Sesamstraat: Once Upon a Monster recensie

Als er maar meer Kinect kinderspellen - en meer kinderspellen in het algemeen - toonden het soort gevoel en verbeeldingskracht dat erin wordt vertoond Sesamstraat: Once Upon a Monster, zou de wereld een beetje gelukkiger zijn. Double Fine Productions, het team achter Psychonauts, Brutal Legend en Stacking, heeft een spel gemaakt dat gegarandeerd zijn jonge publiek zal bekoren, maar dat ook geen klus is voor volwassenen om te spelen. Als uw kinderen er jong genoeg voor zijn, is het een fantastisch familiespel.

Het is gestructureerd als een interactief verhalenboek dat is onderverdeeld in hoofdstukken, waarbij elk hoofdstuk zich richt op een bepaald monster met een bepaald probleem dat moet worden opgelost. Cookie Monster en Elmo zijn de hoofdpersonages, en in het eerste hoofdstuk moeten ze Marko, een grote, slungelige, helpen wezen dat een verjaardagsfeestje wil houden, maar er niets voor heeft, of vrienden om daarvoor uit te nodigen er toe doen. Elmo en het koekjesmonster komen helpen.

Wat volgt in elk hoofdstuk is een opeenvolging van activiteiten, variërend van Kinect-nietjes zoals leunen om voorwerpen te verzamelen en springen en bukken om obstakels te vermijden, voor wat meer speelse verkleedpartijen, en zelfs een plekje vliegen, dansen en drummen, als een uitgeklede Rockgroep. De Kinect-bedieningselementen zijn responsief maar genereus, waardoor uw gemiddelde vijfjarige de kans krijgt om erdoorheen te komen met een halfwaardige score, en het is onmogelijk om volledig te falen.

De acties die ermee gemoeid zijn, zijn aardig en intuïtief, en er is een groot gevoel van interactie met de monsters. Als volwassene kun je de rook en spiegels aan het werk zien, maar kleinere kinderen zullen het gevoel krijgen dat ze deel uitmaken van de hele monstertroep. Het duurde niet lang voordat Elmo en het Koekiemonster Grover, een kostuumgek monster genaamd Shamus en een andere leuke trompettespelende vriend, binnengehaald hebben. Onnodig te zeggen dat het een happy end heeft.

Once Upon a Monster is niet een erg lang spel, en het is ook niet bijzonder diep, en het heeft een laag soort bonussen om te verzamelen en hoge doelpunten waardoor spelers misschien terug blijven komen voor meer. Toch heeft elk hoofdstuk een beetje herspeelwaarde om de simpele reden dat het publiek terug wil komen om de monsters te zien en de activiteiten keer op keer opnieuw te proberen.

De vrij korte hoofdstukken betekenen dat het een goed spel is om te spelen als er wat tijd is om te doden, en de activiteiten worden zo op gang gebracht dat ze de kinderen bezig houden zonder het risico te lopen hun aandacht te verliezen. Andere ontwikkelaars van gezinsvriendelijke games kunnen dit opmerken.

Bovenal heeft Once Upon a Monster een overvloed aan charme. Het script is verrassend grappig, zelfs voor het secundaire publiek van mama's en papa's, en de graphics stellen het merendeel van kindergames om te schamen, met aantrekkelijke omgevingen en heldere, harige, gedetailleerde monsters die echt tot leven komen op de scherm. Bovendien verschijnen er steeds meer hoofdstukken als betaalbare downloads, dus er is ruimte voor uitbreiding naarmate de tijd verstrijkt
.
Vonnis
Hoewel het relatief kort is en niet het rijkste of diepste spel dat je je kunt voorstellen, is Once Upon a Monster perfect gemaakt voor een publiek van jonge gamers, en zelfs oudere kinderen en volwassenen zullen er niet immuun voor zijn aanzienlijke charmes. Het ziet er ook uit en voelt aan als een game waarin veel liefde en aandacht is gestoken. Als je een jong gezin hebt, is het een van de gemakkelijkste om Kinect-games aan te bevelen.