Recenzja Riff: Everyday Shooter

„„ Platforma: PS3 ””

W początkach swojego istnienia sklep PSN firmy Sony był często porównywany nieżyczliwie do usługi Microsoft Xbox Live Arcade - i nie bez powodu. Live Arcade wystartowało z burzliwymi hitami zręcznościowymi, takimi jak Geometry Wars: Retro Evolved i takimi zwykłymi hitami jak Hexic HD i Bejeweled 2. Od tamtej pory na stałe wpisała się w dietę klasyków retro, przeróbek i klasycznych, oryginalnych tytułów. Poza godnymi uwagi wyjątkami, takimi jak Gran Turismo HD, Tekken: Dark Resurrection i Super Stardust HD, PSN Store nie odniósł tak dużego sukcesu. Jednak w ciągu ostatnich kilku miesięcy sytuacja zaczęła się zmieniać. Dzięki takim grom, jak świetne PixelJunk Monsters, firma Sony udowodniła, że ​​może rozdawać gry pasujące do wszystkiego, co znajdziesz w Live Arcade.

Riff: Everyday Shooter jest tego przykładem. Po wprowadzeniu na rynek cztery miesiące temu w amerykańskich i japońskich sklepach PSN, jest to trochę przypadek „lepiej późno niż wcale”, ale przynajmniej warto było czekać. Jeśli masz PS3 i lubisz staromodne strzelanki, radzę przestać czytać i pobrać je teraz. Zaufaj mi. To będzie najlepsze 5 funtów, jakie kiedykolwiek wydałeś.

Ciągle tutaj? Być może potrzebujesz przekonania. Cóż, pomyśl o Riffie jako o kochanym dziecku Geometry Wars, Rez HD i kultowych klasycznych „shmupach” Kenta Cho (jak omówiono bardziej szczegółowo tutaj. Twórca gry, Jonathan Mak, opisał to jako „album gier, w których odkrywamy ekspresyjną moc abstrakcyjnych strzelanek”. Teraz, to może zabrzmieć nieco pretensjonalnie, ale w ciągu kilku godzin gry pomyślisz, że to prawda nos.

To album, ponieważ ma podobną strukturę. Jego osiem poziomów to wariacje na temat klasycznej strzelanki top-down. Podobnie jak w Wojnach Geometrycznych, lewy drążek porusza twoim małym statkiem, podczas gdy prawy drążek (lub cztery przyciski twarzy) wysyła grad pociski w wybranym kierunku i musisz opanować oba, aby uniknąć ciągłych chmar wrogów zmierzających w twoim kierunek. Jednak każdy poziom ma swój własny motyw wizualny, własne odrębne zasady, własnych specyficznych wrogów i - co najważniejsze - własną ścieżkę dźwiękową. Dlaczego najważniejsze? Cóż, poziom trwa tylko tak długo, jak muzyka w tle, zanim przejdzie do następnego. Dlatego twoim głównym zadaniem jest po prostu przetrwać każdy poziom wystarczająco długo, aby go zobaczyć.

W inteligentny sposób gra przekazuje podstawowe instrukcje ekranowe na pierwszym poziomie, ale na kolejnych poziomach to Ty musisz samodzielnie opracować nowe zasady. Za pierwszym razem prawdopodobnie ich nie dostaniesz. Zawsze są wrogowie do wystrzelenia, a strzelanie do niektórych z nich może, ale nie musi, pozostawić cię z świecącą lub pulsującą kropką do zebrania (więcej o nich później). Zwykle jednak istnieje sposób na spowodowanie łańcucha zniszczeń, który może wyczyścić duże części ekranu (i znaleźć wiele punktów), jeśli tylko możesz to rozwiązać. Za drugim razem, gdy osiągniesz nowy poziom, trochę poeksperymentowania da ci prawdopodobnie więcej wyobrażenia o tym, co robić, a po trzecim lub czwartym przypadku wystarczy to zrobić. Z dziesiątkami wrogów i ogromną liczbą kul rozbijających się o ekran w dowolnym momencie, może to być trudniejsze niż się wydaje. Na szczęście twój statek jest wyjątkowo zwrotny, zwłaszcza jeśli pamiętasz, że porusza się szybciej, gdy nie strzelasz.

Każdy poziom Riffu wzięty osobno to elegancko skonstruowana mała strzelanka, pełna sprytnej mechaniki i świetna mieszanka zapadających w pamięć wzorów, z którymi możesz pracować, i przypadkowych elementów, które sprawiają, że jest nieprzewidywalny i ciekawy. W rezultacie gra jest niezwykle przyjemna i ohydnie uzależniająca. Jednak, podczas gdy Riff zaczyna się od dość łagodnej krzywej uczenia się, staje się trudny, gdy jesteś na trzecim etapie i poza nim. Ponieważ w głównej grze dla jednego gracza musisz po kolei przechodzić przez każdy poziom, może to być wadą dla tych z nas, którzy nie są zagorzałymi fanatykami strzelanek.

Na szczęście gra ma wbudowane eleganckie rozwiązanie. Pamiętasz te kropki, które zbierasz? Cóż, na koniec każdej gry wszystkie zebrane kropki są dodawane do ogólnej sumy bieżącej i stamtąd można je wykorzystać jako kredyty do zakupu dodatkowych żyć, zwiększając początkową sumę od 2 do 3 do 4, jeśli niezbędny. Zbierz 200 lub 700 kropek w grze, a otrzymasz dodatkowe życie. Co więcej, życie to nie wszystko, co możesz kupić za pomocą kropek. Poszczególne poziomy możesz odblokować jako „single”, co daje ci szansę na grę i ćwiczenie ich bez konieczności uprzedniego przepracowywania ich poprzedników. Gdy to zrobisz, możesz także odblokować tryb odtwarzania losowego, aby gra tasowała dostępne poziomy za każdym razem, gdy grasz. W rezultacie Riff jest satysfakcjonująco trudny, ale także całkiem przyjemny, pod warunkiem, że jesteś przygotowany do gry na tyle, aby sprostać temu w połowie drogi. Co więcej, kropki można również wydać na nowe zabiegi kolorystyczne i efekty wizualne - trochę jak opcjonalne schematy wizualne w Rez.

Myślę, że omówiliśmy aspekty „albumu” i „strzelanki”, ale co z „mocą ekspresji” i „abstrakcyjnymi” fragmentami opisu Maka? Cóż, podobnie jak Rez czy Geometry Wars, Riff nie lubi realistycznej grafiki. Zamiast tego wybiera proste kształty geometryczne, świecące wektory, pasma neonów i dziwne obrazy. Na dużym ekranie HD efekt jest hipnotyzujący - do tego stopnia, że ​​trudno narzekać, jeśli zdarza się, że zamieszanie prowadzi do przedwczesnej śmierci. To jednak nie wszystko. Podobnie jak w Rez lub Lumines, wszystkie efekty dźwiękowe są tak skonstruowane, że wtapiają się i dodają do muzyki w tle. Gitarowe motywy - stąd Riff tytułu - odgrywają główną rolę w definiowaniu atmosfery na każdym poziomie, począwszy od chrupiących rockowych dźwięków po wybierane palcami, folkowe melodie. W jakiś sposób sposób, w jaki strzelanie współgra z muzyką i efektami wizualnymi, zwiększa przyjemność z gry.

Połączenie tego wszystkiego razem - grafiki, muzyki i rozgrywki - jest tym, co Riff robi tak znakomicie. Zagraj na dużym ekranie ze słuchawkami lub dobrym systemem dźwiękowym ustawionym wysoko, a skumulowany efekt jest naprawdę dziwnie potężny. Gra angażuje Twój refleks i zmysły, ale także - w jakiś dziwny sposób - emocje. Może to nostalgia, bo w tej grze jest coś, co przypomina mi czasy, kiedy się nie martwiłem fotorealistyczna trawa lub oświetlenie HDR, systemy animacji twarzy lub wiarygodna fizyka świata rzeczywistego - dobre jak wszystkie te rzeczy są. Zamiast tego byłem całkowicie szczęśliwy po prostu ciesząc się prostą, gwałtowną radością unikania pewnej śmierci i kopania łupów obcych. To jest piękno tej codziennej strzelanki, w całej jej retro-nowoczesnej urodzie - to rodzaj gry, która przypomina Ci, dlaczego w ogóle wciągnąłeś się w gry. Nie trzeba dodawać, że jest to wysoce zalecane.

"'Werdykt"'

Olśniewająca kolekcja strzelanek retro połączona z genialną konstrukcją, dobrą muzyką i hipnotyczną grafiką. Nie do przegapienia, szczególnie biorąc pod uwagę niską cenę.