Recenzja słuchawek Denon AH-C751

Często się zastanawiam, dlaczego tak wiele produktów audio, które koncentrują się na jakości dźwięku, rezygnuje z dobrego wyglądu i jakości wykonania. Testowany ostatnio przeze mnie przenośny wzmacniacz Grahama Slee Voyager był wspaniały, ale wyglądał jak coś, co można by podrzucić do szopy za pomocą pudełka z Maplin, kawałka drutu i lutownicy.

Moje własne słuchawki referencyjne - para Grado SR325is - wybijają miejsca z każdej pary słuchawek, jakie kiedykolwiek słyszałem, ale nie chciałbyś być widziany publicznie z nimi przymocowanymi do głowy. Nie chodzi o to, że chcesz narażać ich na nadużycia związane z codziennymi dojazdami do pracy, ponieważ czują się bardzo delikatni. Nieprzyzwoicie drogie hi-fi przyjaciela kosztuje około dziesięciu tysięcy, ale stylistyka płyty CD i wzmacniaczy nie wyglądałaby nie na miejscu w odcinku programu telewizyjnego Sci-Fi z lat siedemdziesiątych, Buck Rogers. Wydaje się to takie niesprawiedliwe: nawet maniacy dźwięku doceniają dobry projekt.

Więc kiedy po raz pierwszy rzuciłem okiem na AH-C751 firmy Denon, poczułem się zachęcony. Oto para słuchawek, które w każdym calu wyglądały na ich wysoką cenę 140 funtów. Zauszniki w kształcie pocisku są wycięte z aluminium z atrakcyjnym dwukolorowym, matowym srebrnym wykończeniem. Każdy jest obszyty lekko prążkowanym, nieco bardziej błyszczącym metalowym pierścieniem, a każdy zwieńczony jest równie poważnie wyglądającymi czarnymi plastikowymi wkładkami do uszu.

Jakość wykonania jest tak samo dobra, jak wygląd pudełka - w rzeczywistości wszystko w AH-C751 jest ciężkie. Zbyt często drogie słuchawki brzmią dobrze, ale mają cienkie, nieistotne okablowanie. Przychodzą mi na myśl Grado SR325, podobnie jak Super.fi Pro Ultimate Ears: oba mają kable, które nie wydają się wytrzymać przez rok codziennych dojazdów. Nie tak: kable w tych Denonach są grube i sprawiają wrażenie, jakby dobrze sobie radziły, gdyby zostały kilka razy zapięte w zamek kurtki; złącza, w których kabel styka się z wtyczką, są również solidne, a wszystko, co Denon zrobił z nimi, aby były „odporne na splątanie”, działa znakomicie. Podobnie jak ostatnio recenzowane przeze mnie Ultimate Ears Super.fi 4, możesz je wsadzić do kieszeni, wyjąć dzień później i nie musisz tracić ani minuty na ich rozwiązywanie.

Niestety, jak tylko podłączysz je do uszu, jesteś z powrotem na terytorium maniaków audio: te ciała w kształcie pocisków wystają bokiem ucha zamiast siedzieć na płasko, co sprawia, że ​​wygląda to tak, jakbyś miał jakiś dziwaczny piercing - to nie jest elegancki wygląd. Chciałbym też zobaczyć bardziej rozbudowany zestaw akcesoriów za 140 funtów. Mimo że otrzymujesz dwuczęściowy, modułowy kabel (główny kabel ma 50 cm długości i 80 cm przedłużenie) oraz futerał do przenoszenia, opcje mocowania są ograniczone.

Podobnie jak w przypadku poprzedników AH-C751, AH-C700s, otrzymujesz tylko trzy pary kołnierzy z gumy silikonowej; i jak stwierdził wtedy Riyad, stwierdziłem, że żadne z dostarczonych elementów nie zapewnia dopasowania wystarczająco ciasnego, aby słuchawki były w pełni wyposażone. Nie oznacza to, że nie będą pasować do twoich uszu - w końcu każdy jest inny - ale oznacza to, że jest mniej prawdopodobne, że będą pasować do ciebie niż na przykład para Shure SE310, które kosztują nieco mniej niż te i są wyposażone w łącznie siedem dopasowanych tulei: trzy piankowe, trzy gumowe i jeden potrójny kołnierz gumowy dopasowywanie.

Kiedy jednak uda się uzyskać ciasne dopasowanie (musiałem przeszczepić parę średnich łączników Sennheisera na potrzeby tego testu), brzmią one raczej wyjątkowo. Zacząłem swoje testy odsłuchowe od albumu Cerysa Matthewsa Till The Sun Turns Back i porównałem Denony z powrotem do moich ulubionych słuchawek dousznych - Sennheiser CX 95s. Open Roads to utwór, który jest szczególnie trudny do odtworzenia dla słuchawek: mocny, ostry wokal jest połączony ze złożonym podkładem zawierającym gitary, fortepiany i skrzypce. AH-C751 odtworzyły każdą część z imponującą klarownością i separacją. CX 95 radzą sobie dobrze, ale mają trochę więcej syczenia w głosie Matthewsa i nie mogłem tak wyraźnie usłyszeć poszczególnych części.

Przechodząc do czegoś prostszego, ale równie wymagającego, załadowałem otwierający utwór niezrównany krążek Joe Hendersona Lush Life - Isfahan. Jego prosta ścieżka dźwiękowa solo i kontrabasu na saksofonie jest doskonałym wskaźnikiem tego, jak naturalnie para słuchawek jest w stanie odtwarzać muzykę. Ponownie byłem pod wrażeniem Denonów. Każdy niuans saksofonu został wiernie odtworzony, a delikatny dźwięk towarzyszącego mu kontrabasu był znacznie bardziej przekonujący i brzmiał bardziej realistycznie w tych telefonach niż w przypadku CX 95.

Ale AH-C751 nie są doskonałe i początkowo objawia się to dźwiękiem, który jest dotykany suchą stroną. Brakuje im ciepła, ekscytacji i uderzenia Sennheiserów, nie mają też dudniącego basu tych słuchawek. Nie czują się też tak dobrze, jeśli chodzi o każdy rodzaj muzyki. Jeden utwór, który zawsze lubię rzucać, aby naprawdę rzucić wyzwanie produktowi audio, to Requiem Mozarta - dzieło chóralne o zadziwiającej dramaturgii i złożoności. W szczególności Lachrimosa naprawdę testuje zdolność produktu do odtwarzania złożonych wysokich częstotliwości i tutaj Denony źle się zawiodły. Gdy chór osiągnął crescendo, słuchawki po prostu nie dawały sobie rady; nie rozpadły się dokładnie, ale wynikający z tego hałas był na tyle zły, że nie chciałoby się go słuchać długo.

Black Holes and Revelations Muse również ujawniły tę słabość, choć nie tak okrutnie, z dźwiękiem, który nie był wystarczająco pełny, aby pozwolić mi właściwie cieszyć się muzyką. Potężne, napędzające gitary elektryczne Starlight mogłyby zrobić z odrobiną więcej ciała i Knights Of Cydonia's Piskliwy wokal otwierający cierpiał na podobne pomieszanie i niespójność, co chór Requiem Mozarta w całości podmuch.

"'Werdykt"'

Naprawdę podobały mi się te Denona, ale problem polegał na tym, że nie lubiłem ich przez cały czas, ze wszystkimi rodzajami muzyki. Choć szczycą się imponującym poziomem balansu, ciepłem i realizmem oraz są szczególnie mocne w muzyce akustycznej, są też wady. Niektóre utwory ujawniają niedobór na samym końcu i mają lekko wytrawny ogólny balans, który nie każdemu przypadnie do gustu.

AH-C751 to jednak najwyraźniej bardzo sprawne słuchawki - opisane powyżej problemy będą się pojawiać tylko sporadycznie. Ale nie są wystarczająco zdolni, by mnie przekonać, że warto wydać 140 funtów. I nazwij mnie wybrednym, ale jeśli zamierzam wydać tyle na parę słuchawek, spodziewałbym się, że będą one wyposażone w bardziej kompletną gamę akcesoriów po wyjęciu z pudełka.