Recenzja LEGO Star Wars II: The Original Trilogy

OK, więc jesteś fanem Gwiezdnych Wojen z sześćdziesięcioma funtami spalającymi całość w twojej kieszeni. Kupiłeś oryginalne filmy na VHS, potem specjalne wydania THX, a ostatnio specjalne wydania DVD. A teraz rozważasz wypłatę nowych płyt DVD tylko po to, abyś mógł ponownie cieszyć się „bonusem” oryginalne wydania kinowe, nawet jeśli zawierały zwykłą, starą ścieżkę dźwiękową Dolby Stereo i format 4: 3 w formacie letterbox obrazek.

Oto wskazówka: nie rób tego. Jest lepszy sposób na naprawienie oryginalnej trylogii Gwiezdnych wojen. To nie będzie kosztować aż tyle gotówki, nie zapłacisz za filmy, które kupiłeś już trzy razy, i nie będziesz zachęcanie George'a Lucasa do zaprezentowania kolejnej „OK, oto prawdziwa wersja” na trzydziestą rocznicę, która ma się odbyć za dwa lata czas. Nazywa się Lego Star Wars II: The Original Trilogy i chociaż jest to gra, w której występuje Darth Vader w przebraniu uroczego karła Lego, nie wspominając o szturmowiec, który wydaje się nosić niewiele więcej niż hełm i stringi, prawdopodobnie oddaje więcej prawdziwego ducha Gwiezdnych Wojen niż jakakolwiek inna gra Gwiezdnych Wojen od czasu Tie Fighter.

Co więcej, jest to znakomita kontynuacja. Pomaga oczywiście to, że oryginalne Lego Star Wars było wspaniałą grą - z łatwością opartą na kontrowersyjnych prequelach - i że ta kontynuacja jest podobna. W istocie Lego Star Wars II pozostaje dość prostą platformówkową strzelanką dla jednego lub dwóch graczy, renderowaną w 3D, ale odtwarzaną głównie na płaszczyźnie 2D. Czasami zdarzają się misje, w których pilotujesz statek, walczysz z myśliwcami i gwiezdnymi niszczycielami, ale przeważnie biegasz od lewej do prawej, strzelając do szturmowców i przeskakując z platformy na platformę, zbierając małe klocki Lego, które można przekształcić w dodatkowe przedmioty i postacie w bazie: w tym przypadku kantyna Mos Eisley. Podobnie jak pierwsza gra, działa, ponieważ rozgrywka jest prosta do opanowania, ale zawsze zabawna, i dlatego oglądanie uwielbianych scen i postaci z filmów wybranych w klockach Lego zawsze ma spory urok Formularz. Pewnego dnia dowiem się, w jaki sposób nadają tak prostym, animowanym twarzom tyle postaci, ale to niesamowite, jak łatwo rozpoznawalna może być każda postać, od Hana Solo po Grand Moffa Tarkina i Obi Wana.

Jednak sequel jest ulepszeniem oryginału, ponieważ z perspektywy czasu najlepsze pomysły tej gry - ich połączenie Elastyczność klocków Lego z fantastyczną nostalgią Gwiezdnych Wojen była tylko częściowo realizowany. Lego Star Wars tak naprawdę nigdy nie było sprawdzianem umiejętności arkadowych. Fakt, że jesteście bohaterami, którzy nie mogliby umrzeć, nie tylko sprawił, że zwycięstwo było nieuniknione, ale także przesunął nacisk z szybkiego refleksu na bardziej beztroską mechanikę rozwiązywania zagadek. Jednak te łamigłówki były w większości dość prostymi sprawami. W sequelu sprawy mają się inaczej i właśnie tutaj rozgrywka została dopracowana do niemal perfekcji.

Na początek, gdzie w pierwszej grze wybuchanie i przestawianie klocków Lego na różne obiekty było głównie prowincją Jedi postaci, tutaj inni mają szansę, układając luźne stosy bloków w różne konfiguracje, dzięki czemu jest to większa część gra. Co więcej, dynamika przełączania postaci z oryginału powróciła i tym razem bardziej centralna dla rozgrywki. Tak jak poprzednio, różni bohaterowie Gwiezdnych Wojen mają różne umiejętności. Obi Wan, a później Luke, mogą używać mocy Jedi do poruszania niektórymi obiektami, podczas gdy postacie pakujące blastery, takie jak Han i Leia otrzymują hak, który używany w określonych miejscach może pomóc im dotrzeć do nowych obszarów poziomu. Tymczasem R2D2 i C3PO są jedynymi, którzy mogą otwierać niektóre drzwi, ale napotykają ograniczenia na ich ruch (szczególnie w przypadku pewnego lekko obozowego złotego robota). Przez większą część gry jedyną drogą jest zmiana postaci oraz mieszanie i dopasowywanie umiejętności.

I to nie wszystko. Lego Star Wars II świetnie radzi sobie z łamigłówkami przesuwającymi klocki, a także zagadkami, które opierają się na obsłudze dźwigów i pojazdów, ma nawet zgrabne urządzenie do zamiany czapek na kilku poziomach, umieszczając hełm na Hanie lub Głowę Luke'a, aby mogli udawać szturmowca i głupiego ochroniarza (choć Leia wyraźnie nie zrobi tego samego - musi być cenna w swoich włosach). Najlepsze jest to, że im dłużej trwa gra, tym bardziej zaczyna układać te łamigłówki jedna na drugiej, tak że ukończenie określonej sekcji może wiązać się z połączeniem mocy Jedi, tanich przebrań i przenoszenia droidów z miejsca na miejsce za pomocą żurawi. To nie tyle kwestia rozpoznania tego, co musisz zrobić, ile ustalenia, w jakiej kolejności to zrobić. Nawet kilka bitew z bossami w grze przynosi korzyści, a Luke i R2 łączą siły, aby dać drogiemu ojcu Luke'a szok, aby synek mógł się zemścić za wszystkie nieodebrane czeki alimentacyjne.

Same pojazdy są szczególnie fajne. Przebijanie się przez Mos Eisley w AT-ST jest jednym z pierwszych najważniejszych punktów gry, a jeśli bardziej surrealistyczny widok niż Yoda prowadzący traktor w jakiejkolwiek grze w tym roku, naprawdę będę bardzo zaskoczony w rzeczy samej.

Oczywiście, chociaż Lego Star Wars II jest głównie budowaniem na mocnych stronach oryginału, stara się również wyjaśnić, jakie były niedociągnięcia. Być może największą wadą Lego Star Wars była stosunkowo krótka żywotność, tylko nieznacznie wydłużona przez wabienie wielu postaci do odblokowania i szansa na powrót do wcześniejszych poziomów i odebranie bonusu artykuły kolekcjonerskie. Tutaj masz więcej powodów, aby wracać, a na każdym poziomie znajdują się tajne obszary sportowe, które można otworzyć tylko za pomocą łowca nagród lub szturmowiec, a także przedmioty, które mogą być przenoszone tylko przez tych, którzy władają dobrą lub ciemną stroną siła. Same poziomy są dłuższe, a ponieważ każdy rozdział ma dwie dodatkowe misje bonusowe do zablokowania, łączna liczba wzrasta z osiemnastu do dwudziestu czterech. Tym razem to się nie skończy w jeden weekend.

Nadal pozostają pewne problemy. Na przykład aparat jest znacznie ulepszony w stosunku do oryginału, szczególnie przy powiększaniu i pomniejszaniu, aby sprostać wymaganiom posiadanie dwóch graczy na ekranie, ale ma też paskudny zwyczaj nie dawania idealnego kąta, gdy wymagana jest precyzyjna gra platformowa dla. Jedyną rzeczą, która może powstrzymać cię przed zgrzytaniem zębami w pewnych momentach, jest to, że w tej grze śmierć nigdy nie pozostaje śmiertelna na długo. Mówiąc poważnie, kilka poziomów przeciąga się teraz zbyt długo (przykładami są Gwiazda Śmierci i Jama Sarlacca) i są momenty frustracji, w których pozornie nieskończona liczba odradzających się szturmowców utrudnia rozegranie rozwiązania problemu puzzle. Wreszcie poziomy strzelanek opartych na pojazdach są trochę mieszane. Atak na Gwiazdę Śmierci to eksplozja, wyścig przez bazę Asteroidów jest przyjemny, ale bitwa o Hoth wyprzedza powitanie smidgeona. Jest tylko tyle Imperialnych Walkerów, których chciałbym zobaczyć w jednym życiu.

To powiedziawszy, zdziwiłbym się, gdyby któryś z tych drobiazgów martwił Cię dłużej niż minutę, z tego prostego powodu, że wszystko w tej grze jest tak zabawne. Jego czuły, zaraźliwy humor przenika każdą jego część, od dziwnych małych obszarów bonusowych - kto by pomyślał, że Gwiazda Śmierci ma takie relaksujące spa? - aż po sposób, w jaki Chewbacca radośnie zrywa ramiona Lego szturmowcom, po krzywe wariacje na temat klasycznych momentów z Gwiezdnych Wojen, które można znaleźć w każdej przerywniku. Tacy jak Darth Vader i Boba Fett nie wydają się źli, po prostu psotni, podczas gdy gra ma fajną linię mrugnięć, uśmiechów i chichotów. I uwierz mi, kiedy Gammorean Guard rozpuści ich włosy, kołyszą się mocniej, niż można by się spodziewać.

Na każdej platformie konsoli domowej jest to pozycja obowiązkowa. Istnieją różnice między wersją na PS2 i Xbox 360 pod względem rozdzielczości, ulepszonego oświetlenia i kilku wspaniałych efektów rozmycia ostrości, ale to, co sprawi, że wrócisz po więcej, nie jest przyjemnością dla oka, ale sposobem, w jaki gra sprawia, że ​​chichoczesz z absurdalnie regularnego podstawa. Podobnie jak wiele innych tegorocznych najlepszych gier - We Love Katamari, Animal Crossing, New Super Mario Bros - jest to nie tyle gra wideo, ile zderzak czystej, nieskomplikowanej zabawy. O ile w ogóle nie kochasz Gwiezdnych Wojen, naprawdę nie ma wymówki, aby tego nie kupić.

"'Werdykt"'

Czysty urok uczynił Lego Star Wars dobrą grą, ale sequel sprawił, że hiperprzestrzeń skoczyła do wielkości. Niezapomniana rozrywka z odległej galaktyki.