Metal Gear Rising: Revengeance Review

Dostępne na Xbox 360 i PS3 (sprawdzona wersja)
Czy potrzebujesz powodu, by ekscytować się Metal Gear Rising: Revengeance? Cóż, nadchodzą dwa. Po pierwsze, jest to pierwsza całkowicie nowa gra Metal Gear, która trafiła na konsolę domową od prawie pięciu lat i chociaż ta ma inną gwiazdę, inną gatunek, a nawet innego dewelopera, wciąż powstaje pod auspicjami produkcji Kojimy i nadal nosi znamiona Metal Gear saga. Po drugie, kwestia tego zewnętrznego programisty. Revengeance to dzieło Platinum Games, zespołu stojącego za niedocenianą strzelanką science fiction Vanquish i mistrzowską Bayonettą; wciąż najlepsza gra akcji typu hack and slash, jaka pojawiła się w tej generacji.

Metal Gear spotyka Bayonettę
To ważne, ponieważ Metal Gear Rising: Revengeance to nic innego jak gra akcji typu hack-and-slash. Skradanie się i szpiegostwo są poza oknem, podobnie jak zwykły bohater Metal Gear, Solid Snake, w akcji koncentruje się na imponująco brutalnej szermierce i roli bohatera przejętej przez Raidena, niespodziewaną gwiazdę Metal Gear Solid 2. Seria Metal Gear już widziała, jak Raiden przekształcił się z popielatego nowicjusza w śmiertelnego cyborga zabójcę ninja. Zemsta posuwa ten proces o krok dalej, zabierając Raidena na jego najciemniejszą drogę.

Grę otwiera atak na głowę postępowego państwa afrykańskiego oraz brutalna i oszpecająca porażka Raidena w walce. Następnie śledzi Raidena poprzez operacje w Europie Wschodniej, Meksyku i Kolorado, badając niejasne interesy korporacji wojskowej i jej agentów-cyborgów. Historia nie jest tak złożona ani tak skomplikowana, jak przeciętny Metal Gear Solid, ale wszystkie elementy charakterystyczne są tam; ekscentryczni szefowie, starannie zaplanowane sceny, surrealistyczne poczucie humoru. Chcesz niekończącej się rozmowy radiowej między bohaterem a jego zespołem rezerwowym? Długie rozmyślania na temat pokoju, życia popleczników czy natury zabójcy? Kartony? Wszystko to dostaniesz tutaj.

Blokuj i kontruj
W międzyczasie Platinum wnosi do stołu swoje unikalne talenty. Geniusz Platinum zawsze polegał na sprowadzaniu mechaniki gatunku do surowych komponentów, a następnie rekonstruowaniu ich w dziwny i cudowny nowy sposób. Na przykład weźmy tylko, jak Bayonetta przejęła walkę opartą na combo od Devil May Cry i przerobiła ją na wyśmienitą mieszankę kreatywność i wyczucie czasu, czyli sposób, w jaki Vanquish chwycił powolną strzelankę z okładek i całkowicie przekształcił ją za pomocą szybkiego ruchu. Zemsta ma takie samo podejście do hakowania, cięcia i blokowania, dzięki inteligentnemu systemowi powiązanych ze sobą mechanizmów, które łączą się w bardzo satysfakcjonującą walkę.

Wciskanie guzików nie doprowadzi Cię do niczego. Najpierw musisz opanować blok, atakując, naciskając podkładkę w kierunku wroga, jednocześnie naciskając przycisk szybkiego ataku. Bloki trzymają wrogów na palcach i pozwalają ci atakować lawinami szybkich i ciężkich ataków. Trzymaj wciśnięty przycisk R1, a Raiden przechodzi w tryb biegu ninja, unikając nadchodzących ataków dystansowych i niektóre z cięższych ataków gigantycznych mechów bojowych, jednocześnie wyprowadzając własne, szybkostrzelne cięcie ataki.

Radość z Zandatsu
Jednak najlepsze jest to, co gra nazywa Zandatsu. Zbuduj wskaźnik energii swojego miecza i uruchom tryb ostrza w zwolnionym tempie, w którym możesz pozycjonować każde cięcie poziome lub pionowe z niesamowitą dokładnością. W tym momencie słabe punkty i luki w zbroi zostaną podświetlone, a przecinając pewien punkt, możesz wykonać cięcie manewrować, przecinając ciało wroga i wyciągając pulsujący niebieski organ, który Raiden następnie miażdży, aby naładować swoje zdrowie i energia.

Zwykłe lub ogrodowe Zandatsu dzieje się na ziemi, ale najbardziej spektakularnie uderza, gdy Raiden osłabia najtrudniejszych wrogów i ma szansę wykonać specjalny ruch. Jeśli chciałeś gry, w której masz szansę dosłownie pokroić swoich wrogów na kawałki lub w której możesz spaść na gigantycznego mecha przed wyrwaniem jego wnętrzności robota, oto jest.

W Zemście jest dużo cięcia, krojenia i krojenia w kości. Niektóre drzwi, ogrodzenia, przeszkody i części scenerii mogą zostać pocięte na geometryczne kawałki i istnieją nawet możliwości taktyczne, pozwalające na niszczenie kolumn, aby sprowadzić wrogów na wysokie pozycje Ziemia. Będąc wybrednym, byłoby miło zobaczyć więcej obiektów, które można pokroić - w miejscu, w którym ogrodzenie się obniża, występuje dziwne rozłączenie kiedy witryna sklepowa nie - ale gra, w której wszystko można rozciąć, to prawdopodobnie trochę za dużo zapytać.

Nie ma wątpliwości, że podstawowa walka w Revengeance jest satysfakcjonująca. Walki są napięte i ekscytujące, a Zandatsu zapewnia fantastyczne momenty katharsis typu plaster i kostka, szczególnie gdy walczysz z hordą wrogów lub naprawdę wymagającym przeciwnikiem. W Revengeance walki z bossami są tak wielkie i epickie, jak można by się spodziewać w grze Metal Gear, a jej ultra-brutalność jest niczym innym, jak pomysłowością.

Głębokość i trudność
Niestety, nie jest to jednak najlepsze dzieło Platinum, ani zwykłe, wyjątkowe standardy Metal Gear. Projekt poziomów jest bardzo liniowy i niewiele jest do zaoferowania poza łańcuchem spotkań i dziwną łamigłówką „użyj wizji cyborga, aby znaleźć ukryty panel”. Modyfikacje zbroi cyborgów oraz broń i ruchy, które można odblokować, są dość głębokie, ale nie są one zbyt duże. Kamera jest również daleka od bezbłędności, która stara się utrzymać wrogów w kadrze i bardzo utrudnia radzenie sobie z szybko poruszającymi się wrogami - śmiertelne w grze, w której najważniejsze są szybkie parowanie.

Co gorsza, krzywa trudności jest wszędzie. Po wietrznej pierwszej godzinie natkniesz się na bitwę z bossem tak irytującą, że jeśli do tego momentu nie opanujesz blokowania, poczujesz pokusę, aby się poddać i ruszyć dalej. Przepchnij się, a przekonasz się, że to dopiero początek. Epickie bitwy z bossami, trudne do zablokowania ruchy specjalne, tanie zasadzki i natychmiastowe sekwencje akcji są bardzo częścią rutyny Revengeance i może zmienić grę, w którą gra się bardzo fajnie, w coś mniejszego niesamowite. Niektórzy powiedzieliby, że nie mieliby tego w żaden inny sposób, ale jeśli nie zagrają w żałośnie pozbawionym wyzwań trybie łatwym, mniej zapaleni gracze uznają Zemstę za coś w rodzaju walki.

Pounding Metal
Musimy też spierać się o niektóre wybory stylistyczne. Podobnie jak w przypadku DmC: Devil May Cry, Metal Gear Rising wydaje się, że żadna wielka sekwencja akcji nie jest kompletna bez dudniącej metalowej ścieżki dźwiękowej, ale tutaj muzyka czasami robi się trochę śmieszna. Kilka przerywników wydaje się ciągnąć w nieskończoność i chociaż z pewnością jest miejsce, w którym można dyskutować o przemocy i skutkach w grach, robienie tego w grze, w której chodzi o krojenie ludzi - choćby cyborgów - na biomechaniczne kawałki, może nie być najlepszym miejscem do zrobienia to. Możesz zobaczyć, co próbują zrobić twórcy, ale to nie do końca działa.

Ale nie bądźmy zbyt negatywni. To na swój własny, wyraźnie japoński sposób, absolutnie wspaniała gra akcji. Jeśli chodzi o wspaniałe efekty i bogate szczegóły, nie ma go w przypadku DmC: Devil May Cry czy God of War: Ascendance, ale cięcie rzeczy na kawałki wygląda absolutnie niesamowicie i nie można powiedzieć, że brakuje stałych fragmentów spektakl. Ma dość długą kampanię i pewną wartość powtórki, z odblokowaniem trudniejszych poziomów trudności, aby dać tym, którzy potrzebują więcej wyzwań, dokładnie to, czego chcą. Ogólnie rzecz biorąc, Revengeance cierpi w porównaniu z kunsztem i wyobraźnią ostatniego DmC, a nawet w porównaniu z arcydziełem własnej firmy Platinum, Bayonettą. Jest inteligentny, brutalny i uzależniający, ale nie do końca dopracowany, by być klasykiem.

Werdykt
Łącząc styl Metal Gear z unikalnym podejściem do szermierki hack-and-slash, Metal Gear Rising: Revengeance to pozycja obowiązkowa dla bardziej zagorzałych graczy akcji. Ostrzegamy jednak, że może to być niezwykle trudne, a czasami z podejrzaną kamerą i tanimi atakami wroga, co jest niesprawiedliwe. Uwielbiamy miejsca z Revengeance, ale nie do końca odpowiadają one standardom Bayonetta czy DmC: Devil May Cry.