Recenzja Casio Exilim EX-H20G

Dzięki 10-krotnemu zoomowi optycznemu, 14,1-megapikselowy Casio Exilim EX-H20G należy do kategorii produktów Casio „hi zoom”. Zaktualizując EX-H10, zawiera również stabilizację obrazu z przesunięciem czujnika, aby zapobiec rozmyciu spowodowanemu drżeniem dłoni przy dłuższych ogniskowych. Jednak większość konkurencyjnych producentów aparatów również wciska większe, niż można się spodziewać, zoomy w smukłych korpusach, ten najnowszy Casio jest prawdopodobnie bardziej godny uwagi ze względu na wbudowanie anteny GPS nad obiektywem, stąd „G” modelu przyrostek.

Obecnie tylko garstka rywali, w tym Samsung WB650, większy brat naszego niedawno recenzowanego

WB600, oferują urządzenia GPS. Jest to więc jeden ze sposobów, w jaki EX-H20G może poruszać się z dala od tłumu.

Wbudowany GPS Casio to nie tylko stary system sterowania, ale raczej to, co nazywa „hybrydowym GPS”. To tłumaczy się jako kamera z czujnikiem ruchu i integralnym kompasem. Dzieje się tak, mówi Casio, EX-H20G może kontynuować wykreślanie Twojej pozycji, nawet jeśli sygnał GPS zostanie utracony. Jeśli na przykład znikniesz pod otwartą osłoną otworu dla człowieka, kamera „policzy” liczbę kroków od ostatniej znanej pozycji. Lub, jeśli wolisz, funkcje GPS można wyłączyć w folderze menu ustawień aparatu.

Taki spryt nieuchronnie pociąga za sobą wyższą cenę, chociaż sugerowana przez producenta cena w okolicach 330 funtów wydaje się dość stroma. Zwłaszcza, gdy jego brat, który nie jest GPS, w zasadniczo identycznym modelu EX-H15 (14,1 MP i 10-krotny zoom) sprzedaje za fajne 100 funtów mniej. Przy obecnych cenach internetowych spadających gdzieś pośrodku, czy warto zapłacić za to premię? I czy EX-H20G jest potencjalnie wszechstronnym towarzyszem „podróżnego zoomu”, którego wydaje się być na papierze?

Kątowy kompaktowy aparat z pewnością spełnia te przysłowiowe pola dzięki towarzyszącej mu nagłówkowej specyfikacji. 2,7-calowy ekran ma imponujące 460800 pikseli, co stawia go na równi z modelami dla entuzjastów, jeśli chodzi o przejrzystość widzenia. Do miksu dochodzi spodziewana możliwość nagrywania klipów wideo w rozdzielczości 720p HD z płynną prędkością 30 klatek na sekundę. W przeciwieństwie do EX-H15, EX-H20G dodatkowo dodaje wyjście mini HDMI do podłączenia kamery do telewizora z płaskim ekranem. Żywotność baterii jest godna uwagi, ponieważ w pełni naładowana zapewnia około 600 zdjęć. Wiele konkurencyjnych modeli osiąga zaledwie jedną trzecią tego.

Chociaż został wydany pod marką „Exilim”, ze względu na smukłe podwozie, którego prawdopodobnie Casio był pionierem w 2002 roku rozszerzony zakres ogniskowych zapewnia, że ​​EX-H20G jest nieuchronnie większy niż przeciętny zoom 3x, 4x lub 5x kompaktowy. To, a także fakt, że jego blokowata obudowa przypomina nieco zegarki G-shock, podświadomie pomaga aparat, aby poczuć się pewnie solidnym uchwytem, ​​podobnie jak fakt, że konstrukcja wydaje się bardziej metalowa niż Plastikowy. Chociaż przypomina wzmocniony aparat, w rzeczywistości nie jest ani odporny na wstrząsy, ani wodoodporny; szkoda, bo są to cechy, które mogły jeszcze bardziej przyczynić się do zgodności ze stylem życia podróżnika. Oficjalnie wymiary to 102,5 × 67,5 × 28,8 mm, a Exilim ma łatwą do opanowania wagę 216 g, dzięki czemu bez problemu zmieści się w większości kieszeni.

W ramach drobnego ustępstwa względem uchwytu w lewym dolnym rogu płyty czołowej znajduje się uniesiona sekcja w kształcie noża do modelowania, w którą można wbić kilka paznokci. Cztery małe wypukłe guzki na tylnej płytce, sąsiadujące z przydatnym dedykowanym przyciskiem nagrywania wideo, zapewniają punkt zakupu kciuka. Podsumowując, wygodniej jest strzelać oburącz. Jeśli jednak lubisz trzymać aparat z lewym kciukiem z tyłu, znajdziesz mało miejsca, aby go zmieścić nieuchronnie oprze go na krawędzi 3-calowego ekranu LCD o proporcjach 4: 3, rozmazując go wydruki.

Oprócz standardowych informacji dotyczących fotografowania, ekran aparatu ujawnia swoje dane uwierzytelniające GPS, wyświetlając również Twoją lokalizację w formie tekstu na tablicy ogłoszeń ustawionej u dołu. To było trochę nie do przesłania, informując nas, że mieszkamy w sąsiedztwie graniczącym z naszym, ale może potencjalnie się przydać, jeśli obudzisz się z tyłu taksówki po wielu kilometrach od dowolnego miejsca noc.

Do codziennego wskazywania i fotografowania mamy do wyboru dwa tryby auto, zwykły auto oraz poprawiający obraz (i minimalnie wolniejszy) Premium Auto. Oba znajdują się po naciśnięciu przycisku „BS” (Best Shot) z tyłu aparatu, istniejącego tutaj zamiast bardziej zwykłego pokrętła trybu. W sumie dostępnych jest aż 27 opcji „BS” obejmujących szeroki zakres typowych tematów, choć w większości są one nastawione na fotografowanie ludzi lub krajobrazów.

Ogólny układ sterowania jest dość prosty. Największym przyciskiem jest spust migawki, otoczony dźwignią służącą do regulacji zoomu. Sąsiednie przyciski na płycie górnej to przycisk włączania / wyłączania oraz dodatkowe dwa, które odnoszą się do funkcji GPS. To przycisk „mapa” oznaczony ikoną przedstawiającą kulę ziemską w kształcie baseballu, a obok niego przycisk „bieżąca lokalizacja”. Prasa tego pierwszego, a użytkownik otrzymuje miniaturową mapę świata, która po przesunięciu zoomu dźwigni, możliwe jest powiększanie i powiększanie fragmentów - trochę tak, jak w Mapach Google, choć o wiele mniej Szczegół. Możesz jednak dostać się w promieniu kilku mil od swojej rzeczywistej lokalizacji, po czym kamera wskazuje lokalne punkty zainteresowania - w naszym przypadku Kew Gardens i lotnisko Heathrow - które mogą być warte zdjęcia. Wydaje się nieco sztuczny, ale z pewnością znajdzie uznanie u tych, którzy lubią ich gadżety. Współrzędne szerokości i długości geograficznej są również osadzone w każdym pliku obrazu.

Aparat włącza się z zimna w niecałe trzy sekundy, co nie jest najszybszym ze wszystkich. Jednak po uruchomieniu poprawia się czas. Po naciśnięciu spustu migawki do połowy następuje najkrótsza pauza podczas określania ostrości i ekspozycji, punkty autofokusa podświetlone na zielono z ćwierkaniem, aby zasygnalizować, że użytkownik może wcisnąć do końca i chwycić strzał. JPEG o najwyższej rozdzielczości 14 megapikseli jest zapisywany w pamięci, tutaj wymienna karta SD, w około dwie sekundy, co jest mniej więcej na równi.

Po naciśnięciu przycisku „ustaw” kluczowe opcje fotografowania są prezentowane na pasku narzędzi, który biegnie w dół po prawej stronie na ekranie aparatu, każde ustawienie podświetlane, gdy użytkownik przechodzi w górę lub w dół, za pomocą intuicyjnego czterokierunkowego panelu sterowania na tylny. To tutaj możemy dostosować światłoczułość między ISO80 a ISO3200, wybrać rozdzielczość i proporcje obrazu, a nawet uzyskać opcję ręcznego ustawiania ostrości. Zapewnia to możliwość wybrania odległości od 15 cm do nieskończoności, aby aparat wyzerował się, w którym to momencie pojawia się również histogram na żywo, aby ułatwić dokładną ekspozycję.

Spośród opcji Best Shot Casio EX-H20G byliśmy pod największym wrażeniem funkcji panoramy. To wystrzeliwuje ciągłą serię podobną do karabinu maszynowego, gdy użytkownik patrzy z kamerą w pełne 360 ​​°, jego Najbliższym konkurentem pod względem prostoty i skuteczności jest Sony ze Sweep Panorama technologia. Rezultatem, podobnie, jest automatycznie generowany pojedynczy wydłużony obraz. OK, więc wersja Casio nie oferuje również możliwości generowania wersji 3D widocznej na odpowiednim telewizorze, ale to kolejny sposób, w jaki kamera dociera do podróżnika, który chce w pełni obejrzeć okolicę im.

Jeśli chodzi o możliwość zmiany kadrowania zdjęć w pośpiechu, zoom EX-H20G przesuwa się w całym zakresie ogniskowych w niecałe dwie sekundy, co wcale nie jest złe. Jednak trochę zawiedzione jest to, że zoom jest wyłączony podczas nagrywania wideo, nawet jeśli oszczędza on materiał z rozpraszającego hałasu obiektywu. Podobało nam się jednak to, że naciśnięcie przycisku nagrywania natychmiast rozpoczyna filmowanie, bez względu na to, który alternatywny tryb Best Shot jest wybrany w danym momencie. Zaletą jest unikanie opcji wideo na konwencjonalnym pokrętle lub ustawieniu koła. Ekran automatycznie zwęża się, aby zapewnić przycięty obraz wideo o proporcjach 16: 9 przechwytywania, dokładniej odzwierciedlając sposób, w jaki wyniki będą wyglądać podczas oglądania na telewizorze lub komputerze ekran.

Jeśli chodzi o jakość zdjęć, zgodnie z oczekiwaniami uzyskaliśmy dziwne miękkie ujęcie podczas fotografowania z ręki na krańcach zoomu, ale generalnie Casio radził sobie dobrze, dostarczając ciepłe, dobrze nasycone kolory nawet w najsłabszą zimę dni.

Zwykłe błędy aparatu kompaktowego, takie jak utrata rozdzielczości narożników przy maksymalnym ustawieniu szerokokątnym - znowu nie są całkowicie nieoczekiwane, biorąc pod uwagę ultra szerokie ustawienie 24 mm - plus aberracje chromatyczne między obszarami o wysokim kontraście są obecne i nieprawidłowe, jeśli chcesz dokładnie przyjrzeć się im. Jednak większość docelowych odbiorców na rynku masowym EX-20G będzie po prostu zadowolona z możliwości celowania i strzelania oraz uzyskania doskonale użytecznych wyników, i to konsekwentnie.

W przypadku zdjęć w słabym świetle udało nam się uzyskać przyzwoity zwrot przy ISO 400 i poniżej, zakłócający hałas i zmiękczanie szczegółów przy ISO800, chociaż uważamy, że do ISO1600 warto strzelać, jeśli popchnięty. Na szczycie, uderzając ISO3200, jak pokazują nasze próbki testowe, szczegóły na obrazie złagodniały i zaczyna nabierać malarskiego efektu. Ale znowu nie jest to gorsza wydajność niż inne duże kompaktowe zoomy, takie jak konkurencyjny Samsung WB600. A zwłaszcza, biorąc pod uwagę wysoką ofertę 14 milionów pikseli, wciśniętych na skromny 1 / 2,3-calowy czujnik CCD.

"'Werdykt"'

Rynek podróżnych zoomów rozwija się ostatnio, a nawet niegdyś skromne modele kieszonkowe mogą teraz pochwalić się 15-krotnym zasięgiem, aby jeszcze bardziej oddalić się od najnowszych smartfonów. Ale zamiast próbować prześcignąć konkurentów, jeśli chodzi o moc zoomu, Casio dodał tutaj dodatkowy GPS do wciąż wszechstronnego 10-krotnego zasięgu optycznego. Chociaż z pewnością trochę sztuczka dla większości fotografów-amatorów, działa do pewnego momentu i pomaga przeznaczyć aparat jako możliwy zakup dla tych, którzy kochają swoje gadżety tak samo, jak swoje fotografia.

Z drugiej strony rozczarowujące jest to, że pełnego zakresu zoomu nie można użyć w przypadku wideo, tak jak w przypadku zdjęć, i że Casio nalega na upychanie informacji w kilku różnych językach na każdej stronie swoich podręczników, co utrudnia ich rozszyfrowanie w pośpiech. Ale pomijając to, w rzeczywistości mamy bardzo mało czarnych znaków do postawienia przeciwko EX-H20G, poza wyżej wspomnianą wysoką ceną. Rozejrzyj się jednak po okolicy, a mniej wymagający fotografowie mogą znaleźć tego konkretnego Exilima jako potencjalnego towarzysza podróży. Chociaż, kłócilibyśmy się, jeśli nie potrzebujesz GPS, nie tak dobrze, jak ostrzejszy kompaktowy aparat systemowy, taki jak Olympus Pen, Panasonic GF lub lustrzanka cyfrowa dla początkujących.

”„ Wybór zdjęć wykonanych przy stopniowych ustawieniach światłoczułości aparatu, przy użyciu tylko dostępnego światła dziennego. ””

—-

—-

Robiąc zdjęcia z EX-H20G ustawionym na Auto ISO, wybrał ustawienie odpowiadające ISO400, aby wykonać zadanie. Dobry wybór, ponieważ przyniosło to stosunkowo czysty, wolny od szumów wynik.

—-

Nawet pełna klatka przy ISO80 - zaczynająca się niżej niż większość - nic dziwnego, że wszystko jest w porządku z globalnym śledzeniem wyników Casio

—-

To samo ujęcie przy ISO100 i ledwo dostrzegalna różnica szumu / ziarnistości.

—-

Ten sam brak szumów do raportowania przy ISO200, więc aparat działa tak dobrze, jak oczekiwalibyśmy po jego wycelowaniu i klasie fotografowania.

—-

Jesteśmy na ISO400, czyli zazwyczaj przy ustawieniu, przy którym szumy zaczynają wkradać się, gdy mamy pecha. Tutaj jesteśmy względnie czysty, ostry i wyraźny.

—-

Szum staje się bardziej wyraźny podczas badania szczegółów cieni przy ISO800, a ponadto tracimy rozdzielczość, ponieważ obraz jest ogólnie bardziej miękki.

—-

Znowu bardziej miękki obraz przy ISO1600, nawet podczas oglądania na pełnej klatce. Ale nadal z przyjemnością sięgnęlibyśmy po tę opcję, gdy została popchnięta.

—-

Przy najwyższym ustawieniu ISO3200 wciąż uzyskujemy większą miękkość, a wynik zaczyna tracić wygląd fotografii cyfrowej i zamiast tego przybierać wygląd przypominający akwarele.

—-

”„ Bardziej ogólny wybór nieskorygowanych zdjęć testowych został ujawniony na tej stronie, a następnie służy jako ocena aparatu Casio Exilim EX-H20G w różnych warunkach fotografowania. ””

—-

Maksymalnie 24 mm ekwiwalent szerokokątnego zdjęcia zrobionego Casio, każdy możliwy przypadek dystorsji lufy dobrze zamaskowanej przez naturalne ustawienie. Niezwykle ostry i równomiernie wyeksponowany, aczkolwiek z fioletowymi frędzlami wkradającymi się w kadr, gdzie trzy gałęzie spotykają się w większości z pozbawionym wyrazu niebem.

—-

Drugie zdjęcie zrobione z tego samego punktu obserwacyjnego, ale tym razem przy maksymalnym ustawieniu teleobiektywu i z ręki. W tym ustawieniu widoczna jest pewna miękkość obrazu, ale była to jednak najostrzejsza z dwóch prób.

—-

Zdjęcie zrobione w panoramicznym trybie Best Shot w aparacie, który automatycznie tworzy pojedynczy wydłużony plik obrazu, również bez żadnych przykrych nakładek - chyba że przyglądasz się szczególnie uważnie. Chociaż nie jest najlepsza pod względem jakości obrazu końcowego, jest to zabawna i skuteczna funkcja.

”„ Oto kilka ogólnych zdjęć testowych wykonanych aparatem EX-H20G, aby dać wyobrażenie o możliwościach wydajności jeśli chodzi o jakość obrazu, zakres dynamiczny, odwzorowanie kolorów i wydajność przy różnych ogniskowych zakresy. ””

—-

To zdjęcie, poza tym, że jest raczej uroczym tematem, pokazuje EX-H20G z najlepszymi jego możliwościami. Kolory są ciepłe, ale nie nienaturalne, a to zdjęcie wykonane teleobiektywem obiektywu jest również ładnie ostre, co jest najlepszym z kilku prób.

—-

Ponury dzień, ale uchwycony tutaj dobry poziom szczegółów, dom naprawdę wyróżnia się na tle mieszkania bezkształtne niebo, które ponownie spowodowało wyraźne obramowanie pikseli wokół gałęzi drzewa w formacie pierwszoplanowy.

—-

Kolejny typowo angielski temat - moggie na ścianie - wykonany przy maksymalnym ustawieniu teleobiektywu. Ponownie, kolory są bogato nasycone, nawet jeśli ogólny obraz jest nieco bardziej miękki, niż oczekiwalibyśmy dzięki pełnemu powiększeniu.

—-

Rzadka odrobina zimowego słońca i mamy obraz przedstawiający ostre kolory, które wyglądają, jakby mogły wyskoczyć z ekranu. Wygląda na to, że moglibyśmy wybrać żywe ustawienie kolorów Casio - gdyby takie było - ale w rzeczywistości jest to domyślne ustawienie fabryczne, a szczególnie pochlebne.

—-