Recenzja Ricoh GXR P10 28-300mm

System wymiennych obiektywów / czujników Ricoh GXR ma teraz trzecią opcję w postaci obiektywu P10 28-300mm. Ta kombinacja 10-megapikselowego i 10,7-krotnego zoomu optycznego wymaga do działania jednostki bazowej GXR i można ją zamienić na jednostki A12 lub S10 opisane w numerze 159 „What Digital Camera”.

Recenzja Ricoh GXR P10 28-300mm - wartość

Nasze poprzednie problemy z systemem podczas przeglądu na początku tego roku wynikały z ceny, która była zwykle wyższa niż kupowanie równoważnego produktu typu „wszystko w jednym” i słaba wydajność włączonego autofokusa obie jednostki. Problem z ceną jest nadal obecny, ponieważ cena detaliczna 500 funtów za GXR i P10 razem jest dwukrotnie wyższa niż w Ricoh CX3, który ma praktycznie takie same specyfikacje.

Jedyne realne korzyści wynikałyby z posiadania już nadwozia GXR wraz z innym czujnikiem, który miałby kosztował około 600 funtów w najtańszym zestawie, ale nawet wtedy sama jednostka P10 kosztuje około 300 funtów, 50 funtów więcej niż CX3. Chociaż koszt to nie wszystko, a kończy się na jakości aparatu, robi to ogromną różnicę, gdy kamera jest włożona pytanie wykorzystuje bardzo podobne, jeśli nie takie same, komponenty do produkcji czegoś, co z pewnością byłoby prawie identyczne wyniki.

Recenzja Ricoh GXR P10 28-300mm - funkcje

Chociaż zespół czujnika S10 z 3-krotnym zoomem i P10 mają tę samą wartość megapikseli, rozmiar czujnika w P10 jest nieznacznie mniejszy, przy 1 / 2,3 cala w porównaniu do 1 / 1,7 cala. Szybkość serii to jedna z bardziej imponujących funkcji, przynajmniej na papierze, ponieważ umożliwia nagrywanie z szybkością 5 klatek na sekundę w trybie Raw i do 120 klatek na sekundę w jakości VGA. Autofokus nie nadąża za najszybszym tempem, ale tryb Raw nie daje zbyt wielu zmiękczonych obrazów.

Sterowanie ręczne jest również możliwe za pomocą górnego pokrętła, a dostępne są trzy konfigurowalne ustawienia „Moje”, umożliwiające dostosowanie aparatu do często używanych opcji. Dostępne dostosowywanie jest jednym z głównych plusów GXR, ponieważ jest imponująca liczba ustawień do zmiany i przycisków do dostosowania. Jedyną prawdziwą irytacją wynikającą z tego jest menu Direct, które podobnie jak wyświetlacz LCD lustrzanki cyfrowej pozwala na zmianę większości ważnych ustawień bez konieczności zagłębiania się w menu.

Irytująco ekran pozostaje po zmianie ustawienia, zasłaniając podgląd obrazu. W niektórych przypadkach wybór może rozpraszać uwagę, na przykład posiadanie dwóch pokręteł regulacyjnych, gdy wystarczyłoby jedno. Czasami prowadziło to do zmiany niewłaściwego ustawienia, co mogło być szczególnie frustrujące w przypadku ręcznego ustawiania ostrości, ponieważ po jego aktywowaniu konieczna jest wizyta w menu, aby zmienić z powrotem na AF. Dostępny jest tryb filmowania HD w rozdzielczości 720p, a także korekcja drgań oparta na przesunięciu czujnika.

Jednym z elementów, który niewątpliwie zyskał ogromną poprawę, jest szybkość i celność ogniskowania, co spowodowało kilka problemów z pozostałymi dwoma czujnikami. Nawet na górnym końcu zoomu można było szybko znaleźć punkt ogniskowy, a wyniki końcowe pokazały tylko niewielki procent pominiętych głębokości. Zoom jest również zgrabny i czuły, nawet jeśli mała kontrolka jest trudna w użyciu. Posiadanie mocowania bagnetowego daje pewien stopień wszechstronności, ponieważ można zamocować obiektywy szerokokątne, a gorąca stopka daje możliwość zamocowania lampy błyskowej lub wizjera. Fakt, że zarówno funkcję wysokiego zakresu dynamicznego, jak i redukcję szumów można regulować na różnych poziomach, oznacza, że ​​nawet wygładzanie pikseli można zmniejszyć w razie potrzeby.

Recenzja Ricoh GXR P10 28-300mm - jakość obrazu

Zdjęcia wyprodukowane przez Ricoh są, co nie dziwi, bardzo zbliżone do zdjęć z CX3. W tym celu głębia koloru i jakość są często doskonałe, dając imponująco wierne czerwienie i zielenie. Automatyczna ekspozycja zwykle prowadzi do niedoświetlenia, dając częściej niż oczekiwano nieco ciemniejszy produkt końcowy.

Tryb makro może dać niesamowite obrazy, podobnie jak CX3, i osiągnąć prawidłową równowagę ostrości i rozmycia tła przy dość uderzającym poziomie kolorów. W słabym świetle ustawienia określają stopień wyjścia, ponieważ wygładzanie pikseli można regulować na różnych poziomach, ale przy wyłączonym przetwarzaniu wydajność wydawała się dobra do ISO 800, a następnie zaczęła przyjmować znacznie więcej szumów przy 1600, zanim straciła większość kolorów i szczegółów przy 3200 znak.

Chociaż ostrość jest zarówno szybsza, jak i dokładniejsza niż pozostałe dwa czujniki z naszej poprzedniej recenzji, istnieją ograniczenia. W górnej części zoomu ostrość nie jest szczególnie niezawodna, często brakuje głębi i szczegółów. Chociaż wydaje się, że obiektyw szybko odnajduje ostrość, rzadko robi to podczas pracy z bliska, co sprawia, że ​​konieczne jest lekkie cofnięcie, aby mieć pewność, że ostrość zostanie ustawiona. Większość pozostałych ujęć wyglądała jednak znakomicie, przez co działanie zoomu było jeszcze bardziej frustrujące.

Werdykt

W ostatnich dwóch czujnikach nastąpiła oczywista poprawa, zwłaszcza jeśli chodzi o szybkość ustawiania ostrości. Efektywny tryb serii ma swoje zastosowania, chociaż najszybsza opcja nie pozwala skupić się na tym. Na szczęście jakość obrazu jest na tyle przyzwoita, że ​​dodatkowe funkcje nie są dużym problemem, ale w górnej części zoomu wciąż jest niepewność, że aparat znajdzie ostrość, nawet jeśli z radością wyzwoli ekspozycję, dając wszystkie wskazówki, że produkt końcowy będzie w skupiać. Najbardziej obciążająca jest cena, która przy 500 funtów jest odpowiednikiem dwóch Ricoh CX3, które mają ten sam czujnik i rozmiar zoomu oraz prawie identyczne wyniki obrazu.