Recenzja kamery Panasonic HDC-SD1 High Definition SD

Od czasu do czasu wypróbowujemy produkty, które są nie tylko interesujące lub fajne, ale wyznaczają początek rewolucji. Takim urządzeniem jest kamera Panasonic HDC-SD1 - kamera, która potrafi robić zdjęcia w rozdzielczości 1080i bez konieczności używania taśm. To nie jest pierwsza na rynku kamera HD klasy konsumenckiej oferowana przez firmę Sony HDR-HD3 będąc jego drugim uderzeniem w rynek. Jednak podczas gdy HD1 i HD3 nagrywają na taśmach MiniDV, Panasonic HDC-SD1 nagrywa na karcie SD. Chociaż HDV to świetny format, zawsze uważałem, że używanie taśm w 2007 roku, kiedy zostało przestarzałe w każdej innej sferze, jest prawie anachroniczne.

Inną ważną sprzedażą SD1 jest wykorzystanie płyt 3CCD, a nie jednej, którą można znaleźć w większości kamer konsumenckich. Powinno to pomóc w zapewnieniu znacznie większej szczegółowości i dokładności kolorów. Kolejną wyróżniającą się funkcją jest możliwość przechwytywania dźwięku w formacie 5.1, a na końcu nagrywanie odbywa się za pomocą cieszącego się uznaniem systemu optycznej stabilizacji obrazu firmy Panasonic, który ogranicza skutki drgań aparatu.

Od razu zauważyłem, że działa praktycznie bezgłośnie, jak można by oczekiwać od urządzenia bez ruchomych części, co sprawia, że ​​jest przyjemny zmiana od hałasu silnika, do którego jestem przyzwyczajony z mojej własnej kamery DV, która w wieku trzech i pół roku nagle wydaje się stara i niezgrabna w porównaniu z Panasonic. To, co umożliwia korzystanie z kart SD, to fakt, że Panasonic stosuje nowy kodek AVCHD, opracowany wspólnie przez firmy Panasonic i Sony. Zamiast MPEG2 lub DV, ten kodek wykorzystuje kodek H.264, używany w urządzeniach takich jak Apple iPod oraz dyski HD DVD i Blu-ray.

Zaletą formatu AVCHD jest to, że umożliwia przechwytywanie i przechowywanie obrazów o bardzo wysokiej rozdzielczości w stosunkowo skompresowanym małym formacie, dzięki czemu korzystanie z pamięci flash jest praktyczne.

Rzeczywista rozdzielczość przechwyconego materiału filmowego to 1440 x 1080, co oczywiście nie odpowiada rozdzielczości poziomej Full HD (1920 x 1080). Panasonic twierdzi, że powodem tego jest to, że Full HD zbytnio obciążyłby procesor, powodując zbyt duże ciepło i skracając żywotność baterii. Jest to jednak ta sama rozdzielczość, której używa HDV, więc nie jest to krok wstecz.

Panasonic rozsądnie dołączył kartę 4 GB do SD1, która wystarcza na 40 minut materiału filmowego przy ustawieniu najlepszej jakości, 13 Mb / s CBR. Kodek AVC obsługuje maksymalnie 24 Mb / s, ale Panasonic utknął na 13, prawdopodobnie po to, aby zaoszczędzić miejsce na dysku i żywotność baterii. 40 minut to nadal godzina krótsza niż standardowa w DV, ale karty SDHC o pojemności 8 GB to podwojone zaczynają być dostępne za około 50 funtów i można spodziewać się, że cena gwałtownie spadnie w ciągu następnej rok. Tryby „Normalny” i „Rozszerzony” wykorzystują zmienną przepływność i zapewniają godzinę lub godzinę 30 minut na karcie SDHC 4 GB.

Wadą formatu AVCHD jest trudność w edycji. Ponieważ DV jest obsługiwane przez każdą aplikację do edycji wideo, AVCHD jest nowym dzieckiem na rynku. Na szczęście jest pod ręką, ponieważ Pinnacle właśnie wypuściło Studio Plus 11, obsługujące AVCHD, a Ulead wydało jego podobną nazwę Video Studio II Plus. Ci, którzy szukają wyższych pakietów końcowych lub obsługi komputerów Mac, będą musieli poczekać, chociaż Adobe powiedział, że jego flagowy pakiet Premier będzie obsługiwał AVCHD poprzez aktualizację w pewnym momencie w przyszłości.

HDC-SDC to naprawdę piękny produkt do trzymania w dłoni. Ma kształt beczki, zakrzywiony uchwyt po prawej stronie i duży rozkładany ekran o przekątnej 3 cali, który jest mniej więcej tak duży, jak na kamerze. Waży tylko 480 g, czyli jest wystarczająco lekki, aby utrzymać go przez dłuższy czas, ale nadal wystarczająco ciężki, abyś mógł go odpowiednio wyważyć, aby strzelać. Jest też o około 200 g lżejszy niż rejestrator Sony AVCHD, który wykorzystuje dysk twardy o pojemności 30 GB.

Wyświetlacz jest naprawdę gładki, jasny i wyraźny i mogłem to zobaczyć nawet w jasnym świetle słonecznym. Na początku trochę mnie zaskoczył brak opcji wizjera, ale rzadko używam go w mojej kamerze DV, a jakość ekranu jest taka, że ​​wątpię, żebym go tutaj przegapił. Jeśli chcesz, możesz nawet wybrać wyświetlanie na ekranie wskazówek dotyczących kompozycji. Obiektyw ma automatyczną osłonę obiektywu, więc nie musisz majstrować przy zakładaniu i zdejmowaniu plastikowej osłony. Obiektyw został zaprojektowany i oznaczony marką Leica, chociaż w rzeczywistości jest produkowany przez firmę Panasonic, co daje purystom coś, na co mogą patrzeć. Obiektyw ma 12-krotny zoom optyczny, a równoważny zakres ogniskowych dla formatu 35 mm wynosi 38,5 - 462 mm. Oznacza to, że nie jest to najszerszy obiektyw na świecie, więc uważaj, aby nie chodzić do tyłu, aby wszyscy byli w kadrze podczas filmowania w pobliżu klifów.

Z tyłu znajduje się pokrętło z czterema ustawieniami: tryb nagrywania, tryb odtwarzania, tryb połączenia z komputerem i wyłączenie. Ma automatyczne wyłączanie z trybu nagrywania, ale nie z trybu połączenia z komputerem, jak ustaliłem na mój koszt. Zapomniałem go wyłączyć po podłączeniu do komputera i zanim dostałem go do domu, bateria była wyczerpana. Pod pokrętłem znajduje się przycisk menu i przycisk do usuwania klipów lub zdjęć.

Po prawej stronie pokrętła znajduje się joystick do sterowania menu - naciśnięcie go powoduje wyświetlenie wirtualnych ikon na ekranie - które naśladują czynności wykonywane za pomocą joysticka. To dobry system sterowania, ale nadal musisz zwracać baczną uwagę na interpretację ikon, chociaż po pewnym ćwiczeniu staje się to łatwiejsze. Wciskasz joystick, aby wywołać wirtualny wyświetlacz ikon, a następnie wciskasz go ponownie, aby go usunąć.

Pokrętło i joystick mieszczą się pod prawym kciukiem, a dźwignia zoomu to opadający przełącznik kołyskowy pod palcem wskazującym - musisz jednak być z nim delikatny, aby mieć pewność, że będziesz przybliżać płynnie. Tuż przed zoomem znajduje się przycisk do robienia zdjęć - SD1 zrobi 2,1-megapikselowe zdjęcia, nawet podczas filmowania. W międzyczasie na drugim końcu obudowy u góry znajdziesz zestaw mikrofonów 5.1.

Po wewnętrznej stronie aparatu, pod wyświetlaczem, znajduje się przycisk do podświetlania wyświetlacza oraz przełącznik do przełączania między trybem w pełni automatycznym, ręcznym i ręcznym ustawianiem ostrości. Jest też przesłona zakrywająca gniazdo kart SDHC, a pod nią klapka zakrywająca wejście prądu stałego i gniazdo mikrofonowe dla kompatybilnego mikrofonu zewnętrznego. Istnieją również porty do podłączenia dostarczonego kabla komponentowego lub kompozytowego wideo z kablem audio. To ostatnie służyłoby tylko do podłączenia nas do telewizora o standardowej rozdzielczości, ponieważ to podstawowe połączenie nie byłoby w stanie wyświetlać obrazów w wysokiej rozdzielczości. To, co naprawdę chcesz zrobić, to użyć wyjścia HDMI, które znajduje się pod klapką po drugiej stronie, wraz ze złączem USB.

Akumulator znajduje się na spodzie urządzenia, z tyłu, przykryty odchylaną klapą. Zapewnia to bardzo schludny wygląd, ale oznacza, że ​​nie ma dostępnej rozszerzonej baterii, ponieważ nie będzie można mieć czegoś wystającego z tyłu. Jest też gwint na statyw, dzięki czemu można prawidłowo zamontować aparat. Brakuje pierścienia do manualnego ustawiania ostrości i akcesorium typu „gorąca stopka”, co mogłoby odstraszyć „prosumentów”.

SD1 jest niezwykle łatwy w użyciu - jest to odpowiedni gadżet typu pick-up-and-play. Naciskasz przycisk nagrywania na środku tarczy, aby nagrywać, i ponownie, aby pauzować - łatwe. Podczas gdy aparat może być obsługiwany jedną ręką, będziesz musiał użyć lewej ręki, aby uzyskać dostęp do przycisku menu, chyba że przesuniesz aparat lub naprawdę wykręcisz kciuk. Menu zapewnia dostęp do wszystkich różnych opcji, po których można się poruszać za pomocą joysticka. Możesz ustawić jakość obrazu, włączyć lub wyłączyć stabilizator obrazu lub ustawić opcję zanikania, która będzie zanikać scena w bieli lub czerni po zatrzymaniu i rozpoczęciu nagrywania - przydatna, biorąc pod uwagę stopień trudności redagowanie. Dla bardziej odważnych dostępne jest zaawansowane menu zawierające linie zebry, które wskazują prawdopodobne obszary nadmiernej ekspozycji. Oczywiście słynny optyczny stabilizator obrazu firmy Panasonic jest obecny i poprawny. Został mi pokazany podczas premiery prasowej w Mediolanie i z przyjemnością informuję, że wykonuje świetną robotę.

Moją ulubioną opcją jest jednak tryb Anti-Ground-Shooting (AGS), który wyłącza aparat, gdy jest odwrócony do góry nogami. Ma to na celu zapobieżenie zmarnowaniu nagrania, gdy ktoś zapomni przerwać nagrywanie podczas chodzenia i opuszczania aparatu. Zasadniczo jest to funkcja odporna na tatę.

Dostęp do nagranych plików w kamerze jest bardzo łatwy za pomocą joysticka, a Twoje arcydzieła można przeglądać w mgnieniu oka. Aby oglądać swoje prace na dużym ekranie, wystarczy podłączyć przez HDMI lub komponent do telewizora HD Ready. W zestawie znajduje się pilot zdalnego sterowania, dzięki któremu możesz w wolnym czasie wskazywać i klikać.

To ładnie przenosi mnie do rzeczywistej jakości obrazu i cieszę się, że mogę to opisać w jednej pracy - oszałamiające. W czasie przeglądu mieliśmy szczęście, że mieliśmy 42-calowy ekran Toshiba 1080p, który doskonale pasuje do obrazów 1440 x 1080i, które ten aparat jest w stanie przechwycić. Poziom szczegółowości, ostrość i klarowność były doskonałe, zarówno w jasnych, jak i ciemnych warunkach. To niesamowite, że można nagrywać takie obrazy na tak małym urządzeniu.

Z bardziej krytycznym okiem zauważyłem trochę szumu, spowodowany kompresją i zmniejszoną przepływnością w stosunku do maksimum AVCHD. Jeśli było jedno rozczarowanie obrazami, to dlatego, że pomimo obecności trzech przetworników CCD, dokładność kolorów nie była łatwa. Moim sterowaniem był czerwony wóz strażacki mojego trzyletniego dziecka, który moja pojedyncza kamera CCD Sony DV przedstawia jako dziwną pomarańczę. Panasonic był bliżej, ale nadal nie miał racji. Mimo to kolory były jasne i jaskrawe, ale czasami HDC-SC1 nie był do końca trafiony. Pomarańczowy „Asbo” z Focus ST Riyada również był lekko przekrzywiony, będąc niezupełnie odpowiednim odcieniem szaleństwa.

W bardzo jasnym świetle słonecznym z trudem radził sobie z jasnym światłem i ciemniejszymi obszarami w tej samej scenie, ale ma ręczne sterowanie, aby zmniejszyć przysłonę, aby sobie z tym poradzić. Jednak dla rynku jest to skierowane na ten cel. Jasne, możesz dostać jeszcze lepsze jednostki HD, ale będziesz patrzeć na znacznie większe, znacznie droższe jednostki w porównaniu do jednostek profesjonalnej jakości. Niestety nie udało mi się uzyskać pełnego efektu dźwięku przestrzennego 5.1, ponieważ nie miałem zestawu surround do przetestowania, ale efekt powiększenia był nadal zauważalne odtwarzanie na telewizorze stereo - odgłosy tego, co przybliżyłem, zostały wzmocnione, a po pomniejszeniu powróciły dźwięki otoczenia do gry. Układ Dolby Digital Creator zasadniczo miksuje dane wejściowe, które odbiera z sześciu głośników w locie.

Oczywiście w końcu zechcesz zdobyć materiał filmowy z karty - chociaż ceny kart SD spadają, nadal są one dalekie od kosztu czystych taśm DV. Przeniosłem materiał na komputer za pomocą dołączonego oprogramowania HD Writer. Jest to zdecydowanie uproszczona aplikacja pod względem funkcji - nie pozwala nawet odtwarzać materiału filmowego na pełnym ekranie, co wydaje mi się trochę bzdurą. Można to jednak obejść dzięki PowerDVD 7 firmy Cyberlink, który zawiera niezbędny kodek i z przyjemnością odtworzy pliki M2TS.

Uważam, że jest to bardziej sposób na przechowywanie materiału filmowego podczas oczekiwania na pojawienie się aplikacji obsługujących format. Udało mi się go użyć do wypalenia DVD iz powodzeniem odtworzyłem go na odtwarzaczu Blu-ray Panasonic. Oczywiście nie będzie można odtwarzać na zwykłym odtwarzaczu DVD, ponieważ nie będzie on mógł odczytać plików AVCHD. Wypróbowałem to na odtwarzaczu Toshiba HD DVD, ale bez radości.

Nie ma wątpliwości, że HDC-SD1 jest szczytem dostępnych obecnie urządzeń do przechwytywania wideo na poziomie konsumenckim. Jest mały, lekki, łatwy w użyciu i umożliwia tworzenie wspaniałej jakości obrazu z imponującą jakością dźwięku, który jest wolny od hałasu silnika. Wielu może być zniechęconych nowym formatem przechwytywania, ale wraz z pojawieniem się oprogramowania od Ulead i Pinnacle nie stanowi to już problemu, przynajmniej dla użytkowników komputerów PC. Miejmy nadzieję, że użytkownicy komputerów Mac będą pod opieką zbyt szybko, a także bardziej profesjonalny koniec rynku.

Pytanie, czy powinieneś wybrać SD1, jest tak naprawdę kwestią tego, jak odważny jesteś z nową technologią. Kodek AVCHD nie jest po prostu tak ugruntowanym kodekiem DV, a jeśli chcesz mieć pewność, że możesz używać swojego ulubionego edytora wideo, najlepiej pozostać przy HDV. Jednak faktem jest, że większość konsumentów, pomimo intencji, nigdy nie zadaje sobie trudu, aby edytować swoje nagrania. Zamiast tego możesz po prostu zachować nagranie na swoim komputerze. Alternatywnie, jeśli masz odtwarzacz Blu-ray, możesz nagrać zawartość na DVD. A jeśli masz jeden z tegorocznych telewizorów Panasonic Viera z gniazdem na kartę SD, możesz po prostu wyjmij kartę SD z kamery i od razu odtwarzaj zawartość na telewizorze, co jest bardzo miłe dotknąć. Ogólnie rzecz biorąc, muszę powiedzieć, że uwielbiałem używać HDC-SD1 i gdybym chciał kupić nową kamerę, teraz to właśnie dostałbym.

"'Werdykt"'

HDC-SD1 to fantastyczna, najnowocześniejsza technologia, która ostatecznie eliminuje potrzebę stosowania taśm. Jest mały i lekki, zachwycająco łatwy w obsłudze, a przede wszystkim robi doskonałe zdjęcia w wysokiej rozdzielczości. Kodek AVCHD oznacza, że ​​niewiele aplikacji edytujących go obsłuży, ale na rynku są już dwa pakiety i jeszcze więcej. Jeśli lubisz być w czołówce, zdecydowanie polecamy HDC-SD1.