Ratchet and Clank: Quest for Booty Review

"’ Platform: Playstation 3. Ontwikkelaar: Insomniac Games. "’

Het is een maatstaf voor hoeveel services zoals Steam, Xbox Live Arcade en de PSN Store de gamesmarkt hebben veranderd wanneer een titel als Ratchet en Clank: Quest for Booty opduikt. Dit is geen uitgeklede minigame gebaseerd op Ratchet en Clank of een extra aflevering voor eigenaren van de ongelooflijke Tools of Destruction, maar een echte (zij het kleine), gloednieuwe AAA-game met ieders favoriete harige alien / robot-duo (hoewel Clank-fans zich ervan bewust moeten zijn dat hun held alleen een gastoptreden krijgt). Het is net zo spannend en technisch volbracht als Tools, en in alle opzichten behalve één (lengte) niet te onderscheiden van een nieuw Blu-ray R & C-avontuur. Toegegeven, we hebben het hier over een geweldige download van 3,2 GB, maar Quest for Booty voelt als een klein stukje van de toekomst, hier, nu.

Het begint vrijwel waar Tools of Destruction ophield, met de vrouwelijke hoofdrol van Ratchet and Tools, Talwyn, op het spoor van de vermiste Clank. Ratchet ontdekt dat het geheim van de verblijfplaats van zijn vriend berust bij een legendarische piraat, Captain Darkwater, ooit de baas van Captain Slag en Rusty Pete. Zo begint een verhaal dat zich beperkt tot een planeet vol avontuur met piratenthema, compleet met fantomen, piratenschepen, geheime grotten en tropische eilanden - net als die Caribische films die een paar jaar geleden zo populair waren bij de jeugd in beeldhuizen (of de Monkey Island-spellen daarvoor, komen naar dat).

De eigenlijke actie is klassiek Ratchet en Clank, waarbij platformen en puzzelen worden gecombineerd met een aantal bevredigende shoot-em-up-actie. Hier is de mix echter een beetje anders scheefgetrokken dan in Tools of Destruction, met minder nadruk op de zware artillerie en meer op de spring- en raadseloplossende kant van de dingen. Sommige fans hebben hierover geklaagd, maar ik vond dit niet zo erg. In zekere zin komt Quest for Booty het dichtst in de buurt van een ouderwetse platformgame sinds het geweldige Going Commando / Locked and Loaded in 2003.

Enerzijds betekent dit dat er niets in de weg staat van nieuwe wapens om mee te rotzooien - en experimenteren met de nieuwste grote wapens is altijd onderdeel geweest van de Ratchet and Clank-oproep. Aan de andere kant heeft Insominac een aantal coole nieuwe mechanica geïntroduceerd om de platformactie een beetje op te fleuren. Ten eerste heeft de nieuwe sleutel van Ratchet (de Omniwrench) een soort trekstraal ontwikkeld, wat dat wel kan zijn gebruikt om bepaalde objecten te manipuleren en platforms te maken of te verplaatsen, of springplanken klaar voor springen.

Ten tweede gaat het spel vrij groot op gevaarlijke donkere gebieden die gevuld moeten worden met licht, met een niet te stoppen vijand die me een beetje doet denken aan de Kryll in Oorlogswapens. Om deze irritante ongedierte te overleven, moet Ratchet kleine gloeiende grotwezens genaamd Heliogrubs opscheppen, en van de een naar de ander gaan is een regelmatige bron van puzzels in het spel. Kleine exploderende klontjes magma spelen ook een rol bij het openen van barrières, en er volgt veel vermakelijke en boeiende - als ouderwetse - gameplay. Quest for Booty vindt zelfs ruimte voor een paar piratenuitdagingen die mooie herinneringen aan de Monkey Island-spellen naar mijn mening (zelfs als de puzzels niets zijn dat je gemiddelde vijfjarige niet zou kunnen omgaan met). Je moet bijvoorbeeld gewoon dol zijn op de persoonlijke cocktailshaker van Captain Blackwater.

De actie vindt plaats over slechts een handvol niveaus, maar binnen die ruimte krijgen we een aantal uitstekende stukjes van platformactie en een of twee briljant geënsceneerde gevechtsscènes, en het tempo laat zelden een tweede. En alles helpt is het kenmerkende gevoel voor humor van de serie, met lieve karakters, geestige, zelfbewuste dialoog en geweldige muziek over een algemeen piraterij-thema. Quest for Booty is met ongeveer vier uur spelen kort, maar het voelt eigenlijk korter omdat je het zo naar je zin hebt terwijl je speelt. Het is een gloeiend voorbeeld van hoe niemand buiten Nintendo dit soort dingen zo goed doet als Insomniac. Het besturingssysteem is goed doordacht en reageert snel, je wordt bijna nooit betrapt door een slechte camerahoek en hoewel het spel nooit te gemakkelijk is, zijn er maar weinig pieken van afzichtelijke moeilijkheidsgraad. Zelfs het stukje dat me het meest dwars zat - een behoorlijk vicieuze piratenaanval in meerdere fasen - kon met slechts een beetje vaardigheid en strategie worden verslagen.

De graphics zijn ondertussen gewoon geweldig. Soms zul je merken dat de achtergronden minder gedetailleerd, episch of uitgebreid zijn dan in Tools of Vernietiging, maar er zijn ook momenten waarop je merkt hoe uitzonderlijk goed de kunst en texturen zijn of hoe warm en filmisch de verlichting is. Net als bij Tools of Destruction, is het moeilijk om geen vergelijkingen te maken met Pixar. Tientallen studio's schakelen nu CGI-kinderfilmpjes uit met een redelijk tempo, maar slechts twee of drie kunnen produceren werk van Pixar-kwaliteit en er is er maar één die films produceert die zo oogverblindend en technisch volbracht zijn als Cars of Wall-E. Met Quest for Booty laat Insomniac opnieuw zien dat terwijl andere ontwikkelaars schattige platformgames kunnen maken, alleen IT en Nintendo in staat lijken te zijn om er een te produceren met dit soort glans en schoonheid. Het is veilig om te zeggen dat dit de best uitziende downloadbare game tot nu toe is.

Toch, hoe graag ik Quest for Booty ook vind - en dat doe ik ook - we moeten uiteindelijk het probleem met de grootte aanpakken. Voor sommige gamers is £ 9,99 gewoon te veel voor een game die drie of vier uur duurt, en de lengte en het gebrek aan extra gadgets en wapens (om nog maar te zwijgen van minigames en gastoptredens van Captain Quark) maken Quest for Booty een beetje een squib. Persoonlijk hield ik van elke minuut vol piraten, en ik zou het in dezelfde categorie plaatsen als Half-Life 2: Episode One - een enkele, korte maar geconcentreerde explosie die al je favoriete stukjes van een geweldige game in één strak pakket rolt. Natuurlijk is er weinig waarde voor opnieuw spelen, maar ik zou het nog steeds zonder voorbehoud aanbevelen. Als je je gespannen voelt (en wie is dat tegenwoordig niet), is er een argument dat je beter kunt worden bediend door Tools of Destruction opnieuw te spelen. Spul dat, denk ik - pony gewoon het deeg en pak een grote vuist vol met buit.

"'Vonnis"'

Een korte uitbarsting van Insomniac's platformmagie, weinig nieuwe wapens en te snel voorbij, maar enorm plezierig zolang het duurt. Zeker de moeite waard £ 10 uitgave.