Recenzja Fujifilm FinePix HS10

Aparaty cyfrowe z super zoomem istnieją od dawna, ale wydaje się, że ostatnio większość producentów kroczy po wodzie swoimi projektuje, mając tylko jeden lub dwa modele w swoim asortymencie i aktualizując je tylko w nieregularnych odstępach czasu za pomocą mocniejszych czujników i coraz dłuższego zoomu zakresy. Jedyną firmą, która wydaje się wkładać jakiekolwiek wysiłki w rynek super-zoomów, jest Fujifilm, która ma w swojej ofercie aż dziewięć takich aparatów, w tym FinePix S2500HD, wyjatkowy FinePix S200 EXR oraz dzisiejszy aparat testowy, nowy FinePix HS10.

S200 EXR zawsze miał być trudny do naśladowania, więc Fujifilm zrobił wszystko, co w jego mocy i załadował HS10 wszystkie funkcje, o których mogli pomyśleć, w tym kilka nowych, które są unikalne aparat fotograficzny. Jego podstawowa specyfikacja jest co najmniej imponująca. Ma niesamowicie mocny, ale bardzo kompaktowy obiektyw z 30-krotnym zoomem, najdłuższy zakres ogniskowych spośród wszystkich dostępnych obecnie aparat o zakresie ogniskowych odpowiadającym 24-720mm, maksymalnym otworze przysłony f / 2.8-5.6 i ręcznym zoomie kontrola. Ma 10,0-megapikselowy 1 / 2,3-calowy czujnik CMOS z podświetleniem, 3,0-calowy monitor przegubowy 230 tys. Elektroniczny wizjer 0,2 cala z sekwencją pól o rozdzielczości 200 tys. i umożliwia nagrywanie wideo w rozdzielczości Full HD 1080p ze stereo dźwięk.

Ponieważ większość innych producentów koncentruje swoje wysiłki rozwojowe na kompaktach z długim zoomem i nowych bezlusterkowych aparatach systemowych, HS10 nie ma dużej bezpośredniej konkurencji. Nowo ogłoszone Panasonic FZ100 oferuje wideo full HD i obiektyw z 24-krotnym zoomem, ale najbliższym konkurentem jest 18-miesięczny Canon PowerShot SX1 IS, który oferuje obraz Full HD, dźwięk stereo i przegubowy monitor, ale ma tylko obiektyw z 20-krotnym zoomem. To również mniej więcej ta sama cena. Fuji HS10 jest obecnie sprzedawany za około 399 funtów, ale aparaty Fuji mają tendencję do dość dramatycznego spadku cen po kilku miesiącach.

Podobnie jak większość wysokiej klasy aparatów Fujifilm z super zoomem, HS10 jest fizycznie dość duży i ciężki, mierzy 130,6 x 90,7 x 126 mm i waży 730 g wraz z czterema bateriami AA, które zasilają to. Jest to porównywalne pod względem wielkości i wagi z cyfrową lustrzanką jednoobiektywową APS-C, a aparat ma kształt bardzo podobny do lustrzanki, z dużym wygodnym, gumowanym uchwytem i tylnym uchwytem na kciuk. Jakość wykonania plastikowego korpusu jest doskonała, a teksturowane, matowe czarne wykończenie wygląda dobrze i zapewnia pewny chwyt. Pomimo swoich rozmiarów i wagi aparat dobrze się trzyma, ale na pewno będziesz potrzebować obu rąk.

Układ sterowania jest bardzo podobny do tego w cyfrowej lustrzance jednoobiektywowej. Ma duże główne pokrętło trybu i mniejsze pokrętło regulacyjne na górnym panelu, odchylone do tyłu o około 30 stopni, aby uczynić je bardziej dostępnymi. Oferuje ekspozycję programową, pełną automatykę, automatykę z rozpoznawaniem scen, a także priorytet przysłony, priorytet migawki i pełną ręczną ekspozycję, z maksymalnym czasem otwarcia migawki 1/4000 sekundy. Również na górnym panelu znajdują się dedykowane przyciski kompensacji ekspozycji i trybu jazdy.

Tylne elementy sterujące są podzielone na dwie sekcje, z rzędami przycisków po lewej stronie monitora, z których każda steruje jedną funkcją zarówno w trybie nagrywania, jak i odtwarzania. Po prawej stronie znajduje się konwencjonalny D-pad, a także przyciski do blokowania AE / AF, trybu wyświetlania i odtwarzania. Jest też dedykowany przycisk do rozpoczęcia nagrywania wideo. Elementy sterujące są dobrze zamontowane i działają płynnie, ale metoda z przyciskami po lewej stronie, naciśnięciem przycisku, obróceniem pokrętła, wymaga trochę przyzwyczajenia.

Monitor jest zamontowany na przegubowym ramieniu i rozkładany pod kątem 45 stopni w dół i 90 stopni w górę, lub cokolwiek pomiędzy, co sprawia, że ​​idealnie nadaje się do trzymania aparatu nad głową lub używania na poziomie talii znalazca. Sam ekran jest wyraźny i jasny, ale jest dość podatny na refleksy i ma dość ograniczony kąt widzenia. Oczywiście w przypadku artykulacji nie stanowi to poważnego problemu i zwykle można odchylić ekran, aby odblaski również nie były poważnym problemem.

Wizjer elektroniczny wykorzystuje coś, co wydaje się być wyświetlaczem sekwencyjnym z rozdzielczością 200 tys. Punktów. Zwykle lubię wizjery typu sekwencyjnego, ponieważ zapewniają ostrzejszy, gładszy obraz niż konwencjonalne mozaikowe wyświetlacze LCD, ale ten w HS10 ma stosunkowo niskie odświeżanie skutkuje tym, że za każdym razem, gdy poruszasz okiem lub przesuwasz aparat, uzyskujesz wielokolorowy kwaśny odblask po obrazach wokół świateł, a także wokół celu ogniskowania punkt. Wizjer jest wystarczająco ostry i jasny do ogólnego użytku, ale w trybie ręcznego ustawiania ostrości wykorzystuje cyfrowe powiększenie, aby powiększyć środek obrazu. Powoduje to złe pikselizacje obrazu, uniemożliwiając stwierdzenie, czy jest ostry, czy nie. HS10 ma czujnik zbliżeniowy obok okularu i automatycznie przełącza się w tryb wizjera, gdy aparat jest podniesiony do oka. Jest jednak opóźnienie około dwóch sekund, wystarczająco długie, aby było denerwujące.

Główną cechą HS10 jest oczywiście jego niezwykły obiektyw. Jego zakres ogniskowych odpowiadający 24-720 mm jest większy niż cokolwiek innego na rynku, ale jest zadziwiająco kompaktowy. Przy minimalnym rozmiarze wystaje mniej niż 7,5 cm z przodu aparatu, wysuwając teleskop do 12,5 cm przy maksymalnym zbliżeniu. Posiada wyskalowaną skalę nadrukowaną wzdłuż górnej części korpusu, pokazującą zarówno rzeczywistą, jak i odpowiednik dla formatu 35 mm ogniskową. Zoom jest ręczny, obsługiwany jest poprzez przekręcenie tubusu jak w lustrzance jednoobiektywowej, ma też pierścień do manualnego ustawiania ostrości, chociaż jest to łącznik elektromechaniczny. Fujifilm nie wyraziło zainteresowania produkcją bezlusterkowego aparatu systemowego (przynajmniej na razie), ale kiedy może zaoferować tego rodzaju wszechstronność w jednym obiektywie, obejmująca wszystko, od szerokiego kąta po ekstremalny teleobiektyw, naprawdę nie ma żadnej przewagi w zdejmowanym obiektyw.

Na szczęście ogromnemu zakresowi zoomu towarzyszy bardzo skuteczna mechaniczna stabilizacja obrazu z przesunięciem sensora połączona ze stabilizacją cyfrową, a nawet przy maksymalnym zbliżeniu może rejestrować zdjęcia z ręki bez drgań przy czasach otwarcia migawki wynoszących zaledwie 1/40 sekundy, co stanowi przewagę ponad czterech zatrzymuje się. Jednak w trybie wideo ogranicza się tylko do cyfrowej stabilizacji i niemożliwe jest uchwycenie stabilnych ujęć wideo przy pełnym powiększeniu bez statywu.

Tryb nagrywania wideo jest doskonały, rejestruje bardzo ostre i szczegółowe ujęcia w rozdzielczości 1920 x 1080 pikseli i 30 klatkach na sekundę, z doskonałą kolorystyką i ekspozycją. Ciągły autofokus w trybie wideo jest szybki i skuteczny oraz pozwala zachować ostrość zdjęć nawet podczas przybliżania i oddalania. Ręczny zoom zapewnia dużą wszechstronność i oczywiście nie wpływa na ścieżkę dźwiękową, ale utrudnia uniknięcie drgań aparatu, zwłaszcza przy dłuższych ogniskowych. Dźwięk jest nagrywany stereofonicznie przez dwa mikrofony zamontowane po obu stronach tubusu obiektywu, chronione przed wiatrem przez wystającą wieżyczkę lampy błyskowej. Jakość dźwięku jest bardzo dobra i dość kierunkowa. Brakuje tylko możliwości podłączenia zewnętrznego mikrofonu. Wideo jest nagrywane w formacie QuickTime MOV, a maksymalny czas nagrywania to 29 minut.

HS10 ma również tryb wideo o dużej szybkości, zdolny do nagrywania z prędkością 60, 120, 240, 480 lub 1000 fps, chociaż przy zmniejszonej rozdzielczości, z największą prędkością tylko 224 x 64. Może to dać fascynujące efekty w zwolnionym tempie, ale szybsze ustawienia wymagają bardzo dobrego światła, aby uzyskać jakąkolwiek akceptowalną jakość.

Inne zaawansowane funkcje obejmują tryb Motion Panorama bezwstydnie skopiowany z funkcji panoramy rozległej najnowszych aparatów kompaktowych Sony. Jeszcze bardziej interesująca jest funkcja Motion Remover, która wykonuje sekwencję zdjęć, a następnie łączy je w jeden obraz, ale usuwa wszystko, co przenosi się między kadry, przydatne do usuwania rozpraszających tłumów turystów z wakacyjnych zdjęć, ale nagrywa tylko z rozdzielczością dwóch megapikseli rozkład. Funkcja Multi-motion Capture rejestruje sekwencję pięciu ekspozycji w jednej klatce, również w rozmiarze 2 MP, podczas gdy Pro Low-light Tryb wykonuje sekwencję czterech zdjęć o wysokiej czułości przy słabym oświetleniu, a następnie łączy je w pojedynczy obraz ze zmniejszeniem hałas. HS10 ma również wykrywanie twarzy, śledzący AF i funkcję bracketingu zoomu, która wykorzystuje zoom cyfrowy do wykonania sekwencji trzech zdjęć przy różnych powiększeniach.

HS w nazwie HS10 oznacza High Speed, więc można oczekiwać, że ogólna wydajność aparatu będzie ładna imponujące, jednak 4,2 sekundy potrzebne do uruchomienia i wykonania pierwszego strzału jest bardzo powolne, nawet jak na duże super-zoom. W trybie pojedynczego strzału czas strzału do strzału wynosi około 2,2 sekundy, czyli niewiele powyżej średniej, jednak w trybie zdjęć seryjnych może wykonać serię siedmiu zdjęć w pełnej rozdzielczości przy 10 klatkach na sekundę lub sześć zdjęć w trybie Tryb surowy.

System autofokusa jest dokładny i niezawodny, a dzięki temu działa dobrze w słabym świetle, nawet w bardzo słabym świetle do dobrej lampy wspomagającej AF, ale nie jest szczególnie szybka, a ustawienie ostrości zajmuje prawie sekundę, nawet przy dobrym świetle. Trwa to jednakowo, niezależnie od ustawienia zoomu. Nie mam wątpliwości, że ogólna wydajność aparatu jest głównie ograniczona szybkością systemu AF.

Obiektyw jest nie tylko niezwykle mocny, ale także zaskakująco wysokiej jakości. Ostrość od krawędzi do krawędzi jest znacznie lepsza niż się spodziewałem, biorąc pod uwagę nieco słabą wydajność niektórych poprzednia optyka Fuji i nie wytwarza żadnej aberracji chromatycznej, która nękała poprzedni super-zoom Fuji kamery. Zniekształcenie beczkowate przy szerokim kącie jest automatycznie korygowane cyfrowo, ale bez rozmycia narożników, które zwykle powoduje ten proces. Poziom rejestrowanych szczegółów jest bardzo dobry, a większość z nich zachowuje stosunkowo niska kompresja. Fotografowanie w trybie Raw daje jeszcze lepsze rezultaty.

Jedną z rzekomych zalet czujników podświetlanych od tyłu jest poprawiony zakres dynamiki, ale szczerze mówiąc, nie widziałem tego zbyt wiele w przypadku HS10. Zakres dynamiczny nie jest zły, a szczególnie dobrze zachowuje szczegóły świateł, ale szczegóły w cieniach tak nadal brakuje, chyba że używana jest opcja wzmacniacza zakresu dynamicznego, dostępna tylko przy ustawieniach ISO 400 lub wyższy. Odwzorowanie kolorów jest jednak zawsze mocną stroną Fuji, a HS10 zapewnia doskonałe rezultaty, z bogatymi nasyconymi tonami, płynnymi gradientami kolorów i dużą ilością szczegółów.

Ulepszona redukcja szumów jest również rzekomą zaletą czujnika podświetlanego od tyłu, ale znowu trudno dostrzec jakąkolwiek korzyść. HS10 zapewnia bardzo dobrą jakość obrazu do 400 ISO, ale potem jakość szybko spada, tracąc wiele drobnych szczegółów przy 800 ISO i nasycenie kolorów zaczynające blaknąć od 1600. Maksymalne 6400 ISO daje bardzo słabe wyniki.

"'Werdykt"'
Fujifilm FinePix HS10 to technologiczne rozwiązanie, w którym mieści się jak najwięcej funkcji w jednym aparacie. Jest dobrze wykonany, przyjemny w obsłudze i oferuje wszechstronność zwykle możliwą tylko z zestawem lustrzanek cyfrowych. Wiele z jego funkcji jest przydatnych, ale niektóre to zwykłe nowości. Obiektyw jest dobrej jakości, ale powolny autofokus i ledwo ponadprzeciętna jakość obrazu sprawiają, że wysoka cena odpycha.

”Na następnych kilku stronach pokazujemy szereg zdjęć próbnych. Na tej stronie obraz w pełnym rozmiarze przy minimalnych i maksymalnych ustawieniach ISO zostały zmniejszone, aby można było zobaczyć pełny obraz, i z oryginalnych zdjęć wykonano serię kadrów w pełnej rozdzielczości przy różnych ustawieniach ISO, aby pokazać cały obraz jakość. Te zdjęcia zostały zrobione w pomieszczeniach przy użyciu zacienionego naturalnego światła. ”

—-

To jest pełna klatka przy minimalnym ISO.

—-

Jakość obrazu jest bardzo dobra przy 100 ISO.

—-

Prawie identyczne wyniki przy 200 ISO.

—-

Nadal żadnych problemów przy 400 ISO.

—-

Redukcja szumów działa przy 800 ISO, tracąc kilka drobnych szczegółów.

—-

Hałas staje się problemem przy 1600 ISO.

—-

Jeszcze gorzej przy 3200 ISO, z niewielkimi szczegółami.

—-

Jakość obrazu przy maksymalnym 6400 ISO jest bardzo słaba.

—-

To jest pełna klatka przy maksymalnym ISO.

—-

Na następnych dwóch stronach przedstawiono szereg ogólnych zdjęć testowych. W niektórych przypadkach obraz w pełnym rozmiarze został zmniejszony ze względu na przepustowość, a kadr pobrany z oryginalnego obrazu w pełnej rozdzielczości został umieszczony pod nim, aby pokazać ogólną jakość obrazu. Niektóre inne obrazy można kliknąć, aby wyświetlić oryginalny obraz w pełnym rozmiarze. ”

—-

Oto zwykłe, szczegółowe ujęcie próbne Zachodniego okna katedry w Exeter, które możesz porównać z innymi aparatami. Zobacz poniżej, aby uzyskać pełną rozdzielczość, lub kliknij, aby zobaczyć całe zdjęcie. Rozmiar pliku 4,1 MB.

—-

Poziom szczegółowości jest imponujący jak na aparat 10 MP.

—-

Ogromny obiektyw nie wytwarza zniekształceń beczkowatych przy szerokim kącie.

—-

Ostrość w środku jest całkiem dobra.

—-

Ostrość w rogach jest również bardzo dobra, bez typowej aberracji chromatycznej Fuji.

—-

„Oto kilka ogólnych zdjęć próbnych, które pomogą ocenić ogólną jakość obrazu z aparatu, w tym zakres dynamiczny, odwzorowanie kolorów i zakres zoomu obiektywu. Niektóre zdjęcia można kliknąć, aby pobrać oryginalny obraz w pełnym rozmiarze ”.

—-

Szeroki kąt odpowiada 24 mm.

—-

Koniec teleobiektywu odpowiada masywnemu 720 mm.

—-

W trybie standardowym zakres dynamiki nie jest genialny, chociaż zachowuje dobre szczegóły podświetlenia.

—-

Wzmacniacz Dynamic Range pomaga uchwycić więcej szczegółów w cieniach.

—-

Odwzorowanie kolorów jest jedną z prawdziwych mocnych stron Fuji.

—-

Tryb Ruchoma panorama jest taki sam jak tryb Rozległa panorama firmy Sony.

—-