Recenzja Nikon Coolpix P100

Nikon spełnił wszystkie niezbędne wymagania dzięki P100, ponieważ oferuje imponujący 26-krotny zoom optyczny, a także filmy Full HD. Specyfikacje nie zawsze przekładają się jednak na przyzwoitą jakość obrazu, a przy aparacie mostkowym jest to tym ważniejsze. To rzadkość, że aparat zdolny do tak dużego powiększenia obiektu może zachować jakąkolwiek formę przyzwoitej jakości obrazu na wąskim końcu zoomu, przez co gigantyczne figury są bezcelowe. P100 ma kilka sztuczek w rękawie, aby spróbować temu przeciwdziałać, dając mu prawdziwą szansę na spełnienie obietnic zawartych w specyfikacji.

Nikon rozsądnie dodał stabilizację przesunięcia matrycy, aby przeciwdziałać drganiom na górnym końcu zoomu, a także możliwość przejścia do ISO 3200. Oba te czynniki powinny pomóc P100, gdy użytkownik chce osiągnąć zawrotne rozmiary 26-krotnego powiększenia, co znacznie ułatwia dokładne ustawienie ostrości.

3-calowy ekran LCD jest wyposażony w odchylany zawias, który może obracać się o 90 stopni podczas fotografowania z małej i dużej wysokości. Ustawiony pod odpowiednim kątem od ciała ekran można następnie przechylić o kolejne 180 stopni, co znacznie ułatwia fotografowanie w makrofotografii i fotografowanie nad głowami tłumu. Aby pomóc w słabych warunkach oświetleniowych, P100 ma również podświetlany czujnik, co oznacza, że ​​kamera potrzebuje znacznie mniej światła, aby naświetlić obraz. Powinno to przynajmniej teoretycznie sprawić, że pojawienie się hałasu będzie znacznie mniej oczywiste. Wideo 1080p dodaje także element wszechstronności każdemu, kto chce kręcić klipy filmowe.

Bycie aparatem z superzoomem lub aparatem mostkowym oznacza, że ​​większość konstrukcji aparatu Nikon P100 jest podyktowana dużą lufą zoomu. W modelu P100 jest element lustrzanki cyfrowej, z prawym uchwytem i elementami sterującymi podzielonymi równomiernie między tylną i górną część aparatu. Pokrętło trybu przypomina również zdejmowany aparat z obiektywem, co w żadnym wypadku nie jest zaskoczeniem dzięki oczywistemu rodowodowi firmy Nikon w tej dziedzinie.

Tarcza jest niezwykle solidna i dobrze zbudowana, porusza się z zadowalającym oporem i precyzyjnie ustawia się w każdej pozycji. Z drugiej strony przełącznik zoomu wydaje się lekki i nieco słaby. Zaskakujące jest, że przy tak dużym powiększeniu do złagodzenia, firma Nikon nie zaoferowała czegoś mocniejszego. W przeciwieństwie do większości swoich rywali, P100 ma również opcjonalne pokrętło do zmiany czasu otwarcia migawki i przysłony w odpowiednim trybie. To sprawia, że ​​ustawienia są znacznie szybsze do zmiany, a sterowanie jest o wiele bardziej naturalne dla każdego, kto choćby przejrzyście zaznajomił się z kontrolkami lustrzanki cyfrowej.

Ogólnie jakość wykonania jest imponująca, nawet jeśli niektóre elementy sterujące są słabe. Korpus wydaje się mocny i wytrzymały, nawet gdy odchylany wyświetlacz LCD jest w pełni wysunięty. Obrotowy ekran jest z pewnością przydatny w tych dziwnych sytuacjach, gdy wymagane jest strzelanie z bardziej niewygodnego kąta, na przykład blisko ziemi. Ponieważ trudno jest patrzeć na ekran pod dowolnym innym kątem niż na wprost, możliwość obrócenia go w widoczną pozycję jest konieczna, a nie nowość. Na szczęście ma wystarczająco wysoką rozdzielczość, aby ułatwić kadrowanie i weryfikację ostrości obrazu.

Stabilizacja jest jednym z elementów żałośnie słabych, nie z własnej winy. Próba utrzymania 26-krotnego zoomu na prostej i wąskiej jest i tak prawie niemożliwa, a przesunięcie czujnika niewiele robi, aby temu zaradzić. Aby mieć jakąkolwiek szansę na zachowanie ostrości obrazu, do obiektywu należy wpuścić jak najwięcej światła, co szczególnie utrudniało posiadanie obiektywu 26-678 mm. Przełączenie na wizjer elektroniczny i dociśnięcie aparatu do oka sprawia, że ​​jest to nieco łatwiejsze lub alternatywnie można użyć statywu. Tryb filmowy 1080p HD pozwala na użycie zoomu, który, co nie jest zaskakujące, po raz kolejny powoduje nadmierną presję na ostrość. Irytujące, że P100 również zajmuje zbyt dużo czasu, aby się uruchomić, warcząc i wytężając się przez kilka sekund, zanim ostatecznie stanie się aktywny.

Podobnie jak większość aparatów hybrydowych, Nikon P100 ma dwa różne obszary działania: szeroki i wąski. Na szerokim końcu pochłaniane jest optymalne światło, więc strzały powinny być dobrze wyeksponowane i ostre. W rzeczywistości ekspozycja ma tendencję do pozostawiania jaśniejszych obszarów bez oczekiwanego poziomu szczegółowości, faworyzując znacznie bardziej ciemne segmenty.

Na górnym końcu zoomu wyniki są dość podobne, chociaż biorąc pod uwagę kilka dodatkowych sekund w trybie automatycznym, poziomy mogą być znacznie bardziej zrównoważone, co ciekawe. Jedynym obszarem, który budzi prawdziwy niepokój, jest jakość koloru, który wydaje się nierealistyczny. Może to mieć na celu ukrycie obszarów, w których występuje hałas, ale produkt końcowy wygląda dość kreskówkowo i brakuje mu podziałki. Szczególnie odcienie czerwieni wyglądają miejscami prawie fluorescencyjnie, dając fałszywy poziom wyrazistości. W słabym świetle redukcja szumów służy znacznie lepszemu celowi, dzięki czemu wyższe ustawienia ISO są użyteczne, jeśli są delikatne w dotyku.

Ustawianie ostrości, pobudzane przez ogromny zoom, zajmuje trochę czasu i może być nieco temperamentne. Zdarza się, że ostrość jest zbyt miękka, chociaż może to wynikać z braku szczegółów w jaśniejszych obszarach, przez co aparat jest bardziej skłonny do wykonywania zdjęć z dużą ilością zamglenia.

"'Werdykt"'
Nikon P100 nie do końca spełnia obietnice zawarte w specyfikacji, ale przynajmniej udaje mu się uzyskać ostre zdjęcia. Kolor jest głównym rozczarowaniem, ponieważ nawet po zmianie pod kontrolą ręczną wydaje się nierealny.

”Na następnych kilku stronach pokazujemy szereg zdjęć próbnych. Na tej stronie obraz w pełnym rozmiarze przy minimalnych i maksymalnych ustawieniach ISO zostały zmniejszone, aby można było zobaczyć pełny obraz, i z oryginalnych zdjęć wykonano serię kadrów w pełnej rozdzielczości przy różnych ustawieniach ISO, aby pokazać cały obraz jakość. Te zdjęcia zostały zrobione w pomieszczeniach przy użyciu zacienionego naturalnego światła. ”

—-

To jest pełna klatka przy 160 ISO.

—-

160 ISO.

—-

200 ISO.

—-

400 ISO.

—-

800 ISO.

—-

1600 ISO.

—-

3200 ISO.

—-

To jest pełna klatka przy 3200 ISO.

—-

„Oto kilka ogólnych zdjęć próbnych, które pomogą ocenić ogólną jakość obrazu z aparatu, w tym zakres dynamiczny, odwzorowanie kolorów i zakres zoomu obiektywu. Niektóre zdjęcia można kliknąć, aby pobrać oryginalny obraz w pełnym rozmiarze. ”

—-

Szerokokątny koniec odpowiada 26 mm.

—-

Koniec teleobiektywu odpowiada 678 mm

—-

—-

—-