Devil May Cry 5 recensie

Elke actiespel heeft een moment waarop alles klikt. In Devil May Cry 5 veranderde mijn onhandige druk op de knop plotseling in buitengewone combo's die vijanden de lucht in zagen vliegen voordat ze een handschoen kogels van mijn demonische revolver aten. Terwijl dit allemaal gebeurt, scoort de game een cijfer op het scherm en de bijbehorende gitaarriff laat zien dat ik op dit moment een stoere vleesgeworden ben.

instagram viewer

Het kan even duren, aangezien Hideaki Itsuno's nieuwste inzending in de Devil May Cry hack ‘n’ slash-serie vereist dat je verschillende vaardigheden uit het hoofd leert en aan elkaar koppelt voor maximale stijl. Maar als je eenmaal stevig staat, is het enorm bevredigend om te zien hoe hordes demonen erin oplossen ingewanden voor je - alleen zodat ze je tot pulp slaan als je Devil Hunter hebt overtroffen moeilijkheid.

Wat je kopje thee ook is, Capcom heeft Devil May Cry weer in de schijnwerpers gezet met een uitstekende nieuwe aflevering. De maffe, jeugdige escapades van Dante en zijn vrienden zijn tijdloos gebleken, zelfs als de onderwereld hen onderweg een paar keer dreigt omver te werpen.

Verwant: Beste PS4-games

Voor de nieuwkomers onder jullie verwacht Devil May Cry 5 dat je bekend bent met een breed scala aan personages en de mythologie uit het verleden van de serie, maar dat wil niet zeggen dat het moeilijk te volgen is. Het is een eenvoudig verhaal over goed en kwaad dat de strijd met elkaar aangaat, en de optie ‘History of DMC’ in het hoofdmenu helpt potentiële nieuwkomers uitstekend op de hoogte te blijven.

Na de gebeurtenissen van Devil May Cry 4 werken Dante en Nero samen met nieuwkomer V om de strijd aan te gaan met een mysterieuze schurk genaamd Urizen. Red Grave City is een broedplaats geworden voor demonische wezens die zich voeden met menselijk bloed, waardoor helaas de hele bevolking op het menu staat.

Nadat hij in de eerste minuten tot pulp is geknuppeld, blijft Dante in de val terwijl Nero zich moet terugtrekken en zijn wonden moet likken. Zonder zijn trouwe demonenarm moet Nero genoegen nemen met een mechanisch Devil Breaker-appendage, ontworpen door zijn BFF Nico. De Devil Breakers zijn de bepalende mechanismen van Nero. De ene verandert in een vlammend zwaard, terwijl een andere gehechtheid de tijd bevriest en een venster biedt aan walvissen op slechteriken zonder consequenties. Schakelen tussen het mengsel in je inventaris is een sensatie en voorziet elke ontmoeting van een laagje nuance.

Een zware aanval van een vijand zal ervoor zorgen dat de meeste Devil Breakers bij een botsing breken. Of je kunt ervoor kiezen om ze zelf te laten exploderen met een druk op de schouderknop om enorme schade aan te richten. Het draait allemaal om het behendig vermijden van inkomende aanvallen en het vinden van het perfecte moment om toe te slaan, en het opbouwen van stijllanken zoals jij dat doet. Maak je geen zorgen, nieuwe armen zijn gemakkelijk te vinden. Nero voelt geweldig om te spelen en zou gemakkelijk zelf een hele game kunnen dragen, behalve dat je er nog twee hebt om mee te spelen.

Dante, het franchise-affichekind, speelt precies zoals hij deed in 2005 met Devil May Cry 3. Met zijn vertrouwde zwaard Rebellion en twee vuurwapens Ebony en Ivory is Dante ook in staat tot speciale vaardigheden in vier unieke categorieën: Swordmaster, Gunslinger, Royal Guard en Trickster.

Verwant: Beste Xbox One-games

Natuurlijk heeft de duivelse demonenmoordenaar een paar nieuwe trucs in zijn leren mouwen. In latere stadia zwaait hij met elementaire nunchucks en een bovennatuurlijke motorfiets die op elk moment in tweeën kan worden gesplitst om vijanden te verslaan.

Die veelzijdigheid maakte van Dante mijn persoonlijke favoriet, door onmiddellijk tussen wapens te wisselen om enkele buitenaardse combo's te combineren. Oh, en waar kunnen we de jassen van Nero en Dante kopen? Ze zijn verdomd fantastisch.

Nu gaan we verder met V, een nieuwkomer in de serie die dol is op wat gothic literatuur en My Chemical Romance cosplay. Om bot te zijn, hij is de zwakkere schakel in Devil May Cry 5, maar het is een merkwaardige prestatie in ambitie als het gaat om het uitdrijven van de boot van tropen waar het genre bekend om staat.

In plaats van de concurrentie van dichtbij te benaderen, doet V een stap achteruit en beveelt een drietal schimmige beesten om zijn bevelen uit te voeren. Deze komen in de vorm van een griffioen, panter en een ophopende nachtmerrie die met een hele reeks explosies uit de lucht valt. In wezen worden ze behandeld als levende, ademende wapens die u in een opwelling bestuurt.

Je zult je agressie moeten bemiddelen, want als je je kameraden consequent in de strijd gooit, zullen ze tot de dood leiden, wat betekent dat je bij hun lijken moet blijven totdat ze weer terugkomen. Dit kan een paar seconden duren, waardoor V's kwetsbare vorm vanuit alle hoeken kan worden aangevallen.

Verwant: Beste Nintendo Switch-spellen

Jongleren met aanval en verdediging is leuk, maar soms voelt het alsof je wilde arsenaal doelloos ronddartelt in plaats van de bedreigingen aan te vallen die je benadrukt. Het is niets belangrijks, maar verpest de boterzachte, soepele stroom die Nero en Dante in overvloed bieden. Met V kun je op knoppen hameren en er het beste van hopen, waardoor veel van de charme op lagere moeilijkheidsgraden teniet wordt gedaan.

Ondanks een paar knagende problemen, is V nog steeds een welkome afwisseling in Devil May Cry 5. Het opnieuw moeten analyseren van situaties waarvan je dacht dat je ze eerder met nieuwe technieken onder de knie had, is opwindend, net als achterover leunen en toekijken terwijl je het bevel voert over een peloton demonische krachten. Hij speelt ook een belangrijk plot in het verhaal, een spannende race tegen de klok in Red Grave City.

Red Grave City, duidelijk gebaseerd op Londen, is een bedompte, industriële metropool die is ingehaald door Urizen en zijn leger van bloeddorstige demonen. In de openingsniveaus sprint je eerder door fictieve parallellen van Piccadilly Circus en London Bridge afdalen in Red Grave Underground om door verlaten metrotunnels te vechten die krioelen van vijandige gevaren.

Helaas betekent het tempo van Devil May Cry 5 dat je lang niet genoeg tijd besteedt aan het leren kennen van Red Grave City. In plaats daarvan navigeer je door organische torens die Urizen naar huis noemt, een HR Giger-achtige mix van levende, ademende muren en claustrofobische gangen. Ze worden repetitief voor het einde, terwijl ik smeekte om wat frisse lucht, of nog een paar minuten om de straten van Red Grave in te nemen.

Verwant: The Last of Us 2

Je zou denken dat je door talloze rode poorten zou werken, alle vijanden in zicht zou sturen en verder zou gaan oud, maar Devil May Cry 5 voelde zo geweldig om te spelen dat elke herhalingsmoeheid naar de achterkant van mijn werd verbannen geest. Elk nieuw gevecht is een gouden kans om te groeien en stimuleert experimenten met nieuw verworven vaardigheden van het robuuste upgradesysteem.

De fasen zijn zo kort dat ik al ver in mijn tweede playthrough zit, en ik realiseer me het volledige potentieel van elk personage dat voorheen ongezien was. Het voelt alsof alles echt tot leven komt in Devil May Cry 5 nadat de credits zijn gerold, waardoor je wordt aangemoedigd om in de chaos te duiken en nooit meer achterom te kijken. Ruime verzamelobjecten die dol zijn op creativiteit, maakten het pakket alleen maar aantrekkelijker.

Je zult ook een handvol geheime missies ontdekken waarvoor je specifieke doelen moet bereiken. Dit zijn leuke excursies met waardevolle beloningen, en blijken schokkend moeilijk te vinden te midden van de levels van het spel. Serieus, je zult een paar minuten moeten stoppen en staren om enkele van de latere geheimen te ontdekken.

Net als ik kom je waarschijnlijk in de verleiding om die nieuwe gameknop enkele seconden nadat de aftiteling is rollen, kapot te maken, maar dat betekent niet dat ik helemaal tevreden was met de algehele plot. Het verwart de motivaties van personages, maar concludeert op een positieve grijns-inducerende manier, maar voelt te kort, te oppervlakkig, en ook vastbesloten om de weg vrij te maken voor uitbreidingen en sequels in plaats van losse eindjes aan elkaar te knopen voor een bevrediging gevolgtrekking.

Vonnis

Net als Resident Evil 7 daarvoor schept Devil May Cry 5 een spannende toekomst voor de franchise met nieuwe locaties en personages die sleep Capcom's hack ‘n’ slasher niet zomaar de moderne generatie in, maar zoek een plek aan het hoofd van de tafel, te.

Devil May Cry 5 is niet perfect, maar de nieuwste poging van Hideaki Itsuno bouwt voort op wat eraan voorafging, terwijl hij trouw blijft aan alles wat ik leuk vind aan Dante en vrienden. Beschouw mijn Devil Trigger grondig getrokken.