Gry umysłowe, część II: Jak gry pomogły mi zaakceptować moją tożsamość LGBT

To druga z trzyczęściowej serii gier umysłowych Jordan Kinga poświęconych grom wideo i zdrowiu psychicznemu. Aby przeczytać część pierwszą, Kliknij tutaj.

Rozwiązywanie problemów zdrowia psychicznego w grach nie jest łatwym zadaniem. Programiści muszą upewnić się, że tworzą coś zabawnego i satysfakcjonującego, a jednocześnie tworzą wnikliwe doświadczenie. Trudno jest chodzić po linie, a pomyłka sprawia, że ​​gracze są zdezorientowani, sfrustrowani lub, co najgorsze, znudzeni.

Ale niektóre gry faktycznie dokonały tego delikatnego balansowania.

Poszedł do domu wysunął kwestie LGBT na pierwszy plan w pierwszoosobowej przygodzie zależnej od eksploracji i narracji. Zoe Quinn Quest Depression to tekstowa przygoda, która stawia Cię w sytuacji młodego dorosłego z depresją. Podejmując drobne decyzje, zaczynasz rozumieć bariery, z jakimi borykają się takie osoby, niezależnie od tego, czy walczą o utrzymanie relacji, czy nawet o poranne wstawanie z łóżka. Ambitni Spec Ops: The Line przyjrzeli się także zespołowi stresu pourazowego i jego wpływowi na psychikę człowieka.

Jednym z niedawnych przykładów tego, jak deweloper włączył takie motywy do fascynującej gry, jest Accidental Queen’s A Normal Lost Phone, wydany na iOS, Androida i PC na początku tego roku. Rozgrywający się w całości na nieznajomym smartfonie w grze, musisz złożyć fragmentaryczną historię przy użyciu starych zdjęć, wiadomości tekstowych i postów w mediach społecznościowych. Jest zaskakująco oryginalny, stanowi świetny plan dla gier, które mogą radzić sobie z lękiem, depresją i być może z tożsamością płciową.

„Cała historia jest zakorzeniona w prawdziwych doświadczeniach i świadectwach, z najlepszymi i najgorszymi częściami, jakie może przynieść” - mówi mi główna projektantka Elizabeth Maler. Koncentrując się na młodym nastolatku, który godzi się ze swoją transpłciową tożsamością, niekonwencjonalna formuła rozgrywki w Normalnie zgubionym telefonie wydaje się być stworzona, aby służyć jej wpływowym przekazom.

Cały czas w grze spędzasz na zgubionym smartfonie Sama. Przeglądając szczegóły konta, zagłębisz się w wiadomości, fora i nie tylko, aby zebrać wiadomość o problemach rodzinnych, tożsamości transseksualnej i szczerym spojrzeniu na chorobę psychiczną. Przypadkowe królowe nie powstrzymują się, jeśli chodzi o szorstki język i dosadne przykłady transfobii. Jest zaskakująco zgodny z rzeczywistością, ale wystarczająco odległy, by zarówno informować, jak i bawić.

Prototypowany podczas Global Game Jam 2016 zespół programistów A Normal Lost Phone był pełen różnych gustów i wpływów. „Do zainicjowania projektu wykorzystano dwa główne punkty widzenia: stworzenie nieliniowego doświadczenia narracyjnego z naciskiem na immersję oraz omówienie tematów, do których naszym zdaniem nie podchodzono wystarczająco często”.

Ostatecznie oba te aspekty są ze sobą ściśle powiązane i wzajemnie się uzupełniają. Ta mikstura zyskała uznanie krytyków wśród ogólnych krytyków i społeczności LGBT, w tym mnie.

„Mieliśmy różne rodzaje dobrych reakcji, od ludzi, którzy mówili, że gra otworzyła im oczy na pewne tematy, do ludzi mówienie, jak bardzo gra pomogła im zaakceptować siebie, lub nawet uświadomienie sobie pewnych rzeczy na ich temat, do których się nie przyznali przed."

Oczywiście przedstawienie tak drażliwych tematów będzie sprowokowało krytykę. Ale nie cała krytyka była skierowana wprost na motywy A Normal Lost Phone. „Należało się spodziewać negatywnych krytyków: w grze, która jest stosunkowo krótki, niezbyt odtwarzalny i poruszający tematy, które mogą polaryzować, zawsze jest pewna negatywna opinia na temat oczekiwać."

Gierom nie są obce ruchy, które są wrogo nastawione do wirtualnych doświadczeń i dążą do integracji, czy dotyczą zdrowia psychicznego, płci, czy też po prostu chcą odejść od status quo, do którego doszliśmy oczekiwać. I jak z dumą to ujmuje Accidental Queens: „Ilość pozytywnych opinii, które otrzymaliśmy, całkowicie to zrównoważyła”.

Zmagałem się z własną tożsamością płciową, grając w Normalnie zgubiony telefon. Ciągle wątpiłem w swoje ciało i osobowość i nienawidziłem siebie za to, co prowadziło do lęku, depresji i samookaleczenia. Prawdopodobnie dlatego szybko skierowałem się w jego stronę. Byłem zdesperowany, aby zobaczyć, jak gra zinterpretuje rzeczy, z którymi jeszcze się nie pogodziłem.

Interpretacja gry na temat kwestii LGBT nie jest jednak idealna, ponieważ pomysł przekopywania się przez tak poufne informacje wydaje się być zarówno inwazyjny, jak i apatyczny. Wykorzystując emocjonalną sytuację Sama jako cel dla gracza, podważa to, jak powinniśmy naprawdę myśleć o problemach. Mimo to jest to odważny krok naprzód.

Wiedziałem już, że nie jestem sam, ale teraz miałem interaktywne doświadczenie, które odzwierciedla moje emocje i mówi mi, że mogę się tak czuć, przez co wszystko wydawało się prostsze. Trudna sytuacja Sam odbiła się na mnie na tak wiele sposobów, że łatwo było postawić się na jej miejscu. Mówienie rodzinie i przyjaciołom, kupowanie nowych ubrań i przezwyciężanie dysforii ciała to zmagania, z którymi borykamy się zarówno ja, jak i Sam - Zwykły zgubiony telefon ułatwił wykonanie tych zadań, ujawniając mi, że inni cierpią z tego powodu problemy.

A Normal Lost Phone pokazuje, że otwartość tworzenia gier jest idealną podstawą do rozwiązywania postępowych i prowokujących do myślenia problemów. Nie potrzebujesz grafiki 4K i fantazyjnych elementów sterujących, jeśli wiadomość w środku ma wystarczającą moc. Rozrywka jest najlepsza, kiedy zmusza nas do samodzielnego myślenia, zwłaszcza jeśli chodzi o kontrowersyjne kwestie, które są często pomijane w innych mediach głównego nurtu.

Stereotypy i stereotypy LGBT, z którymi dorastałem, zanikają w zamian za autentyczne, postępowe pomysły, które pomagają młodym ludziom poczuć się akceptowanymi, a nie wyobcowanymi.

Przypadkowe Królowe wydają się też zainspirowane do zrobienia czegoś więcej. Kiedy nasz wspólny czas dobiegł końca, powiedziano mi: „Nie można zaprzeczyć, że gry zmienią sposób, w jaki myślimy o problemach ze zdrowiem psychicznym. Jest to coś, co musimy przyjąć i przemyśleć jako twórcy, a być może nawet jako gracze ”.

Zwykły zgubiony telefon udowodnił, że gry mogą zachęcić do dyskusji i poprawić złą sytuację. Jeśli w przyszłości będzie więcej takich klejnotów, nie może to być złe.

W ostatniej części Mind Games przyjrzymy się społeczności związanej z grami i temu, jak może ona pomóc zbliżyć ludzi i walczyć z problemami ze zdrowiem psychicznym. Zapraszam do dzielenia się przemyśleniami i doświadczeniami w komentarzach.