Recenzja Panasonic Lumix FZ48

Podczas gdy na pierwszy rzut oka FZ48 wygląda niezwykle podobnie do modelu FZ45, który zastępuje, w rzeczywistości istnieje kilka zauważalne różnice między tymi dwoma modelami, z których niektóre są wyraźnie ulepszeniami, a inne są bardziej sporny.

Wewnętrznie najważniejszą rzeczą, która uległa zmianie, jest czujnik. Podczas gdy oba aparaty wykorzystują standardowe kompaktowe czujniki 1 / 2,3 cala, ten wewnątrz FZ45 zapewnia 14,1 MP efektywnej rozdzielczości, podczas gdy FZ48 ma nowo opracowany układ Hi-Speed ​​CCD, który może generować sygnały wyjściowe 12,1 MP. Ponadto nowszy model otrzymuje również najnowszy procesor obrazu Venus Engine FHD II.

Decyzja firmy Panasonic o zmniejszeniu rozdzielczości wydaje się być decyzją rozsądną i bardzo zgodną z ostatnią Producenci mają tendencję do zmniejszania ogólnej rozdzielczości, aby skoncentrować się na poprawie innych aspektów jakości obrazu, takich jak słabe oświetlenie wydajność. Warto pamiętać, że 12,1 MP to wciąż wystarczająco dużo, aby robić przyzwoite powiększenia zdjęć, więc tak naprawdę nie tracisz.

Obrazy są rejestrowane w domyślnym formacie 4: 3 czujnika 1 / 2,3 cala, przy maksymalnej rozdzielczości 4000 x 3000 pikseli. Inne opcje proporcji to 3: 2, 16: 9 i 1: 1 przy nieco zmniejszonych maksymalnych rozdzielczościach. Czułość rozciąga się od ISO 100 do 1600 bez zmniejszonej rozdzielczości. Opcje wysokiej czułości. Jest to bardzo wąski zakres jak na aparat tej ceny i typu, przy czym większość bezpośrednich konkurentów FZ48 (i Panasonic Lumix FZ150) oferuje co najmniej ISO 3200 lub więcej.

Jednym z obszarów, w których FZ48 robi duży krok w tył w stosunku do FZ45, jest usunięcie możliwości rejestrowania obrazów jako bezstratnych danych z czujnika. Jesteśmy trochę zdumieni, dlaczego Panasonic to zrobił. Być może firma chce umieścić więcej światła między swoimi podstawowymi i flagowymi modelami superzoom. A może istnieje założenie, że nagrywanie w formacie Raw po prostu nie jest priorytetem dla docelowej publiczności FZ48 - strzelców typu point-and-shoot. Tak czy inaczej, usunięcie nagrania Raw jest stratą i na pewno zmniejsza ogólną elastyczność FZ48. Miejmy nadzieję, że Panasonic przywróci go wraz z kolejnym podstawowym modelem FZ.

24-krotny zoom optyczny aparatu FZ48 zapewnia dokładnie taki sam zasięg ogniskowej, jak FZ45. Jednak w przeciwieństwie do FZ45 optyka FZ48 korzysta z dodania technologii Black Box Nano Surface Coating firmy Panasonic, która pomaga kontrolować problemy z efektami zjawy i flary obiektywu. Wewnętrznie jest zbudowany z 14 elementów w 10 grupach i oferuje zakres od 25 mm do 600 mm w ujęciu 35 mm. Chociaż zapewnia to dobre możliwości teleobiektywu, FZ48 nie jest najdłuższym obiektywem z pakietu superzoom, przynajmniej jeśli chodzi o możliwości zoomu optycznego.

Na przykład konkurencyjne modele, takie jak Fujifilm HS20 (ok. 300 funtów) i Sony HX100V (ok. 390 funtów), oba oferują 30-krotny zoom, podczas gdy Canon SX30IS (ok. 300 funtów) i wkrótce wydany SX40IS ( c. 460 £) obie oferują 35x. Pokonuje wszystkie te cechy Nikon P500 (ok. 300 GBP) z wiodącym w swojej klasie 36-krotnym zoomem.

FZ48 ma jednak kilka sztuczek w rękawie, jeśli chcesz rozszerzyć zoom poza jego 24-krotne możliwości optyczne. Pierwszą opcją jest użycie funkcji inteligentnego zoomu aparatu. Dzięki temu FZ48 osiąga 32-krotny wzrost z całkiem dobrymi wynikami, pod warunkiem, że oglądasz powstałe obrazy w rozsądnym rozmiarze.

Połącz inteligentny zoom z zoomem cyfrowym i uzyskaj do 127x, chociaż ogólna jakość obrazu zaczyna być hitem. Teraz wybierz obniżone ustawienie rozdzielczości „EZ” i możesz przesunąć FZ48 aż do szczerze głupiego 249x. Oczywiście na tym poziomie (głównie cyfrowego) powiększenia ogólna jakość obrazu jest dość przerażająca.

Biorąc pod uwagę ogromną moc teleobiektywu dostępną z kranu, pocieszające jest stwierdzenie, że model FZ48 jest wyposażony w technologię Power Optical Image Stabilization firmy Panasonic, która nie tylko przeciwdziała drganiom aparatu podczas robienia zdjęć z ręki przy dłuższych czasach otwarcia migawki lub ustawieniu wydłużonego teleobiektywu, ale także eliminuje drżenie dłoni podczas nagrywania filmów zbyt. Zawsze uważaliśmy, że wdrażanie tej technologii przez firmę Panasonic działa bardzo dobrze i FZ48 nie jest wyjątkiem.

Na pokrętle trybu fotografowania znajduje się zwykły kwartet pół- i w pełni manualnych trybów fotografowania: program, preselekcja przysłony, preselekcja migawki i ręczny. Dla tych, którzy wolą, aby aparat wykonał całą pracę, FZ48 oferuje również tryb iAuto firmy Panasonic wraz z 18 indywidualnymi trybami sceny, w tym pięć z których (Portret nocny, Makro, Sport, Krajobraz i Portret) otrzymują własne, unikalne położenie na pokrętle trybu fotografowania, co zapewnia szybszy dostęp.

Jedną z nowych funkcji, której nie ma w modelu FZ45, jest dodanie ośmiu ustawień kreatywnej kontroli. Są to zasadniczo filtry cyfrowe, które można zastosować do obrazów, aby uzyskać następujące efekty efekty: Efekt miniatury, Ekspresyjne, Retro, Wysoka tonacja, Sepia, Wysoka dynamika, Kamera otworkowa, Film Ziarno (czarno-białe).

Podczas gdy 3-calowy monitor LCD FZ48 nie ma takiej samej funkcji zmiany kąta jak FZ150, ogólna rozdzielczość została zwiększona z 230 tys. punktów FZ45 do znacznie bardziej wiarygodnej 460 tys. Punktów. Ma proporcje 16: 9, więc filmy (i zdjęcia wykonane w formacie 16: 9) wypełniają cały ekran, a inne elementy pozostawiają czarne pasy po obu stronach. Mimo to nie można wąchać ogólnej jakości ekranu zarówno w trybie podglądu na żywo, jak i odtwarzania.

Jeśli wolisz (lub potrzebujesz go w słoneczne dni, kiedy tylny monitor jest słabo widoczny), FZ48 oferuje również wizjer elektroniczny (EVF). Chociaż jest z pewnością funkcjonalny i zapewnia 100% pokrycia sceny, rzeczywisty widok przez wizjer elektroniczny jest raczej mały, a przy słabym oświetleniu ekran jest podatny na nadmierne szumy. Nie radzi sobie również dobrze z szybko poruszającymi się obiektami, a płynny ruch jest zredukowany do pewnego rodzaju szarpiącego zwolnionego tempa.

Nagrywanie filmów jest, jak to często bywa w przypadku kamer Panasonic, szczególnie mocną stroną FZ48. W najwyższym ustawieniu aparat może nagrywać w rozdzielczości Full HD przy 50p, z plikami zapisanymi w formacie AVCHD lub MP4 i dźwiękiem nagranym w stereo. W przeciwieństwie do flagowego FZ100 nie ma portu zewnętrznego mikrofonu.

Ogólnie rzecz biorąc, FZ48 ma identyczny rozmiar jak FZ45 i jest nieco mniejszy niż flagowy FZ100. Jego rogi i krawędzie są jednak nieco bardziej kanciaste niż u jego większego brata, a także brakuje mu gorąca stopka, co oznacza, że ​​jeśli chodzi o oświetlenie obiektów w trybie, jesteś ograniczony do korzystania z wysuwanej lampy błyskowej ciemny. Ważący 494 gz baterią i kartą SD (450 g bez) całe opakowanie wydaje się dość ciężkie w dłoni.

Podobnie jak w przypadku wszystkich modeli FZ, stylistyka bardzo przypomina szkołę projektowania lustrzanek cyfrowych, z głębokim uchwytem na palce, który z łatwością pomieści dwa lub trzy palce. Uchwyt na palce i oparcie na kciuk z tyłu dodatkowo zyskują dzięki teksturowanemu gumowemu wykończeniu, które ułatwia chwyt. Ogólnie jest to bardzo wygodny aparat do trzymania.

Przyciski są w większości dobrze rozmieszczone i rozstawione, chociaż pokrętło sterujące jest osadzone dość głęboko w korpusie aparatu, co oznacza, że ​​trzeba na nie mocno naciskać. Gdzie indziej akceptujemy sposób, w jaki Q. Przycisku Menu można użyć, aby przejść bezpośrednio do regularnie używanych ustawień. Nie jest to żadna nowa funkcja w modelach Panasonic, ale mimo to pozostaje cennym skrótem, a interfejs użytkownika z ikonami okazał się tak łatwy w użyciu, jak zawsze.

Główny system menu jest zgodny z tradycyjnym formatem nawigacji i będzie od razu znany każdemu, kto wcześniej korzystał z aparatu Lumix. Używając klawiszy kierunkowych, nawigacja jest szybka i łatwa, z wieloma opcjami, do których możesz uzyskać dostęp i zmienić bezpośrednio określane przez tryb fotografowania, w którym używasz aparatu (więcej opcji dla PASM, mniej dla iAuto).

Jedną z największych ulepszeń FZ48 w stosunku do swojego poprzednika jest dodanie Sonic Speed ​​AF. Ta technologia wywodzi się z serii kompaktowych aparatów systemowych Panasonic z serii G i zapewnia wyjątkowo szybkie i zauważalnie płynne działanie autofokusa we wszystkich warunkach oświetleniowych z wyjątkiem najciemniejszych. Gdy poziom światła wykracza poza możliwości modułu AF, z przodu aparatu znajduje się światło wspomagające AF, które pomaga w znalezieniu ostrości dla obiektów znajdujących się w zasięgu.

Opcje autofokusa obejmują automatyczny 23-polowy AF, jednopunktowy (centralny) AF, wykrywanie twarzy i ulepszony tryb śledzenia AF, który może śledzić poruszające się obiekty. Jeśli chcesz, istnieje nawet opcja ręcznego ustawiania ostrości FZ48 za pomocą pokrętła sterowania i klawiszy kierunkowych, aby przesunąć płaszczyznę ostrości. O ile nie używasz statywu do fotografowania nieruchomego obiektu, może to być nieco kłopotliwe, a podczas próbowania tego samodzielnie (trzymany w ręku) z przyjemnością odkryliśmy, że przycisk ustawiania ostrości na górze aparatu może zostać wywołany w celu zastąpienia funkcji MF po naciśnięciu przycisku przycisk.

Czas rozruchu to bardzo przyzwoite dwie sekundy. Panasonic twierdzi, że może robić zdjęcia w trybie ciągłym od 3,7 kl./s do maksymalnie siedmiu klatek, jednak w naszych testach okazało się, że FZ48 jest bliżej 3 kl./s, maksymalnie do siedmiu klatek. Zmniejszenie rozdzielczości również nie wydaje się mieć żadnego wpływu na ogólną prędkość, ponieważ udało nam się uzyskać dokładnie te same 6 kl./s przy 2 MP, co przy 12 MP. W trybie pojedynczego zdjęcia mogliśmy nagrywać około jednej klatki na sekundę.

Okazało się, że ogólna jakość obrazu jest dobra, ale nie wybitna, i chociaż 24-krotny zoom optyczny jest z pewnością przydatny, za taką elastyczność pod względem ostrości obrazu trzeba zapłacić.

FZ48 osiąga najlepsze wyniki w jasnych, ale równomiernie oświetlonych warunkach. Jego zakres dynamiczny jest jednak dość ograniczony, co prowadzi do dokładnie tego samego rodzaju dylematów pomiarowych, tak powszechnych wśród kompaktów. Odkryliśmy, że w przypadku bezpośredniego światła słonecznego lub scen o wysokim kontraście istnieje tendencja do prześwietlenia aparatu FZ48 i utraty szczegółów w jasnych obszarach. Na szczęście aparat oferuje do trzech stopni dodatniej lub ujemnej kompensacji EV (w krokach co 1/3 EV), co może pomóc w takich sytuacjach.

W przypadku ustawienia „Standardowego” stylu zdjęcia stwierdziliśmy, że kolor był stosunkowo wyciszony, a tonacja była płaska. Na wielu zdjęciach wykonanych aparatem FZ48 po prostu brakuje „popu”. Na szczęście każdy ze stylów zdjęć można dostosować indywidualnie. W ten sposób można precyzyjnie dostroić ustawienia kontrastu, ostrości, nasycenia i redukcji szumów dla każdego z ustawień wstępnych stylu zdjęcia.

W ciemniejszych warunkach, gdy aparat jest używany przy wyższych czułościach, obrazy zaczynają stopniowo tracić zarówno kolory, jak i szczegóły przy czułości ISO 400 i wyższej. Chociaż możliwe jest uzyskanie akceptowalnych wyników dla Internetu i innych zastosowań o niewielkich rozmiarach w niskiej rozdzielczości w maksymalne ustawienie ISO 1600, obrazy te szybko zaczynają ujawniać swoje wady po rozpoczęciu powiększania im.

Naprawdę mieliśmy nadzieję, że zmniejszenie ogólnej rozdzielczości zapewni lepszą wysoką czułość jakość obrazu, ale niestety wydaje się, że tak nie jest, a już na pewno nie w takim stopniu, na jaki liczyliśmy tak czy siak. Aby wydobyć to, co najlepsze z FZ48, naprawdę należy utrzymywać ISO 100 lub ISO 200, a oczywiście w prawdziwym świecie nie zawsze jest to możliwe.

Chociaż zasięg teleobiektywu 24-krotnego zoomu optycznego jest z pewnością przydatny, stwierdziliśmy, że wielu obrazom brakowało ostrości. Jak można się było spodziewać, jest to najbardziej rozpowszechnione, gdy aparat jest używany z maksymalnym możliwym otworem przysłony wynoszącym 25 mm lub około 25 mm, chociaż wydajność przy f / 5,8-f / 8 również nie jest najlepsza, jaką widzieliśmy. Jednak wydajność makro jest bardzo dobra, pozwalając zbliżyć się do obiektu z odległości nawet 1 cm, a funkcja makro zoom umożliwia uchwycenie obiektów z bardzo szczegółami.

Kolejną kwestią, nie tylko dotyczącą FZ48, ale ogólnie kompaktów Lumix, jest to, że automatyczny balans bieli ma tendencja do robienia zdjęć trochę chłodnych i czasami nasycania ich lekko zielonym (czasami magenta) kolorystyka. Nie zauważyliśmy tego problemu w modelach mikrosystemów z serii G firmy, chociaż widzieliśmy go wcześniej w kompaktach Lumix. Z pewnością jest to coś, co Panasonic zrobiłby dobrze, aby zająć się przyszłymi aktualizacjami.

Werdykt
Dzięki elastyczności 24-krotnego zoomu optycznego, solidnym możliwościom nagrywania filmów w wysokiej rozdzielczości oraz szerokiemu zakresowi trybów fotografowania i łatwym w użyciu filtrom cyfrowym, FZ48 wydaje się mieć wiele do zaoferowania. Jakość obrazu jest jednak trochę rozczarowująca, podobnie jak usunięcie nagrania Raw. Ogólnie rzecz biorąc, chociaż FZ48 jest z pewnością kompetentny, to nie jest to aparat, który tak naprawdę nas ekscytuje. Jeśli masz ochotę na superzoom i masz budżet w wysokości 300 funtów, z pewnością warto go zobaczyć. Jeśli jednak jakość obrazu jest ważniejsza niż maksymalny zasięg teleobiektywu, to są lepsze aparaty w tym przedziale cenowym.

Test ISO został wykonany w całości. Wszystkie poniższe uprawy są reprodukowane w 100%.

Przy ISO 100 Lumix FZ48 jest bezszumowy, chociaż widać efekty przetwarzania

Przyjrzyj się uważnie ISO 200 (na poziomie pikseli) i zauważysz lekkie zmiękczenie, ale naprawdę nie ma się czym martwić.

Jednak przy ISO 400 to zmiękczenie stało się wyraźniejsze.

A przy ISO 800 szumy również zaczynają wpływać na nasycenie kolorów, a także na szczegóły.

Maksymalne ustawienie ISO 1600 powoduje znaczne zmiękczenie szczegółów wraz z utratą nasycenia.

Jeśli szukasz tylko szybkich migawek, FZ48 generalnie działa dobrze.

Okazało się, że obiektyw jest nieco miękki, zwłaszcza przy szerszych ustawieniach zakresu ogniskowych.

FZ48 zapewnia najlepsze rezultaty przy niskich ustawieniach ISO (ISO 200) oraz przy średniej ogniskowej i przysłonie (f / 7,1).

Aparat ma jednak tendencję do borykania się z bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.

W scenach o wysokim kontraście ograniczony zakres dynamiki FZ48 często prowadzi do prześwietlenia.

Tryb Macro robi duże wrażenie - szczególnie podoba nam się 3-krotny zoom Macro. Ponownie, pomiar ekspozycji stracił jednak część szczegółów w jasnych obszarach.

Zauważyliśmy, że standardowy „Styl zdjęć” zapewnia nieco stonowane kolory.

Przy ISO 800 i powyżej poziomy nasycenia spadają dość dramatycznie, co prowadzi do płaskich obrazów.