Voer de Gungeon-recensie in

Enter the Gungeon voegt zich bij de gelederen van Binding of Isaac en Spelunky, met een nieuwe draai aan de procedureel gegenereerde roguelike videogame. Gedeeltelijk kerker-crawler, gedeeltelijk bullet hell, het aanbod van Dodge Roll Games kan ongelooflijk leuk zijn, met een aantal echt interessante mechanica. Het mist echter op de een of andere manier de 'one more go'-jeuk van zijn tijdgenoten, voornamelijk vanwege het gebrek aan controle wanneer het spreekwoordelijke de fan raakt.

Het uitgangspunt is simpel. Je kiest uit een van de vier onwaarschijnlijke helden, die het opnemen tegen een reeks nieuwe en uitdagende kerkers vol dingen die zijn ontworpen om te doden. De zoektocht is om het enige item te krijgen om elke zonde die je hebt begaan recht te zetten: een pistool dat je verleden kan veranderen. Maar het verhaal dient alleen om alle kogel-ontwijkende chaos op te zetten die zich op het punt staat te ontvouwen.

Verwant: Dark Souls 3 recensie

Dodge Roll Games heeft een ongelooflijk gepolijst spel gebouwd. Alles, van het schattige retro-geïnspireerde ontwerp, de lay-outs van de kerker en de strakke bediening - alles werkt zodat de speler zich in staat voelt om de Gungeon te overleven.

Er zijn vier starterspersonages, elk met hun eigen unieke wapens en voordelen. De veroordeelde begint met een pistool en een jachtgeweer, de jager een kruisboog, de marinier een pantser dankzij zijn helm en de piloot - die een vleugje van de Han Solo over zich heeft - draagt ​​een lockpick, die de mogelijkheid biedt om kisten te openen zonder een sleutel nodig te hebben. Elk personage biedt unieke uitdagingen in het spel.

De veroordeelde is het gemakkelijkste startpersonage, dus ze werd mijn go-to shooter. Hoewel je altijd in de minderheid en te weinig wapens zult zijn in de Gungeon, beschik je over een paar trucs om de kansen gelijk te maken. Om te beginnen is er de ontwijking, die kan worden gebruikt om over kogels te springen. Je moet het echter tot in de perfectie timen. Tijdens het heetst van de strijd is het moeilijk om te onthouden dat dit een optie is - ik heb ervoor gekozen om meestal rond vuur te schieten - maar het kan ongelooflijk handig zijn bij matig intense vuurgevechten.

Dan zijn er lege plekken. Dit is een beperkte bron die bij gebruik alle vuur op het scherm tenietdoet, zoals een resetknop. Dit zal je redder zijn als je overweldigd wordt door vijandelijk vuur, en is cruciaal bij confrontaties met de baas.

Ten slotte kun je ook tafels omver gooien met een druk op de knop om dekking te bieden tegen vijandelijk vuur. Dit is echter niet vaak nuttig, aangezien vijanden van alle kanten aanvallen. Als gevolg hiervan moet u vaak weggaan van de omslag die u heeft gemaakt voordat deze daadwerkelijk iets blokkeert.

En laten we de wapens niet vergeten - VEEL van hen. Er zijn er tientallen te vinden, elk met verschillende eigenschappen om met de verschillende vijanden om te gaan. De verscheidenheid aan wapens houdt het zeker interessant, maar houd rekening met de herlaadtijd.

Opnieuw laden wordt snel een frustratie, omdat je het handmatig moet activeren in plaats van dat je personage dit automatisch doet na het afvuren van de laatste ronde in een clip. Hoe schattig het ook is om een ​​item-pickup actief te herladen, het feit dat het niet standaard is, is ook vervelend.

Verwant: Quantum Break-recensie

Elke vijand is geïnspireerd door vuurwapens. Dit zou ongetwijfeld het dromenland van elke Amerikaanse Republikein zijn. Met kogels zwaaiende AK-47's jagen je op, terwijl shotgun shell-vleermuizen op je af vliegen en granaten in het rond stuiteren, klaar om op elk moment te ontploffen. Hoe gevaarlijk deze wereld ook lijkt, vanuit een ontwerpperspectief is het een prachtige plek om te zijn.

De personages die het meest schitteren, zijn de bazen. Elk is een knipoog naar een personage in de gamegeschiedenis, en elk zal zeker een glimlach op je gezicht toveren.

Gatling Gull, de Rapid Fire Raptor, is een duidelijke versie van Metal Gear Solid's Raven. Zo erg zelfs dat bij zijn overlijden een moord op kraaien naar beneden zal zwermen en het lichaam zal verwijderen. Sphere of Many Guns is gevaarlijk dicht bij Doom's Cacodemon; Ik ben bang dat Dodge Roll brieven krijgt van id Software.

Hoewel de bazen een goed voorbeeld zijn van het voorbeeldige visuele ontwerp, zijn ze helaas ook het grootste probleem met de game.

Andere roguelikes, zoals Rogue Legacy, Binding of Isaac en Spelunky, vatten die "ene meer ga ”verslavend omdat je, als je sterft, het gevoel hebt dat je het zeker beter kunt doen met je volgende beurt. In Enter the Gungeon is er echter zoveel chaos op het scherm dat ik vaak het gevoel had dat het geluk was in plaats van het oordeel dat me erdoorheen loodste.

Verwant: Aankomende Xbox One-games

In feite, in plaats van een diep verlangen te voelen om onmiddellijk opnieuw te beginnen en te verbeteren, voelde ik me verslagen, dat ik die inspanning op geen enkele manier opnieuw kon evenaren. De dood kan overal vandaan komen, en het is dit willekeurige element dat vaak wordt ervaren bij bullet-hell-shooters, waardoor ik minder geneigd ben om keer op keer te gaan.

Vonnis

Enter the Gungeon is een leuke ervaring - maar helaas mist het de mogelijkheid om zijn haken in andere, vergelijkbare titels te laten zakken.