze goedkoop te maken ', was zijn botte antwoord op een vraag over de SE / 30, waaraan je in dat geval $ 6.569 zou kunnen besteden. geneigd zijn.

Gedurende de late jaren tachtig hield Gassée toezicht op de Mac Plus ($ 2.600), de gelijktijdig uitgebrachte Mac II ($ 5.498 met 40 MB harde schijf) en Mac SE ($ 3.700 met 20 MB harde schijf), en de Mac Portable ($ 7.300 met harde schijf) rijden).

Hoewel Gassée zijn deel van de successen genoot, bleek de $ 7.300 Macintosh Portable een almachtige mislukking bij de release in 1989, en de aandelenkoersen van Apple voor het einde van het jaar waren grimmig.

Gassée nam begin 1990 ontslag en een team met de toekomstige CEO van Apple, Michael Spindler, kreeg zijn verantwoordelijkheden, met instructies om alsjeblieft iets te maken dat mensen zich konden veroorloven. Een van de machines die het resultaat was, was in wezen een herverpakking van de Macintosh SE, alleen in een behuizing met een prijskaartje van $ 1.000 (wat na het Gassée-tijdperk positief filantropisch moet hebben gevoeld). Dit was de Macintosh Classic.

De specificaties

Het standaardmodel van de Macintosh Classic had 1 MB geheugen en geen harde schijf (als dat zo zou zijn, zou je $ 500 extra kunnen betalen voor één met een 1 MB geheugenuitbreidingskaart en een 40 MB harde schijf). De 68000-processor had een verwerkingssnelheid van 8 MHz en werd ook geleverd met een 3,5-inch floppy disk drive. Het gebruikte Apple's System 6 OS.

De kritische ontvangst van de Macintosh Classic was voorzichtig enthousiast. Zoals Christoph Dernbach opmerkt, hadden sommige recensenten kritiek op ‘de lage processorprestaties en het ontbreken van de sleuf’, maar de eenvoud en de vriendelijke prijs werden herhaaldelijk geprezen. Het werd door MacWeek beschreven als een ‘prima, goedkope vervanging voor de Macintosh Plus die zes en een half jaar later het beste de oorspronkelijke Macintosh-visie belichaamt’.

Commercieel was het een daverend succes. De prijs van $ 1.000 van de Classic - die overigens de oorspronkelijke prijs was die Jef Raskin voor ogen had voor zijn ‘Swiss Army Knife’ -computer - stuwde het naar een nieuwe gebruikersbasis, zo erg zelfs dat Apple aanvankelijk moeite had om aan de vraag te voldoen en moest klauteren om meer productie te vinden ruimte.

Door de lage prijs kwam de Classic ook binnen het bereik van het onderwijs en veel docenten en softwareontwikkelaars stonden in de rij om lof te zingen, opgelucht dat ze iets hadden gevonden dat net zo capabel was als MS-DOS, maar meer gebruikersvriendelijk.

De nalatenschap

Het zal je misschien niet zo verbazen dat het niet lang duurde voordat de Classic werd overgenomen door een opvolger, de Apple Macintosh Classic II. Het werd stopgezet op 14 september 1992, waardoor een tweede verjaardagsfeestje met slechts een maand werd gemist.

Iedereen die bekend is met de geschiedenis van Apple weet natuurlijk dat het succes van de Classic en zijn stalgenoten hielden niet stand, en tegen het einde van de jaren negentig zou het bedrijf in de moeilijke situatie verkeren die Steve aankondigde Banen komen terug.

Het ethos waar de Classic het voorbeeld van was, de Raskin Macintosh-visie op eenvoud, is echter nog steeds aanwezig in Apple-producten. Hoewel er hobbels op de weg zaten, startte de Classic Apple in de richting die het zou brengen op zijn 25-jarige reis naar wereldwijde dominantie.

Afbeeldingen tegoed: Wikimedia Commons

Als je geïnteresseerd bent in de vroege dagen van Apple, raden we je ten zeerste aan Insanely Great: The Life and Times of Macintosh, the Computer that Changed Everything door Steven Levy, een boek waaraan we dank verschuldigd zijn stuk.

Er zijn ook veel geweldige diepgaande historische artikelen op lowendmac.com, en uitgebreide historische Apple-productspecificaties op everymac.com. Ook dank aan Christoph Dernbach van mac-history.net voor zijn bijdragen.