Blood Bowl 2 recensie

Beschikbaar op Xbox One, PS4 en pc

Als je denkt dat moderne games nogal op elkaar lijken, dan zou Blood Bowl 2 je interesse kunnen wekken: je kunt het zeker niet met iets anders verwarren. Conceptueel vereist het van zijn publiek dat het over een brede reeks nerds beschikt, omdat het op de een of andere manier American Football en Warhammer weet te combineren, compleet met orks, dwergen en dergelijke. En alsof dat nog niet uit de mode is, is het ook turn-based. Dat is alleen te verwachten, aangezien het is afgeleid van een Games Workshop-bordspel.

De originele Blood Bowl-game had een uitgesproken amateuristisch gevoel, met een irritant onintuïtieve interface en graphics die het best omschreven konden worden als ruw aan de randen, maar Blood Bowl 2 heeft dat min of meer verbannen gebreken.

Het is gemakkelijk genoeg om te onderhandelen, of je nu door de menusystemen navigeert of gameplay speelt, en de sprong naar de huidige generatie consoles heeft toegevoegd tot nu toe ongekende niveaus van scherpte in de graphics, hoewel het visueel geen indruk op je zal maken als je liever hebt dat je games behoren tot de kunstzinnige kant van de spectrum.

Stel je voor dat geverfde Dungeons & Dragons-beeldjes tot digitaal leven worden gebracht, en je hebt vrijwel grip op het uiterlijk ervan. Visueel roept het beelden op van heavy metal tribute bands.

Naast de esthetiek, heeft het een grappige, ongecompliceerde, opnieuw heavy metal-achtige sfeer. De campagne voor één speler is gekoppeld en becommentarieerd door een vampier en een boeman, respectievelijk Jim en Bob genaamd, die naar buiten komen met een enigszins amusante plagerij die voortleeft in het dwaze geweld dat een groot deel van de spel. Helaas wordt hun commentaar al snel irritant repetitief als ze zich in een of andere actie storten.

De eigenlijke Blood Bowl-spellen zijn gelukkig best leuk om te spelen, deels vanwege het feit dat ze alleen de meest gelijkenis met American Football, dus er zijn geen vreselijk complexe spelen of iets dergelijks om te onthouden en uitvoeren. Elk van je spelers kan worden verplaatst of instructies krijgen om bijvoorbeeld tegenstanders aan te vallen, de bal op te pakken of ermee te rennen. Elke beweging is onderhevig aan een dobbelsteenworp, dus uw spelers struikelen bijvoorbeeld vaak over hun eigen voeten en slaan zichzelf knock-out, of proberen zelfs simpele ballen te pakken.

Verwant: PS4 versus Xbox One

Blood Bowl is hilarisch wreed - het is mogelijk dat spelers zo slecht worden uitgeschakeld dat ze slaan geen verdere rol in een spel (of zelfs doodgaan), en je begint over het algemeen elke beurt met een liggend nummer bewusteloos. Je kunt ze weer tot leven wekken, maar er kan dan maar één uitgestrekte speler een tegenstander in de buurt aanvallen. Dat is slechts een van de vele tactische nuances die de kerngameplay van Blood Bowl 2 verrassend diep en intens maken.

De game doet echter zijn best om die kracht te verspillen. In de singleplayer-campagne - die in eerste instantie weliswaar een uitgebreide tutorial is - is de AI gewoon zielig. Het heeft geen interesse om met de bal te rennen om touchdowns te scoren, dus het is gewoon een kwestie van hoeveel je erin slaagt te scoren. In de laatste fasen van de campagne geeft het op zijn minst zijn statistieken in zijn eigen voordeel, waardoor je tactischer moet nadenken. En er is ook een element voor teambuilding en resourcebeheer in de game, dat redelijk goed wordt uitgevoerd.

Verwant: Beste Xbox One-games 2015

Die teambuilding - evenals de volledige tactische omvang van de gameplay - komt pas echt tot zijn recht als je online speelt tegen menselijke tegenstand. Eindelijk gedragen je tegenstanders zich op een verstandige (en uitdagende) manier, en moet je zorg dragen voor de rekrutering van spelers en de teamselectie. De online kant van Blood Bowl 2 is behoorlijk voorbeeldig: het is doodeenvoudig om competities te vormen of eraan deel te nemen, en om in wedstrijden te springen.

Verwant: Beste PS4-games 2015

Maar uiteindelijk, zowel in de modus voor één speler als in de multiplayer, ondanks de meer dan behoorlijke spelmechanismen, voelt Blood Bowl zich onveranderlijk en repetitief. Tenzij je opstijgt naar de hoogten van de online klassementen, zul je je er na een tijdje zeker door gaan vervelen, hoe diep je ook van American Football of Warhammer houdt. Hoewel het misschien een orde van grootte beter is dan zijn voorganger, slaagt het er toch in om een ​​behoorlijk goede kerngameplay te camoufleren met veel te veel middelmatige elementen.

Vonnis
Blood Bowl 2 is zeker een voor de bordspelliefhebbers die liever online spelen dan solo.